Statystyki książek dodanych na półki

Moje pierwsze spotkanie z powieścią Pani Joanny Gawrych-Skrzypczak uznaję za bardzo ciekawe. Oczarował mnie tytuł (myśli od razu pobiegły do Luny i Francji), urzekła okładka. Efekt wzmocniła prawda zawarta w słowach: „może być trudno dogadać się narodom, z których jeden uważa, że księżyc to mężczyzna, a drugi twierdzi, że kobieta. Choć nigdy nie rozstrzygnęła, po czyjej stronie jest racja,... Moje pierwsze spotkanie z powieścią Pani Joanny Gawrych-Skrzypczak uznaję za bardzo ciekawe. Oczarował mnie tytuł (myśli od razu pobiegły do Luny i Francji), urzekła okładka. Efekt wzmocniła prawda zawarta w słowach: „może być trudno dogadać się narodom, z których jeden uważa, że księżyc to mężczyzna, a drugi twierdzi, że kobieta. Choć nigdy nie rozstrzygnęła, po czyjej stronie jest racja, czuł, że mama jednak kocha księżyc kobietę. Księżyckę”.
Treść też mnie nie zawiodła. Autorka zapewniła mi podróż w magicznej czasoprzestrzeni – łącząc wydarzenia współczesne z przeszłością rodziny głównej bohaterki. Zafundowała całą gamę emocji towarzyszących lekturze. Dodatkowe atuty – wyważone poczucie humoru. Chętnie sięgnę po kolejny tom.

No cóż. Sięgnęłam po tę książkę, żeby coś wykluczyć, coś znaleźć. Znalazłam wskazówki, czego unikać, aby nie szkodzić swemu organizmowi, niezależnie od tego czy się ma Hashimoto, czy też nie. Zastosowałam większość porad z wyjątkiem suplementacji i wprowadzania niektórych produktów spożywczych niedostępnych na naszym rynku. Starałam się je zastąpić odpowiednimi produktami spożywczymi. Na... No cóż. Sięgnęłam po tę książkę, żeby coś wykluczyć, coś znaleźć. Znalazłam wskazówki, czego unikać, aby nie szkodzić swemu organizmowi, niezależnie od tego czy się ma Hashimoto, czy też nie. Zastosowałam większość porad z wyjątkiem suplementacji i wprowadzania niektórych produktów spożywczych niedostępnych na naszym rynku. Starałam się je zastąpić odpowiednimi produktami spożywczymi. Na efekty nie trzeba było długo czekać – więcej energii i radości życia. Myślę, że tego typu poradniki są po to, by znaleźć to, co jest nam potrzebne, przydatne/ Przecież nawet osoby z tym samym schorzeniem mają różne tło swojej choroby i muszą indywidualnie dobierać leczenie/terapię. Sama autorka też to doradza pokazując swoją drogę poszukiwań. Dla mnie niektóre napary i zwyczaje weszły już w rutynę. Rodzina zaakceptowała nowe przepisy i zmiany nawyków żywieniowych.

Niezwykła, nietuzinkowa kobieta, wychodząca poza kanony, schematy obowiązujące w czasach, w których żyła. Błyskotliwa, działająca na wielu polach, społeczniczka, reformatorka, charakteryzująca się odwagą w prezentowaniu i obronie własnych poglądów. Jednocześnie prawdziwa wiktoriańska dama i Królowa Pustyni. Mimo swoich dokonań nie była doceniana przez rodaków. Można ją uznać za osobę... Niezwykła, nietuzinkowa kobieta, wychodząca poza kanony, schematy obowiązujące w czasach, w których żyła. Błyskotliwa, działająca na wielu polach, społeczniczka, reformatorka, charakteryzująca się odwagą w prezentowaniu i obronie własnych poglądów. Jednocześnie prawdziwa wiktoriańska dama i Królowa Pustyni. Mimo swoich dokonań nie była doceniana przez rodaków. Można ją uznać za osobę spełnioną. „Sądzę, iż umierała bardzo szczęśliwa, ponieważ jej dzieło polityczne – jedno z największych, jakiego kiedykolwiek podjęła się kobieta – została doprowadzone do końca…”
Zaprezentowana biografia zawiera dużo faktów z jej życia. Ukazuje tło polityczno-społeczne zmian zachodzących w jej kraju i na Bliskim Wschodzie. Niezwykła rzeczowość opisu. I chyba ta rzeczowość trochę przytłacza.

Połączenie biografii i autobiografii. W obszernym wywiadzie uczestniczą: sam kapitan Krzysztof Baranowski, jego bliscy, przyjaciele a nawet osoba, która nie darzy go sympatią. Głosy tych wszystkich osób pozwalają nam poznać Krzysztofa Baranowskiego jako człowieka z krwi kości. Niezłomnego w działaniu, niepewnego w związkach. Marzyciela, wizjonera, potrafiącego odnaleźć się w różnych... Połączenie biografii i autobiografii. W obszernym wywiadzie uczestniczą: sam kapitan Krzysztof Baranowski, jego bliscy, przyjaciele a nawet osoba, która nie darzy go sympatią. Głosy tych wszystkich osób pozwalają nam poznać Krzysztofa Baranowskiego jako człowieka z krwi kości. Niezłomnego w działaniu, niepewnego w związkach. Marzyciela, wizjonera, potrafiącego odnaleźć się w różnych ekstremalnych sytuacjach. Jedni poznając życie Krzysztofa Baranowskiego pozostaną jego fanami, doceniając dokonania i wkład w rozwój polskiego żeglarstwa, inni nie pochwalą jego wyborów życowych, Jedno jest pewne: nie pozstaną obojętni.
Kapitan wspomina dzieciństwo, lata młodości, znaczące osoby. Dużo miejsca poświęca swojej relacji z dziadkiem, który właściwie zastąpił mu ojca. „Przede wszystkim pokazał mi, jak być człowiekiem. Nauczył mnie odwagi…” Opisuje fakty z życia, które zadecydowały o wyborze ścieżki życiowej. Dość otwarcie opowiada o swoich związkach z kobietami i relacjach z dziećmi. Nie ukrywa, że jego największą pasją jest żeglarstwo: „wypływam w morze, bo ono tam jest. Kusi, pociąga, obiecuje niezwykłe przeżycia. Na pełnym morzu masz poczucie wolności. To jest narkotyk.”

Nie ukrywam, że do lektury zachęciły mnie: nazwisko Autorki, okładka i tytuł. Nie zawiodłam się. Tym razem Pani Agnieszka odnosi się do różnych aspektów miłości. Obnaża nieuczciwość względem siebie i innych, Zapewnia nam wzruszenie, wzburzenie i radość. Dzięki dynamice akcji oraz zmianom dokonującym się w życiu głównego bohatera i w nim samym zatracamy się w lekturze. Czytając zaś wzmacniamy w... Nie ukrywam, że do lektury zachęciły mnie: nazwisko Autorki, okładka i tytuł. Nie zawiodłam się. Tym razem Pani Agnieszka odnosi się do różnych aspektów miłości. Obnaża nieuczciwość względem siebie i innych, Zapewnia nam wzruszenie, wzburzenie i radość. Dzięki dynamice akcji oraz zmianom dokonującym się w życiu głównego bohatera i w nim samym zatracamy się w lekturze. Czytając zaś wzmacniamy w sobie przekonanie, że:
„Najważniejsze są czułość, ciepło i zaufanie". Przekonują się o tym: główny bohater, jego brat i wybranka serca.

Jak poradzić sobie w trudnej sytuacji? Na przykład jak uniknąć mandatu za „niemanie świateł” w Ameryce Południowej? Wystarczy wybrać się w podróż z Panem Tomaszem. Oczywiście Autor z charakterystycznym dla siebie poczuciem humoru opisuje swoje przygody i nie namawia do korupcji czy łamania prawa. Zabiera nas w podróż przez trzy Ameryki, zapewniając obfitującą we wrażenia trasę, która liczy 30... Jak poradzić sobie w trudnej sytuacji? Na przykład jak uniknąć mandatu za „niemanie świateł” w Ameryce Południowej? Wystarczy wybrać się w podróż z Panem Tomaszem. Oczywiście Autor z charakterystycznym dla siebie poczuciem humoru opisuje swoje przygody i nie namawia do korupcji czy łamania prawa. Zabiera nas w podróż przez trzy Ameryki, zapewniając obfitującą we wrażenia trasę, która liczy 30 tysięcy km. Wspomina o urokach odwiedzanych miejsc, nie szczędzi anegdotek i ciekawostek. Przytacza przepisy kulinarne. Czasem zaskakuje spostrzeżeniami w stylu: „Najważniejszym powodem jechania z jednego miejsca do drugiego jest chęć zobaczenia tego, co jest pomiędzy nimi”. Dzieli się doświadczeniami związanym ze spotkaniami z mieszkańcami odwiedzanych ziem. Trochę jednak za dużo podaje informacji technicznych, dotyczących samego podróżowania. Rekompensuje to starannie dobranymi zdjęciami i piękną szatą graficzną.

On (Dawid), ona (Marta) i Borderline, Co ich połączyło? Przypadek, wypadek, przeznaczenie czy życzenie? Jak sobie poradzą z tym trójkątem? Czy ich rodzące się uczucie przetrwa? Czy mają szansę na zbudowanie szczęśliwego związku? Czy poradzą sobie z jej zawiedzeniem między pragnieniem uczucia a poczuciem zawieszenia? „Chwilami, kiedy patrzył na nią, miał wrażenie, że jest nieobecna, jakby... On (Dawid), ona (Marta) i Borderline, Co ich połączyło? Przypadek, wypadek, przeznaczenie czy życzenie? Jak sobie poradzą z tym trójkątem? Czy ich rodzące się uczucie przetrwa? Czy mają szansę na zbudowanie szczęśliwego związku? Czy poradzą sobie z jej zawiedzeniem między pragnieniem uczucia a poczuciem zawieszenia? „Chwilami, kiedy patrzył na nią, miał wrażenie, że jest nieobecna, jakby zamknięta szczelnie w swoim świecie. Czasem jej oczy przybierały szalony wyraz, jakby od środka trzymała ją jakaś siła, zakleszczała i niszczyła w niej zwykłego człowieka”. Czy ich uczucie będzie silniejsze niż jej choroba?

„Czasem wymarzone gwiazdki spadają z nieba. Warto się nimi dzielić, bo darowane szczęście wraca z nawiązką…” Bohaterki przyciągają, celebrują dobre zdarzenia i dzielą się swoim szczęściem. Zarażają energią i optymizmem. Czarują, wabią jak miejsce, w którym zamieszkały. Odnajdują swoje miejsce na ziemi i szanują je. Odnajdują miłość w sobie. Doświadczają miłości swoich mężczyzn. Nauczyły się,... „Czasem wymarzone gwiazdki spadają z nieba. Warto się nimi dzielić, bo darowane szczęście wraca z nawiązką…” Bohaterki przyciągają, celebrują dobre zdarzenia i dzielą się swoim szczęściem. Zarażają energią i optymizmem. Czarują, wabią jak miejsce, w którym zamieszkały. Odnajdują swoje miejsce na ziemi i szanują je. Odnajdują miłość w sobie. Doświadczają miłości swoich mężczyzn. Nauczyły się, że trudne sytuacje są po to, aby się z nimi zetknąć, rozwiązać, wziąć lekcję życia a nie załamywać.
Autorka umiejętnie przeplata opowieść o ich życiu z wątkami historycznymi dotyczącymi Kaszub. Pięknie opisuje zwyczajne, lecz nie nudne życie. Takie, w którym każdy dzień ma swój urok i sens.

„Magiczne miejsce, spełnione marzenia, odmieniony los. Trzy kobiety, trzy nowe życia. Na wzgórzu pełnym słońca spełniają się marzenia Anny, Kaśki i Elizy. Tajemnice z przeszłości zmieniają teraźniejszość. Na magicznych Kaszubach wszystko jest możliwe…” I ja chyba też uległam tej magii… Poczułam lekkie rozleniwienie, spowolnienie w lekturze. Nie wiem, czy to klimat powieści, czy aura za oknem... „Magiczne miejsce, spełnione marzenia, odmieniony los. Trzy kobiety, trzy nowe życia. Na wzgórzu pełnym słońca spełniają się marzenia Anny, Kaśki i Elizy. Tajemnice z przeszłości zmieniają teraźniejszość. Na magicznych Kaszubach wszystko jest możliwe…” I ja chyba też uległam tej magii… Poczułam lekkie rozleniwienie, spowolnienie w lekturze. Nie wiem, czy to klimat powieści, czy aura za oknem tak mnie „Zaczarowały”. Chętnie spotkałam się ponownie z bohaterkami „Kilku godzi do szczęścia”. Byłam ciekawa ich dalszych losów. I owszem, poznałam je, lecz chyba oczekiwałam czegoś więcej. Wprawdzie bohaterki wabią, czarują. Opisy krajoznawcze zachęcają do podróży, lecz w samej akcji czegoś mi zabrakło.

Siedlisko gorących serc w różnym wieku. Siedlisko ludzi otwartych na zmiany. Nie walczących z życiem, lecz jednocześnie nie obawiających się trudności życiowych. Celebrujących chwilę. Doceniających samych siebie. Dostrzegających innych i ich potrzeby. Miejsce, które tętniąc życiem, zaprasza obiecując spotkanie z dobrymi, ciekawymi ludźmi, ciepło i ukojenie.Miejsce, w którym świetnie odnajdują... Siedlisko gorących serc w różnym wieku. Siedlisko ludzi otwartych na zmiany. Nie walczących z życiem, lecz jednocześnie nie obawiających się trudności życiowych. Celebrujących chwilę. Doceniających samych siebie. Dostrzegających innych i ich potrzeby. Miejsce, które tętniąc życiem, zaprasza obiecując spotkanie z dobrymi, ciekawymi ludźmi, ciepło i ukojenie.Miejsce, w którym świetnie odnajdują się trzy pokolenia bohaterów.
Bohaterowie podczas swoich podróży pozwalają nam lepiej poznać Kaszuby. Rozsmakować się w urokach tego regionu.
Lektura dająca wytchnienie.