Moje zainteresowanie japońską literaturą było dosyć niewinne. W moje ręce trafiły dwa opowiadania wpływowych autorów z początku XX wieku. Zakochałem się w tych opowieściach i chciałem poznać dotąd obcy mi świat pisarzy z Kraju Kwitnącej Wiśni. Jednym z opowiadań, które pochwyciło moją uwagę była Pajęcza nić Ryunosuke Akutagawy. Tak się składa, ze to opowiadanie jest częścią kolekcji Życie szaleńca, które mam okazję recenzować.

Życie szaleńca Ryunosuke Akutagawy to zbiór dziewięciu opowiadań japońskiego autora. Opowiadania przedstawiają przekrój twórczości pisarza i pokazują jego olbrzymi talent Akutagawy, który nie mógł w pełni się rozwinąć z powodu przedwczesnej śmierci artysty.

Zbiór opowiadań Życie szaleńca otwiera Rashomon. Jest to tytuł, który może być dobrze znany fanom japońskiego kina. W końcu Rashomon to również tytuł wybitnego dzieła Akiry Kurosawy powstałe na bazie opowiadań Akutagawy. Z tym że zawarte tutaj opowiadanie Rashomon jest jedynie drobnym elementem filmu, a inna historia autorstwa japońskiego mistrza literatury jest bazą dla legendarnego filmu. Mimo to samo opowiadanie jest dosyć ciekawe i koncentruje się na moralności i tym jak łatwo jest usprawiedliwiać swoje niecne czyny.

Drugim opowiadaniem, które stanowi główną oś filmu Rashomon jest W gąszczu. Jest to seria zeznań różnych osób na temat pewnego morderstwa popełnionego na drodze. Opowiadanie obrazuje, jak te same wydarzenia mogą być widziane z różnej perspektywy i jak trudno dojść do prawdy, gdy każdy coś skrywa. Ucieszyło mnie, że oba opowiadania znajdują się w tej kolekcji, bo fajnie w końcu zobaczyć co było inspiracją dla legendarnego filmu nagrodzonego podczas Oscarów.

Drugie opowiadanie o tytule Pasja twórcza koncentruje się na postaci pewnego wybitnego pisarza z XIX wieku. Podstarzały artysta ma problem zarówno z fanami jak i krytykami. Tak naprawdę cały świat mu przeszkadza, a jednocześnie zaczyna brakować weny twórczej. Przemyślenia i perypetie tego pisarza są bardzo ciekawe. Zwłaszcza rozważania na temat cenzury i tego, że pewnym ludziom przeszkadza twórczość i chcą ja zniszczyć z samolubnych pobudek. Te przemyślenia są ponadczasowe i bardzo aktualne w naszych czasach. Ciekawie się czyta o tym, że cenzura i namawianie do palenia książek jest uniwersalne i ponadczasowe.

Pajęcza nić, czyli pierwsze opowiadanie Akutagawy, z którym miałem kontakt, to opowieść o bandycie lądującym w piekle. Złoczyńca dokonał w życiu jednego dobrego czynu, jakim było niezabicie niewinnego pająka. W zamian za to zyskuje możliwość wydostania się z piekła w postaci pajęczej nici prowadzącej do raju. Czy złoczyńca wykorzysta tę okazję i się uratuje ?

Wierność Biseia z kolei to trzy strony na temat pewnego mężczyzny czekającego na kobietę. Utwór prosty i szybko można połapać się, o co w nim chodzi. Mimo tego czyta się go naprawdę przyjemnie i potrafi zrobić wrażenie.

Z pozostałych opowiadań najbardziej przemówiło do mnie Życie pewnego szaleńca. To tak naprawdę chaotyczny zbiór przemyśleń autora na temat przeróżnych kwestii. Każde ma jakiś swój motyw, czasem brak im ładu i składu i wydają się chaotyczne. Jednak koniec końców dają one obraz człowieka walczącego z codziennością. Życie pewnego szaleńca ma oryginalną formę i pokazuje to, że Ryunosuke Akutagawy starał się eksperymentować ze swoją twórczością. Tytuł sprawdza się jako świetne zamknięcie zbioru opowiadań, bo ukazuje nam kolejny aspekt artysty bawiącego się formą i treścią. Całość jest tym mocniejsza, gdy weźmie się pod uwagę kontekst życia i śmierci pisarza.

Na koniec warto wspomnieć o sylwetce artysty, która służy jako otwarcie całego zbioru. Kilka stron na temat twórczości Ryunosuke Akutagawy i jego wpływu na rodzimy kraj daje kontekstu, który pozwala zrozumieć, dlaczego akurat ten pisarz jest tak szanowany i lubiany. Warto też zwrócić uwagę na słowniczek i spora ilość przypisów pomagających lepiej zrozumieć teksty z masą nawiązań do japońskiej i chińskiej literatury i historii.

Dla mnie Życie szaleńca to kawał świetnej i poruszającej lektury. Opowiadania nie są zbyt długie, ale każde porusza ciekawy temat i zachęca człowieka do zadumy. Po zakończeniu zbioru ma się ochotę na więcej, a to najlepsza oznaka jakości tekstów. Moim zdaniem ten tytuł powinien trafić w ręce każdego fana japońskiej literatury.

Moje zainteresowanie japońską literaturą było dosyć niewinne. W moje ręce trafiły dwa opowiadania wpływowych autorów z początku XX wieku. Zakochałem się w tych opowieściach i chciałem poznać dotąd obcy mi świat pisarzy z Kraju Kwitnącej Wiśni. Jednym z opowiadań, które pochwyciło moją uwagę była Pajęcza nić Ryunosuke Akutagawy. Tak się składa, ze to opowiadanie jest...

Intrygujący przekrój przez twórczość Akutagawy od ślepo zapatrzonych w przeszłość początków po kapitulację w zmaganiach z życiem - niestety właściwie na każdym kroku przedstawione opowiadania są nierówne.

"Rashomon" marnuje obrazowe opisy i horrorowy klimat na banalną i nierozwiniętą refleksję moralną. Z dwóch krótkich przypowieści, buddyjska "Pajęcza nić" to bezczelny plagiat z Dostojewskiego, a egzystencjalna "Wierność Biseia" ma raczej nijaką puentę.

"Pasja twórcza" może łatwo odrzucić czytelnika wielością nawiązań do literatury starożytnej, średniowiecznej i okresu Edo. Mimo że wprowadza - z czasem coraz wyraźniejsze - rozterki Akutagawy względem własnej twórczości, czuć w niej pewną oschłość i brak emocjonalnego zaangażowania.

"Jesienne góry" i "W gąszczu", mimo sporej skrótowości, mają całkiem ciekawe pomysły na przedstawienie subiektywności poznawania świata poprzez pierwszoosobowych narratorów. Podobnie podzielona narracja jeszcze lepiej sprawdza się w zgrabnie poprowadzonym i nieco nieoczywistym moralnie "Długu wdzięczności".

Najdłuższa w zbiorze nowela wydana wcześniej jako "Kappy" (tu pod tytułem "W krainie wodników") jest przyjemna jako lekka przygodowa opowieść, ale powierzchowna i nieprzekonująca jako satyra. Dość topornie wprowadza też elementy autobiograficzne, co staje się wstępem do tekstu tytułowego - urywkowego pamiętnika zakrawającego o list samobójczy autora. Ten jest z jednej strony intrygujący i pobudzający wyobraźnię, z drugiej nie dość wyrazisty czy szokujący, by uzasadnić chaos i skrótowość.

Intrygujący przekrój przez twórczość Akutagawy od ślepo zapatrzonych w przeszłość początków po kapitulację w zmaganiach z życiem - niestety właściwie na każdym kroku przedstawione opowiadania są nierówne.

"Rashomon" marnuje obrazowe opisy i horrorowy klimat na banalną i nierozwiniętą refleksję moralną. Z dwóch krótkich przypowieści, buddyjska "Pajęcza nić" to bezczelny...

Jeden z moich ulubionych pisarzy, ale w tym wypadku mam problem, wybór opowiadań jest, nomen omen, szalony - w każdym razie ich poziom i styl jest tak różny, że czasem trudno było mi uwierzyć, że wyszły spod ręki tego samego autora.

Jeden z moich ulubionych pisarzy, ale w tym wypadku mam problem, wybór opowiadań jest, nomen omen, szalony - w każdym razie ich poziom i styl jest tak różny, że czasem trudno było mi uwierzyć, że wyszły spod ręki tego samego autora.

"Wszystkie idee potrzebne nam do życia były już chyba znane przed tysiącami lat. Podsycamy tylko stary opał nowym płomieniem."

[...]
Włączam i pierwsze zaskoczenie, w czołówce filmu polski lektor czyta: “na podstawie opowiadań Ryūnosuke Akutagawy”. Zaskoczenie całkowite. Nie pamiętałem; nie wiedziałem; zapomniałem; zignorowałem to, że jeden z ważnych dla mnie pisarzy w latach młodości był inspiracją do tego filmu?

W trakcie oglądania sięgam na półkę, na której stoją ważne, nieczytane już książki (“po co gromadzisz tyle książek, czy kiedykolwiek do nich wrócisz” – mawiają niektórzy). Życie szaleńca, wydane w 1998 roku (taki tytuł widnieje na okładce, na stronie tytułowej brzmi Życie pewnego szaleńca i inne opowiadania. Musiałem ją kupić w chwili wydania, dwadzieścia cztery lata temu, choć wrażenie na mnie pisarstwo Akutagawy zrobiło znacznie wcześniej. Prawdopodobnie chciałem ją mieć, a nie tylko móc wypożyczać z bibliotek. Może nawet jej wtedy nie przeczytałem, ale przeczą temu zagięte rogi, w miejscach, które chciałem zaznaczyć.
[...]
całość:
https://www.speculatio.pl/zycie-szalenca-i-inne-opowiadania/

"Wszystkie idee potrzebne nam do życia były już chyba znane przed tysiącami lat. Podsycamy tylko stary opał nowym płomieniem."

[...]
Włączam i pierwsze zaskoczenie, w czołówce filmu polski lektor czyta: “na podstawie opowiadań Ryūnosuke Akutagawy”. Zaskoczenie całkowite. Nie pamiętałem; nie wiedziałem; zapomniałem; zignorowałem to, że jeden z ważnych dla mnie pisarzy w...

Jak to bywa ze zbiorami opowiadań, niektóre przypadły mi do gustu, inne nie. Najbardziej trafiły do mnie opowiadania "Wierność Biseia" i "Pajęcza nić". Pozostałe nie są złe, ale te dwa szczególnie zapadły mi w pamięć.

Jak to bywa ze zbiorami opowiadań, niektóre przypadły mi do gustu, inne nie. Najbardziej trafiły do mnie opowiadania "Wierność Biseia" i "Pajęcza nić". Pozostałe nie są złe, ale te dwa szczególnie zapadły mi w pamięć.

Opowiadania bardzo głębokie, szczere, przejmujące - to ich cechy wspólne. Bo tematycznie są bardzo różne. Piękne słowem i przekazem "Jesienne góry" są tak odmienne od kreślącego niepokojący obraz wewnętrzny,obraz duszy chorego człowieka opowiadania "Życie pewnego szaleńca". "Dług wdzięczności" ma wątki chrześcijańskie. Znajdziemy tu również utwory opowiadające tę samą historię z perspektywy różnych uczestników zdarzenia (włącznie z duchem zmarłego),czy też bardzo krótkie opowiadanie "Wierność Biseia" o oczekiwaniu na ukochaną, która nie przychodzi i nie przyjdzie.

Opowiadania, mimo że tematycznie różnorodne, tworzą spójny zbiór. Doskonałe tłumaczenie pozwala wczuć się w odmienną rzeczywistość kulturową; przypisy, słowniczek i wstęp pomagają w odbiorze całości czy interpretacji poszczególnych słów zaczerpniętych prosto z japońskiego.

Obok tego zbioru nie da się przejść obojętnie. Ogromna szczerość, różnorodność tego twórcy potwierdza, że jest faktycznie "sumieniem" modernizującej się Japonii, jak Natsume Soseki.

Opowiadania bardzo głębokie, szczere, przejmujące - to ich cechy wspólne. Bo tematycznie są bardzo różne. Piękne słowem i przekazem "Jesienne góry" są tak odmienne od kreślącego niepokojący obraz wewnętrzny,obraz duszy chorego człowieka opowiadania "Życie pewnego szaleńca". "Dług wdzięczności" ma wątki chrześcijańskie. Znajdziemy tu również utwory opowiadające tę samą...

Niezwykle interesujący zbiór opowiadań, nie tylko dla entuzjastów japońskiej klasyki.

Jest to zbiór opowiadań bardzo różnych - zarówno pod względem formy , treści, długości czy "ciężaru". Łączy je jednak wyczuwalna pasja twórcza autora i szczerość przekazu.

Polecam fanom dobrej literatury, a dla amatorów japońskiej kultury - pozycja obowiązkowa. Czytelnik jest w stanie poznać ducha niezwykle ważnego okres z historii tego kraju - czyli lat tuż przed epoką Showa, będącą militaryzacją kraju, której kres nastąpił wraz z zakończeniem II wojny światowej

Plus dla wydawnictwa za cenny wstęp autorstwa Mikołaja Melanowicza, choć radzę przeczytać ten wstęp po przeczytaniu opowiadań, ponieważ zawiera liczne spoilery.

Mała minus za literówki i błędy - trzeba popracować nad korektą.

Niezwykle interesujący zbiór opowiadań, nie tylko dla entuzjastów japońskiej klasyki.

Jest to zbiór opowiadań bardzo różnych - zarówno pod względem formy , treści, długości czy "ciężaru". Łączy je jednak wyczuwalna pasja twórcza autora i szczerość przekazu.

Polecam fanom dobrej literatury, a dla amatorów japońskiej kultury - pozycja obowiązkowa. Czytelnik jest w stanie...

10/10 za "Życie pewnego szaleńca".
9/10 za "Pajęczą nić" i "w krainie wodników".
Reszta opowiadań wydaje mi się słabsza, chociaż wcale nie słaba. Zbiór prezentuje przekrój działalności Akutagawy, od jego pierwszego docenionego opowiadania, aż po swoisty testament twórcy. Widać zabawę konwencją, próby różnego podejścia do interesujących go tematów wielkie oczytanie twórcy i mnogość przemyśleń wtłoczonych opowiadania.

10/10 za "Życie pewnego szaleńca".
9/10 za "Pajęczą nić" i "w krainie wodników".
Reszta opowiadań wydaje mi się słabsza, chociaż wcale nie słaba. Zbiór prezentuje przekrój działalności Akutagawy, od jego pierwszego docenionego opowiadania, aż po swoisty testament twórcy. Widać zabawę konwencją, próby różnego podejścia do interesujących go tematów wielkie oczytanie twórcy...

Tom opowiadań autora w ojczyźnie czczonego, właściwie ojca współczesnej prozy japońskiej. To ich ojciec, i oni czczą, a czy my możemy dzisiaj coś z tego i dla siebie wyciągnąć?
Sądzę, że tak. Poza niedługą wycieczką w świat dalekowschodniej mentalności, obyczajowości, a nawet folkloru (Kappy),możemy czytać te teksty jako studium nad naszym światem, nie tylko jako egzotyczny obrazek. Czasem, jak w Kappach, przekaz jest prosty, satyryczny nawet, ale czasem, jak na przykład w pierwszym opowiadaniu, wymaga i przeżycia nastroju opowieści (jak przy czytaniu haiku czy kontemplowaniu grafiki oddającej uczucia poprzez obrazy natury).
Ten tom trzeba znać, jeśli się chce rozumieć świat, tzn. umieć odbierać literaturę z różnych jego zakątków, jeśli się chce rozumieć człowieka, a nie tylko białego mieszkającego gdzieś między Londynem a Rzymem i Nowym Jorkiem.

Tom opowiadań autora w ojczyźnie czczonego, właściwie ojca współczesnej prozy japońskiej. To ich ojciec, i oni czczą, a czy my możemy dzisiaj coś z tego i dla siebie wyciągnąć?
Sądzę, że tak. Poza niedługą wycieczką w świat dalekowschodniej mentalności, obyczajowości, a nawet folkloru (Kappy),możemy czytać te teksty jako studium nad naszym światem, nie tylko jako...

Opowiadania niesamowite. Jednak "Dlug wdzięczności" i niektóre fragmenty "Życia pewnego szaleńca" nie przypadły mi do gustu. Kompletnie wypaczone. Mam ochotę na wiele dzieł, wymienionych w opowiadaniach. Jest tu też "Rashomon" - jednak Kurosawa jako fabułę dla swojego filmu wykorzystał inne opowiadanie z tomu - "W gąszczu" - dając tylko tytuł i część scenerii z "Rashomona".

Opowiadania niesamowite. Jednak "Dlug wdzięczności" i niektóre fragmenty "Życia pewnego szaleńca" nie przypadły mi do gustu. Kompletnie wypaczone. Mam ochotę na wiele dzieł, wymienionych w opowiadaniach. Jest tu też "Rashomon" - jednak Kurosawa jako fabułę dla swojego filmu wykorzystał inne opowiadanie z tomu - "W gąszczu" - dając tylko tytuł i część scenerii z...