Większość Jeżycjady przeczytałam w młodości, teraz powracam do niej po latach. Budzi we mnie taką samą radość i beztroskę oraz uczucie ciepłego utulenia. Musierowicz ma dar przywoływania ciepła rodzinnego i niezłomnego optymizmu wobec świata. Przygody bohaterów Jeżycjady jak zawsze ogrzewają moje serce i budzą sentyment do rodzinnych więzi i czasu spędzonego z bliskimi. I oczywiście niezmiennie bawią. Jest to wciąż jedna z moich ulubionych serii z młodości do których nie raz jeszcze będę wracać.

Większość Jeżycjady przeczytałam w młodości, teraz powracam do niej po latach. Budzi we mnie taką samą radość i beztroskę oraz uczucie ciepłego utulenia. Musierowicz ma dar przywoływania ciepła rodzinnego i niezłomnego optymizmu wobec świata. Przygody bohaterów Jeżycjady jak zawsze ogrzewają moje serce i budzą sentyment do rodzinnych więzi i czasu spędzonego z bliskimi. I...

Dla mnie to "powrót do przeszłości". Przeczytałam z sentymentem, bo dorastałam w tamtych czasach :)

Dla mnie to "powrót do przeszłości". Przeczytałam z sentymentem, bo dorastałam w tamtych czasach :)

Bardzo lubię język jakim pisze Musierowicz, dużo komedii, bardzo przywiazuje się do Cesi czytając to. Powiem tak, ta część jest tak świetna że jak się skończy książkę to jest smutno że trzeba się rozstać z ukochaną Cesią, Bobciem, Julią i innymi, bo już nie ma drugiej książki o tej samej postaci do której pani Małgorzata zmusiła nas pokochać. POLECAM Z SERDUSZKA (chociaż najbardziej lubię "Małomówny i Rodzina")

Bardzo lubię język jakim pisze Musierowicz, dużo komedii, bardzo przywiazuje się do Cesi czytając to. Powiem tak, ta część jest tak świetna że jak się skończy książkę to jest smutno że trzeba się rozstać z ukochaną Cesią, Bobciem, Julią i innymi, bo już nie ma drugiej książki o tej samej postaci do której pani Małgorzata zmusiła nas pokochać. POLECAM Z SERDUSZKA (chociaż...

Nie jest to dla mnie książka wybitna ale dość dobrze mi się ją czytało. Jest lekka i przyjemna. Można przyswoić ducha kilku dekad wstecz.

Nie jest to dla mnie książka wybitna ale dość dobrze mi się ją czytało. Jest lekka i przyjemna. Można przyswoić ducha kilku dekad wstecz.

Ciepła, zabawna opowieść, ucząca młodzież ważnych wartości życiowych i dystansu do siebie.

Ciepła, zabawna opowieść, ucząca młodzież ważnych wartości życiowych i dystansu do siebie.

Cudownie wrócić do Jeżycjady po latach ❤️
Uwielbiam pióro pani Musierowicz, szyk zdania i język są niepowtarzalne!

Cudownie wrócić do Jeżycjady po latach ❤️
Uwielbiam pióro pani Musierowicz, szyk zdania i język są niepowtarzalne!

Ciepło i miło ogrzać się przy takiej rodzinie :)

Ciepło i miło ogrzać się przy takiej rodzinie :)

Jeżycjada to seria mojego dzieciństwa. Obok Pottera to były książki którymi zaczytywałam się nie raz. Mam do nich ogromny sentyment ponieważ pani Małgorzata potrafi stworzyć postaci zabawne, charakterne, pełne ciepła. Dorastałam wraz z bohaterami. Uwielbiam perypetie rodziny Borejków ale pierwsza część cyklu i tak jest jedną z lepszych. Zabawna, lekka, wciągająca. Takie książki super relaksują.

Jeżycjada to seria mojego dzieciństwa. Obok Pottera to były książki którymi zaczytywałam się nie raz. Mam do nich ogromny sentyment ponieważ pani Małgorzata potrafi stworzyć postaci zabawne, charakterne, pełne ciepła. Dorastałam wraz z bohaterami. Uwielbiam perypetie rodziny Borejków ale pierwsza część cyklu i tak jest jedną z lepszych. Zabawna, lekka, wciągająca. Takie...

Niepowtarzalny klimat książek Pani Musierowicz. Książka częściowo przeczytana, częściowo przesłuchana w formie audiobooka czytanego przez autorkę co dodatkowo oddawało cudowny nastrój tamtych lat panujący u rodziny Żaków i ich bliskich. To już 4 raz z tym tytułem. Dziadek Żak - moja miłość.

Niepowtarzalny klimat książek Pani Musierowicz. Książka częściowo przeczytana, częściowo przesłuchana w formie audiobooka czytanego przez autorkę co dodatkowo oddawało cudowny nastrój tamtych lat panujący u rodziny Żaków i ich bliskich. To już 4 raz z tym tytułem. Dziadek Żak - moja miłość.

Trudno mi ocenić, czy ta książka dobrze się „zestarzała”, bo mam do niej sentyment i patrzę nieco przez pryzmat wrażeń, jakie wywołała we mnie w czasach młodości. Młodzież jest teraz inna i ma zdecydowanie inne problemy, ale pewne rzeczy się nie zmieniają. Jak choćby potrzeba zdobycia przyjaciółki czy znalezienia miejsca dla siebie, co przy dużej rodzinie może być wyzwaniem.

Cesia Żak jest wzorem do naśladowania – uczy się dobrze, jest sumienna, pomaga wszystkim. Taki ideał cnót niewieścich. A nawet ona przeżywa coś w rodzaju buntu, chce się ładnie ubierać czy spodobać jakiemuś chłopakowi. Co ciekawe, akurat nie ten, którego wybrała w pierwszym odruchu serca, staje się tym, w którym się zakochuje.

Motyw mrukliwego wielbiciela i dosłownie parę scen naładowanych emocjami – to mnie kupiło kiedyś i nadal trzyma. Ale to Bobcio skradł cały show! A pisanki z pewnym dyktatorem naprawdę ciężko zapomnieć… 😉

P.S. Książka, dzięki której dowiedziałam się, kim był Feynman 😉 Wiedza może i na pozór nieprzydatna, a jednak może pomóc w zagięciu jakiegoś nerda o ścisłym umyśle i zainteresowaniach <3

Trudno mi ocenić, czy ta książka dobrze się „zestarzała”, bo mam do niej sentyment i patrzę nieco przez pryzmat wrażeń, jakie wywołała we mnie w czasach młodości. Młodzież jest teraz inna i ma zdecydowanie inne problemy, ale pewne rzeczy się nie zmieniają. Jak choćby potrzeba zdobycia przyjaciółki czy znalezienia miejsca dla siebie, co przy dużej rodzinie może być...