Laura Baldini (właśc. Beate Mally) napisała powieść inspirowaną biografią jednej z najwybitniejszych kobiet Europy – Marii Montessori (1870–1952). Beletrystyka opierająca się na życiorysach osobowości takiej rangi zawsze jest dla pisarza wyzwaniem. Sama biografia trzykrotnie nominowanej do Nagrody Nobla (1949, 1950, 1951) Marii Montessori obfitowała w wystarczającą liczbę wydarzeń, by dość łatwo można było napisać pasjonującą opowieść o pasjonującej kobiecie, bazującą wyłącznie na faktach. W takich książkach zazwyczaj już nie ma miejsca na literaturę. Prawdziwym wyzwaniem jest stworzenie tekstu, w którym warstwa literacka dogoni głównego bohatera. Tekstu, który ujawni warsztat autora i zwyczajnie będzie dobrą książką o wybitnej postaci.

Nie oceniaj po okładce
W czasach nadprodukcji wszelkich materiałów, głównie papierniczych, warto docenić książki wydane estetycznie, niebanalnie, według najwyższych standardów edytorskich. Tutaj niestety przychodzi pierwsze rozczarowanie. Wydawnictwu najwyraźniej nie udało się przeforsować własnego projektu graficznego. Okładka autorstwa Johannesa Wiebela (powtórzenie okładki z niemieckiego wydania książki z 2020 roku) to dość tandetny kolaż grafik z Shutterstocka, zresztą typowy dla wszystkich realizacji grafika. Trzy kroje liter w trzech kolorach, dodatkowo inicjały, które zamiast zdobić – szpecą, kombinacja trzech grafik i błękitna ramka to nie jest dobra wróżba.

Gdy autor chce za bardzo
Marię Montessori poznajemy w chwili oczekiwania na przyjazd ojca, który ma ją odprowadzić na pierwsze zajęcia w prosektorium. Już druga wypowiedź padająca z ust przyszłej lekarki zdaje się mówić wszystko: „Czasami wydaje mi się, że tata umyślnie się spóźnia, żeby jeszcze bardziej utrudnić mi studia. A i bez tego jest mi już wystarczająco ciężko. Codziennie od nowa muszę stawiać czoło zawistnym kolegom i ignoranckim profesorom. Żaden z nich nie chce widzieć kobiety w szacownych progach uniwersytetu” – czytamy. Jesteśmy na dziewiątej stronie i oto dysponujemy już kompletem danych potrzebnych do zrozumienia historyczno-kulturowego kontekstu. Dyskryminacja, zawiść, powszechna ignorancja. Tak, jak gdyby autorka bała się, że dawkowanie informacji sprawi, że czytelnik nie połączy kropek, że jakimś cudem inaczej zinterpretuje bardzo jednoznaczne kwestie nierówności płciowej wielokrotnie podejmowane na kartach powieści.

Jaki? Jaka? Jakie?
Przeładowany styl i nadmiar przymiotników – to można powiedzieć o warsztacie Baldini. Każdy element świata przedstawionego jest jakiś. Drewno wiśniowe, suknia piękna, nugat przepyszny. Autorka bardzo chciała, byśmy ujrzeli to, co sama widzi oczyma swojej wyobraźni i najwyraźniej bała się, że zobaczymy to inaczej – po swojemu. Z drugiej strony w posłowiu czytamy, że Baldini użyła autentycznych cytatów z przemów Marii Montessori oraz artykułów prasowych. Możliwe, jednak te treści giną w potoku słów a opisy entuzjastycznych reakcji publiczności po wystąpieniach Montessori to zbyt mało, by uwierzyć w autentyczność opowieści o charyzmatycznej reformatorce.

Dla kogo nie jest ta książka
Niewątpliwą zaletą powieści jest to, że Laura Baldini bazowała na fachowej wiedzy Rity Kramer (Maria Montessori: A Biography, 1976) i Marjan Schwegman (Maria montessori 1870–1952. Kind van haar tijd, vrouw van de wereld, 1999),biografistek Marii Montessori, jednak trudno się oprzeć wrażeniu, że autorka w dużej mierze działała odtwórczo.

To nie jest książka dla tych, którzy lubią niuanse, metafory, dwuznaczności. O tytułowym sekrecie przeczytamy w każdej nocie biograficznej poświęconej Marii Montessori, więc chociaż tutaj pozwolę sobie na niedopowiedzenie. Na 332 stronach nie będzie zbyt wielu okazji do gimnastyki umysłu. Akcja powieści wciągnie, ale taka już jest natura tego gatunku literackiego. W bardziej wojowniczych jednostkach lektura powieści Laury Baldini obudzi bunt przeciwko dyskryminacji kobiet, w tych wrażliwszych – współczucie dla biednych dzieci oraz wiarę w to, że warto walczyć o siebie i działać dla idei.

Wśród odbiorców prawdopodobnie znajdą się w końcu i tacy, którzy będą oceniali życiowe i moralne – dość nieoczywiste i kontrowersyjne tak wtedy, jak i teraz – wybory Marii Montessori. A w dzisiejszym świecie każda głębsza refleksja jest już przecież bardzo konkretną wartością. Koniec końców, jeśli po przeczytaniu książki choć jedna osoba będzie chciała nauczyć się akceptacji dla ludzkich decyzji, to wszystkie inne kwestie pozostaną bez znaczenia.

https://kontekstylia.com/2021/06/25/nadmiar-i-niedosyt-czyli-o-nowej-powiesci-laury-baldini/

Laura Baldini (właśc. Beate Mally) napisała powieść inspirowaną biografią jednej z najwybitniejszych kobiet Europy – Marii Montessori (1870–1952). Beletrystyka opierająca się na życiorysach osobowości takiej rangi zawsze jest dla pisarza wyzwaniem. Sama biografia trzykrotnie nominowanej do Nagrody Nobla (1949, 1950, 1951) Marii Montessori obfitowała w wystarczającą liczbę...

Ciekawa historia Marii Montessorii, która jako kobieta musiała pokonać wiele uprzedzeń i stereotypów, aby osiągnąć zamierzony cel. Mam tylko niedosyt, gdyż powieść skupia się przede wszystkim na czasie studiów i pierwszych lat pracy. Dobre tłumaczenia, wartka narracja, nie ma dłużyzn.

Ciekawa historia Marii Montessorii, która jako kobieta musiała pokonać wiele uprzedzeń i stereotypów, aby osiągnąć zamierzony cel. Mam tylko niedosyt, gdyż powieść skupia się przede wszystkim na czasie studiów i pierwszych lat pracy. Dobre tłumaczenia, wartka narracja, nie ma dłużyzn.

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

1894 Maria rozpoczyna studia. Nasza Skłodowska rok później bierze ślub i jakoś w pracy naukowej małżeństwo jej nie przeszkadza. Montessorii trochę straciła w "moich oczach". Dla niej najważniejsza była praca na własne konto. Obie kobiety żyły w czasach gdy studentki miały ciężkie życie . Mężczyźni dominowali i mieli inne prawa. No może Sorbona i Paryż to nie to samo co Rzym końca XIX wieku, ale nie przypuszczałam, że lekarka, psycholog a właściwie pedagog podejmie tak tragiczną decyzję odnośnie własnego dziecka.

1894 Maria rozpoczyna studia. Nasza Skłodowska rok później bierze ślub i jakoś w pracy naukowej małżeństwo jej nie przeszkadza. Montessorii trochę straciła w "moich oczach". Dla niej najważniejsza była praca na własne konto. Obie kobiety żyły w czasach gdy studentki miały ciężkie życie . Mężczyźni dominowali i mieli inne prawa. No może Sorbona i Paryż to nie to samo co...

Wydawało mi się, że coś tam wiedziałam o Marii Montessori. Okej - coś tam wiedziałam.

Bardzo dobra książka, przedstawiająca, w sposób bardzo prawdopodobny życie znanej w pedagogice kobiety. Maria Montessori była jedną z pierwszych kobiet we Włoszech, która studiowała na uniwersytecie - i to nie byle jaki kierunek - wybrała medycynę. Szykanowana i poniżana za sam fakt bycia kobietą, jest mocą osobistością, która przecierała szlaki dla następnych kobiet nauki.
Jej losy przedstawione w powieści, to doskonały obraz roli i pozycji kobiety na przełomie XIX i XX wieku. Nasza bohaterka jest tym ciekawsza, że żyła naprawdę.

Nie chcę zbyt wiele zdradzić, jednak polecam z całego serca, to książka, którą połknęłam w jeden dzień.

Trudne wybory, wyboista droga i siła charakteru - właśnie to najlepiej opisuje dla mnie życie Marii.

POLECAM!

Wydawało mi się, że coś tam wiedziałam o Marii Montessori. Okej - coś tam wiedziałam.

Bardzo dobra książka, przedstawiająca, w sposób bardzo prawdopodobny życie znanej w pedagogice kobiety. Maria Montessori była jedną z pierwszych kobiet we Włoszech, która studiowała na uniwersytecie - i to nie byle jaki kierunek - wybrała medycynę. Szykanowana i poniżana za sam fakt...

Bardzo lubię historie z początku XX wieku. Ten klimat epoki... Niby dawno, ale jak się spojrzy szerzej, to jednak nie aż tak bardzo. Pomyśleć, że kobiety nie miały prawa głosu, nie miały praw wyborczych, nie mogły studiować, nie mogły decydować o sobie... Tym bardziej przykro mi, że dzisiaj tyle możemy, a czasami, w kluczowych kwestiach, nie korzystamy z naszego prawa. Niezadowolenie kobiet w naszym kraju jest duże, a jednocześnie połowa z nas, w wieku 18-39 (wg sondażu oko press i tok.fm),nie zamierza brać udziału w nadchodzących wyborach. Myślę, że bohaterka dzisiejszego wpisu mocno byłaby zawiedziona naszą postawą.

A mowa o Marii Montessori, pierwszej włoskiej lekarce, która pochyliła się nad losem dzieci w szpitalach psychiatrycznych, która stworzyła innowacyjną metodę nauczania i której metody edukacji i wychowania stosowane są do dzisiaj. Z jednej strony kobieta znana, która na tamte czasy, można powiedzieć, że robiła światową karierę, a która do dzisiaj jest ogromną zagadką jeśli chodzi o jej życie prywatne. Autorka próbowała dotrzeć do jakichkolwiek elementów biografii Montessori, a na podstawie zdobytych informacji powstała ta beletrystyczna interpretacja. Mamy tutaj jedynie wyrywek życia Marii, ale śmiało mogę powiedzieć, że jest on ogromnie interesujący i wciągający.

Muszę przyznać, że książka zrobiła na mnie duże wrażenie i dała do myślenia. Przede wszystkim powinniśmy doceniać to w jakich czasach żyjemy i jakie to daje nam możliwości. Duże emocje wywołała we mnie końcówka historii, ukazująca jak wielkie wyrzeczenie musiała ponieść bohaterka, aby zajmować się w życiu tym co kochała. Chociaż książka pozostawia pewien niedosyt i czytałoby się tę historię dalej, to muszę przyznać, że jest całkiem niezła i na dłużej pozostanie w mojej głowie.

Bardzo lubię historie z początku XX wieku. Ten klimat epoki... Niby dawno, ale jak się spojrzy szerzej, to jednak nie aż tak bardzo. Pomyśleć, że kobiety nie miały prawa głosu, nie miały praw wyborczych, nie mogły studiować, nie mogły decydować o sobie... Tym bardziej przykro mi, że dzisiaj tyle możemy, a czasami, w kluczowych kwestiach, nie korzystamy z naszego prawa....

1894 rok w którym podejmuje studia pierwsza kobieta w Rzymie czyli Maria Montessori. Stoją przed nią ogromne wyzwania takie jak brak szacunku ze strony kolegów i wykładowców na uczelni. Praca ze zwłokami na stole sekcyjnym w samotności i w późnych godzinach. Maria kroi ciała nieboszczyków, uczy się w ten sposób anatomii i zdobywa w trakcie studiów praktykę w trzech szpitalach. Jednym z nich jest szpital dla obłąkanych (to tam będzie pracować, gdy obroni swoją pracę doktorską). Jest najlepsza na roku.
Przystępuje do ruchu Praw Kobiet, w 1896 roku wyjeżdża do Berlina, aby przedstawić swój punkt widzenia na temat różnicy wynagrodzeń dla mężczyzn i kobiet. Jest zachwycona miastem i tym, że do kawiarni kobieta nie musi wchodzić z mężczyzną. Wolność ją uskrzydla, odnajduje w sobie talent do przemówień. Wstydzi się, że nie opuszczała swojego kraju i że tylko potrafi mówić po włosku. Po kilku latach płynie z przyjaciółką do Londynu. Tu również zbiera owacje na stojąco za swoją inteligencję i miłą aparycję. Bo dzięki niej zjednuje sobie ogrom sympatii.
W Rzymie przeprowadza eksperyment na dzieciach z zakładów psychiatrycznych. Okazuje się, że wystarczy odpowiedni sposób i zachęcenie dzieci do wykorzystania wszystkich zmysłów aby nauczyły
się pisać, czytać i rachować. Ministerstwo edukacji dofinansowuje szkołę dla wychowawczyń, w której Maria z Giuseppe Montesana przekazują swoją wiedzę nauczycielom. W taki sposób powstał ruch Marii Montesorri. Nie uwzględniam tu życia osobistego tej niezwykłej kobiety, aby zachęcić do lektury, bardzo interesującej książki. A działo się w jej życiu dużo i dobrego i złego. Ot życie, dla nikogo nie jest usłane różami.

1894 rok w którym podejmuje studia pierwsza kobieta w Rzymie czyli Maria Montessori. Stoją przed nią ogromne wyzwania takie jak brak szacunku ze strony kolegów i wykładowców na uczelni. Praca ze zwłokami na stole sekcyjnym w samotności i w późnych godzinach. Maria kroi ciała nieboszczyków, uczy się w ten sposób anatomii i zdobywa w trakcie studiów praktykę w trzech...

Opowieść o jednej z pierwszych lekarek włoskich. Książka oparta na faktach autentycznych z życia Marii Montessori. Jej droga do kariery nie była łatwa, na studiach była szykanowana przez studentów, udział w wykładach i praktykach miała utrudniany. Największe efekty i rozgłos przyniosła jej praca z dziećmi upośledzonymi, efekty jej pracy są znane na całym świecie. Ale dla kariery poświęciła macierzyństwo. "Gdybym zatrzymała dziecko, nie mogłabym dłużej pracować jako lekarka." Trudno uwierzyć, że kobieta pracująca z dziećmi porzuconymi jest w stanie porzucić swojego syna.

Opowieść o jednej z pierwszych lekarek włoskich. Książka oparta na faktach autentycznych z życia Marii Montessori. Jej droga do kariery nie była łatwa, na studiach była szykanowana przez studentów, udział w wykładach i praktykach miała utrudniany. Największe efekty i rozgłos przyniosła jej praca z dziećmi upośledzonymi, efekty jej pracy są znane na całym świecie. Ale dla...

Wzruszająca historii pierwszej włoskiej lekarki Marii Montessori. Maria przebyła trudną drogę, aby zostać lekarką. Mogła wejść na salę wykładową dopiero po ostatnim mężczyźnie. Zajęcia w prosektorium miała sama.Samotne kobiety we Włoszech mogły spacerować tylko w towarzystwie mężczyzn. Musiała ukrywać swój związek z Giussepe. Mężatki nie pracowały. Opracowała metodę pracy z dziećmi niepelnosprawnymi. Dzięki niej szkoła jest przyjazna dzieciom. Dzięki niej powstały przedszkola. Dzięki niej dzieci, które przeżyły traumę i były uważane za obłąjkane otrzymują pomoc. Powstały formy kształcenia dzieci niepełnosprawnych intelektualnie.

Wzruszająca historii pierwszej włoskiej lekarki Marii Montessori. Maria przebyła trudną drogę, aby zostać lekarką. Mogła wejść na salę wykładową dopiero po ostatnim mężczyźnie. Zajęcia w prosektorium miała sama.Samotne kobiety we Włoszech mogły spacerować tylko w towarzystwie mężczyzn. Musiała ukrywać swój związek z Giussepe. Mężatki nie pracowały. Opracowała metodę pracy...

Mocne rozczarowanie, nie wiem dlaczego ale spodziewałam się czegoś więcej. Miałam wrażenie, że mocno infantylna. Warto przeczytać posłowie, żeby dowiedzieć się co w książce jest prawdą, a co fikcją literacką.

Mocne rozczarowanie, nie wiem dlaczego ale spodziewałam się czegoś więcej. Miałam wrażenie, że mocno infantylna. Warto przeczytać posłowie, żeby dowiedzieć się co w książce jest prawdą, a co fikcją literacką.