Przyjemna lektura dla dorosłych i dla nastolatek. W sam raz jako przerywnik pomiędzy poważniejszymi i głębszymi rzeczami. Czy sięgnę po tom drugi? Jeśli będzie jakaś solidna promocja na ebooka, to tak.

Przyjemna lektura dla dorosłych i dla nastolatek. W sam raz jako przerywnik pomiędzy poważniejszymi i głębszymi rzeczami. Czy sięgnę po tom drugi? Jeśli będzie jakaś solidna promocja na ebooka, to tak.

Świetna powieść z czasów Jagiellonów.
Ostatnio coraz więcej takich tytułów, więc miałam wątpliwości, ale czyta się tą powieść super. Na duży plus, że nie ma w niej brutalnych scen ani obleśnego seksu, więc spokojnie nawet młodziez może ją czytać. A w końcu nie każdy w tym gustuje, nawet jeśli nie jest "ckliwą panienką", co piszą niektórzy. Jest za to ciekawa historia o polskich władcach. W końcu i my mamy swoich "Tudorów".
Książka opowiada o dzieciństwie i młodości przyszłego króla Zygmunta Jagiellończyka. Przy okazji poznajemy też historię miłości i małżeństwa jego rodziców - Elżbiety Rakuszanki i Kazimierza Jagiellończyka.
Autorka ma prawdziwy dar budowania klimatu i opisywania fabuły w sposób "filmowy". Świetne dialogi w lekko stylizowanym języku czyta się lekko, jakoby oglądało się serial. Czasem jedynie zbyt długie wstawki psychologiczne, rozmyślania bohaterów, ale dzięki temu dobrze poznaje się bohaterów od ich "środka".
Czytałam recenzje, że gdyby tak pisano podręczniki do historii, to byłoby to coś naprawdę doskonałego. To mnie w sumie zaciekawiło i muszę przyznać, że to prawda.
Fakty historyczne ładnie ukazane w tle miłosnej historii związku księcia Zygmunta z hafciarką Katką.
Autorka musiała wykonać wielką pracę dokumentacyjną, ale co najważniejsze - uplotła z tego lekką, piękną opowieść. Dla fanów powieści historycznych lub o Jagiellonach to powinna być pozycja obowiązkowa.
Jestem tylko ciekawa, czy drugi tom utrzyma poziom.

Świetna powieść z czasów Jagiellonów.
Ostatnio coraz więcej takich tytułów, więc miałam wątpliwości, ale czyta się tą powieść super. Na duży plus, że nie ma w niej brutalnych scen ani obleśnego seksu, więc spokojnie nawet młodziez może ją czytać. A w końcu nie każdy w tym gustuje, nawet jeśli nie jest "ckliwą panienką", co piszą niektórzy. Jest za to ciekawa historia o...

Książka jakich wiele, infantylna, faktycznie chyba dla nastolatek. Są dużo lepsze o tej tematyce pozycje.

Książka jakich wiele, infantylna, faktycznie chyba dla nastolatek. Są dużo lepsze o tej tematyce pozycje.

Na motywach życia Zygmunta Starego 👌
Właściwie to bardziej dla nastoletnich panienek, tylko czy współczesne czytają ckliwe romanse??

Na motywach życia Zygmunta Starego 👌
Właściwie to bardziej dla nastoletnich panienek, tylko czy współczesne czytają ckliwe romanse??

Bardzo ciekawa i wciągająca powieść historyczna opowiadająca o losach Jagiellonów, narodzinach ostatnich królów Polski tej dynastii, ich drodze do władzy, stosunkach braterskich i wielkiej miłości. Autorka przenosi nas do dawnego Torunia, Krakowa czy ziem litewskich. Opisane wydarzenia są interesujące. Królowa Elżbieta Rakuszanka jest przedstawiona jako silna postać kobieca, z którą liczą się wszyscy poddani. Tylko ona potrafi dotrzeć do swoich synów, choć nie zawsze zostaje zrozumiana. Poznajemy również młodzieńcze życie przyszłego króla Zygmunta Starego, jego miłość do prostej dziewczyny Katarzyny. Książka wciaga od samego początku, czyta się szybko. Ta powieść jest idealna dla każdego fana serialu Korona królów, gdyż przytacza dalsze panowanie dynastii Jagiellonów, często są wspominani nieżyjący już panujący i postaci poboczne. Bardzo polecam

Bardzo ciekawa i wciągająca powieść historyczna opowiadająca o losach Jagiellonów, narodzinach ostatnich królów Polski tej dynastii, ich drodze do władzy, stosunkach braterskich i wielkiej miłości. Autorka przenosi nas do dawnego Torunia, Krakowa czy ziem litewskich. Opisane wydarzenia są interesujące. Królowa Elżbieta Rakuszanka jest przedstawiona jako silna postać...

Jak już kiedyś wspominałam, ostatnio obserwuję wysyp powieści opisujących czasy Jagiellonów i ostatnich Piastów. Podejrzewam, że jest to wynik popularności telenoweli ,,Korona królów” i próba wybicia się na tym i mocno to widać, bo większość książek tego typu, które do tej pory czytałam, były bardzo słabe. Jednak do ,,Miłości i tronu” podeszłam z nadzieją, bo Anna Szepielak podobała mi się w wersji obyczajowej, a ja przecież nie lubię powieści dziejących się we współczesności.

Powieść skupia się na dziejach Zygmunta Starego, przedostatniego króla Polski z dynastii Jagiellonów. Przychodzi on na świat jako jeden z młodszych synów Kazimierza Jagiellończyka i Elżbiety Rakuszanki i dorasta z myślą, że to jego bracia przejmą władzę w Polsce i na Litwie. Jednak Kazimierz i Elżbieta mają ambicje wobec wszystkich swoich dzieci, co z czasem doprowadza do konfliktów między rodzeństwem. W międzyczasie Zygmunt rozwija uczucie do toruńskiej mieszczanki, Katarzyny.

Początek naprawdę mi się podobał, szczególnie w porównaniu z innymi pozycjami o tej tematyce. Wydaje mi się, że autorka przedstawiła charaktery bohaterów w miarę wiernie z tym, co wiemy o nich z historii, i starała się być wobec nich sprawiedliwa i pełna szacunku, chociażby nie powielając stereotypu o złym pedofilu Jagielle i biednej Jadwidze. Postacie zostały ukazane ciekawie i z dużą dozą niejednoznaczności, chociażby Elżbieta Rakuszanka, silna i odważna królowa, ale jednocześnie chwilami zbyt przekonana o własnej racji, czy Kazimierz Jagiellończyk, mądry władca i kochający mąż, ale surowy ojciec. Dobrze został też pokazany Zygmunt Stary jako młody (co wyróżnia się przy tym, jak pamiętamy go z historii) człowiek, trochę w cieniu swoich braci, przekonany, że zawsze będzie tym młodszym, ,,zapasowym” księciem. Co prawda, mam wrażenie, że autorka trochę za bardzo chciała podkreślić, że on jest wyjątkowy i idealnie pasuje na króla, ale jego emocje i wątpliwości były bardzo prawdziwe.

Niestety, druga połowa trochę obniża moją ocenę. Teoretycznie główny wątek miłosny Zygmunta Starego i Katarzyny Telniczanki w ogóle mi się nie podobał, był bardzo naiwny i infantylny. O ile rozumiem, że młoda dziewczyna mogła mieć wyidealizowane wyobrażenie o rodzinie królewskiej i marzyć o wielkim świecie, tak żebym mogła kibicować Katarzynie i jej miłości, chciałabym zobaczyć jakiekolwiek dojrzewanie, a tutaj dziewczyna do końca jest bardzo naiwna i mam wrażenie, że zakochała się w Zygmuncie tylko dlatego, że pochodził z rodziny królewskiej (swoją drogą, to już kolejna książka, gdzie ktoś zakochuje się w osobie, której nawet nie zna). Nie zobaczyłam też żadnego momentu, w którym on mógł szczerze pokochać ją. O ile w pierwszej części ekspozycja była umiarkowana, tak pod koniec zastąpiła akcję i pokazywanie bohaterów przez działanie i emocje, a nie streszczenia. Zabrakło mi też głębszego nakreślenia tła, chętnie przeczytałabym chociażby o Aleksandrze Jagiellończyku i Helenie Moskiewskiej. Jednak ostatecznie książkę ratuje końcówka i ukazanie, że Zygmunt wcale nie czuje się tak słodko w swoim związku.

Ta pozycja ma trochę bolączek, ale zdaję sobie sprawę, że chyba jest to debiut autorki w tym klimacie i być może potrzebuje ona czasu, żeby wypracować swój własny styl już nie w obyczajówce, a w powieści o średniowieczu. Dlatego chętnie sięgnę po drugi tom.

,, (…) Pan Bóg daje młodym śmiałość oraz mocne skrzydła, by do wysokiego lotu wzbijać się mogli. Młodość patrzy dalej, biegnie szybciej, bije się zapalczywiej. Jakże inaczej walczyć ze złem tego świata?”

Jak już kiedyś wspominałam, ostatnio obserwuję wysyp powieści opisujących czasy Jagiellonów i ostatnich Piastów. Podejrzewam, że jest to wynik popularności telenoweli ,,Korona królów” i próba wybicia się na tym i mocno to widać, bo większość książek tego typu, które do tej pory czytałam, były bardzo słabe. Jednak do ,,Miłości i tronu” podeszłam z nadzieją, bo Anna Szepielak...

👑 Recenzja w ramach booktour z książką Miłość i tron 👑
Lubicie powieści historyczne? A może niezbyt często po nie sięgacie?
Muszę przyznać, że od czasu do czasu lubię przeczytać takie książki. Jest do dobra okazja, by sobie przypomnieć niektóre fakty historyczne. Zwłaszcza, jeśli autor zrobił wcześniej bardzo dobry research.
Miłość i tron to interesująco napisana książka, która przeniesie nas w czasy, gdy Jagiellonowie rządzili Rzeczpospolitą.
"Późne średniowiecze na polskich ziemiach. Mimo kronikarskich zapisków wiek XV wciąż jest wielce tajemniczy, znacznie bardziej skryty i małomówny niż następne epoki. Ujawnia ważne daty i dziejowe wydarzenia, ale skrywa bogactwo swej codzienności, ludzkie emocje, przeżycia."
Dzięki autorce możemy sobie przypomnieć wiele faktów z historii naszego kraju. Mamy tu bardzo dobrze opisanych króla Kazimierza IV Jagiellończyka i jego małżonkę Elżbietę Habsburżankę (zwaną Rakuszanką) oraz ich liczne potomstwo.
Nadanie im cech charakteru, ukazanie ich obaw, potrzeb, namiętności sprawia, że stają nam się jeszcze bliżsi, choć minęły już stulecia od czasu, gdy chodzili po tym świecie.
W książce opisane są wszystkie dzieci pary królewskiej, jednak w szczególny sposób autorka skupia się na postaci ich piątego syna - Zygmunta I Jagiellończyka zwanego Starym, późniejszego króla Polski, który odegrał ważną rolę w naszych dziejach.
Miłość i tron Serce w koronie jest niesamowicie wciągającą powieścią, którą czyta się jednym tchem. Ukazuje nam w sposób przystępny i interesujący sytuację polityczną w naszym państwie i krajach z nami sąsiadującymi.
Nie były to łatwe czasy. Liczne intrygi, wojny, walka o władzę, ciągłe podróże i śmierć, która była nieodłącznym towarzyszem ludzi w tamtych czasach i bardzo często zbierała obfite żniwo. Taka była codzienność w XV wieku.
Dodatkowo w książce znajdziemy odniesienia do pierwowzorów postaci historycznych wymienionych w powieści oraz drzewo genealogiczne, które pozwoli nam na lepszą orientację wśród potomstwa Kaziemierza IV Jagiellończyka i Elżbiety Rakuszanki.
Świetna książka, którą gorąco polecam każdemu. A ja czekam na kolejny tom cyklu Serce w koronie.

👑 Recenzja w ramach booktour z książką Miłość i tron 👑
Lubicie powieści historyczne? A może niezbyt często po nie sięgacie?
Muszę przyznać, że od czasu do czasu lubię przeczytać takie książki. Jest do dobra okazja, by sobie przypomnieć niektóre fakty historyczne. Zwłaszcza, jeśli autor zrobił wcześniej bardzo dobry research.
Miłość i tron to interesująco napisana książka,...

Na dworze królewskim życie toczy się własnym tempem. Bitwy, podróże, walka o władzę. Ludzie rodzą się i umierają. Tron przechodzi z brata na brata.
Młody Zygmunt, uważany przez braci za zapasowego księcia, musi pokonać żmudną drogę, by zawalczyć o pozycję w rodzinie i miłość. Gdy pewnego dnia na jego drodze staje nieznajoma mieszczka nie spodziewa się, że przypadkowe spotkanie będzie początkiem czegoś ważnego…

,,Miłość i tron” to wartościowa i wielowymiarowa powieść, która przenosi czytelnika do XV wieku, czyli późnego średniowiecza, gdy na tronie zasiadała rodzina Jagiellonów. Nie jest typowa powieść historyczna – to opowieść, w której prawda historyczna przeplata się z literacką fikcją. Autorka znakomicie oddała klimat tamtych czasów – jego blaski i cienie, przez co opowieść nabiera autentyczności. Bohaterami powieści są postacie historyczne, na które jednak spojrzałam w inny, bardziej ludzki sposób – mają one uczucia, emocje, plany, dylematy – jak każdy z nas.

,,Miłość i tron” to uniwersalna opowieść o ludziach, ich marzeniach i planach, więzach rodzinnych i relacjach międzyludzkich. Dostarcza rozrywki, ale i umożliwia poznanie dawnych norm, wartości i zwyczajów w bardzo przystępny sposób. Autorka wykonała kawał dobrej roboty, ukazując w lekki sposób tak odległe czasy otoczone aurą tajemniczości, wzbudzając w czytelniku ciekawość. Książka napisana jest w przystępny sposób - mimo języka używanego w dawnych czasach, oddajacy jego klimat.

Nieczęsto sięgam po powieści historyczne, ale muszę przyznać, że ,,Miłość i tron” czytałam z zainteresowaniem. Mimo że opowieść momentami mi się dłużyła, gdyż akcja książki jest niespieszna (jak życie ludzi w średniowieczu),to z przyjemnością przeniosłam się setki lat wstecz, by poczuć ducha tamtych czasów – tak odmiennego od współczesnych. Była to ciekawa przygoda i bardzo interesująca podróż w czasie.

Na dworze królewskim życie toczy się własnym tempem. Bitwy, podróże, walka o władzę. Ludzie rodzą się i umierają. Tron przechodzi z brata na brata.
Młody Zygmunt, uważany przez braci za zapasowego księcia, musi pokonać żmudną drogę, by zawalczyć o pozycję w rodzinie i miłość. Gdy pewnego dnia na jego drodze staje nieznajoma mieszczka nie spodziewa się, że przypadkowe...

Jest to pierwszy tom cyklu "Serce w Koronie".
W pierwszej części towarzyszymy Królowej Elżbiecie Rakuszance i Królowi Kazimierzowi IV Jagiellończykowi przy narodzinach ich dzieci. Poznajemy okoliczności narodzenia ich ósmego dziecka Zygmunta. Po tym przenosimy się kilkanaście lat później do czasów młodości Zygmunta.
Autorka świetnie weszła w głowę młodego Jagielończyka opisując co czuł i myślał. Poznajemy najbliższych z jego otoczenia. I jego pierwszą miłość Katarzynę, która była zwykłą mieszczką. Jej siła i determinacja jest niezwykła.
Przeznaczenie,wiara , miłość, życie na dworze królewskim i zasady tam obowiązujące. Poszukiwanie sensu w życiu i relacje z rodzeństwem. To wszystko i wiele innych historycznych wątków i postaci znajdziecie w tej powieści. Czyta się bardzo przyjemnie i płyniemy razem z bohaterami po kartkach powieści.

Jest to pierwszy tom cyklu "Serce w Koronie".
W pierwszej części towarzyszymy Królowej Elżbiecie Rakuszance i Królowi Kazimierzowi IV Jagiellończykowi przy narodzinach ich dzieci. Poznajemy okoliczności narodzenia ich ósmego dziecka Zygmunta. Po tym przenosimy się kilkanaście lat później do czasów młodości Zygmunta.
Autorka świetnie weszła w głowę młodego Jagielończyka...

Całkiem dobra książka, autorka ma dobre pióro i przyjemnie się ją czyta.
Jednym z minusów było niezdecydowanie w kwestii języka, jakim będą posługiwać się bohaterzy- raz mówią staropolszczyzną, innym razem pół staropolszczyzną, a pół normalnie, a potem normalnie. Dobrze byłoby przyjąć jeden front. Dodatkowo fragmenty ze staropolszczyzną są pisane na siłę- autorka wtrąca tylko jakieś słówka, nie zachowując innej składni zdania, która wtedy obowiązywała. Czytałam sporo książek historycznych, ale tam zarówno narracja jak i wypowiedzi bohaterów mają ujednoliconą, współczesną formę.

Całkiem dobra książka, autorka ma dobre pióro i przyjemnie się ją czyta.
Jednym z minusów było niezdecydowanie w kwestii języka, jakim będą posługiwać się bohaterzy- raz mówią staropolszczyzną, innym razem pół staropolszczyzną, a pół normalnie, a potem normalnie. Dobrze byłoby przyjąć jeden front. Dodatkowo fragmenty ze staropolszczyzną są pisane na siłę- autorka wtrąca...