"Mistrz ujrzał z radością, jak ziszczają się wszystkie jego nadzieje. Pod silnym działaniem wyzwalanego przez stożek magnetyzmu zwierzęcego mięśnie twarzy drgnęły i pozbawione cielesnej osłony usta zaczęły się wyraźnie poruszać, wypowiadając energicznie mnóstwo bezdźwięcznych słów"

W powyższym fragmencie jest mowa o głowie Dantona - wykradziona po egzekucji trafiła w ręce Mistrza, który zapragnął ją ożywić. A najlepiej tego dokonać w wyjątkowo natlenionej wodzie za pomocą naelektryzowanego kota, który potrafi sobie sam założyć na pyszczek metalowy stożek. O czym ona pisze? Pewnie takie pytanie sobie zadajecie. Piszę o jednym z najbardziej absurdalnych momentów ze zdobytego kota w worku w bibliotece, czyli "Locus Solus" z roku 1914 autorstwa Raymonda Roussela, uznawanego przez innych pisarzy za surrealistę, a także prekursora nouveau roman.

"Locus Solus jest zacisznym schronieniem, gdzie Canterel lubi oddawać się w spokoju ducha swoim rozlicznym i owocnym pracom."

Roussel zabrał mnie na spacer wyobraźni po obszarze osobliwości i anomalii - parku Locus Solus. Nie ma takiego miejsca ani na świecie, ani w żadnej fikcyjnej literaturze, nie można go wyśnić. Gwarantuję, że nigdy nie byliście na takim spacerze, obfitującym w zwiedzanie surrealistycznych i niepokojących...tworów sztuki? Urządzeń? Pomieszczeń? Takich jak mozaika z ludzkich zębów lub ogromna szklana klatka z ożywionymi zmarłymi w środku, znajdujących się w pętli tej samej czynności. Przewodnik oprócz monologów o tematyce metafizycznej i naukowej na temat przemijania, człowieczeństwa, śmierci i wielu innych przywołuje różne szczegółowe opowiastki i legendy, czy to mityczne, czy historyczne z nutą sensacji, obyczajowe i sentymentalne, wywoływane przez plejadę dziwów lub napotykane osoby. Wróżbity i obłąkanego również. Rzeczywiste postacie historyczne wykorzystuje do zmyślonych opowiastek, odkrywając rzekomo nieznane karty historii. Nie zgodzę się z Cezarym Rowińskim, autorem wstępu, że "fantastyczność w Locus Solus jest bezbarwna, przejrzysta i niepociągająca". Uwielbiam zmaganie się z irracjonalnością zarówno w książkach, jak i filmach.

Książka nie pozwala się od siebie oderwać, ponieważ nie wiedziałam, co zaraz nastąpi, czego będę świadkiem. Nie można tego w żaden sposób przewidzieć, "Locus Solus" jest jedną wielką niewiadomą, chaosem dziwów, unikalną i spektakularną podróżą, która jest niepowtarzalnym fenomenem. Podczas lektury przypomina studnię bez dna, z której można czerpać wiecznie. Niestety spacer kiedyś się kończy, a Mistrz zdecydowanie oznajmia, że poznaliśmy wszystkie sekrety...
Mimo zrozumiałego języka jest to lektura trudna przez opisy skomplikowanych machinerii - na początku może zmęczyć i zniechęcić, niektóre akapity musiałam czytać po dwa razy, aby się upewnić, czy wszystko dobrze zrozumiałam i móc opuścić uniesione przez zdziwienie brwi. Nie byłam zmartwiona, jeśli nie mogłam trafić na żadne poszlaki umożliwiające mi zrozumienie tego, co oglądam podczas plątaniny ścieżek - prędzej czy później wszystko zostaje umotywowane, szczegółowo wyjaśnione i zamknięte, odarte z tajemnicy, po czym przechodzimy do kompletnie nowej, nie związanej z poprzednią historii. Czytelnik musi przebrnąć przez tę niezwykłą kompozycję szkatułkową, która przypomina natykanie się na kolejne skrzynie z niespodziankami w środku, a te niespodzianki niosą ze sobą kolejne...Chcecie poczuć się jak nietuzinkowy obserwator-odkrywca? Sięgnijcie po "Locus Solus".
http://skrzatowisko.blogspot.com/

"Mistrz ujrzał z radością, jak ziszczają się wszystkie jego nadzieje. Pod silnym działaniem wyzwalanego przez stożek magnetyzmu zwierzęcego mięśnie twarzy drgnęły i pozbawione cielesnej osłony usta zaczęły się wyraźnie poruszać, wypowiadając energicznie mnóstwo bezdźwięcznych słów"

W powyższym fragmencie jest mowa o głowie Dantona - wykradziona po egzekucji trafiła w ręce...