Najwięcej czasu poświęciłam na przeczytanie tego tomu serii. Trudno było mi się na nim skupić. Bardzo rozwleczony wątek tatarski. Najlepiej czytało mi się od połowy, akcja stała się bardziej wartka, mniej zagmatwana, bohaterowie konkretni i już nie tylu drugoplanowych. Najbardziej jednak podobał mi się wątek współczesny. Zdecydowanie najlepsza była pierwsza część trylogii.

Najwięcej czasu poświęciłam na przeczytanie tego tomu serii. Trudno było mi się na nim skupić. Bardzo rozwleczony wątek tatarski. Najlepiej czytało mi się od połowy, akcja stała się bardziej wartka, mniej zagmatwana, bohaterowie konkretni i już nie tylu drugoplanowych. Najbardziej jednak podobał mi się wątek współczesny. Zdecydowanie najlepsza była pierwsza część trylogii.

Agnieszka Natejko staje się spadkobierczynią babci Krysi. Rodzinny kufer, który otrzymuje w spadku, skrywa wiele rodzinnych tajemnic. Kłopoty sercowe sprawiają, że Agnieszka daje się porwać fascynującej historii swoich przodków. Cofamy się w czasie do nieprawdopodobnych wydarzeń na mongolskich stepach, poznajemy dzieje rodów Gasztołdów i Radziwiłłów w Wielkim Księstwie Litewskim, a wszystko to przeplatane jest trudami życia w PRL-u. Trzeci tom spina wszystkie wydarzenia z poprzednich części w jedną całość. Historia zwaśnionych rodów Zarzewskich i Laskowiców w końcu przestaje pełna tajemnic i sekretów. Akcja jest wartka i szybka, nie sposób się nudzić. Z ogromną chęcią zostałabym na dłużej z opowieściami babci Krysi i aż trudno się pogodzić, że to już koniec. Uwielbiam sagi rodzinne, a ta skradła moje serce. Mało jest książek, które chciałabym przeczytać raz jeszcze. Bardzo rzadko to robię, a Dziedzictwo rodu to pozycja, którą chcę i muszę mieć na półce! Anna Szepielak pisze książki w taki sposób, że płynie się przez całą opowieść, że nie sposób przestać myśleć o przedstawionych wydarzeniach, że serce pęka, gdy książka się kończy. Kończę tylko jednym słowem: przepadłam!

Polecam z całego serduszka cały cykl <3

Agnieszka Natejko staje się spadkobierczynią babci Krysi. Rodzinny kufer, który otrzymuje w spadku, skrywa wiele rodzinnych tajemnic. Kłopoty sercowe sprawiają, że Agnieszka daje się porwać fascynującej historii swoich przodków. Cofamy się w czasie do nieprawdopodobnych wydarzeń na mongolskich stepach, poznajemy dzieje rodów Gasztołdów i Radziwiłłów w Wielkim Księstwie...

Zaskoczenie tą Autorką jest pozytywne. To nie jest nowa pisarka na rynku, ale jej do tej pory nie znałam. I na pewno pożyczę więcej.
Saga napisana lekko, w historycznym klimacie, z pięknym językiem, co ostatnio jest rzadkością, krwistymi bohaterami i naprawdę sporą wiedzą historyczną - może nie jakoś głęboko, ale sporo ciekawostek. Lubię gdy autor szanuje mój czas, bo na relaks przy dzieciach mam go niewiele. Nie serwuje mi literackiej papki z niedopieczonego ciasta według schematu, który już się przejadł w kilkunastu książkach.
Trzeci tom tej sagi zaskoczył mnie bardziej niż drugi. W sumie świetnie, że każdy tom jest zupełnie inny, inaczej skonstruowany. Lubię niebanalość. "Jesteś opowieścią" to w sumie kilka dłuższych opowiadań, jakby urywków rodowej historii odnalezionej przez potomkinię Agnieszkę. Nie wszystkie fragmenty tak samo mi się podobały (najbardziej czasy litewskie i PRL),ale przez tę historię się po prostu płynie, jak przez baśń dla dorosłych. A sporo baśni czytam z moimi dzieciakami. Na oderwanie się od smutnej rzeczywistości to świetna saga, ale napisana różnorodnie. Trzeba też lubić powolniejsze tempo narracji, dla rajdowcówsię nie nadaje.
A przy okazji rozśmieszyły mnie niektóre komentarze. Jeśli ktoś nie zapamiętuje treści sagi lub powieści, bo jest w niej "dużo bohaterów", to powinien pożyczyć z biblioteki wszystkie części i czytać po kolei. Streszczenia poprzednich historii w każdym kolejnym tomie to coś, co nieźle by mnie rozśmieszyło, a nawet obraziło. Nie jestem w końcu uczniem z podstawówki. Dobrze, że wydawcy nie wpadli jeszcze na taki pomysł, a przecież wydają mnóstwo serii i cyklów.

Zaskoczenie tą Autorką jest pozytywne. To nie jest nowa pisarka na rynku, ale jej do tej pory nie znałam. I na pewno pożyczę więcej.
Saga napisana lekko, w historycznym klimacie, z pięknym językiem, co ostatnio jest rzadkością, krwistymi bohaterami i naprawdę sporą wiedzą historyczną - może nie jakoś głęboko, ale sporo ciekawostek. Lubię gdy autor szanuje mój czas, bo na...

Mimo szczerych chęci - nie dałam rady tego przeczytać. Pogmatwane, za dużo Autorka wpakowała w ten kończacy cykl tom, i za długa o wiele za długa przerwa od tomu drugiego. Wielokrotnie pisałam, że w takim przypadku - niezłym rozwiązaniem jest streszczenie. Bo chyba niewielu jest czytelników z tak fenomenalna pamiecia, by pamietac wszystkie pierwsze czy drugie tomy cyklu, by bez problemu połapac sie w kontynuacjach po kilku latach. I nie kazdemu chce sie przed danym tomem - na szybko czytac kilka pierwszych tomow.
Chociaz nie lubie niedoczytywac ksiazek, zwlaszcza cyklow - tym razem sie poddalam, zwlaszcza, ze czeka kilka sympatycznych powiesci.

Mimo szczerych chęci - nie dałam rady tego przeczytać. Pogmatwane, za dużo Autorka wpakowała w ten kończacy cykl tom, i za długa o wiele za długa przerwa od tomu drugiego. Wielokrotnie pisałam, że w takim przypadku - niezłym rozwiązaniem jest streszczenie. Bo chyba niewielu jest czytelników z tak fenomenalna pamiecia, by pamietac wszystkie pierwsze czy drugie tomy cyklu, by...

No niestety, oceniam ja najniżej z tych 3 części. Już za daleko od pierwszej części, inne czasy...przemeczylam ją, tak dlugo nie zdarzyło mi się czytać jakiejś lektury. W ogóle mnie do niej nie ciągnęło, ale chciałam dokończyć.

No niestety, oceniam ja najniżej z tych 3 części. Już za daleko od pierwszej części, inne czasy...przemeczylam ją, tak dlugo nie zdarzyło mi się czytać jakiejś lektury. W ogóle mnie do niej nie ciągnęło, ale chciałam dokończyć.

Ciekawe opowiadania dotyczące różnych wydarzeń na przestrzeni dziejów, które autorka próbuje wpleść w historię przodków rodziny Zarzewskich.

Ciekawe opowiadania dotyczące różnych wydarzeń na przestrzeni dziejów, które autorka próbuje wpleść w historię przodków rodziny Zarzewskich.

Dokładnie połowę przemęczyłam: jakbym chciała czytać legendy i wyciągnięte z kontekstu opowiastki, chwyciłabym za "Warsa i Sawę" albo jakiś zbiór opowiadań, nie książkę, która miała być 3. tomem sagi, a tak naprawdę była 0 i to z wielkimi, czasowymi przeskokami. Gdy doszło do akcji z Radziwiłłami, zrobiło się i ciekawiej, i logiczniej. Bardzo nie podobało mi się to, że o tym, jak swój żywot zakończył Bolesław czy Julia, jest wspomniane mimo chodem: a bo kiedyś żył taki jeden, i go... a tamta to z mężem... Ale to jest chyba spowodowane tym, że zdałam sobie sprawę, że już niebawem będzie się mnie (i miliardy innych ludzi) wspominało w en sam sposób. Spodziewałam się czegoś lepszego, ooo.

Dokładnie połowę przemęczyłam: jakbym chciała czytać legendy i wyciągnięte z kontekstu opowiastki, chwyciłabym za "Warsa i Sawę" albo jakiś zbiór opowiadań, nie książkę, która miała być 3. tomem sagi, a tak naprawdę była 0 i to z wielkimi, czasowymi przeskokami. Gdy doszło do akcji z Radziwiłłami, zrobiło się i ciekawiej, i logiczniej. Bardzo nie podobało mi się to, że o...

Trzecia część cyklu. Chyba jeszcze ciekawsza niż poprzednie. Podania, legendy, opowieści rodzinne przekazywane z pokolenia na pokolenie. Podróż przez wieki. Podróż przez mongolskie stepy, ziemie litewskie i polskie. Wyjaśnienie kolejnych tajemnic zwaśnionych rodów. I wyjawienie zawartości tajemniczego kufra.

Trzecia część cyklu. Chyba jeszcze ciekawsza niż poprzednie. Podania, legendy, opowieści rodzinne przekazywane z pokolenia na pokolenie. Podróż przez wieki. Podróż przez mongolskie stepy, ziemie litewskie i polskie. Wyjaśnienie kolejnych tajemnic zwaśnionych rodów. I wyjawienie zawartości tajemniczego kufra.

Książki Pani Szepielak to zawsze miód na moje serce. Ogromna dawka wiary w człowieka, w rodzinę, w dobro, serwowana przez autorkę, jest wybitnie budująca i pozwala na chwilę odpocząć od obecnej trudnej rzeczywistości.

W odróżnieniu jednak od innej tego typu literatury kobiecej widać duży szacunek do czytelniczek. To nie jest proza naiwna i niewymagająca, nieprawdopodobna i przerysowana. W każdym tomie sagi, a tym szczególnie, w warstwie historycznej, doceniam, jako absolwentka studiów historycznych - znakomite przygotowanie źródłowe i merytoryczne autorki. Pani Szepielak sięgnęła tym razem do przeszłości bardzo zamierzchłej odwołując się do czasów największych podbojów Mongołów na kontynencie europejskim w XIII wieku, a także dziejów litewskich w wieku XVI na przykładzie rodów Gasztołdów i Radziwiłłów.

Precyzyjnie, a z rozmachem skonstruowana historia, płynnie przechodząca z epoki w epokę; piękne dzieje Zarzewskich, którzy odkrywają początki swego rodu w królewskiej rodzinie średniowiecznej Gruzji; opowieści o porwaniach, miłościach, zdradach i ucieczkach, a w końcu pomyślne i obiecujące zakończenie - to wszystko atuty ostatniego tomu sagi "Dziedzictwo rodu".

Polecam miłośnikom historii, genealogii, sag rodzinnych i romansów.
Warto!

Książki Pani Szepielak to zawsze miód na moje serce. Ogromna dawka wiary w człowieka, w rodzinę, w dobro, serwowana przez autorkę, jest wybitnie budująca i pozwala na chwilę odpocząć od obecnej trudnej rzeczywistości.

W odróżnieniu jednak od innej tego typu literatury kobiecej widać duży szacunek do czytelniczek. To nie jest proza naiwna i niewymagająca, nieprawdopodobna...

Lektura godna uwagi. Jej fabuła w zdecydowanej większości zawiera treści charakterystyczne dla baśni albo legend, więc szczególnie polecam ją osobom lubującym się w tego typu opowiadaniach. Autorka tworząc tą niesamowicie klimatyczną opowieść, zabrała nas w fascynującą podróż w czasie. Dzięki temu gościmy na pradawnych mongolskich stepach, w królewskich zamkach Wielkiego Księstwa Litewskiego, a także w komunistycznej Polsce. Przenosząc się do czasów średniowiecza obserwujemy poczynania bohaterów, którymi są m.in. królowie, księżniczki, rycerze i giermkowie. Wszyscy odważni, dobrzy, prawi, obdarzeni ponadprzeciętnymi umiejętnościami. Niektóre postacie potrafią nawet rozmawiać z ptakami albo kontaktować się z duchami zmarłych przodków. Dlatego też, po części jest to właśnie taka trochę baśń, której poznanie jest niezbędne, aby zrozumieć końcówkę książki dotyczącą już lat bardziej współczesnych.

Nie jestem fanką opowiadań mówiących o tak odległych czasach, więc siłą rzeczy taka tematyka nie do końca przypadła mi do gustu. Ale mimo tego doceniam tę książkę, bo na pochwałę zasługuje, jak mało która. „Jesteś opowieścią” jest dziełem dopracowanym w każdym calu. Szczegółowym i ogromnie klimatycznym. Lekkość, z jaką autorka buduje fabułę, bogactwo językowe oraz stylizowanie sposobu wypowiadania się charakterystycznego dla bardzo odległych czasów, a także szczegółowe informacje dotyczące życia w średniowieczu – to wszystko czyni książkę wyjątkową. Jestem pełna podziwu dla autorki za umiejętności pisarskie oraz ogrom pracy, jaki musiała włożyć w stworzenie tego dzieła.

Tak więc, uważam, że powieść jest świetna, tylko może trochę za długa. Przez większość czasu czytałam ją z zapartym tchem, ale pod koniec zaczęła mnie już trochę nużyć. Nie mniej jednak, w pełni zasługuje ona na miano powieści rewelacyjnej. Nie tyle ze względu na fabułę, bo jej dałabym o jedną gwiazdkę mniej, ale ze względu na idealne dopasowanie stylu pisania do czasów, w których wszystko się dzieje oraz na klimat, jaki udało się tutaj stworzyć. Polecam!

Lektura godna uwagi. Jej fabuła w zdecydowanej większości zawiera treści charakterystyczne dla baśni albo legend, więc szczególnie polecam ją osobom lubującym się w tego typu opowiadaniach. Autorka tworząc tą niesamowicie klimatyczną opowieść, zabrała nas w fascynującą podróż w czasie. Dzięki temu gościmy na pradawnych mongolskich stepach, w królewskich zamkach Wielkiego...