Książka, która ugruntowała moje spojrzenie na świat. Jedna z ważniejszych pozycji w moim życiu.

Książka, która ugruntowała moje spojrzenie na świat. Jedna z ważniejszych pozycji w moim życiu.

Społeczeństwo spektaklu i Rozważania o społeczeństwie spektaklu to już klasyk marksistowskiej literatury i anty konsumpcjonizmu. Tytułowy zwrot stał się częścią słownika wszelkiej maści publicystów, z prawa i z lewa. Po przeczytaniu lektury, ciężko jednak nie odczuć że większość użyć słownikowych nie ma żadnego odniesienia do oryginału i reprodukuje dominujący porządek - coś czego autor był świadomy już w latach 80 w Rozważaniach.
Istne samospełniające się proroctwo.

Jako książka zarówno Społeczeństwo, jak i Rozważania są zbiorem wręcz aforystycznych tez. Odbiorze pomaga fakt, że autor potrafi ubrać skomplikowane w "stosunkowo" łatwy język. Mimo potencjalnie odstraszającej radykalności, nie da się nie zgodzić przynajmniej w części kwestii z autorem. Ta bezkompromisowość jest literacką formą autentyczności w czasach nie-autentycznych. Ciągłe kryzysy (które w Rozważaniach początki diagnozował Debord),redukcja podmiotowości do konsumpcji, komercjalizacja pozostałości naszych marzeń. Debord po prostu jest autorem na nasze czasy. Wnioski francuza są depresyjne, negujące jakąkolwiek możliwość zmiany obowiązującego modelu społecznej reprodukcji porządku. W tym sensie ciężko się to po prostu czyta i nie ukrywam, nie najlepiej się czułem po odłożeniu książki. Jednak moje odczucia nie powinny negować faktu, że mowa jest o genialnym myślicielu i jego lektura nie była czasem straconym dla mnie (tym bardziej że alternatywą była siedmiogodzinna jazda pociągiem, spędzona na prawie zobowiązaniowym, heh). Debord powinno się czytać. Jeżeli nie w celu konceptualizacji nowych alternatyw, to chociaż żeby zrozumieć wymiernie swoje zniewolenie i nie pozostawać ślepym na oczywiste.

Społeczeństwo spektaklu i Rozważania o społeczeństwie spektaklu to już klasyk marksistowskiej literatury i anty konsumpcjonizmu. Tytułowy zwrot stał się częścią słownika wszelkiej maści publicystów, z prawa i z lewa. Po przeczytaniu lektury, ciężko jednak nie odczuć że większość użyć słownikowych nie ma żadnego odniesienia do oryginału i reprodukuje dominujący porządek -...

przytłaczająco wręcz schizofreniczny potok wyrywania się z uścisku manipulanckiego systemu. ciężko tego nie czytać z bagażem samoświadomości oraz dystansu, ale pomaga to jakoś odnaleźć się i funkcjonować świadomie w świecie skonsumowanym przez post-narracje.

przytłaczająco wręcz schizofreniczny potok wyrywania się z uścisku manipulanckiego systemu. ciężko tego nie czytać z bagażem samoświadomości oraz dystansu, ale pomaga to jakoś odnaleźć się i funkcjonować świadomie w świecie skonsumowanym przez post-narracje.

Podziwiam erudycję i naprawdę tytaniczną pracę, jaką wykonał pan Mateusz Kwaterko, nie tylko spolszczając chyba nie najłatwiejszy w przekładzie tekst, ale również rozpoznając i opatrując odpowiednimi przypisami tzw. "przechwycenia" dokonywane przez Deborda.

Co do samej książki, to "Społeczeństwo spektaklu" ma charakter bardziej socjologiczny, podczas gdy "Rozważania o społeczeństwie spektaklu" bardziej publicystyczny. Słuszny jest raczej stawiany Debordowi zarzut, że jego teoria jest niefalsyfikowalna - "system" jest w niej podobnie wszechogarniający jak "imperium" w koncepcji M. Hardta i A. Negriego.

Diagnoza manipulacji i wyjaławiającego wpływu, jaki wywiera na człowieka rozwinięta gospodarka towarowa, pozbawiając go przy tym podmiotowości i odbierając możliwość sprzeciwu, jest fenomenalna. Raczej jałowy jest jedynie rozdział IV "Społeczeństwa..." o historii ruchu robotniczego, anachroniczne są też nadzieje pokładane przez autora w rzekomym potencjale rewolucyjnym zanikającej przecież już w jego czasach klasy robotniczej, i w ogóle będące wariantem anarchizmu jego "pozytywne" recepty.

Z pewnością mamy tu do czynienia z jedną z najważniejszych książek dla wszystkich tych, którzy nie godzą się na obecne status quo. W swojej warstwie krytycznej praca Deborda wciąż w większości zachowuje przenikliwą aktualność. W warstwie pozytywnej nie przetrwała zaś zdecydowanie próby czasu.

Podziwiam erudycję i naprawdę tytaniczną pracę, jaką wykonał pan Mateusz Kwaterko, nie tylko spolszczając chyba nie najłatwiejszy w przekładzie tekst, ale również rozpoznając i opatrując odpowiednimi przypisami tzw. "przechwycenia" dokonywane przez Deborda.

Co do samej książki, to "Społeczeństwo spektaklu" ma charakter bardziej socjologiczny, podczas gdy "Rozważania o...

"Społeczeństwo spektaklu" jako jasny wywód jest wyjątkowo niejasne. Tak bardzo nie przystaje do rzeczywistości, tak silnie czerpie z dwudziestowiecznych myślicieli... Że okazuje się potężną dawką umysłu rewolucyjnego.

"Rozważania" to już poziom wyżej, w znacznej mierze metakomentarz. Do czego? Rewolucji, a jakże! Niestety, gorzką pigułką Deborda jest niemożliwość rewolucji, czego jest depresyjnie świadom.

Otwiera oczy!

"Społeczeństwo spektaklu" jako jasny wywód jest wyjątkowo niejasne. Tak bardzo nie przystaje do rzeczywistości, tak silnie czerpie z dwudziestowiecznych myślicieli... Że okazuje się potężną dawką umysłu rewolucyjnego.

"Rozważania" to już poziom wyżej, w znacznej mierze metakomentarz. Do czego? Rewolucji, a jakże! Niestety, gorzką pigułką Deborda jest niemożliwość...

Heroiczna praca tłumacza. Bardzo dobry wstęp, zwłaszcza konkretnie i rzetelnie o paryskim Maju '68. W dziele samego Deborda najważniejszy s t y l.

Heroiczna praca tłumacza. Bardzo dobry wstęp, zwłaszcza konkretnie i rzetelnie o paryskim Maju '68. W dziele samego Deborda najważniejszy s t y l.

Jedna z najważniejszych książek w moim życiu.

Jedna z najważniejszych książek w moim życiu.

właśnie ten styl krótkich wywodów świetnie pasuje do Deborda, nieustający manifest, ten "bełkot" może spełniac funkcję ideologiczną", a przede wszystkim tworzy wręcz uwodzicielski strumień propagandy

właśnie ten styl krótkich wywodów świetnie pasuje do Deborda, nieustający manifest, ten "bełkot" może spełniac funkcję ideologiczną", a przede wszystkim tworzy wręcz uwodzicielski strumień propagandy

Bardzo interesująca pozycja, aczkolwiek ze względu na styl wypowiedzi czasem wydaje się nazbyt chaotyczna i bełkotliwa.

Bardzo interesująca pozycja, aczkolwiek ze względu na styl wypowiedzi czasem wydaje się nazbyt chaotyczna i bełkotliwa.