takie średniawe te opowiadania.. zawiodło mnie to że niby są to opowiadania japońskie a treść opiera się na bohaterach z chin.

takie średniawe te opowiadania.. zawiodło mnie to że niby są to opowiadania japońskie a treść opiera się na bohaterach z chin.

Chociaż bardzo lubię klimaty dalekowschodnie to ta książka nieco mnie nużyła. Jakoś nie mogłam wczuć się w przemyślenia Konfucjusza czy w pełni pojąć filozoficznych dywagacji zawartych w opowiadaniach.

Chociaż bardzo lubię klimaty dalekowschodnie to ta książka nieco mnie nużyła. Jakoś nie mogłam wczuć się w przemyślenia Konfucjusza czy w pełni pojąć filozoficznych dywagacji zawartych w opowiadaniach.

Japońscy autorzy, a w tle Chiny. Bardzo dobry wybór opowiadań, chociaż jedno powtórzyło się w ostatnim czasie w jednej z czytany książek. Na szczególną uwagę zasługuje opowiadanie o Konfucjuszu.

Japońscy autorzy, a w tle Chiny. Bardzo dobry wybór opowiadań, chociaż jedno powtórzyło się w ostatnim czasie w jednej z czytany książek. Na szczególną uwagę zasługuje opowiadanie o Konfucjuszu.

Opowiadania japońskie o Chinach dały mi możliwość nie tylko zapoznania się z historiami znanymi w kręgu kulturowym Azji Wschodniej, ale również spojrzenia na nie przez pryzmat pisarzy japońskich różniących się od chińskich autorów.

Opowiadania japońskie o Chinach dały mi możliwość nie tylko zapoznania się z historiami znanymi w kręgu kulturowym Azji Wschodniej, ale również spojrzenia na nie przez pryzmat pisarzy japońskich różniących się od chińskich autorów.

Ryūnosuke Akutagawa i Atsushi Nakajima to duet, jaki w opowiadaniach wyraźnie czerpie z dawnych Chin przez pryzmat Japonii pierwszej połowy dwudziestego wieku, a to w towarzystwie naleciałości kultury zachodniej. Powstaje dzięki temu połączenie, jakie wydaje się nietypowe, a jednak odbija podejście do świata ludzi późnego okresu Meiji. Ludzi, którzy otworzyli się na inne kultury i brali z nich pełnymi garściami. I tak powstały teksty, gdzie pojawia się przewrotne podejście do chrześcijaństwa, a swoje nauki głosi Konfucjusz, który zderza się z chińską polityką oraz mentalnością prostych ludzi. Swoje miejsce mają demony, czarnoksiężnik czy człowiek, który zamienia się w zwierzę. Jest zabawnie, nieco ironicznie, a przede wszystkim — z przewrotnym morałem. Humor Nakajimy jest nieco ciężki i gesty, podczas gdy ten Akutagawy cechuje zawadiacki błysk, a ich style mogą próbować się zacierać, ale dla mnie granica od początku była widoczna. Obaj autorzy przypadli mi do gustu, a choć ich opowiadania nie są czymś, co emocjonalnie mnie zaangażowało czy estetycznie zachwyciło, to myślę o nich z ogromną sympatią. Szczególnie o zderzeniu wielkich idei z rzeczywistością, jaka okazuje się być ich pozbawiona. Lub o determinacji, jaka popycha na przód, ale nie pozwala już zawrócić i tak aż do częściowego zatracenia. To dwa przewijające się w różnych formach motywy, jakie najmocniej się wyróżniają i z którymi ten niewielki zbiorek będzie już mi się kojarzył.

przekł. Krzysztof Szpilman

Ryūnosuke Akutagawa i Atsushi Nakajima to duet, jaki w opowiadaniach wyraźnie czerpie z dawnych Chin przez pryzmat Japonii pierwszej połowy dwudziestego wieku, a to w towarzystwie naleciałości kultury zachodniej. Powstaje dzięki temu połączenie, jakie wydaje się nietypowe, a jednak odbija podejście do świata ludzi późnego okresu Meiji. Ludzi, którzy otworzyli się na inne...

Mają te opowiadania swój urok językowo-ideologiczno-klimatyczny, są wartościowe, choć nie tak dobre literacko, jak teksty najlepszych współczesnych pisarzy. Czegoś im brakuje w wykończeniu, w puencie. Jednak lubię tę wschodnią atmosferę. Książka ładnie wydana.

Mają te opowiadania swój urok językowo-ideologiczno-klimatyczny, są wartościowe, choć nie tak dobre literacko, jak teksty najlepszych współczesnych pisarzy. Czegoś im brakuje w wykończeniu, w puencie. Jednak lubię tę wschodnią atmosferę. Książka ładnie wydana.

Książka zawiera krótkie opowiadania - każde z morałem. Do tekstu dodano liczne ilustracje, niestety bardzo słabej jakości, a szkoda, bo lepiej wydrukowane byłyby prawdziwą ozdobą.

Książka zawiera krótkie opowiadania - każde z morałem. Do tekstu dodano liczne ilustracje, niestety bardzo słabej jakości, a szkoda, bo lepiej wydrukowane byłyby prawdziwą ozdobą.

Krótkie, treściwe opowiadania inspirowane chińskimi opowieściami. W mojej opinii dosyć przeciętne, jednakże warte przeczytania - zwłaszcza jeśli ktoś lubi japońskich literatów.

Krótkie, treściwe opowiadania inspirowane chińskimi opowieściami. W mojej opinii dosyć przeciętne, jednakże warte przeczytania - zwłaszcza jeśli ktoś lubi japońskich literatów.

6/10 - niezła. Mam mieszane odczucia. Z jednej strony jest to zbiór kilku niezłych opowiadań, ale z drugiej tytuł - choć nie jest nieprawdziwy, to jednak wprowadza w błąd. Czytelnik spodziewa się historii o Japonii, a dostaje historie napisane przez Japończyków, ale o Chinach. Są całkiem w porządku, niemniej poczucie, że zostaliśmy nabrani zostaje. Odnośnie treści - to zdecydowanie lepsze te autorstwa Akutagawy., choć wszystkie nieco moralizatorskie. Odnośnie samego przekładu, w ostatnim z opowiadań jako bardzo nienaturalne odebrałem posługiwanie się męskimi formami względem żeńskiej bohaterki, której imię w polskim tłumaczeniu akurat ma pecha być rodzaju męskiego (np. Złoty Kwiat powiedział, usiadł, itp.)

6/10 - niezła. Mam mieszane odczucia. Z jednej strony jest to zbiór kilku niezłych opowiadań, ale z drugiej tytuł - choć nie jest nieprawdziwy, to jednak wprowadza w błąd. Czytelnik spodziewa się historii o Japonii, a dostaje historie napisane przez Japończyków, ale o Chinach. Są całkiem w porządku, niemniej poczucie, że zostaliśmy nabrani zostaje. Odnośnie treści - to...

Ciekawa pozycja, choć tytuł jest bardzo mylący, mamy tu do czynienia z opowiadaniami japońskich pisarzy o CHINACH.
Opowiadania Agutagawy intrygowały mnie swoją odmiennością względem literatury zachodniej, natomiast powiadania Nakijimy nie były dla mnie równie ciekawe. Co więcej, opowiadanie o Konfucjuszu było bardzo długie, zawiłe i męczące w porównaniu do pozostałych (choć być może wrócę do niego w przyszłości). Podsumowując -nie jest to "must-read"

Ciekawa pozycja, choć tytuł jest bardzo mylący, mamy tu do czynienia z opowiadaniami japońskich pisarzy o CHINACH.
Opowiadania Agutagawy intrygowały mnie swoją odmiennością względem literatury zachodniej, natomiast powiadania Nakijimy nie były dla mnie równie ciekawe. Co więcej, opowiadanie o Konfucjuszu było bardzo długie, zawiłe i męczące w porównaniu do pozostałych...