Polecam 3 część opowieści na Miodowej tym razem z perspektywy Justynko. Warto przeczytać

Polecam 3 część opowieści na Miodowej tym razem z perspektywy Justynko. Warto przeczytać

Pamiętacie Miodową? To urocza uliczka gdzieś na obrzeżach miasteczka, klimatyczny zaułek. Po jednej stronie kamieniczki, po drugiej domki jednorodzinne, do tego pachnąca piekarnia, księgarnia z historią i duszna kwiaciarnia - duszna nie tylko od tej specyficznej woni setek kwiatów zgromadzonych w jednym pomieszczeniu, ale też... duszna od tajemnic.

Bohaterką trzeciego tomu serii "Na Miodowej" jest Justyna, właścicielka kwiaciarni. Kobieta, która wiecznie przed czymś ucieka, którą nadal prześladuje przeszłość i błędy młodości... Co zrobi, kiedy przeszłość odnajdzie ją na Miodowej?

Pierwszym tomem serii byłam absolutnie zachwycona - drugi tom podobał mi się już mniej, choć doceniłam problem, jaki poruszał. Z kolei trzeci tom zachwycił mnie niemal w równym stopniu, co pierwszy. Oba są napisane pięknym językiem, z dbałością o szczegóły, o ile jednak w "Porankach" wątki dramatyczne przeplatały się często z żartami, była duża równowaga między tymi dwoma biegunami. "Wieczory" są nieco inne - nie gorsze, lecz inne. Bardziej dojrzałe (bo też bohaterka jest nieco starsza od tych z poprzednich części),trochę bardziej melancholijne, refleksyjne.

Historia przedstawiona na kartach "Wieczorów na Miodowej" dogłębnie porusza, nie pozwala przestać o niej myśleć. Szczególnie retrospekcje - autorka pisze raz o tym, co jest, a raz o tym, co było, powoli odkrywając przed czytelnikiem wszystkie tajemnice. Pięknie opisana była miłość do wsi, do starego domu babki, do świata, który już przestał istnieć - a jednocześnie tak bardzo z tymi szczęśliwymi wspomnieniami kontrastująca niechęć do własnego domu w niemalże tym samym miejscu. Odkrywa się tu przed nami brutalna prawda o dzieciństwie: kochamy tylko te miejsca, w których zostaliśmy otoczeni miłością i opieką - niby oczywiste, ale jednak ile to jest przypadków, że rodzice próbują brak czasu wynagrodzić dobrami materialnymi...

Tęsknota za życiem na wsi, za naturą - o tym między innymi tu przeczytacie. O próbie powrotu do domu - miejsca, w którym człowiek czuł się bezpiecznie. Co jednak, jeśli to miejsce już nie jest takie samo? Jest tu oczywiście więcej poruszających wątków, ale boję się, że przez przypadek Wam coś zaspoileruję, więc po prostu mi zaufajcie i sięgnijcie po "Wieczory". Najlepiej byłoby czytać wszystkie tomy serii po kolei, ale myślę, że nawet jeśli sięgniecie od razu po trzeci tom, to się nie pogubicie - każdy tom to inna bohaterka i zupełnie inna historia.

https://arnikaczyta.blogspot.com/2023/08/powiesc-duszna-od-tajemnic-i-woni.html

Pamiętacie Miodową? To urocza uliczka gdzieś na obrzeżach miasteczka, klimatyczny zaułek. Po jednej stronie kamieniczki, po drugiej domki jednorodzinne, do tego pachnąca piekarnia, księgarnia z historią i duszna kwiaciarnia - duszna nie tylko od tej specyficznej woni setek kwiatów zgromadzonych w jednym pomieszczeniu, ale też... duszna od tajemnic.

Bohaterką trzeciego tomu...

No to autorka dała czadu. Jak zwykle oprócz cudnej okładki i ciekawej formy pamiętnika , udowodniła, że potrafi wpleść wątek sensacyjny do, bądź co bądź, obyczajowej powieści. I tak jej się to udało, że nie mogłam się oderwać od kolejnych stron książki.
Przeszłość kwiaciarki Justyny, sąsiadki Małgosi, Klary i Basi, nie daje jej spokoju i nie pozwala ułożyć życia na nowo. Jakież to powszechne. Dopóki nie wybaczysz, pogodzisz się lub zapomnisz o traumie z przeszłości, nie zaznasz pełni życia.
Jest to chyba najciekawszy do tej pory przeczytany przeze mnie tom, ale czekają jeszcze Noce na miodowej 4 . Biegnę więc po niego i dam Wam znać, czy noc była pełna gwiazd...

No to autorka dała czadu. Jak zwykle oprócz cudnej okładki i ciekawej formy pamiętnika , udowodniła, że potrafi wpleść wątek sensacyjny do, bądź co bądź, obyczajowej powieści. I tak jej się to udało, że nie mogłam się oderwać od kolejnych stron książki.
Przeszłość kwiaciarki Justyny, sąsiadki Małgosi, Klary i Basi, nie daje jej spokoju i nie pozwala ułożyć życia na nowo....

O braku zaufania do ludzi. Jak bardzo można się bać relacji z innymi. Kolejna piękna część

O braku zaufania do ludzi. Jak bardzo można się bać relacji z innymi. Kolejna piękna część

+

+

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

Przyjemnie się czyta, polubiłam bohaterki serii.

Przyjemnie się czyta, polubiłam bohaterki serii.

Kolejna część opowieści rozgrywającej się na ulicy Miodowej i kolejna bohaterka, z perspektywy, której obserwujemy rzeczywistość. Tym razem jest to Justyna, właścicielka kwiaciarni. Dowiadujemy się o niej różnych rzeczy, m.in. o jej trudnych relacjach z rodzicami i rodzeństwem, porozumieniu z babcią, uwielbieniu natury, wsi, roślin i zwierząt. Poznajemy też historię jej przyjaźni oraz trudnego małżeństwa. W wielu kwestiach rozumiem Justynę i z nią solidaryzuję.
Niestety było też sporo takich momentów, w których zwyczajnie irytowała mnie swoim zachowaniem. Rozumiem z czego ono wynikało, a jednak nadal mam to uczucie, żeby wejść do książki i nią "potrząsnąć".
Ogólnie książkę czyta się szybko i sprawnie. To taka pozycja na czas kiedy potrzeba czegoś lżejszego.

Kolejna część opowieści rozgrywającej się na ulicy Miodowej i kolejna bohaterka, z perspektywy, której obserwujemy rzeczywistość. Tym razem jest to Justyna, właścicielka kwiaciarni. Dowiadujemy się o niej różnych rzeczy, m.in. o jej trudnych relacjach z rodzicami i rodzeństwem, porozumieniu z babcią, uwielbieniu natury, wsi, roślin i zwierząt. Poznajemy też historię jej...

Trzecia część serii z malowniczą ulicą Miodową w tle opowiada o Justynie, właścicielce kwiaciarni, kochającej kwiaty. Kobieta zmaga się z demonami z przeszłości, poznajemy wydarzenia , które doprowadziły ją do miejsca w którym obecnie się znajduje. We wszystkim wspierają ją sąsiadki, przyjaciółki na które może zawsze liczyć.

Trzecia część serii z malowniczą ulicą Miodową w tle opowiada o Justynie, właścicielce kwiaciarni, kochającej kwiaty. Kobieta zmaga się z demonami z przeszłości, poznajemy wydarzenia , które doprowadziły ją do miejsca w którym obecnie się znajduje. We wszystkim wspierają ją sąsiadki, przyjaciółki na które może zawsze liczyć.

W mojej ocenie najsłabsza z trylogii. Ale praca w ogrodzie przy jej słuchaniu szybko mija.

W mojej ocenie najsłabsza z trylogii. Ale praca w ogrodzie przy jej słuchaniu szybko mija.