Horror? psychoza? thriller? fantasy? myślę, że żadne z tych określeń nie oddaje istoty TRZYNASTEJ DAMY znakomitego pisarza a zarazem erudyty Jose Carlosa Somozy. Chyba najtrafniejszym byłoby użycie słowa powieść "psychodeliczna" jeżeli takowe istnieje, podczas czytania której nieustannie towarzyszyło mi brzmienie zespołu Magiczne Karpaty, na którym miałam przyjemność być jakiś czas temu. Tak, to zdecydowanie adekwatne skojarzenie.

A czym tym razem częstuje nas nieprzeciętny umysł hiszpańskiego autora?

Bezrobotnym wykładowcą literatury Rulfo, tajemniczymi snami, piękną kobietą, która nie potrafi wytłumaczyć swojego pochodzenia, muzami/ damami, makabrycznymi morderstwami, serią bardzo niefortunnych, dziwnych zdarzeń,gdzie poszukiwaniom powiększającego się kręgu bohaterów towarzyszą pojedyńcze wersy poezji i to tej najwyższych lotów, na które natykają się w różnych miejscach.

....te niewinne wersety stworzone przez Dantego, Petrarkę, Miltona, Beaudiere'a mają moc przemiany rzeczywistości i zniszczenia człowieka...

... i są też kluczem do rozwiązania naszej zagadki

Muszę przyznać, że mamy tutaj powieść, w której nic nie jest jasne, nic pewne, do końca nie wiadomo co jest snem, jawą, rzeczywistością a co fikcyjną projekcją. Nic dziwnego, zważywszy na zawód który wykonuje pisarz! To mógł tylko wymyśleć psychiatra! Książka skutecznie zatrzymuje swoją magią słów na dłużej, począwszy od świetnego, ponadczasowego pomysłu na fabułę, poprzez płynnie, ciekawie prowadzoną narrację, narastający, tajemniczy nastrój opisywanych wydarzeń, po wyrazistych bohaterów, którzy żyją na kartach powieści. Wymyka się ona utartym schematom, dzięki czemu moja spragniona niekonwencjonalności i nieprzewidywalności dusza, otrzymała to czego poszukiwała w literaturze od dawien dawna. Niejednokrotnie podczas czytania miałam wrażenie, że sam David Lynch był inspiracją dla Somozy. Nie byłabym sobą gdyby nie dodała, że po przeczytaniu tej książki,jakże inne będzie moje spojrzenie na poezję. Jestem również przekonana, iż jej wielbiciele nie prędko będą cytować swoje ulubione poematy z takim zapałem jak dotychczas....bo „Wiersz to las pełen pułapek. Przebierasz strofy, nie wiedząc, że jeden wers, jeden jedyny, ostrzy pazury, żeby cię usidlić”.

Horror? psychoza? thriller? fantasy? myślę, że żadne z tych określeń nie oddaje istoty TRZYNASTEJ DAMY znakomitego pisarza a zarazem erudyty Jose Carlosa Somozy. Chyba najtrafniejszym byłoby użycie słowa powieść "psychodeliczna" jeżeli takowe istnieje, podczas czytania której nieustannie towarzyszyło mi brzmienie zespołu Magiczne Karpaty, na którym miałam przyjemność być...