Yan Lianke

Przedziwna (ale nie udziwniona) opowieść o spotkaniu w pół drogi. Oto Centrum Kształcenia Religijnego i uczący się w nim chińscy wyznawcy największych światowych religii. Bohaterami są buddyjka i taoistyczny mnich oraz rodzące się między nimi uczucie. Przyglądają się organizowanym w szkole sportowym zmaganiom w przeciąganiu liny (z jednej strony muzułmanie, z drugiej, dajmy na to, protestanci) i już tu, na szkolnym boisku, następuje przemiana prostej przecież gry w zmagania zgoła symboliczne, tak wielopłaszczyznowe, że nie da się ich ot tak przeniknąć, nawet wspomagając się wyjaśnieniami autora (który chciał napisać książkę lekką i zabawną) czy posłowiem Joanny Krenz. Bo nie o zbliżenie ludzi do bogów tu chodzi. Rzecz nie w tym co ludzkie a co boskie – chodzi o spotkanie dwóch światów w połowie drogi. I tak cieszące się popularnością zawody stają się walką o dominację w szkole i duszach wychowanków. Ale to przecież dopiero pierwsza z warstw. Bohaterowie zmagają się z własnymi demonami – Yahui pragnie kupić mieszkanie w Pekinie, a jednocześnie zastanawia się nad swoją przyszłością jako mniszki. Mingzheng szuka swego ojca, by zostać wysoko postawionym urzędnikiem, a dzięki jego pieniądzom stać się „kimś”. Przywódcy religijni skupiają się na polityce (wewnątrzszkolnej i partyjnej, nie zapominajmy, że jesteśmy w Chinach),a jak dobrze wiemy Partia ma nienapełniony nigdy żołądek. Bogowie zstępują na ziemię i przechadzają się po trybunach. Ktoś znika w tajemniczych okolicznościach. Nie ma mistyki. To, co ulotne, tkwi przygniecione rzeczywistością. Całość otwiera scena, która kojarzy się z Monty Pythonem – wiszący na krzyżu Jezus i podchmielona trzódka bogów nakłaniająca Go, aby się nie wygłupiał i do nich zszedł. Wreszcie – zadziwiający finał i jeszcze bardziej tajemnica postać Bezimiennego. Nie jest łatwo, ale nie dajcie się zniechęcić. Warto poznać ten świat. Zacytuję słowa tłumaczki Joanny Krenc: „…jeśli po kilku rozdziałach postanowiłeś w akcie frustracji przejść od razu do (…) posłowia, czuj się rozgrzeszony i odejdź w świętym niepokoju”.