Mniej więcej wtedy co Lem (czyli w latach 60.),także i słynny „oświęcimski ocaleniec” Primo Levi przestrzegał w swych niebywale inteligentnie dowcipnych opowiadaniach przed zagrożeniami rozwoju technologicznego, w tym także "sztucznej inteligencji".

To oczywiście śmiech zamierający na ustach, skoro niektóre z tych wynalazków – wówczas będących wytworem chorej zdawałoby się wyobraźni - dziś wchodzą w fazę realizacji, a relacje międzyludzkie już dawno (czyli od dobrych kilku lat) zdominowały relacje miedzy ich mobilnymi urządzeniami….

Jeden tylko cytat z tej zachwycającej książeczki. W jednym z opowiadań jest mowa o nowatorskich urządzeniach cenzorskich (marzeniu każdego dyktatora),wychwytujących nieprawomyślną zawartość słowa drukowanego: „Ich pamięć magnetyczna zawierała trzy odrębne wykazy słów i odpowiednie wzory. Wyrazy z pierwszego wykazu, jeżeli znalazły się w opracowywanym tekście, zostawały z niego automatycznie usunięte; wyrazy z drugiego wykazu pociągały za sobą całkowite odrzucenie tekstu, z trzeciego zaś – natychmiastowe aresztowanie i powieszenie autora i wydawcy”.

Niewiele lepsze efekty daje możliwość klonowania ludzi. Gdy ktoś stworzył sobowtóra swej żony, wpadł w nieliche kłopoty, bo obie zaczęły rywalizować o niego, a zarazem walczyć ze sobą. I jakie wtedy było wyjście? Zgadliście: skopiowanie samego siebie, by kopia żony miała swój męski odpowiednik….

Cechą dobrej dystopii jest wyprzedzanie takich przerażających czasów, które nadejdą tu w końcu, czy też może częściowo już nadeszły…. Aż strach się bać. A nie, sorry: „nie trzeba się jego bać!”

Mniej więcej wtedy co Lem (czyli w latach 60.),także i słynny „oświęcimski ocaleniec” Primo Levi przestrzegał w swych niebywale inteligentnie dowcipnych opowiadaniach przed zagrożeniami rozwoju technologicznego, w tym także "sztucznej inteligencji".

To oczywiście śmiech zamierający na ustach, skoro niektóre z tych wynalazków – wówczas będących wytworem chorej zdawałoby...

Inteligentne i dające do myślenia opowiadania fantastyczne (choć niekoniecznie fantastyczno-naukowe). Niektóre z dość trafnymi przewidywaniami - maszyny ze sztuczną inteligencją, coś na kształt wirtualnej rzeczywistości, ...

Inteligentne i dające do myślenia opowiadania fantastyczne (choć niekoniecznie fantastyczno-naukowe). Niektóre z dość trafnymi przewidywaniami - maszyny ze sztuczną inteligencją, coś na kształt wirtualnej rzeczywistości, ...

Niestety zupełnie nie trafia w moje gusta. Gdzieś tam daleko można doszukiwać się swego rodzaju technologicznego wizjonerstwa (smartfony, internet, klonowanie, eksperymenty medyczne) i obaw przed tym, jak pewne wynalazki mogą być wykorzystane. Ogólnie jednak nie potrafiłem się do kolejnych opowiadań przekonać, kartkując już od połowy książkę. Być może te blisko pięćdziesiąt lat temu pewne wizje robiły wrażenie. Dziś to tylko wzruszenie ramion. Zdecydowanie wolę wizje Philipa Dicka.

[...]
całość:
http://www.speculatio.pl/majowkowe-porzucenia/

Niestety zupełnie nie trafia w moje gusta. Gdzieś tam daleko można doszukiwać się swego rodzaju technologicznego wizjonerstwa (smartfony, internet, klonowanie, eksperymenty medyczne) i obaw przed tym, jak pewne wynalazki mogą być wykorzystane. Ogólnie jednak nie potrafiłem się do kolejnych opowiadań przekonać, kartkując już od połowy książkę. Być może te blisko pięćdziesiąt...

Autor "Wody" - Primo Levi - był włoskim Żydem, który przeżył uwięzienie w Auschwitz. Wspominam o tym, ponieważ jego opowiadania, choć jest to klasyczne science-fiction, bardzo mocno przypominają mi twórczość innego ocalonego z Zagłady, Tadeusza Borowskiego. Jest w nich ten sam smutek i ta sama specyficzna wrażliwość. Ten sam dystans. I choć w swojej książce Levi opisuje wydarzenia całkowicie fikcyjne (żadnych nawiązań do II wojny światowej sobie nie przypominam, choć nie wykluczam, że pamięć mnie w tym względzie zawodzi),to wymuszają na czytelniku podobną refleksję. Z tego właśnie względu, mogę śmiało polecić "Wodę", nie tylko miłośnikom fantastyki naukowej.

Autor "Wody" - Primo Levi - był włoskim Żydem, który przeżył uwięzienie w Auschwitz. Wspominam o tym, ponieważ jego opowiadania, choć jest to klasyczne science-fiction, bardzo mocno przypominają mi twórczość innego ocalonego z Zagłady, Tadeusza Borowskiego. Jest w nich ten sam smutek i ta sama specyficzna wrażliwość. Ten sam dystans. I choć w swojej książce Levi opisuje...

Zbiór niezwykłych opowiadań, wpisujących się klimatem XX wieczną twórczość takich włoskich pisarzy jak Italo Clavino, Dino Buzzati, Alberto Savinio, Tommaso Landolfi. Levi pochyla się nad zbiorowymi lękami ludzkości, rozbijając rzeczywistość głównie za pomocą gatunkowych strategii science-fiction, co upodabnia jego narracje do prozy Stanisława Lema, a przede wszystkim do "Kronik Marsjańskich" Raya Bradbury'ego.

Nad opowiadaniami (szczególnie tymi początkowymi) wisi widmo Holocaustu, Holocaustu nie tylko w rozumieniu tego co Levi przeżył, czyli Auschwitz, ale również nigdy niekończącej się zagłady. Włoski pisarz jest - podobnie jak Bradbury w "Kronikach Marsjańskich" - pesymistą, ludzkość nie wyciąga wniosków z historycznych tragedii, zapętla się w kolektywnym szaleństwie samounicestwienia.

W tej smutnej wizji, odnajdziemy mimo wszystko także elementy ironiczne i groteskowo zabawne, wówczas autor przeradza się w analityka z przymrożeniem oka, w Jeana Baudrillarda pozbawionego przesadnego fatalizmu i Davida Cronemberga, który postanowił zrezygnować z dojmującej eksploatacji ludzkiej cielesności. Jednak i w tych opowiadaniach nie zapomina o krytycznym ostrzu.

Zbiór niezwykłych opowiadań, wpisujących się klimatem XX wieczną twórczość takich włoskich pisarzy jak Italo Clavino, Dino Buzzati, Alberto Savinio, Tommaso Landolfi. Levi pochyla się nad zbiorowymi lękami ludzkości, rozbijając rzeczywistość głównie za pomocą gatunkowych strategii science-fiction, co upodabnia jego narracje do prozy Stanisława Lema, a przede wszystkim do...

Moda odgrywa w literaturze doniosłą rolę. Nie mam tu, rzecz jasna, na myśli fatałaszków, tylko legendę, którą obrosły pewne pozycje. W przypadku niektórych z nich ciężko mówić o efekcie zabiegów marketingowych, przynajmniej w dzisiejszym rozumieniu, bo autorzy nie żyją, a niekiedy nawet i od dawna nie są wydawani. A jednak ktoś wpływowy rzekł kiedyś o jakiejś powieści, że jest genialna i kolejne pokolenia, często niestety bezrefleksyjnie, przekazują i podtrzymują tę tezę, nie chcąc być wykluczonymi z uczestnictwa w czymś kultowym i, w ich mniemaniu, elitarnym.
Dlaczego o tym piszę? To proste - właśnie przeczytałem zbiór opowiadań, o którym mało kto słyszał, a który bije większość z tych "genialnych" wydmuszek na głowę. Levi nie wydziwia, nie kombinuje, nie eksperymentuje - nie ma takiej potrzeby. Pisze lekko i strzela prosto między oczy, a każde opowiadanie pozostawia czytelnika w stanie oszołomienia, na które jedynym lekarstwem jest refleksja. Tematyka krąży wokół zagrożeń cywilizacyjnych, ze szczególnym wskazaniem na galopujący postęp technologiczny. Levi podejmuje też zagadnienie moralnej odpowiedzialności naukowców, szczególnie dla niego istotne ze względu na osobiste doświadczenia wojenne. Te krótkie historyjki przypominają nieco opowiadania Lema, Bułyczowa, a także inne co lepsze kawałki z dawnej serii "Kroki w nieznane". Każda stanowi małe arcydzieło i wypełniona jest mądrością, nie po brzegi jednak, bo autor chce, żeby i czytelnik na swój niedoskonały sposób w tej mądrości uczestniczył, dorzucając swoje indywidualne i niepowtarzalne przemyślenia, doświadczenia czy poglądy.
Na czytelników na własną rękę poszukujących ciekawych pozycji czekają niekiedy nader smakowite nagrody.

Moda odgrywa w literaturze doniosłą rolę. Nie mam tu, rzecz jasna, na myśli fatałaszków, tylko legendę, którą obrosły pewne pozycje. W przypadku niektórych z nich ciężko mówić o efekcie zabiegów marketingowych, przynajmniej w dzisiejszym rozumieniu, bo autorzy nie żyją, a niekiedy nawet i od dawna nie są wydawani. A jednak ktoś wpływowy rzekł kiedyś o jakiejś powieści, że...

Jedna z książek, które mnie zaskoczyły, pozostawiły bez słowa i pozostały na zawsze w pamięci. Bardzo chciałabym mieć własny egzemplarz.

Jedna z książek, które mnie zaskoczyły, pozostawiły bez słowa i pozostały na zawsze w pamięci. Bardzo chciałabym mieć własny egzemplarz.

Rewelacyjne opowiadania mam je w swojej biblioteczce.

Rewelacyjne opowiadania mam je w swojej biblioteczce.