Książka jest napisana lekkim językiem, ale jej treść jest bardzo mocna. Nie spodoba się każdemu, ale warto przeczytać chociażby dlatego, aby dowiedzieć się co może się stać, gdy za długo milczymy.

Książka jest napisana lekkim językiem, ale jej treść jest bardzo mocna. Nie spodoba się każdemu, ale warto przeczytać chociażby dlatego, aby dowiedzieć się co może się stać, gdy za długo milczymy.

Smutne i obrzydliwa, a szkoda bo sam styl pisania zadowalający. Szkoda czasu.

Smutne i obrzydliwa, a szkoda bo sam styl pisania zadowalający. Szkoda czasu.

Przerażająca historia, po przeczytaniu trudno przestać o niej myśleć.

Przerażająca historia, po przeczytaniu trudno przestać o niej myśleć.

Bardzo mocna i kontrowersyjna książka. Nie każdemu przypadnie do gustu ale nie musi. Jest, to jedna z tych książek, która pokazuje jak wiele złego człowieka może spotkać, jeśli on zacznie milczeć.


http://wojownikpokoju.pl/pl/blog/

Bardzo mocna i kontrowersyjna książka. Nie każdemu przypadnie do gustu ale nie musi. Jest, to jedna z tych książek, która pokazuje jak wiele złego człowieka może spotkać, jeśli on zacznie milczeć.


http://wojownikpokoju.pl/pl/blog/

Zapraszam: zksiazkawdloni8.blogspot.com

"Teraz już sama nie wiem, kim albo czym jestem - jeśli w ogóle jestem - niezależnie od ojca."

"Pocałunek" Kathryn Harrison to trudna książka. Historia, którą opisuje autorka jest, mówiąc kolokwialnie, 'nie do ogarnięcia' dla kogoś, kto nie przeżył czegoś podobnego. A jednak główna bohaterka omawianej pozycji i jej twórczyni to ta sama osoba...

Kathryn Harrison swoją "spowiedź" przelała na kartki książki. "Pocałunek" to historia chwytająca za serce. Opowiada o zawiłej i trudnej miłości opisywanego trójkąta - matki, ojca i córki. Jednak nie wygląda ona tak, jakby to sugerowało właśnie określenie "trójkąt miłosny" rozumiane w sposób dosłowny. Zależności pomiędzy bohaterami tej książki są bardziej skomplikowane.

Wszystko rozpoczęło się od młodzieńczej miłości szybko skonsumowanej, która przyniosła owoc w postaci córki. Związek zaczął się rozpadać, choć młoda matka bardzo kochała swojego partnera. W końcu jej rodzice wygnali chłopaka, który nie potrafił zatroszczyć się o utrzymanie rodziny. Młoda matka zaczęła wówczas obwiniać o rozpad związku ich córkę, która pojawiła się jej zdaniem za wcześnie. Mała nie miała oparcia w żadnym z rodziców. Ojciec odwiedził ją dwa razy - gdy miała 5 i 10 lat. Praktycznie go nie znała. Chcąc, aby matka zwróciła na nią uwagę zaczęła się odchudzać. Jednak najgorsze miało dopiero nadejść. Główna bohaterka nawiązała kontakt z ojcem po 10-ciu latach od ostatniej wizyty. Ojcem-duchownym, który miał nową żonę i dzieci, który zniszczył jej i tak już trudne życie tytułowym pocałunkiem...

Chora "miłość", która łączyła bohaterów trwała długo. Raniła matkę cały czas zakochaną w ojcu jej dziecka, domyślającą się wszystkiego. Raniła też córkę uzależnioną od ojca. Straciła ona całe życie, rzuciła studia, zerwała z chłopakiem, aby pokazać zaborczemu rodzicielowi, że jej na nim zależy. Jednak to mu nie wystarczało. Chciał, aby córka była cała jego. Po tym, jak po raz pierwszy ją posiadł dziewczyna zupełnie się załamała. Uciekała w używki, lecz to nic nie dawało. Ojciec miał obsesję na jej punkcie. Zawłaszczył sobie jej uczucia, dumę i osobowość. Młoda kobieta nie potrafiła się wyrwać z tej chorej sytuacji. Dopiero śmierć dziadka i niedługo potem matki, którą od zawsze kochała, a która nie potrafiła jej okazać uczuć były impulsem pozwalającym jej się wyrwać z otępienia i przeciwstawić się ojcu: "Otrzeźwia mnie pocałunek, który składam na jego sztywnym policzku, pomaga mi wrócić do przytomności, inaczej niż tamten usypiający pocałunek ojca na lotnisku. Przechodzę przemianę.".

Historia wyzwala wiele emocji w czytającym. Postać ojca budzi natomiast odrazę. Ponadto zadziwia jego osobowość, straszna i na tyle silna, by usidlić matkę, córkę i drugą żonę, które nie potrafiły się uwolnić od wpływu tego mężczyzny. Na szczęście głównej bohaterce w końcu się to udaje i pomimo tak trudnych przeżyć układa sobie w końcu życie. Znajduje wyrozumiałego męża i rodzi dzieci. To niestety chyba jedyny pozytywny wątek w tej książce.

Pozycja ta była jednak napisana w sposób chaotyczny. Utrudniało to orientację w całej sytuacji. Zdarzały się duże różnice czasu pomiędzy krótkimi częściami danego rozdziału. Raz bohaterka miała 5 lat, za chwilę 20, a dwie strony dalej znowu 10... Pewne fragmenty musiałam przeczytać dwa razy, żeby być ze wszystkimi informacjami na bieżąco i poukładać je sobie w logiczną całość. Jednak w ten sposób autorka uwydatniła emocje towarzyszące jej podczas tworzenia swojego dzieła. Dzięki temu w pewien sposób opisywana historia wydaje się bardziej wiarygodna.

Spowiedź młodej kobiety po przejściach mną wstrząsnęła. Z uwagi, że ta historia zdarzyła się naprawdę, cieszę się, iż mimo demonów przeszłości bohaterka/autorka znalazła wreszcie szczęście.

Zapraszam: zksiazkawdloni8.blogspot.com

"Teraz już sama nie wiem, kim albo czym jestem - jeśli w ogóle jestem - niezależnie od ojca."

"Pocałunek" Kathryn Harrison to trudna książka. Historia, którą opisuje autorka jest, mówiąc kolokwialnie, 'nie do ogarnięcia' dla kogoś, kto nie przeżył czegoś podobnego. A jednak główna bohaterka omawianej pozycji i jej twórczyni to ta...

Kolejna książka z cyklu "psychicznie ciężka". Niewyobrażalny ból zadawany dziecku, a który odradza się w dorosłym życiu osoby krzywdzonej. Zgubiona początku swojej drogi, nie potrafi się podnieść, zawsze wraca do tej "trudnej miłości".

Kolejna książka z cyklu "psychicznie ciężka". Niewyobrażalny ból zadawany dziecku, a który odradza się w dorosłym życiu osoby krzywdzonej. Zgubiona początku swojej drogi, nie potrafi się podnieść, zawsze wraca do tej "trudnej miłości".

Dawno temu wiem, że ja czytałam, już po Tysiącu drzewek pomarańczowych, zaciekawiona autorką. Chyba już wtedy była dal mnie totalnym zaskoczeniem, choć jej nie zapamiętałam, jako książki TEJ autorki. Coś mi się w neuronach pomieszało i kiedy zobaczyłam Kathryn Harrison "The Kiss", zabrałam się z zaciekawieniem i postanowieniem,ze wreszcie przeczytam coś w języku Iris Murdoch i Dorris Lessing. Już na wstępie PRZYPOMNIAŁAM SOBIE, że przecież kiedyś to czytałam! Ale kojarzyłam to z zupełnie innym autorem. Przebrnęłam przez całą angielszczyznę, poruszona coraz bardziej i bardziej tym, co opisywała Harrison - własne przeżycia! Co to za niezwykła i odważna spowiedź! Jakie koszmarne przejścia! Trzeba być naprawdę silnym człowiekiem, żeby po takich przeżyciach wyjść na prostą, założyć rodzinę, mieć męża i dzieci i jeszcze do tego pisać ciekawe książki... Podziwiam ją i przeraża mnie myśl, że tylko ona jedna miała odwagę o tym opowiedzieć, a co z innymi córkami?!! Jeden wielki koszmar opowiedziany pięknym, literackim językiem wrażliwej i myślącej kobiety.

Dawno temu wiem, że ja czytałam, już po Tysiącu drzewek pomarańczowych, zaciekawiona autorką. Chyba już wtedy była dal mnie totalnym zaskoczeniem, choć jej nie zapamiętałam, jako książki TEJ autorki. Coś mi się w neuronach pomieszało i kiedy zobaczyłam Kathryn Harrison "The Kiss", zabrałam się z zaciekawieniem i postanowieniem,ze wreszcie przeczytam coś w języku Iris...

Jakim trzeba być dewiantem, żeby wyrządzić krzywdę dziecku?
A jak określić rodziców którzy krzywdzą własne dziecko. Matkę , która kocha za mało i ojca który "kocha" za dużo.Kiedy z dziecka takich ludzi wyrasta emocjonalnie pokaleczony człowiek,możemy mu tylko współczuć. Ale czasami z takiego mixa wychodzi ktoś taki jak autorka tek książki . Ciężko doświadczona, żyjąca w poczuciu winy i występku ale piekielnie zdolna pisarka.Ktoś kto tyle niezrozumiałych i nie nazwanych odczuć jest w stanie nazwać i przekazać. Bardzo smutna książka bo na autentycznych przeżyciach.
Podziwiam tę kobietę,że się pozbierała po czymś takim.

Jakim trzeba być dewiantem, żeby wyrządzić krzywdę dziecku?
A jak określić rodziców którzy krzywdzą własne dziecko. Matkę , która kocha za mało i ojca który "kocha" za dużo.Kiedy z dziecka takich ludzi wyrasta emocjonalnie pokaleczony człowiek,możemy mu tylko współczuć. Ale czasami z takiego mixa wychodzi ktoś taki jak autorka tek książki . Ciężko doświadczona, żyjąca w...

Książka trudna,daje wiele do myślenia.

Książka trudna,daje wiele do myślenia.

trudna historia młodej kobiety, która pogubiła się w swoich uczuciach. napisana jest specyficznym językiem, czasami bardzo osobistym a czasami bezpośrednim do bólu. Warto przeczytać.

trudna historia młodej kobiety, która pogubiła się w swoich uczuciach. napisana jest specyficznym językiem, czasami bardzo osobistym a czasami bezpośrednim do bólu. Warto przeczytać.