Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Co za geniusz... Rewelacyjna analiza ludzkiej psychiki. We wszystko wplecione motywy zabójstwa, przyjaźni, miłości, poświęcenia. Uwielbiam.

Co za geniusz... Rewelacyjna analiza ludzkiej psychiki. We wszystko wplecione motywy zabójstwa, przyjaźni, miłości, poświęcenia. Uwielbiam.

Obok tej książki (i całego uniwersum) nie da się przejść obojętnie. Niesamowite realia moskiewskiego metra wciągają czytelnika coraz głębiej i głębiej, tam gdzie nawet najodważniejsi stalkerzy boją się zajrzeć ;)
Książka jest wspaniałym początkiem dla wspaniałej serii opowiadań o życiu jakie dziś trudno jest nam sobie wyobrazić. Jak to jest żyć kilkadziesiąt metrów pod ziemią, razem ze szczurami, mieć świadomość, że jest się w tej stosunkowo nielicznej grupie "szczęśliwców", którzy przeżyli koniec świata? W imię czego się wtedy żyje? Te, i wiele innych pytań zadaje sobie Artem, kiedy jego podróż, jego "misja" zaprowadza go w coraz głębsze zakamarki metra.
Wyprawa Artema, ludzie, jakich spotyka on na swojej drodze, kwestie psychologiczne i filozoficzne - wszystko jest przystępnie opisane, powiązane w spójną całość, i nawet jeśli Głuchowski przesadza trochę z filozofowaniem to książka broni się opisaną w niej historią i arcyciekawą postacią głównego bohatera.

Życzyłabym sobie, żeby Głuchowski nigdy nie przestał pisać, bo niezmiernie interesuje mnie jego dalsza wizja życia pod ziemią.

Obok tej książki (i całego uniwersum) nie da się przejść obojętnie. Niesamowite realia moskiewskiego metra wciągają czytelnika coraz głębiej i głębiej, tam gdzie nawet najodważniejsi stalkerzy boją się zajrzeć ;)
Książka jest wspaniałym początkiem dla wspaniałej serii opowiadań o życiu jakie dziś trudno jest nam sobie wyobrazić. Jak to jest żyć kilkadziesiąt metrów pod...

Tak, jest to książka o nastolatkach, choć nie tylko dla nastolatków.
Tak, jest to książka o miłości.
Tak, jest pod tym względem makabrycznie wyidealizowana, a co za tym idzie - denerwująca.
Aczkolwiek…
Nie sposób się od niej oderwać. Próbowałam - nie dało rady. Musiałam ją mieć na raz.
Nie sposób nie zachwycić się relacją między Sky i Holderem.
Nie sposób nie docenić poważnych tematów poruszanych przez autorkę.

Historia rozwala emocje. Wkrada się gdzieś tam, w najgłębszy zakamarek serca i nie chce opuścić tego miejsca.

Tak, jest to książka o nastolatkach, choć nie tylko dla nastolatków.
Tak, jest to książka o miłości.
Tak, jest pod tym względem makabrycznie wyidealizowana, a co za tym idzie - denerwująca.
Aczkolwiek…
Nie sposób się od niej oderwać. Próbowałam - nie dało rady. Musiałam ją mieć na raz.
Nie sposób nie zachwycić się relacją między Sky i Holderem.
Nie sposób nie docenić...

Niezwykła atmosfera, świetne postacie, zaskakująca historia.
Ta książka ma prawie wszystko. Problemy społeczne, chore zachowania, do tego równolegle opisywane wydarzenia sprzed kilkudziesięciu lat. Mocny kryminał z delikatnie wplecionymi wątkami obyczajowymi. No uwieeeeeelbiam takie książki!

Niezwykła atmosfera, świetne postacie, zaskakująca historia.
Ta książka ma prawie wszystko. Problemy społeczne, chore zachowania, do tego równolegle opisywane wydarzenia sprzed kilkudziesięciu lat. Mocny kryminał z delikatnie wplecionymi wątkami obyczajowymi. No uwieeeeeelbiam takie książki!

Czy po dwóch książkach można stwierdzić, że kocha się jakiegoś autora? Jeśli tak, to kocham Katarzynę Puzyńską i przeczytam wszystko co ona napisze, nawet jeśli będzie to tylko lista zakupów do zrobienia.

Takie książki trzeba lubić. Jeśli się ich nie lubi, to nie ma co się w ogóle zabierać za "Więcej czerwieni" czy wcześniejszą historię z serii o Lipowie, czyli "Motylka". Dlaczego? Dlatego, że tym razem autorka serwuje nam jeszcze więcej wątków, miejsc, podejrzanych i zagadek do rozwiązania. Znowu są tajemnice z niedalekiej tym razem przeszłości, które mają związek z tym, co obecnie wyczynia się w Lipowie i Żabich Dołach. Tylko jak to wszystko złożyć w całość?

Pani Katarzyna trzyma nas w napięciu do samego niemalże końca. Wskazać zabójcę? Praktycznie niemożliwe. I za to, między innymi, uwielbiam serię o Lipowie.

Czy po dwóch książkach można stwierdzić, że kocha się jakiegoś autora? Jeśli tak, to kocham Katarzynę Puzyńską i przeczytam wszystko co ona napisze, nawet jeśli będzie to tylko lista zakupów do zrobienia.

Takie książki trzeba lubić. Jeśli się ich nie lubi, to nie ma co się w ogóle zabierać za "Więcej czerwieni" czy wcześniejszą historię z serii o Lipowie, czyli...

Wow! Rewelacyjna książka, fantastycznie budowane napięcie, spójna historia, główni bohaterowie od razu przypadają do gustu - czego chcieć więcej?

Wow! Rewelacyjna książka, fantastycznie budowane napięcie, spójna historia, główni bohaterowie od razu przypadają do gustu - czego chcieć więcej?

Absolutna rewelacja. Nawet się nie zorientowałam kiedy upłynął mi cały wieczór na czytaniu tej książki.
Tak sprytnej i złożonej historii nikt inny nie byłby w stanie wymyślić. Do tego ta miażdżąca końcówka. Jak ktoś chce krótki, konkretny a przy tym cholernie dobry kryminał to ta książka jest pierwsza na liście.

Absolutna rewelacja. Nawet się nie zorientowałam kiedy upłynął mi cały wieczór na czytaniu tej książki.
Tak sprytnej i złożonej historii nikt inny nie byłby w stanie wymyślić. Do tego ta miażdżąca końcówka. Jak ktoś chce krótki, konkretny a przy tym cholernie dobry kryminał to ta książka jest pierwsza na liście.

Majstersztyk. Niezwykle inteligentna i pełna zawirowań książka. Tego nie da się opisać. To trzeba przeczytać.

PS. Gdyby ktoś zapytał mnie co jest według mnie najbardziej charakterystyczne dla trylogii Millennium to bez zastanowienia odpowiedziałabym, że opisy tego, jak ktoś idzie wziąć kolejny prysznic, albo zrobić kolejną kawę :)

Majstersztyk. Niezwykle inteligentna i pełna zawirowań książka. Tego nie da się opisać. To trzeba przeczytać.

PS. Gdyby ktoś zapytał mnie co jest według mnie najbardziej charakterystyczne dla trylogii Millennium to bez zastanowienia odpowiedziałabym, że opisy tego, jak ktoś idzie wziąć kolejny prysznic, albo zrobić kolejną kawę :)

Mimo, że widziałam już wcześniej film, to książkę czytałam z niepohamowaną ciekawością. Świetnie skrojone postacie, szokująca historia i niewymuszony styl sprawiają, że książkę się wręcz połyka.

Mimo, że widziałam już wcześniej film, to książkę czytałam z niepohamowaną ciekawością. Świetnie skrojone postacie, szokująca historia i niewymuszony styl sprawiają, że książkę się wręcz połyka.

Świetna, co tu dużo pisać. Wiele zaskakujących wątków i zwrotów akcji, do pewnego momentu nie wiedziałam komu współczuć bardziej, a kogo bardziej nie lubić. Koniec nietypowy, ciut rozczarowujący, ale to nic :)

Świetna, co tu dużo pisać. Wiele zaskakujących wątków i zwrotów akcji, do pewnego momentu nie wiedziałam komu współczuć bardziej, a kogo bardziej nie lubić. Koniec nietypowy, ciut rozczarowujący, ale to nic :)

Druga część "przygód" Teodora Szackiego równie udana jak pierwsza. Zmiana otoczenia, nowe miejsce, nowe twarze i nowe historie... Po raz kolejny bardzo podoba mi się jak Miłoszewski potrafi do bardzo zgrabnie napisanego kryminału wpleść wątek historyczno-kulturowy oraz to, jak dba o szczegóły - ilość miałkich, nijakich bohaterów jest zredukowana do minimum, w każdej osobie znajdziemy coś charakterystycznego, każdy wyróżnia się na swój własny sposób.
Akcja nie ogranicza się tylko do wątku morderstwa, a Szacki ze swoimi przemyśleniami sprawiał, że uśmiechałam się do siebie.

Druga część "przygód" Teodora Szackiego równie udana jak pierwsza. Zmiana otoczenia, nowe miejsce, nowe twarze i nowe historie... Po raz kolejny bardzo podoba mi się jak Miłoszewski potrafi do bardzo zgrabnie napisanego kryminału wpleść wątek historyczno-kulturowy oraz to, jak dba o szczegóły - ilość miałkich, nijakich bohaterów jest zredukowana do minimum, w każdej osobie...

Muszę powiedzieć, że trochę się tej książki bałam, z powodu oceanu pozytywnych opinii w Internecie. Z reguły takie książki, nad którymi znaczna większość czytelników się rozpływa to albo wielkie dzieła, albo wielkie rozczarowania.
SYSTEM na całe szczęście zdecydowanie nie zalicza się do tych drugich.
Absurd, absolutny absurd stalinowskiej Rosji robił na mnie większe wrażenie niż same zabójstwa.
Zakończenie nie powala, ale tłumaczę to sobie tym, że gdyby było inne to szanse na kontynuację historii Lwa byłyby marne.
To jedna z takich książek, której fabuły nigdy się nie zapomni.

Muszę powiedzieć, że trochę się tej książki bałam, z powodu oceanu pozytywnych opinii w Internecie. Z reguły takie książki, nad którymi znaczna większość czytelników się rozpływa to albo wielkie dzieła, albo wielkie rozczarowania.
SYSTEM na całe szczęście zdecydowanie nie zalicza się do tych drugich.
Absurd, absolutny absurd stalinowskiej Rosji robił na mnie większe...