Jeżycjadę pokochałam dopiero, jak się ciut zestarzałam 🫶 ta część porusza naprawdę wiele trudnych tematów. W sumie, to ona bardzo smutna jest... Zostawienie dzieci pod opieką totalnej nieogary Anieli, wyalienowanie społeczne, przemoc, skostniałe struktury panujące w szkole, donosy. I gdzieś między tym wszystkim ekscentryczny Żeromski z guzikami, Dambo z limerykami i Bebe z brulionem...

Kolejna doskonała część Jeżycjady 🫶

Jeżycjadę pokochałam dopiero, jak się ciut zestarzałam 🫶 ta część porusza naprawdę wiele trudnych tematów. W sumie, to ona bardzo smutna jest... Zostawienie dzieci pod opieką totalnej nieogary Anieli, wyalienowanie społeczne, przemoc, skostniałe struktury panujące w szkole, donosy. I gdzieś między tym wszystkim ekscentryczny Żeromski z guzikami, Dambo z limerykami i Bebe z...

Książka, z której się nauczyłam, co to są limeryki 😉
Bebe Bitner to chyba najbardziej wycofana introwertyczna bohaterka w całym cyklu Jeżycjady. Bardzo wrażliwa córka sławnej matki z równie wrażliwym bratem, Konradem, który pada ofiarą przemocy ze strony silniejszych chłopaków (swoją drogą widzimy, że na niewiele się zdały wysiłki wychowawcze Idy z poprzedniej części…)

I to wrażliwe rodzeństwa wpada pod opiekę szalonej Anieli Kowalik, którą poznaliśmy w drugiej części Jeżycjady, bo matka – Józefina Bitner – robi karierę w Stanach Zjednoczonych, więc prosi swoją krewną o zajęcie się dziećmi. Przy okazji dowiadujemy się, że z Anieli nadal jest dość kreatywna kłamczucha…

Skoro mamy główną bohaterkę, to musi być też wybranek jej serca – zupełne przeciwieństwo, chłopak do rany przyłóż, idealista i aktywista… Damazy Kordiałek, zwany Dambem. Powoli wyciąga Bebe z jej skorupy i oswaja ją. Służy im do tego tytułowy brulion, w którym podczas lekcji prowadzą rozmowy na papierze, piszą limeryki. I – co było do przewidzenia – wpadają w kłopoty.

Lubię tę parę i dynamikę ich relacji. Podoba mi się, jak Bebe stopniowo otwiera się i dopuszcza do siebie innych, w tym także młodszego brata, który przeżywa trudne chwile i potrzebuje siostrzanego wsparcia.

Książka, z której się nauczyłam, co to są limeryki 😉
Bebe Bitner to chyba najbardziej wycofana introwertyczna bohaterka w całym cyklu Jeżycjady. Bardzo wrażliwa córka sławnej matki z równie wrażliwym bratem, Konradem, który pada ofiarą przemocy ze strony silniejszych chłopaków (swoją drogą widzimy, że na niewiele się zdały wysiłki wychowawcze Idy z poprzedniej części…)

I...

01.2020: ✨9✨
2023: Nadal ✨9✨ 🥰
„Egoizm - powiedział dziś Dambo. - Myślisz tylko o sobie. Miał rację. Tak właśnie jest. Tak było. Chyba naprawdę trzeba o sobie zapomnieć, żeby móc siebie odzyskać.“
Wybitna. To słowo idealnie opisuje tą książkę. Kocham. ❤️

01.2020: ✨9✨
2023: Nadal ✨9✨ 🥰
„Egoizm - powiedział dziś Dambo. - Myślisz tylko o sobie. Miał rację. Tak właśnie jest. Tak było. Chyba naprawdę trzeba o sobie zapomnieć, żeby móc siebie odzyskać.“
Wybitna. To słowo idealnie opisuje tą książkę. Kocham. ❤️

O Boże. Co ja mogę powiedzieć.
Kocham tę książkę. Bebe wcale nie wydaje mi się nudna i bez emocji, wręcz przeciwnie, cudowne jest to w jaki sposób dostrzegł to Dambo i to, że nazwał jej oczy labiryntem.
Ich więź była więzią bez słów, wręcz duchową. Postać Bernarda była super dodatkiem, bohater zaprojektowany z rozmachem o bardzo ciekawym zestawie cech. Uwielbiam! Bardzo cieszę się z powrotu Anielki! Bardzo ciepło wspominam spotkanie z nią w części "Kłamczucha" choć niewątpliwie uważam, że "Aniella" się trochę zmieniła. A bracia Lisieccy? Myślalam, że wyjdą na ludzi, ale jak widać...
Zakończenie bardzo mi się podobało❤️‍🩹

O Boże. Co ja mogę powiedzieć.
Kocham tę książkę. Bebe wcale nie wydaje mi się nudna i bez emocji, wręcz przeciwnie, cudowne jest to w jaki sposób dostrzegł to Dambo i to, że nazwał jej oczy labiryntem.
Ich więź była więzią bez słów, wręcz duchową. Postać Bernarda była super dodatkiem, bohater zaprojektowany z rozmachem o bardzo ciekawym zestawie cech. Uwielbiam! Bardzo...

Drogie czytelniczki i drodzy czytelnicy,
Kiedyś oglądałem wywiad (już nie pamiętam z kim, w sumie nie ma w tej chwili większego znaczenia) i zapytano tą osobę, czy ma jakieś marzenie. Ona stwierdziła, że chciałaby zapomnieć swoją ulubioną książkę po to, aby móc ją przeczytać z tą samą pasją, co za pierwszym razem. Słuchajcie (czy tam czytajcie): Czytam już Jeżycjadę 3 raz i za każdym razem, te książki są coraz lepsze (MASAKRA). Za każdym razem wyciąga się z nich jakiś smaczek. Dla mnie jest to coś niesamowitego jak autor oddaje klimat tamtym czasom. Pani Małgorzata żyjąc, będąc obecną w tamtych czasach, robiła to wtedy z lekkością. Natomiast możliwość wczucia się w tamte czasy teraz - złoto. Mistrzostwo świata.
Uważam, ze książki potrafią dużo o autorze powiedzieć. Dla mnie są odzwierciedleniem części jego duszy. Dodatkowo w książkach napisanych przez innych jesteśmy w stanie ujrzeć część swojej duszy.
Książka ta jest ciut inna od innych książek. Bardzo mocno zaangażowany jest tutaj narrator i czasami przebijana jest czwarta ściana. Dialogi są dość mocno rozbudowane (w głównej mierze przez ozdobnego i kwiecistego B.Ż).
W odniesieniu do klimatu Jeżycjady książka ta jest nieco unikatowa.
No i korzystając z okazji chciałbym serdecznie pozdrowić Panią Małgorzatę :)

Drogie czytelniczki i drodzy czytelnicy,
Kiedyś oglądałem wywiad (już nie pamiętam z kim, w sumie nie ma w tej chwili większego znaczenia) i zapytano tą osobę, czy ma jakieś marzenie. Ona stwierdziła, że chciałaby zapomnieć swoją ulubioną książkę po to, aby móc ją przeczytać z tą samą pasją, co za pierwszym razem. Słuchajcie (czy tam czytajcie): Czytam już Jeżycjadę 3 raz i...

Fantastycznie oddany klimat końcówki lat 80tych, a więc końcówki PRL. Ostatni dech komuny tuż przed transformacja, kryzys, braki towarów na polkach, wkurzone społeczeństwo i na tym tle przygody dwójki licealistów Beaty "Bebe" Bittner i Damazego "Dambo" Kordialka. Jeżeli obecną młodzież ciekawi jak to się żyło pod koniec prlu, to warto przeczytać.
Ponoć to jest najmniej lubiana przez Musierowicz cześć cyklu. A ja lubię ja bardzo. Ma niepowtarzalny klimat. I to, że klan borejkow jest tu nieobecny, nic tej książce nie szkodzi. Jest masa innych oryginalnych postaci.

Fantastycznie oddany klimat końcówki lat 80tych, a więc końcówki PRL. Ostatni dech komuny tuż przed transformacja, kryzys, braki towarów na polkach, wkurzone społeczeństwo i na tym tle przygody dwójki licealistów Beaty "Bebe" Bittner i Damazego "Dambo" Kordialka. Jeżeli obecną młodzież ciekawi jak to się żyło pod koniec prlu, to warto przeczytać.
Ponoć to jest najmniej...

W dzieciństwie ten tom mi się podobał tak samo, jak wszystkie, a teraz stwierdzam, że należy raczej do słabszych.

Wracamy tu do postaci Anieli, która ma już 25 lat i ubolewa nad tym, że wciąż nie wyszła za mąż, jak to zrobiły już jej koleżanki. (Danka i Pawełek dorobili się już dwójki dzieci, a Cesia i Hajduk - trójki! Swoją drogą - w obu tych rodzinach kobiety opiekują się dziećmi, a faceci wojażują gdzieś po jakichś stypendiach czy robotach zagranicznych, ciekawe)
Mamy tu dwa jakby równoległe wątki miłosne - jeden to Bebe i Dambo, a drugi to Aniela i Bernard, z pewnym zamieszaniem w postaci dentysty-karateki Krystiana. Z tych wszystkich postaci jedyną barwniejszą jest Bernard, którego zapamiętałam jeszcze z czasów czytania w młodości i już wtedy bardzo lubiłam tę postać. Może jest trochę przerysowany do lekkiej przesady, a jego maniera wysławiania się może być irytująca, ale mimo wszystko nadal go dość lubię - on najbardziej wnosił trochę życia do tej książki, a tytułowa Bebe za to moim zdaniem nudna i płaska.
Ponownie pojawiają się bracia Lisieccy, znani z "Idy sierpniowej", tylko tutaj starsi i więksi - z małych łobuziaków wyrośli młodzi kryminaliści, których jedynym zajęciem jest dręczenie i bicie młodszych dzieci oraz wyłudzanie od nich kasy - ofiarą padł Kozio, młodszy brat Bebe. Ten wątek rozczarował mnie najbardziej. Po pierwsze dlatego, że w "Idzie sierpniowej" było mocno zasugerowane, że Ida wywarła pozytywny wpływ na tych małych gnojków - wydawać się mogło, że oni coś tam zrozumieli i jeszcze będą z nich ludzie. To mi się wtedy spodobało, bo na początku wywoływali dużą niechęć, dręczyli psa i w ogóle, ale fabuła pokazała, że nie można nawet takich dzieci skreślać, że one też mogą kryć w sobie coś dobrego, tylko są zaniedbane i potrzebują może więcej uwagi, czy coś. No, a tu, minęło parę lat, i widzimy, że poszło to wszystko na marne - bracia wyrośli na zwykłych zbirów. Liczyłam, że ten wątek zostanie jakoś rozwinięty, że może przyjdzie scena, w której dostaną za swoje, że bohaterowie w jakiś sposób chociaż wyegzekwują od nich zwrot pieniędzy, które wcześniej wyłudzili od Kozia, ale się na nic takiego nie doczekałam.
W ogóle jak to jest, że u Musierowiczowej wszyscy dobrzy ludzie zawsze mieszkają w starych kamienicach i starych domach, a na nowym osiedlu brzydkich bloków to tylko ludzie pokroju Lisieckich albo antypatyczna Jedwabińska :P


************************
"2023: Powroty do młodości na 40. " - książki z tym oznaczeniem w moim profilu to książki, które czytałam w czasach szkoły podstawowej, średniej i w czasie studiów. W roku 2023, w którym kończę 40 lat, postanowiłam wrócić do lektur z tamtych lat i skonfrontować się z nimi na nowo :)

W dzieciństwie ten tom mi się podobał tak samo, jak wszystkie, a teraz stwierdzam, że należy raczej do słabszych.

Wracamy tu do postaci Anieli, która ma już 25 lat i ubolewa nad tym, że wciąż nie wyszła za mąż, jak to zrobiły już jej koleżanki. (Danka i Pawełek dorobili się już dwójki dzieci, a Cesia i Hajduk - trójki! Swoją drogą - w obu tych rodzinach kobiety opiekują...

Według mnie jedna z gorzyszch części Jezycjady, zbyt długie przeciągnięte sceny oraz męczące dialogi.

Według mnie jedna z gorzyszch części Jezycjady, zbyt długie przeciągnięte sceny oraz męczące dialogi.

Nie mogę zdzierżyć tej książki niestety. Jak dla mnie na siłę autorka filozofuje, próbuje artystycznie udziwnić narrację. No po prostu irytacja mnie bierze czytając tę pozycję. Może to nie ten czas w życiu na taką książkę..

Nie mogę zdzierżyć tej książki niestety. Jak dla mnie na siłę autorka filozofuje, próbuje artystycznie udziwnić narrację. No po prostu irytacja mnie bierze czytając tę pozycję. Może to nie ten czas w życiu na taką książkę..

Calkiem okej, ale z calej Jezycjady ta pozycja nie porwala mnie.

Calkiem okej, ale z calej Jezycjady ta pozycja nie porwala mnie.