Obrazą jest porównanie tej historyjki do twórczości Jane Austen czy sióstr Bronte. Klasyce literatury XIX wieku nie sięga to nawet do pięt.

Obrazą jest porównanie tej historyjki do twórczości Jane Austen czy sióstr Bronte. Klasyce literatury XIX wieku nie sięga to nawet do pięt.

Pomysł na książkę ciekawy, jednak sama realizacja już nie bardzo. Akcja toczy się ślamazarnie, bohaterowie mijają się, nie rozmawiają ze sobą, są jacyś tacy bezwolni. Brakowało mi tu jakiś zwrotów akcji, porywów serca czy czegoś co by potrząsnęło bohaterami. Czytałam wcześniej "Wybór Charlotty" i ta książka dużo bardziej mi pasowała.

Pomysł na książkę ciekawy, jednak sama realizacja już nie bardzo. Akcja toczy się ślamazarnie, bohaterowie mijają się, nie rozmawiają ze sobą, są jacyś tacy bezwolni. Brakowało mi tu jakiś zwrotów akcji, porywów serca czy czegoś co by potrząsnęło bohaterami. Czytałam wcześniej "Wybór Charlotty" i ta książka dużo bardziej mi pasowała.

Początek mnie zaciekawił, choć uważam, że Marianna sobie za dużo wkręcała. Generalnie jednak bardzo na plus, wątek z układem ze Swenem był ciekawy, intrygowało mnie, jak to się potoczy. Niestety po powrocie bohaterów z Saksonii oboje jakby stracili mózgi, ogarniać ich musiała Charlotte, a poziom kiepskiej erotyki zaczął mnie odrzucać. Szkoda, że od połowy książki ledwo dało się czytać, bo początek był bardzo obiecujący.

Początek mnie zaciekawił, choć uważam, że Marianna sobie za dużo wkręcała. Generalnie jednak bardzo na plus, wątek z układem ze Swenem był ciekawy, intrygowało mnie, jak to się potoczy. Niestety po powrocie bohaterów z Saksonii oboje jakby stracili mózgi, ogarniać ich musiała Charlotte, a poziom kiepskiej erotyki zaczął mnie odrzucać. Szkoda, że od połowy książki ledwo dało...

„Sekrety Marianny” to moje drugie spotkanie z powieścią historyczną w wykonaniu Agnieszki Olejnik i także w tym wypadku uważam je za udane.

Autorka starała się w bardziej współczesny sposób opisać perypetie swoich bohaterów, których wzoruje na postaciach znanych z powieści Jane Austen. Mamy tu więc młodą Mariannę, prawnika Swena oraz szereg innych postaci poznanych w „Wyborze Charlotty”, których losy śledzimy w nieśpiesznym rytmie wyznaczanym przez kolejne życiowe dramaty, wyjazdy, przeprowadzki i listy. Książka jest romansem, ale spętanym przez XIX-wieczne konwenanse i zwyczaje, co w połączeniu z elementami erotyki dało rewelacyjny efekt.

Świetna powieść, lekka i przyjemna, akurat na letni wyjazd albo zimowy wieczór. Szukałam w niej czystej rozrywki i to właśnie otrzymałam. Polecam :)

„Sekrety Marianny” to moje drugie spotkanie z powieścią historyczną w wykonaniu Agnieszki Olejnik i także w tym wypadku uważam je za udane.

Autorka starała się w bardziej współczesny sposób opisać perypetie swoich bohaterów, których wzoruje na postaciach znanych z powieści Jane Austen. Mamy tu więc młodą Mariannę, prawnika Swena oraz szereg innych postaci poznanych w...

Autorka ma lekkie pióro zatem czyta się jej książki lekko, miło i przyjemnie. To romans historyczny ale w mocnym otoczeniu obyczajówki. Ani główna bohaterka, ani zaistniałe okoliczności nie są naiwne jak często zdarza się to w tego typu powieściach. Miło spędziłam czas przy lekturze, polubiłam Mariannę i mocno jej kibicowałam aby zakończenie było dla niej szczęśliwe. Uważam, że na nie zasłużyła.

Autorka ma lekkie pióro zatem czyta się jej książki lekko, miło i przyjemnie. To romans historyczny ale w mocnym otoczeniu obyczajówki. Ani główna bohaterka, ani zaistniałe okoliczności nie są naiwne jak często zdarza się to w tego typu powieściach. Miło spędziłam czas przy lekturze, polubiłam Mariannę i mocno jej kibicowałam aby zakończenie było dla niej szczęśliwe....

Marianna Johnson, piękna, inteligentna, oczytana, wydawać by się mogło kobieta ideał. Dlaczego więc znalezienie męża wydaje się być rzeczą wręcz niemożliwą? Mężczyźni nie bardzo lubią, kiedy ich żony są od nich mądrzejsze, bardziej bystre, a ich wiedza wykracza znacznie poza kuchnię i salony. A jeśli do tego panna cechuje się największą z możliwych wad – brakiem posagu, jej szanse maleją jeszcze bardziej.

Kiedy na horyzoncie pojawia się emerytowany wojskowy James Hint, wydaje się być dobrym kandydatem na męża, rozwiązaniem kłopotów finansowych i nadzieją na lepsze życie. Błąd, droga Marianno, straszny błąd! Kiedy w dodatku, po śmieci Jamesa, okazuje się, że została wdową bez pieniędzy i dachu nad głową, jej życie staje się nawet gorsze niż przed zamążpójściem.

Czy Swen, prawnik, który wyciąga do Marianny pomocną dłoń, da radę wyciągnąć ją z kłopotów? Czy układ, który zaproponuje młodej wdowie, sprawdzi się? Czy Marianna dostanie w prezencie życie, na które zasługuje?

Agnieszka Olejnik, nie pierwszy raz, dała mi odrobinę wytchnienia i dobrej zabawy. „Sekrety Marianny” to romans historyczny, który jak to w takich historiach bywa, musi zakończyć się happy endem. Tego oczekujemy, sięgając po romanse i to dostajemy. Nie chcemy płakać, nie chcemy przeżywać nerwowych rozstrojów, nie chcemy się bać. Sięgamy po nie kiedy potrzebna nam jest mała chwilka zapomnienia.

Jeśli też potrzebujecie wytchnienia od codzienności, zanurzenia się w klimat dziewiętnastowiecznej Anglii, a także jeśli chcecie dowiedzieć się co się dzieje u bohaterki poprzedniej książki „Wybór Charlotty”, dajcie się porwać opowieści snutej przez Agnieszkę Olejnik.

Marianna Johnson, piękna, inteligentna, oczytana, wydawać by się mogło kobieta ideał. Dlaczego więc znalezienie męża wydaje się być rzeczą wręcz niemożliwą? Mężczyźni nie bardzo lubią, kiedy ich żony są od nich mądrzejsze, bardziej bystre, a ich wiedza wykracza znacznie poza kuchnię i salony. A jeśli do tego panna cechuje się największą z możliwych wad – brakiem posagu, jej...

Książeczka ładnie wpisuje się w klimaty Jane Austen. Lekka historyjka o nieszczęsnym żywocie Pięknej Marianny , która każde niepowodzenie życiowe rozwiązywała...ucieczką . Zgrabnie napisane , "wchodzi" jak popcorn przy filmie - chrupiesz bo..chrupiesz :P
Jedno co mnie zaczyna dręczyć to opinie . I to nie tylko obecne tu , pod wspominaną pozycją ale zalewające większość świeżo wydanych polskojęzycznych romansów historycznych . Bardzo pozytywne opinie , od 6 gwiazdek do maksymalnych 10 . Czytałam te wysoko oceniane utwory i nie rozumiem tego zjawiska . Przy swoich 4 gwiazdkach z dnia dzisiejszego wychodzę na hejtera :P . A bywa że moim zdaniem książka zaledwie łapie się na 1 .Czyżbym była zgorzkniałą czepialską....?

Książeczka ładnie wpisuje się w klimaty Jane Austen. Lekka historyjka o nieszczęsnym żywocie Pięknej Marianny , która każde niepowodzenie życiowe rozwiązywała...ucieczką . Zgrabnie napisane , "wchodzi" jak popcorn przy filmie - chrupiesz bo..chrupiesz :P
Jedno co mnie zaczyna dręczyć to opinie . I to nie tylko obecne tu , pod wspominaną pozycją ale zalewające większość...

"Tajemnice Marianny" to książka, którą "wypatrzyłam" sobie sama chodząc po księgarni - dla zachowania równowagi między czytanymi przeze mnie na potęgę w ostatnim czasie romansami historycznymi zagranicznych autorów, a książkami tego typu polskich autorów. Do tej pory, jeśli chodzi o naszych rodzimych autorów czytałam jedynie romanse historyczne autorstwa @melisa.bel.autorka
więc postanowiłam dać szansę kolejnej polskiej autorce 😉
Książkę korzystając z wolnego dnia przeczytałam na raz. Nie mogę powiedzieć, żeby jakoś mega mnie wciągnęła, ale przyjemnie spędziłam z nią czas.
Główna bohaterka na początku mnie irytowała, z czasem dała się polubić. Sven, Charlotte i jej mąż to postaci, które polubiłam najbardziej.
Na pewno książka trzymała się twardo typowej dla romansu historycznego zasady "nie rozmawiajmy ze sobą przez 3/4 książki tylko rozkminiajmy i się umartwiajmy"
Pozytywni bohaterowie dostali swoje szczęśliwe zakończenia, Ci mniej pozytywni dostali to na co zasłużyli.
Nie określiłabym w żadnym razie tej konkretnej pozycji jakąś wyróżniającą się spośród tych, które w ostatnim czasie przeczytałam, ale spędziłam z nią przyjemny czas i trochę się odstresowałam😊

"Tajemnice Marianny" to książka, którą "wypatrzyłam" sobie sama chodząc po księgarni - dla zachowania równowagi między czytanymi przeze mnie na potęgę w ostatnim czasie romansami historycznymi zagranicznych autorów, a książkami tego typu polskich autorów. Do tej pory, jeśli chodzi o naszych rodzimych autorów czytałam jedynie romanse historyczne autorstwa...

Mocno przewidywalna, ale i tak miło się czyta.

Mocno przewidywalna, ale i tak miło się czyta.

Lekkie romasidełko w stylu: "Jedno chce - to nie chce drugie"

Lekkie romasidełko w stylu: "Jedno chce - to nie chce drugie"