Stefanie Stahl

Kto nie ma oparcia w samym sobie, nie znajdzie go też w świecie zewnętrznym.

Kto nie ma oparcia w samym sobie, nie znajdzie go też w świecie zewnętrznym.

s.107 Nasz rozsądek, którego siedzibą jest płat czołowy mózgu, pracuje wolniej, ale bardziej gruntownie iż emocje powstające w układzie limbicznym, głównie w ciele migdałowatym – jednej z ważnych dla biologii rozwoju pierwotnych części mózgu. Ma to istotne znaczenie dla naszego zachowania. Kiedy na przykład odczuwamy strach, emocja ta błyskawicznie dociera do naszej świadomości i kieruje naszym działaniem, ponieważ w ekstremalnej sytuacji musi zapewnić nam przeżycie – nie ma wtedy czasu na długie rozważania i argumentację naszego rozsądku. Ten ostatni przegrywa w starciu z ciałem migdałowatym – w każdym razie wtedy, gdy pojawia się nagły i silny strach. Dopiero kiedy emocje opadną, nadchodzi czas działania rozsądku. Wtedy w spokoju może przeanalizować sytuację ją zrozumieć. Umysł to najważniejsze narzędzie przy postrzeganiu z perspektywy obserwatora. We współczesnej psychologii ten logicznie myślący umysł jest określany jako wewnętrzny Dorosły albo Ja-dorosłe.

s.107 Nasz rozsądek, którego siedzibą jest płat czołowy mózgu, pracuje wolniej, ale bardziej gruntownie iż emocje powstające w układzie limb...

s.210-214 Królową wszystkich strategii zmian jest strategia polegająca na przyłapywaniu siebie, gdy znajdujemy się w trybie dziecka cienia, a następnie przełączaniu się na program Ja-dorosłego. (...) Bardzo ważne jest poznanie emocji należących do twojego Dziecka Cienia. Są to na przykład wstyd, poczucie winy, zazdrość, pustka, lęk przed stratą, lęk przed niepowodzeniem, smutek, desperacja, poczucie przymusu, przekora czy złość (...) Aby zastosować strategię przy łapy wania się, powinieneś wyrobić w sobie samoświadomość. (...) Musisz zachować dyscyplinę mentalną, żeby nie zapaść się w Dziecko Cienia, lecz samoświadomie wznieść się odrobinę ponad siebie i dostrzec, że znów tkwisz w jego trybie.(...) Oprócz tego powinieneś się pracować swoją metapostawę. W ten sposób uświadomisz sobie raz na zawsze, że twoje Dziecko Cienia jest jedynie projekcją z okresu dzieciństwa i nie ma nic wspólnego z twoją dorosłą rzeczywistością. (...) Od tej chwili twoim zadaniem będzie samoświadoma samoobserwacja, która pozwoli ci się jak najszybciej przyłapać na pogrążaniu się w strefę Dziecka Cienia. Zdołasz to zrobić, pod warunkiem, że będziesz dostrzegał własne emocje w momencie, gdy zaczynają się rodzić i jeszcze nie będą zbyt silne, ponieważ bardzo intensywnych uczuć właściwie nie da się już poskromić. Zatem miej na siebie oko i jeśli tylko zauważysz, że znowu wpadasz w emocje Dziecka Cienia, przełącz się na perspektywę obserwatora, a więc twoje Ja-dorosłe, dzięki czemu z dystansujesz się wobec odczuwanych emocji. Gdy przyjmiesz z perspektywę obserwatora, jak na dłoni zobaczysz, że teraz jesteś duży i dorosły i nie masz żadnych powodów, by czuć się podporządkowany drugiej osobie. Z tego punktu widzenia dostrzeżesz, że masz prawo do obrony, wysuwania argumentów lub rozstania się.(...) Istotne jest to, abyś z poziomu rozumu pojął, że twoje Dziecko Cienia to produkt wychowania, jakie otrzymałeś a nie TY SAM.

s.210-214 Królową wszystkich strategii zmian jest strategia polegająca na przyłapywaniu siebie, gdy znajdujemy się w trybie dziecka cienia, ...