Narratorem i głównym bohaterem Darów jest Orrec z Casprów, mieszkaniec Wyżyn - terenu uważanego przez mieszkańców Nizin za siedlisko czarodziejów. Kiedy go poznajemy, ma piętnaście lat i nie widzi - jego oczy zostały zapieczętowane przez jego ojca, Caroca. Zastanawiacie się dlaczego? To samo pytanie nurtuje trochę starszego wędrowca z Nizin. Rozmowa z nim stanowi pretekst dla opisania przeszłości Orreca (która jest głównym tematem książki), jego rodziny, przyjaciółki Gry Darr oraz zapoznania czytelnika z ideą darów.

Czym są dary? Jak pewnie się domyślacie, to specjalne umiejętności charakterystyczne dla danej rodziny. W każdym rodzie dary przekazywane są z ojca na syna, z matki na córkę. Darrowie (z których wywodzi się Gry) potrafią przywoływać zwierzęta. Dary nie zawsze są dobre: Casprowie posiadają dar odczyniania, rozwiązywania (nie tylko supłów, ale też żywych istot), a Drummowie powolnego wycieńczania wybranej osoby. Dary uaktywniają się około dziewiątego roku życia - Orrec niestety nie może rozbudzić w sobie mocy. W wieku lat trzynastu, po kilku nieprzyjemnych zajściach, zostaje uznany za dzikiego: obdarzonego, który nie panuje nas swoją mocą. Taka reputacja ma wiele zalet i wad, poza tym zawsze znajdą się ludzie chętni wykorzystać nieokiełznany dar...

Książkę czyta się bardzo dobrze. Główni, nastoletni bohaterowie wzbudzają sympatię, ich przygody bawią, smucą - jednym słowem poruszają. Orrec jest świetnym narratorem, dzieli się z czytelnikami swoimi odczuciami w sposób szczery, prosty, a jednocześnie dojrzały. Poznając jego historię, dostrzegamy także powolną wewnętrzną przemianę: z rozhukanego chłopca pragnącego za wszelką cenę opanować dar staje się rozsądnym, doświadczonym przez życie młodzieńcem. Duży wpływ na jego ewolucję mają rodzice, którzy nie występują tu w roli kogoś, kogo trzeba ratować przed złem tego świata (jak w większości współczesnych powieści młodzieżowych), ale jawią się jako prawdziwi dorośli - mentorzy, nauczyciele życia. Nie mogę nie wspomnieć o bardzo żywym, "plastycznym" języku, dzięki któremu strony wręcz się połyka.

Tom pierwszy kończy się wyprawą. Orrec i Gry wyruszają na Nizinę szukać szczęścia. Jeśli tylko będę miała możliwość, dołączę do nich w drugiej części. Pani Le Guin zasługuje na swoją reputację: Dary uznaję za pozycję bardzo dobrą, a (podobno) do cyklu Opowieści z Ziemiomorza nawet się nie umywa... Czasu spędzonego na lekturze tego tomu nie będziecie żałować!

Polecam: osobom szukającym w książkach nie tylko rozrywki, ale też pewnego przesłania, podanego w lekki i przystępny sposób

Narratorem i głównym bohaterem Darów jest Orrec z Casprów, mieszkaniec Wyżyn - terenu uważanego przez mieszkańców Nizin za siedlisko czarodziejów. Kiedy go poznajemy, ma piętnaście lat i nie widzi - jego oczy zostały zapieczętowane przez jego ojca, Caroca. Zastanawiacie się dlaczego? To samo pytanie nurtuje trochę starszego wędrowca z Nizin. Rozmowa z nim stanowi pretekst...