Dopiero fakt, że jest to debiut, w dodatku wczesny, rzuca zupełnie inne światło na odbiór całości. Bo choć językowo wspaniale, do fabularnego spełnienia jednak zabrakło.
Przy nagromadzeniu konfudujących zjawisk, zaczyna kiełkować niepokój. Jednak przy braku czytelnej sugestii, z którą z licznych możliwych interpretacji się związać, tracę grunt. A gdy odbiór zakłóca dezorientacja, pozostaje już tylko niezbywalna niepewność, czy to Autorka postawiła wobec mnie zbyt wysokie wymagania, czy też wręcz przeciwnie.

Dopiero fakt, że jest to debiut, w dodatku wczesny, rzuca zupełnie inne światło na odbiór całości. Bo choć językowo wspaniale, do fabularnego spełnienia jednak zabrakło.
Przy nagromadzeniu konfudujących zjawisk, zaczyna kiełkować niepokój. Jednak przy braku czytelnej sugestii, z którą z licznych możliwych interpretacji się związać, tracę grunt. A gdy odbiór zakłóca...

Dziwna opowieść, ale przypadła mi do gustu. Zaczęła się jak zwykła książka o trudnym dziecku, ale po chwili przerodziła się w tajemniczą i niezwykłą historię. Bardzo mnie wciągnęła, musiałam czytać i czytać, bo strasznie chciałam wiedzieć co dalej. Skończyła się dziwnie. Zresztą w całości była niezwyczajna.

Dziwna opowieść, ale przypadła mi do gustu. Zaczęła się jak zwykła książka o trudnym dziecku, ale po chwili przerodziła się w tajemniczą i niezwykłą historię. Bardzo mnie wciągnęła, musiałam czytać i czytać, bo strasznie chciałam wiedzieć co dalej. Skończyła się dziwnie. Zresztą w całości była niezwyczajna.

Dziwna książka. Jak jej główna bohaterka. Zamieszana, pełna tajemniczości. Jednocześnie autorka zręcznie operuje nastrojem - zasnuwa niepokojem, by wtem dać promyczki słońca. Muszę tu nadmienić, że nie jest to łatwa lektura. Raczej nie daje odprężenia, ani nie pozostawi w czytelniczym katharsis.

Dziwna książka. Jak jej główna bohaterka. Zamieszana, pełna tajemniczości. Jednocześnie autorka zręcznie operuje nastrojem - zasnuwa niepokojem, by wtem dać promyczki słońca. Muszę tu nadmienić, że nie jest to łatwa lektura. Raczej nie daje odprężenia, ani nie pozostawi w czytelniczym katharsis.

Pierwszy raz spotkałam się z Helen Oyeyemi w grudniu, gdy przeczytałam jej zbiór opowiadań "Krótka historia stowarzyszenia nieurodziwych dziewuch i inne opowiadania". Ta pozycja od razu trafiła na moją listę ulubieńców (mimo tego, że nie jestem fanką realizmu magicznego 🙈) i nie mogłam się doczekać, aż sięgnę po inne książki tej autorki. Niestety okazało się, że w Polsce została wydana jedynie "Mała Ikar", która jest praktycznie nie do zdobycia. Na szczęście z pomocą przyszła mi biblioteka, gdzie znalazłam egzemplarz 🤩
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
"Mała Ikar" to historia ośmioletniej Jessamy Harrison - pół Nigeryjki, pół Angielki. Dziewczynka jest bardzo specyficznym dzieckiem, nie ma żadnych znajomych i nie do końca odnajduje się w świecie rówieśników. Dopiero po wycieczce w rodzinne strony jej matki coś zmienia się w głównej bohaterce. Poznaje tam Tilly Tilly, która z pozoru jest zwykłą dziewczynką, jednak każde jej spotkanie z główną bohaterką, napawa niepokojem. A gdy nagle pojawia się w Anglii całe życie Jessamy ulega zmianie...
⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀
Muszę przyznać, że na początku było mi ciężko wciągnąć się w tę książkę. Byłam w trakcie lekkiego kaca czytelniczego, ale na szczęście przeszedł mi dosyć szybko. Potem od razu pojawiła się moja miłość do Helen Oyeyemi, jej sposobu pisania i jej realizmu magicznego. Tak jak napisałam wcześniej jakoś nigdy mi się on nie podobał, lecz u tej autorki go uwielbiam. "Mała Ikar" to zdecydowanie najbardziej niepokojąca książka jaką kiedykolwiek przeczytałam. Praktycznie zawsze gdy po nią sięgałam odczuwałam lekki strach i bałam się tego co się stanie. Jednak był to taki przyjemny lęk, który sprawiał, że chciałam więcej!

https://www.instagram.com/livquebooks/

Pierwszy raz spotkałam się z Helen Oyeyemi w grudniu, gdy przeczytałam jej zbiór opowiadań "Krótka historia stowarzyszenia nieurodziwych dziewuch i inne opowiadania". Ta pozycja od razu trafiła na moją listę ulubieńców (mimo tego, że nie jestem fanką realizmu magicznego 🙈) i nie mogłam się doczekać, aż sięgnę po inne książki tej autorki. Niestety okazało się, że w Polsce...

Zdecydowanie zaklasyfikowałabym tę książkę jako horror lub powieść grozy. Najbardziej fascynuje w niej wątek przeplatających się dwóch kultur: nigeryjskiej i angielskiej. Pomysł związany z bohaterką atakowaną przez złą istotę/ducha związanego z kulturą, do której niby bohaterka należy, ale której jednocześnie nie zna jest intrygujący i zdecydowanie sprawia, że książka warta jest przeczytania. Niestety miałam wrażenie, że wątek nie zostaje rozwinięty tak jak na to zasługuje. Ostatnia część książki jest zdecydowanie zbyt skąpa w porównaniu z poprzednimi. Pozostawia niedosyt i poczucie braku jakiegokolwiek domknięcia czy zakończenia fabuły.

Zdecydowanie zaklasyfikowałabym tę książkę jako horror lub powieść grozy. Najbardziej fascynuje w niej wątek przeplatających się dwóch kultur: nigeryjskiej i angielskiej. Pomysł związany z bohaterką atakowaną przez złą istotę/ducha związanego z kulturą, do której niby bohaterka należy, ale której jednocześnie nie zna jest intrygujący i zdecydowanie sprawia, że książka warta...

Przez długi czas nie wiedziałem, czy czytam powieść psychologiczną, czy horror, czy poruszam się na gruncie realizmu, czy wdziera się tu fantastyka. Ale to nieważne. Bo to (dla mnie) przede wszystkim książka o tym, jak bardzo dorośli nie rozumieją dzieci. Jak bardzo nie są w stanie ich zrozumieć, i to niezależnie od chęci czy niechęci, czy nawet od wiedzy, jaką dysponują. Co poza tym? Po pierwsze, musimy pamiętać, że autorka pisała tę książkę jako dwudziestolatka i nie ustrzegła się pewnych uchybień, które dojrzałemu autorowi pewnie by się nie przytrafiły. Swoją drogą wyszło to w wielu miejscach na plus. Po drugie, mamy ogromne szczęście, że tej książki nie napisał Stephen King. Dostalibyśmy co najmniej ośmiusetstronicowe tomiszcze zamiast tej zgrabnej, w dobrym tempie utrzymanej powieści.

Przez długi czas nie wiedziałem, czy czytam powieść psychologiczną, czy horror, czy poruszam się na gruncie realizmu, czy wdziera się tu fantastyka. Ale to nieważne. Bo to (dla mnie) przede wszystkim książka o tym, jak bardzo dorośli nie rozumieją dzieci. Jak bardzo nie są w stanie ich zrozumieć, i to niezależnie od chęci czy niechęci, czy nawet od wiedzy, jaką dysponują....

Ciężko mi określić tę książkę... może dreszczowiec?
Historia jest ciekawa i przez dużą część książki nieoczywista.
Na pewno duże wrażenie zrobiła na mnie postać głównej bohaterki - Jess, która ma dosyć duże problemy emocjonalne oraz oczywiście fakt, że autorka książki "popełniła" ją w szkole średniej.
Sprawna, wciągająca i napisana z pomysłem powieść. Nie jest to jednak coś zjawiskowego, powalającego... to po prostu kawałek niezłej literatury.

Ciężko mi określić tę książkę... może dreszczowiec?
Historia jest ciekawa i przez dużą część książki nieoczywista.
Na pewno duże wrażenie zrobiła na mnie postać głównej bohaterki - Jess, która ma dosyć duże problemy emocjonalne oraz oczywiście fakt, że autorka książki "popełniła" ją w szkole średniej.
Sprawna, wciągająca i napisana z pomysłem powieść. Nie jest to jednak...

Nasz pierwszy kontakt był dość trudny. Nie ufałem jej i zachowywałem rezerwę. Leżała na półce razem z innymi "może kiedyś". A gdy już się przełamałem wchłonęła całą moja uwagę i świadomość. Przez jakiś czas żyłem tylko w niej, nic dookoła nie istniało. Tylko ona i ja.

Nasz pierwszy kontakt był dość trudny. Nie ufałem jej i zachowywałem rezerwę. Leżała na półce razem z innymi "może kiedyś". A gdy już się przełamałem wchłonęła całą moja uwagę i świadomość. Przez jakiś czas żyłem tylko w niej, nic dookoła nie istniało. Tylko ona i ja.

https://lolantaczyta.wordpress.com/2016/01/24/mala-ikar-helen-oyeyemi/

https://lolantaczyta.wordpress.com/2016/01/24/mala-ikar-helen-oyeyemi/

Mroczna i niejednoznaczna. Zaczyna się dość niewinnie, potem wręcz ociera się o horror.

Mroczna i niejednoznaczna. Zaczyna się dość niewinnie, potem wręcz ociera się o horror.