Katherine Dunn

Narratorką powieści jest Oly - karlica albinoska urodzona w cyrku. Wraz ze swoją cyrkową rodziną podróżuje po USA od miasta do miasta dając występy. Jej opowieść przebiega dwutorowo - w przeszłości i teraźniejszości. Przytacza historię swojej niezwykłej rodziny, w której każde z jej rodzeństwa urodziło się z jakąś anomalią a Oly, mimo swoich bardzo widocznych ułomności, była najnormalniejszym członkiem rodziny. Książka jest niezwykła, bardzo oryginalna i nie przypomina niczego, co dotychczas udało mi się przeczytać. Fabuła wciąga bez reszty i nie pozwala się nudzić ani przez chwilę. Po przeczytaniu komentarzy na LC widzę, że książka wywołała bardzo skrajne reakcje wśród czytelników - od zachwytu po zniesmaczenie i odrazę. Ja zaliczam się zdecydowanie do tej pierwszej grupy. Zauważyłam również, że dla każdego ta książka była o czym innym, co tylko dowodzi jej wartości. Dla mnie była przede wszystkim o tym, jak ważna jest dla nas akceptacja przez innych, choć bardzo niewiele z nas ma odwagę się do tego przyznać, i to niezależnie od tego jak wyglądamy, kim jesteśmy i w jakim środowisku żyjemy. Chociaż w naszych czasach panuje kult indywidualności, wszyscy chcą się czymś wyróżnić, być kimś szczególnym, oryginalnym, to i tak każdy z nas chce należeć do jakiejś grupy i być przez nią akceptowany bo wierzy, że właśnie ta grupa nada mu wymarzony, specjalny status lub po prostu uczyni go mniej samotnym i szczęśliwym. Temu celowi ludzie są w stanie poświęcić bardzo dużo: swój czas, pieniądze, przyzwyczajenia, rozrywki, a nawet poczucie godności, wolność, zdrowie i rodzinę. Gdy pomyślimy o tym w ten sposób, możemy w wyznawcach arturianizmu znaleźć wielu naszych kolegów i znajomych, a może nawet samych siebie. Książka na pewno skłania do refleksji i nie daje o sobie tak łatwo zapomnieć. Jedynym minusem, przez który odejmuję jedną gwiazdkę, jest zakończenie. Powieść liczy ponad 360 stron jednak Dunn zakończyła jeden tor powieści na dwóch stronach! I to bez żadnego wyjaśnienia zaistniałych zdarzeń, ciach i koniec! Miałam wrażenie, że autorka zmęczyła się już pisaniem powieści i postanowiła ją zakończyć tak szybko jak to tylko możliwe. Dla mnie zakończenie jest bardzo rozczarowujące i zupełnie nie przystaje do reszty historii. Równie dobrze bohaterowie mogli zostać porwani przez kosmitów i zostać wywiezieni na Marsa, naprawdę szkoda tego zakończenia. Ale mimo to książka warta jest przeczytania, a o zakończeniu trzeba jak najszybciej zapomnieć.