Focza dama

Rok 1915, badacz przyjeżdża na Alaskę, by tam stworzyć bazę meteorologiczną i przeprowadzać analizę pogody. Osamotniony i nie mogący się odnaleźć w społeczności odnajduje kompana w tajemniczej Aleutce, która nie mówi ani słowa. Wkrótce nawiązuje się miedzy nimi tajemnicza więź. Brzmi pięknie, prawda? Ha! Też tak myslałam. Skuszona nagromadzeniem świetnym pomysłów i ciekawych wątków wypożyczyłam książkę i... rozczarowałam się. Żeby nie było wątpliwości, spodziewałam się, że może być tu sporo romansu. Byłam na to przygotowana. Problem w tym, że to, co łączy głównego bohatera i Aleutkę to nawet nie jest miłość. To jakiś rodzaj erotycznej obsesji kolesia, który wymyślił sobie, że żeby poznać duszę kobiety trzeba to robić poprzez seks, najlepiej oralny (przepraszam za szczegóły). Zamiast spróbować się z kobietami porozumieć za pomocą chociażby tekstu, woli za pomocą części ciała (dokładnie opisanych),bo "notesy go drażnią". No cóż, mnie drażnią opisy pani Harrison, tak mocno biologiczne, że brakuje jedynie słoika z formaliną, i jej teoria, że "psychika mężczyzny jest jak k*tas".
Książka mogła być lepsza. Autorka umie pisać. Świetnie przedstawiła klimat (nie chodzi o pogodę) Alaski, opisała środowisko żyjących tam ludzi, włożyła kawał pracy w bazę merytoryczno-naukową. W doskonały sposób ukazała udrękę samotności, izolacji, psychiczne cierpienie wynikające z odcięcia od ludzi. Niestety, cała ta misterna praca została zepsuta przez przesyt obrzydliwości. Główny bohater ma jakąś manię seksualną i albo dobiera się do kolejnych kobiet, albo zabawia sam ze sobą, albo rozmyśla o swoim penisie. Powinnam mu chyba mocno współczuć, ale czułam do niego jedynie obrzydzenie. Czytając tę książkę czułam się jak kierowca na typowej polskiej drodze - jedziesz, podziwiasz piękno krajobrazu, i za chwilę dziura w asfalcie. Ogromnie zmarnowany potencjał.

Rok 1915, badacz przyjeżdża na Alaskę, by tam stworzyć bazę meteorologiczną i przeprowadzać analizę pogody. Osamotniony i nie mogący się odnaleźć w społeczności odnajduje kompana w tajemniczej Aleutce, która nie mówi ani słowa. Wkrótce nawiązuje się miedzy nimi tajemnicza więź. Brzmi pięknie, prawda? Ha! Też tak myslałam. Skuszona nagromadzeniem świetnym pomysłów i...

Ciężko mi cokolwiek napisać o "Foczej damie", bo nawet nie wiem co o niej myśleć. Generalnie jest to historia zakochanego szaleńczo meteorologa "zesłanego" na Alaskę. Jesteśmy świadkami jego codziennego życia, niemal walki o przetrwanie oraz jego miłostek, w zasadzie nic więcej się nie dzieje i niewiele z książki wynika.
"Foczej damie" przede wszystkim brakuje zakończenia, jakiejś puenty, wyjaśnienia czegokolwiek. Postać meteorologa jest dość... hmmm oryginalna, aczkolwiek jeszcze jakoś się broni, natomiast obiekt jego westchnień jest dla mnie totalnie niezrozumiały i niestety autorka nic a nic nie pomaga w jej zrozumieniu. Do końca nie wiadomo o co chodzi z tajemniczą milczącą Aleutką.
Niestety raczej nie jest to książka, którą będę polecała.

Ciężko mi cokolwiek napisać o "Foczej damie", bo nawet nie wiem co o niej myśleć. Generalnie jest to historia zakochanego szaleńczo meteorologa "zesłanego" na Alaskę. Jesteśmy świadkami jego codziennego życia, niemal walki o przetrwanie oraz jego miłostek, w zasadzie nic więcej się nie dzieje i niewiele z książki wynika.
"Foczej damie" przede wszystkim brakuje...

Szkoda czasu. Można się dowiedzieć jak żyją ludzie w bardzo trudnych warunkach na Alasce. I to wszystko

Szkoda czasu. Można się dowiedzieć jak żyją ludzie w bardzo trudnych warunkach na Alasce. I to wszystko