Książka , która zyskuje przy powtórnym przeczytaniu. Niby przewidywalna, szorstka ale zostaje w głowie na zawsze. Mało tu SF, to bardziej psychologiczna pozycja.

Książka , która zyskuje przy powtórnym przeczytaniu. Niby przewidywalna, szorstka ale zostaje w głowie na zawsze. Mało tu SF, to bardziej psychologiczna pozycja.

Powiem szczerzę, że do tej pory nie miałem styczności z dziełami tego autora. Chociaż wielu czytelników SF i fantasy wysoko ceni dzieła Silerberga. Jednak ta książka do mnie nie przemówiła. Muszę powiedzieć, że jedyną rzeczą fantasy w tej książce jest sama tematyka – nieśmiertelność. Autor przedstawia nam tutaj podróż czwórki bohaterów przez Stanu Zjednoczone do Arizony gdzie znajduje się Dom Czaszek, klasztor, gdzie właśnie można otrzymać nieśmiertelność. Bohaterowie znajdują te informacje w manuskrypcie zwanym Księgą Czaszek. Dla czterech kolegów z akademika – Eliego, Neda, Olivera i Timothego staje się pierwszorzędnym celem. Ale trzeba spełnić tez specyficzne wymagania….Każdy z nich inaczej zapatruje się na możliwość zdobycia nieśmiertelności.
Książka mi się średnio podobała. Samych postaci wykreowanych przez Silverberga nie da się lubić. W moim odczuciu mamy tutaj czterech wynaturzonych młodych uczniów, zdegenerowanych przez sex i używki. Jeden z bohaterów jest pochodzenia żydowskiego, a inny jest homoseksualistą. Całość jest średnio sklecona. Gdy nasi bohaterowie już przybywają w miejsce docelowe cała fabuła jak dla mnie nie wiadomo dokąd dąży.

Powiem szczerzę, że do tej pory nie miałem styczności z dziełami tego autora. Chociaż wielu czytelników SF i fantasy wysoko ceni dzieła Silerberga. Jednak ta książka do mnie nie przemówiła. Muszę powiedzieć, że jedyną rzeczą fantasy w tej książce jest sama tematyka – nieśmiertelność. Autor przedstawia nam tutaj podróż czwórki bohaterów przez Stanu Zjednoczone do Arizony...

Odrobinę zasmucił mnie Silverberg tą powieścią. Ani to fantasy, tym bardziej SF, nie jest to też horror. Postaci – jak dla mnie – zbyt agresywnie niedojrzałe i wulgarne, a przez to, że opowieść snuje się podziałem na cykliczne „przemyślenia” kolejnych uczestników wyprawy są rozdziały, które mnie denerwowały i zniesmaczały. Bo – niestety – niewielu z bohaterów da się lubić, czy brać poważnie. I sam pomysł: zakon niezwykle tajemniczy, trąci czytadłem bardzo pospolitym. Niemniej przeczytana i na półce będzie zalegać bez szansy na powtórkę.

Odrobinę zasmucił mnie Silverberg tą powieścią. Ani to fantasy, tym bardziej SF, nie jest to też horror. Postaci – jak dla mnie – zbyt agresywnie niedojrzałe i wulgarne, a przez to, że opowieść snuje się podziałem na cykliczne „przemyślenia” kolejnych uczestników wyprawy są rozdziały, które mnie denerwowały i zniesmaczały. Bo – niestety – niewielu z bohaterów da się lubić,...

7/10

7/10

Robert Silverberg to znany i ceniony pisarz SF i fantasy. W przeszłości nie tak odległej przeczytałem kilka jego powieści, m.in. najsłynniejszą Zamek Lorda Valentine ale ta właśnie dopiero skończona spodobała mi się najbardziej. Nieco ponad dwustustronnicowa Księga Czaszek to zupełny ewenement w twórczości tego autora, nie znajdziemy tu tego co najczęściej obecne w SF, ale fantastykę typu borgesowskiego i tak bardzo borgesowski temat : niesmiertelność.

Pierwsze stron przedstawia podróż czterech młodych przyjaciół do tajemniczego Domu Czaszek, gdzieś na pustkowiach Arizony. Poznajemy przez ten czas na tyle dobrze by zorientować się jak różni są ci młodzieńcy wspólnie zamieszkujący w akademiku. Postanowili przeżyć romantyczną przygodę udając się tam gdzie wskazywała odnaleziona przez nich Księga Czaszek, tajemniczy średniowieczny manuskrypt oferujący tajemnicę wiecznego życia.

Prawdziwa uczta wyobraźni rozpoczyna się w momencie gdy bohaterowie docierają do swojego celu. Wtedy okazuje się, że brama za nimi została zatrzaśnięta i muszą się zmierzyć z Próbą, która będzie sporo kosztować. Robi się naprawdę mroczno i niesamowicie...

Silverberg głęboko wnika w psychologię czterech bohaterów i tworzy niezwykły metafizyczny klimat, w którym będą musieli zetknąć się z własnymi wewnętrznymi demonami jeśli chcą osiągnąć wymarzoną nieśmiertelność. Ta jednak ma swoją, wysoką cenę...

Robert Silverberg to znany i ceniony pisarz SF i fantasy. W przeszłości nie tak odległej przeczytałem kilka jego powieści, m.in. najsłynniejszą Zamek Lorda Valentine ale ta właśnie dopiero skończona spodobała mi się najbardziej. Nieco ponad dwustustronnicowa Księga Czaszek to zupełny ewenement w twórczości tego autora, nie znajdziemy tu tego co najczęściej obecne w SF, ale...

Świetnie się czyta, ale niczym mnie nie zaskoczyła.

Świetnie się czyta, ale niczym mnie nie zaskoczyła.

Zazwyczaj nie mówię źle o książkach. Co gust to literatura. Ta jednak choćbym nie wiem jak chciała, to mi nie podejdzie. Wulgarna, prosta, mam wrażenie, że pisana bardziej dla samego autora, niż dla czytelników. Brudna, nudna... nie, zupełnie nie dla mnie. Osobiście nie polecam.

Zazwyczaj nie mówię źle o książkach. Co gust to literatura. Ta jednak choćbym nie wiem jak chciała, to mi nie podejdzie. Wulgarna, prosta, mam wrażenie, że pisana bardziej dla samego autora, niż dla czytelników. Brudna, nudna... nie, zupełnie nie dla mnie. Osobiście nie polecam.

Sam nie wiem, do jakiej kategorii zaliczyć tą książkę. Fantasy? Thriller? Wszystko zależy od tego, jak zinterpretujemy zakończenie. Z pewnością jest to opowieść drogi – zarówno w sensie dosłownym (podróż z Nowego Jorku do Arizony),jak i duchowym. Jej bohaterami są czterej młodzi studenci: pochodzący z ,,dobrego domu” Timothy, Olivier ambitny osiłek opętany marzeniem odkrycia sekretu długowieczności, Eli, zakompleksiony filolog żydowskiego pochodzenia i Ned, biseksualny poeta. Trzeba przyznać, że to dosyć nietypowe grono, w dodatku nasi bohaterowie zostali bardzo mocno zarysowani. Mimo ogromnych różnic znaleźli nić porozumienia: tajemniczą świątynię, którą opiekują się mnisi znający sekret życia wiecznego. Cena jest jednak wysoka, gdyż wieczne życie dwójki z nich trzeba będzie zapłacić śmiercią dwóch pozostałych.
Tyle na temat fabuły. ,,Księga czaszek” to dosyć powoli się rozwijająca historia. Kolejne rozdziały są przedstawiane z perspektywy bohaterów, co pozwala dobrze poznać wszystkich narratorów. Z drugiej strony, znaczną część treści zajmują ich przemyślenia i dylematy. A te, jak to w przypadku dwudziestolatków, dotyczą głównie podróży, sławy i seksu – niekoniecznie w tej kolejności. Sytuacja zmienia się po dotarciu do klasztoru, gdyż tam opowieść koncentruje się na zmaganiach z własnymi słabościami – i niewiarą. Sporym atutem jest tu intrygujące zakończenie, które zaskakuje i pozostawia sporo do spekulacji.
Reasumując, ,,Księga czaszek” nie jest wybitnym dziełem sztuki. Fabuła rozwija się powoli, ale gdy lepiej poznałem głównych bohaterów, byłem autentycznie ciekaw, jak zakończy się ich pogoń za marzeniami o nieśmiertelności. I zasadniczo się nie zawiodłem.

Sam nie wiem, do jakiej kategorii zaliczyć tą książkę. Fantasy? Thriller? Wszystko zależy od tego, jak zinterpretujemy zakończenie. Z pewnością jest to opowieść drogi – zarówno w sensie dosłownym (podróż z Nowego Jorku do Arizony),jak i duchowym. Jej bohaterami są czterej młodzi studenci: pochodzący z ,,dobrego domu” Timothy, Olivier ambitny osiłek opętany marzeniem...

Tak bardzo Silverberg. Jak się przeczytało jeszcze "Prądy czasu" to nawet trudno wzdychac nad tym, że najbardziej wybijający sie z pobocznych motywów w ksążce, to uwagi o kobietach generalnie sprowadzające się li jeno do ich wyglądu i w rozwinięciu tegoz sekszenie się. I można w sumie mówić, że bohaterowie są w tym wieku, gdy serio potrzeby ciała biora górę nad potrzebami ducha i w ten sposób są oni pokazani realistycznie... a można się zastanawiac na ile przniknęły tu rzeczy, które Silverberg pisał pod pseudonimem.
Generalnie ja po lekturze innych ksążek Silverberga zgorszona czy zdziwiona nie byłam, ale jesli dla kogos ma to byc pierwsze spotkanie, to lepiej niech ma to na uwadze. Albo przeczyta "Maski czasu" - będzie to bezpieczniejsze, a autor ten sam. :)
A "Księga czaszek"? Jest to historia podróży w poszukiwaniu niesmiertelności (jak nie chodzi o pieniądze, to o nieśmiertelność ;) przeca). Czterech kolegów wybiera sie w te podróż przez STany Zjednoczone, do miejsca o którym czytaki. Każdy z bohaterów jest inny i stanowią w sumie grupę niespecjalnie dobraną do siebie i na pierwszy, a nawet drugi, lecz juz niekoniecznie trzeci, rzut oka niepasują do siebie ani trochę. Ale jadą. Każdy ze swoimi motywacjami, pragnieniami i we wszystko to mozemy wniknąć, bo każdy ma swoja narrację.
Nie chce spoilerować, więc przemilczę kwestię końca podróży, powiem jedynie, że mnie on zaskoczył. Podówjnie w sumie.
Niemniej nie jest ten tytuł moim ulubieńcem w twórczosci autora. W ogóle ulubieńcem nie jest. Można przeczytać, czemu by nie, zabić kilka godzin, zadumać nawet, bo w książce nie ma tak, że wszystko pięknie i różmai usłane, ale bez szału. :)

Tak bardzo Silverberg. Jak się przeczytało jeszcze "Prądy czasu" to nawet trudno wzdychac nad tym, że najbardziej wybijający sie z pobocznych motywów w ksążce, to uwagi o kobietach generalnie sprowadzające się li jeno do ich wyglądu i w rozwinięciu tegoz sekszenie się. I można w sumie mówić, że bohaterowie są w tym wieku, gdy serio potrzeby ciała biora górę nad potrzebami...

Przeczytałem i żałuję.

Przeczytałem i żałuję.