Sam i jego brat Avery nie mają łatwo. Życie nigdy ich nie rozpieszczało, a rodzice za bardzo się nimi nie interesowali. Nie mogą również liczyć na wsparcie pozostałej rodziny i nie posiadają domu. Aby jakoś przetrwać, są zmuszeni do dokonywania przestępstw. Sam decyduje się na okradanie domów, w których pomieszkuje pod nieobecność właścicieli. Na skutek zrządzenia losu trafia jednak do pewnej posiadłości, która wywróci jego życie do góry nogami.

Nie przepadam za romansami i nie jestem fanem książek, gdzie wątek miłosny odgrywa kluczową rolę. Sam siebie zdziwiłem, że sięgnąłem po lekturę, której tytuł mocno sugerował, że będzie to love story. Na szczęście (dla mnie) polski tytuł okazał się lekko mylący, bo w anglojęzycznej wersji brak tam drugiego członu (ang. The Boy Who Steals Houses). Postać dziewczyny jest natomiast bardzo ważna i jest powiązana z wątkiem miłosnym, ale o dziwo idealnie wkomponowała się w fabułę powieści i według mnie jest idealnie wyważona.

Autorka porusza wiele interesujących tematów i w ciekawy sposób jest tutaj ukazana bezdomność wśród młodzieży, wychowywanie w rodzinie dysfunkcyjnej czy życie osób w spektrum autyzmu. To powoduje, że książka jest bardzo intrygująca, nieszablonowa i posiada wiele mądrości.

Doceniam, że świat nie jest tu przedstawiony w sposób jednoznaczny. Bohaterowie nie mieszczą się w schemacie czarno-białym. Autorka stworzyła postaci o głębokich, złożonych charakterach, doskonale oddając ich psychologiczne niuanse. Przekonująco ukazała, że nasze życiowe decyzje są często kształtowane przez pochodzenie i wychowanie. Jednakże nie jest to usprawiedliwienie dla naszych czynów, gdyż książka zaznacza, że musimy ponosić odpowiedzialność za nasze działania. Dlatego też sposób, w jaki autorka kreuje postać Sama, jest niezwykle przemyślany. Główny bohater, walcząc ze swoimi demonami, jest ich kowalem, ale jednocześnie są one uwarunkowane jego przeszłością. Wywołuje to fascynujące refleksje filozoficzno-psychologiczne.

Jedyną rzeczą, do której mogę się doczepić, to absurdalne i niekiedy nielogiczne błędy w fabule. Na początku było ich całkiem sporo, ale im dalej, tym mam wrażenie, że książka stawała się bardziej racjonalna i chyba korekta weszła na wyższy poziom.

Ostatnio obserwuję wzrost liczby powieści pisanych przez "influencerów" książkowych, nie tylko w naszym kraju, ale również za granicą. Często są to młodzieżówki (obecnie określane mianem Young Adult),o których przeczytałem bardzo zróżnicowane opinie. Zastanawiam się, jak dużą rolę odgrywa tu autentyczna twórczość, a jaką chęć komercyjnego sukcesu i podążanie za trendami. Każdy sposób jest dobry, by zachęcić ludzi do czytania, jednak mam mieszane uczucia co do książek autorstwa influencerów.

Nie chcę wydawać ocen na temat ich twórczości, gdyż nie miałem z nią zbyt dużego kontaktu, a ocenianie ich jedynie ze względu na ich status influencerów wydaje mi się niesprawiedliwe i mało trafne. Niemniej jednak książka "Chłopak, który okradał domy" pochodzi właśnie spod pióra takiej osoby. Tutaj jednak książka przemawia swoją ciekawą i intrygującą zawartością, co skłania mnie do zainteresowania się także innymi dziełami tej autorki.

Moja opinia również na instagramie: https://www.instagram.com/p/C6WfkXDtSsQ/

Sam i jego brat Avery nie mają łatwo. Życie nigdy ich nie rozpieszczało, a rodzice za bardzo się nimi nie interesowali. Nie mogą również liczyć na wsparcie pozostałej rodziny i nie posiadają domu. Aby jakoś przetrwać, są zmuszeni do dokonywania przestępstw. Sam decyduje się na okradanie domów, w których pomieszkuje pod nieobecność właścicieli. Na skutek zrządzenia losu...

Uroczo o potrzebie akceptacji, bez zbędnego kolorowania rzeczywistości.

Uroczo o potrzebie akceptacji, bez zbędnego kolorowania rzeczywistości.

Ta książka jest wyjątkowa pod wieloma względami.
Po pierwsze, zaczęłabym od języka - przez przeplatanki naprawdę prostych słów z długimi i trudnymi, których musiałam szukać w słowniku - miałam problem z wkręceniem się. Ale w drugiej połowie to się zmieniło, miałam wrażenie jakby tę książkę pisały dwie różne osoby. I to również przełożyło się na opowiadaną historię Sama. Z początku nie było mi łatwo, niektóre wydarzenia były aż nadto nieprawdopodobne... całość ratowały rozdziały "Before".

A potem to już była ta druga połowa, która zmieniła wiele. Bohaterowie zaczęli się otwierać i działać na czytelnika. Rozdziały z przeszłości nabrały znaczenia, ucieczki nie były bez sensu, strach i przeprosiny podszyte nadzieją, problemy dorosłych noszone przez nastolatków, porzucenie, alkohol i bezdomność. Niewiarygodne, że między tym wszystkim znalazła się przyjaźń, nadzieja, miłość, wybaczenie i pomoc.

Osobiście jestem pełna podziwu, że w młodzieżówce znalazły się takie problemy, że tak dobrze zostało to poprowadzone. Oby więcej było takich książek dających nadzieję i odwagę by przeprosić i dać sobie pomóc.

Ta książka jest wyjątkowa pod wieloma względami.
Po pierwsze, zaczęłabym od języka - przez przeplatanki naprawdę prostych słów z długimi i trudnymi, których musiałam szukać w słowniku - miałam problem z wkręceniem się. Ale w drugiej połowie to się zmieniło, miałam wrażenie jakby tę książkę pisały dwie różne osoby. I to również przełożyło się na opowiadaną historię Sama. Z...