Jesteśmy społecznością, która kocha książki

odrobinę niedopracowane, jak na dodatek zachęcający - jak na tak krótki tekst, mogłoby się obyć bez powtórzeń. ale co ja będę mojego guru uczyć jak się pisze :)

historię w pełni docenią tylko ci, którzy już wiedzą, ile Zeka kosztowało polowanie na Jonasza. Dla pozostałych nie ma smaczku...

odrobinę niedopracowane, jak na dodatek zachęcający - jak na tak krótki tekst, mogłoby się obyć bez powtórzeń. ale co ja będę mojego guru uczyć jak się pisze :)

historię w pełni docenią tylko ci, którzy już wiedzą, ile Zeka kosztowało polowanie na Jonasza. Dla pozostałych nie ma smaczku...

[wywaliło mi dwa tomy z biblioteczki? | przeczytane w 2012]
[zgubiłam recenzję]

[wywaliło mi dwa tomy z biblioteczki? | przeczytane w 2012]
[zgubiłam recenzję]

[wywaliło mi dwa tomy z biblioteczki? przeczytane w 2012]
Im więcej czytasz tym mniej cię zadowala. To prawdopodobnie jedyny powód stosunkowo niskiej oceny. Co mi przeszkadzało? Opisy. Szybka akcja kosztem tak istotnych w gatunku opisów. Szkoda. I jeszcze jedno, zupełnie moje własne, odczucie. Jakby mi serwowano gotowe danie, zamiast zachęcać bym pomogła w przygotowaniach. Zero domysłów, zastanawiania się, myślenia 'co powinien zrobić' czy 'co się stanie skoro zdecydował się na to' i oczekiwania w napięciu na ciąg dalszy. Nie czułam się zaangażowana. To chyba ten brak porządnych opisów. Przed bohaterem, w oczach czytelnika przynajmniej, jest jedna-wielka-czarna plama niewiedzy. Czego się spodziewać. W zamian: poszedł tam, później zrobił to i udał się tamtym tropem. Tak w kółko. Ale to chyba te opisy... Wciąż je wspominam! Z chęcią przywitałabym fragment w którym Vuko pyta jak funkcjonuje ten świat, a później nam kształtuje się po kilka możliwości przed każdym podjętym przez niego wyborem. Mimo to książka jak najbardziej nadaje się, na ten przykład, na przerwę pomiędzy jedną zajmującą serią a drugą ;)
No i zakończenie - szokujące!

[wywaliło mi dwa tomy z biblioteczki? przeczytane w 2012]
Im więcej czytasz tym mniej cię zadowala. To prawdopodobnie jedyny powód stosunkowo niskiej oceny. Co mi przeszkadzało? Opisy. Szybka akcja kosztem tak istotnych w gatunku opisów. Szkoda. I jeszcze jedno, zupełnie moje własne, odczucie. Jakby mi serwowano gotowe danie, zamiast zachęcać bym pomogła w przygotowaniach....

nadal dwóch bohaterów, nadal dwa punkty widzenia i niejasne przeczucie, że ich ścieżki w końcu się zejdą. przeczucie jak najbardziej właściwe. czyta się względnie wolno, ale łatwo się wciągnąć. jestem wielką fanką stylu grzędowicza, dlatego dam sobie chwilę przerwy i sięgam po czwarty, ostatni tom. ciekawa jestem jak to wszystko się skończy...

nadal dwóch bohaterów, nadal dwa punkty widzenia i niejasne przeczucie, że ich ścieżki w końcu się zejdą. przeczucie jak najbardziej właściwe. czyta się względnie wolno, ale łatwo się wciągnąć. jestem wielką fanką stylu grzędowicza, dlatego dam sobie chwilę przerwy i sięgam po czwarty, ostatni tom. ciekawa jestem jak to wszystko się skończy...

Dla kogo jest ta pozycja? Dla tych, którzy zbytnio nie przyłożyli się (jeszcze? xD) w swoim życiu do tematu pielęgnacji twarzy. Reszta powinna oszczędzić tych kilka złotych na kubek kawy ze Starbucksa i przejrzeć książkę u znajomego :)

Gorąco polecam ją tym dziewczynom, które chciałyby zacząć dbać o siebie, ale brak im motywacji i podstawowej wiedzy, albo tym, które próbują, z miernym skutkiem, kupując produkty w ciemno lub ślepo podążając za rekomendacjami znajomych i vlogerek. (Nie neguję w tym miejscu vlogerek, tylko bezmyślne kopiowanie!) Książka uczy SAMOŚWIADOMOŚCI w dziedzinie, w której przeciętna zachodnia kobieta, jak się okazuje, niewiele jeszcze wie.

Osobiście uważam, że jestem klasycznym wytworem zachodniego stylu życia. Przeświadczona o tym, że dobry kosmetyk jest drogi, więc po co psuć cerę tanim świństwem, które nie działa, a wręcz szkodzi. Nie kupowałam. Dla osób takich jak ja, które poddały się w kwestii dbania o wygląd zewnętrzny (bez znaczenia z jakiego powodu), zanim na dobre zaczęły, przeczytanie tej książki, to jak nawrócenie na nową wiarę. Nie przesadzam. Chodzi tutaj o zupełną zmianę podejścia do roli kosmetyków w codziennym życiu. Zmianę pokroju: "wyskoczył mi pryszcz, gdzie mój korektor?" na "kupię znów ten olejek myjący, dzięki niemu pozbyłam się pryszczy".

Trochę zalatuje kursami motywacyjnymi, ale tanich sztuczek marketingowych w środku nie uświadczysz. To szczera opowieść o doświadczeniach Amerykanki koreańskiego pochodzenia. Treść została podana w formie luźnej pogadanki. Czytelnik ma wrażenie, że przyszedł na zlot dla nastolatków, na panel o urodzie azjatek, przygotowany przez ambitną amatorkę pielęgnacji cery. I nie jest to wadą. Przeciwnie, stanowi zaletę. Przystępny, lekki tekst pozwala łatwiej przyswoić istotne informacje. Te co ważniejsze, są wyróżnione, w formie graficznej. Co więcej, jest na prawdę sporo obrazków, które z pozoru mają jedynie upiększyć strony, jak na prawdziwy koreański produkt przystało, a w rzeczywistości ilustruje przytaczany tekst, dzięki czemu wertowanie stron staje się łatwiejsze. Przydatne, jeśli jest się początkującym, próbującym zapamiętać te wszystkie kwasy glikolowe, kojowe, niacynamidy... Grafika w książce jest przeurocza. Widać, że pomimo pozornej prostoty, całość jest bardzo dobrze przemyślana. I nie ma się co dziwić, skoro autorka jest specjalistką od PR :)

Wyszło trochę poważnie, więc teraz odrobina humoru: po przeczytaniu tej książki poczujesz się brudna i niezadbana. I kopnięta w tyłek. Ale zmotywuje Cię, by zmienić podejście do własnej skóry - więc było warto :)

Dla kogo jest ta pozycja? Dla tych, którzy zbytnio nie przyłożyli się (jeszcze? xD) w swoim życiu do tematu pielęgnacji twarzy. Reszta powinna oszczędzić tych kilka złotych na kubek kawy ze Starbucksa i przejrzeć książkę u znajomego :)

Gorąco polecam ją tym dziewczynom, które chciałyby zacząć dbać o siebie, ale brak im motywacji i podstawowej wiedzy, albo tym, które...

polscy autorzy fantasy znów trafiają w moje gusta. (za) długo się przymierzałam do kłamcy, a szkoda. pierwszy tom zupełnie nic nie wyjaśnia, ale mnie to - tradycyjnie - nie zraża. bo wiem, że to musi być ledwie wprowadzenie (a jakże przyjemne, szczególnie scena z licytacji - gabrielu ♡ ) do czegoś większego i znacznie bardziej skomplikowanego. a im wyższy poziom skomplikowania, tym rin szczęśliwsza.

polscy autorzy fantasy znów trafiają w moje gusta. (za) długo się przymierzałam do kłamcy, a szkoda. pierwszy tom zupełnie nic nie wyjaśnia, ale mnie to - tradycyjnie - nie zraża. bo wiem, że to musi być ledwie wprowadzenie (a jakże przyjemne, szczególnie scena z licytacji - gabrielu ♡ ) do czegoś większego i znacznie bardziej skomplikowanego. a im wyższy poziom...

dobre na nudny letni wieczór, ale szału nie ma...

dobre na nudny letni wieczór, ale szału nie ma...

(additional star for the torture scene.)

(additional star for the torture scene.)

koniec? tutaj? to miał być punkt kulminacyjny?! nie rozumiem czym kieruje się flanagan pisząc, ale na pewno nie ogólnie przyjętymi zasadami budowania fabuły. przerywa książkę w połowie, to w najlepszym wypadku rozczarowujące, w najgorszym - obraźliwe. celem bohaterów w tym tomie jest powrót willa i evanlyn do araluenu, a powód, dla którego czytamy to przeżycie opowieści o bohaterach, którzy osiągają swoje cele, albo ponoszą porażkę, ale nikt nie sięgnąłby po powieść wiedząc, że zostanie przerwana w połowie, nawet jeśli to seria. wyobrażacie sobie, że rowling przerywa w środku drugiego zadania na turnieju trójmagicznym i "hej, chcecie dalej? kupcie kolejny tom". nie. narracja prowadzona jest dwutorowo - co samo w sobie, nieumiejętnie poprowadzone jest wysoce męczące dla czytelnika, więc można by oczekiwać, że na koniec przynajmniej obie narracje się zejdą, a bohaterowie spotkają. nic z tych rzeczy. inne moje zarzuty to szablonowość (mam przeczucie, że celowa, ale... no nie podoba mi się tutaj ten pomysł kalki will-evanlyn i halt-horace) według mnie nawet czytelnik young adult zasługuje na więcej. in plus, bardzo na wyrost, samo poruszenie trudnego tematu uzależnienia i konsekwencje z niego płynące - czy wnioski również będą "in plus" okaże się w następnej części. ta była w zasadzie o niczym, co sprawia, że mam coraz mniej sił na brnięcie w to dalej...

koniec? tutaj? to miał być punkt kulminacyjny?! nie rozumiem czym kieruje się flanagan pisząc, ale na pewno nie ogólnie przyjętymi zasadami budowania fabuły. przerywa książkę w połowie, to w najlepszym wypadku rozczarowujące, w najgorszym - obraźliwe. celem bohaterów w tym tomie jest powrót willa i evanlyn do araluenu, a powód, dla którego czytamy to przeżycie opowieści o...

co. jak. nie... dlaczego? gdybym nie wiedziała, że jest 5 tom...
ale mniejsza o końcówkę, bo za złe mam panu ćwiekowi jeszcze to, że to był jefferson, nie gabryś, bo szipowałam i to, że podróż w elfiej krainie strasznie się ciągnęła... poza tym 5 gwiazdek - że zacytuję lucyfera - bo mogę :)

co. jak. nie... dlaczego? gdybym nie wiedziała, że jest 5 tom...
ale mniejsza o końcówkę, bo za złe mam panu ćwiekowi jeszcze to, że to był jefferson, nie gabryś, bo szipowałam i to, że podróż w elfiej krainie strasznie się ciągnęła... poza tym 5 gwiazdek - że zacytuję lucyfera - bo mogę :)

przerwa od fantasy, przypadkowy tytuł w ramach poszerzania horyzontów. brutalny świat służącej w kuwejcie hinduski. zdecydowanie nie jest to gatunek dla mnie.

przerwa od fantasy, przypadkowy tytuł w ramach poszerzania horyzontów. brutalny świat służącej w kuwejcie hinduski. zdecydowanie nie jest to gatunek dla mnie.

może i zapychacz, może i podkręcacz liczby przeczytanych książek, ale przecież i tak miałam baśnie w planach. spodziewałam się czegoś więcej, bo właściwie, to można by takich historyjek uzupełniających świat pisać bez końca, a tu ledwie kilka, plus jedną znamy na pamięć z 7 części. czytając opowieść o trzech braciach słyszałam głos joanny kudelskiej dubbingującej hermionę granger, ale to było, myślę, nieuniknione :)

może i zapychacz, może i podkręcacz liczby przeczytanych książek, ale przecież i tak miałam baśnie w planach. spodziewałam się czegoś więcej, bo właściwie, to można by takich historyjek uzupełniających świat pisać bez końca, a tu ledwie kilka, plus jedną znamy na pamięć z 7 części. czytając opowieść o trzech braciach słyszałam głos joanny kudelskiej dubbingującej hermionę...

no, jest i apokalipsa. jest i lucek ze swoją armią. akcja niby się rozwija, ale pod koniec było trochę przynudnawo. może się przyzwyczaiłam do przeskakiwania przez kolejne wyrwane z kontekstu sytuacje, bo zawężenie do trzech, czterech jakoś tak ujęło trochę tej książce. niemniej jednak - czytam. zostały jeszcze dwa tomy^^

no, jest i apokalipsa. jest i lucek ze swoją armią. akcja niby się rozwija, ale pod koniec było trochę przynudnawo. może się przyzwyczaiłam do przeskakiwania przez kolejne wyrwane z kontekstu sytuacje, bo zawężenie do trzech, czterech jakoś tak ujęło trochę tej książce. niemniej jednak - czytam. zostały jeszcze dwa tomy^^

niesamowicie szybko się czyta. pękła w dwa podejścia^^ uwielbiam lokiego tutaj. i gabryś... no, szipuję.

niesamowicie szybko się czyta. pękła w dwa podejścia^^ uwielbiam lokiego tutaj. i gabryś... no, szipuję.