Już wylatując z Delhi po wielu tygodniach wędrowania po Indiach za ostatnie rupie kupiliśmy wodę i właśnie "My Journey" Abdula Kalama. Tym razem udało mi się zacząć ją czytać od razu po powrocie. Inaczej niż z jego inną książką, zakupioną kiedyś w Kerali "Wings of Fire" i uśpioną w zapomnieniu na indyjskich półkach mojej biblioteczki.
"My Journey" to podsumowanie 82-letniej życiowej podroży kogoś, kto jako człowiek nauki przyczynił się do umieszczenia przez Indie na orbicie sztucznego satelity, współtworzył pociski kierowane, pod jego kierunkiem Indie w 1998 przeprowadziły testy stając się atomowym mocarstwem. Abdul Kalam, w swoim czasie prezydent Indii,
przedstawia swoje przemienianie marzeń w czyny w 12 króciutkich rozdziałach poświęconych jego ojcu, matce i siostrze, autorytetom dzieciństwa i późniejszych lat, swoim ulubionym książkom. Wśród tych rozdziałów są też te, które autor zatytułował "A Working Boy at Eight" "When I failed" - Kalam opowiada w nich o swojej pracy roznosiciela gazet w ósmym roku życia i o tym, jak przyjmował porażki podkreślając, że one nauczyły go dużo więcej niż sukcesy.
Każdy z rozdziałów opatrzono nastrojowym i ekspresyjnym rysunkiem.
W ostatnim rozdziale zatytułowanym "Miles to go" na dwa lata przed swoją śmiercią Kalam wspomina słowa swojego ojca:
"I know you have to go away to grow. Does the seagull not fly across the sun, alone and without a nest?"
("Wiem, musisz odejść by dorosnąć. Czyż mewa nie leci przecinając słońce samotna, bez gniazda?")
Tymi słowami wraca do tego, co stanowi początek tej książki i początek jego życia - osoby ojca. Wyczarowuje przed nami obraz tego skromnego muzułmanina, imama co piątek pogrążonego w dyskusji z kapłanem hinduskiej świątyni i z księdzem, tego, który utrzymywał rodzinę przewożąc promem pielgrzymów. Widzę go w małym, ale przepełnionym pielgrzymami tamilskim miasteczku Rameswaram. Odwiedziłam je rok przed śmiercią Abdula Kalama, więc gdy w rozdziale "My father's morning walk" przeczytałam "We lived in Rameswaram, a small temple town on the island in Tamil Nadu. The being on the east coast of India, dawn would break early, and our day's schedule followed the rhythm of the rising and setting of the sun and the sea waves."
poczułam wdzięczność za to, jak w spokojny pełen podziwu dla życia sposób słowa Kalama zanurzają mnie w obrazach tego tajemniczego i jakby zatrzymanego w czasie miejsca.
Wdzięczność jest też kluczowym uczuciem przeżywanym przez zmierzającego już do końca życia autora. Bliski mi duchem człowiek. Także z cytatami z jednej z ulubionych książek np. z hinduskiej Bhagawadgity "Spojrz na kwiat, jak wielkodusznie oddaje swój zapach, współtworząc miód. Gdy zrobi swoje, spokojnie przekwita".

CYTATY:
- o sile poświęcenia: "Don't pretend to be a candle, be a moth" ("Nie udawaj świecy, bądź ćmą".)
- o prawdziwości smutku - "W smutku jesteś naprawdę samotny. To ta chwila, gdy twoje prawdziwe ja odsłania się przed tobą ... Każdy z nas w naszym życiu skonfrontuje się ze śmiercią i zawodem miłosnym, ale jeśli jest coś, czego nauczyłem się podczas tych ośmiu dziesiątków życia na tej planecie, to tego, że właśnie te chwile są naszymi prawdziwymi przyjaciółmi. Radość jest przelotna". ("these moments are our true friends. Joy is fleeting")
- muzułmanin w chwili klęski (rozbite w Dehra Dunie marzenie o byciu pilotem) przyjmuje od hindusa w Rishikeshu radę, zgodnie z którą porażkę należy traktować jak istotny element na drodze do prawdziwego przeznaczenia: "Forget this failure, as it was essential to lead you to your destined path. Search, instead, for the true purpose of your existence...Surrender yourself to the wish of God."
- "It is only when we are faced with failure do we realize that resources were always there within us".
- słowa ojca po przedwczesnej śmierci przyjaciela i mentora "Abdul, do you not see how the Lord strengthens the shadows? Had it been His will, He could have made them constant. But He makes the sun their guide, little by little He shorters them".
- "Hard work and piety, study and learning, compassion and forgiveness -these have been the cornerstones of my life".

Już wylatując z Delhi po wielu tygodniach wędrowania po Indiach za ostatnie rupie kupiliśmy wodę i właśnie "My Journey" Abdula Kalama. Tym razem udało mi się zacząć ją czytać od razu po powrocie. Inaczej niż z jego inną książką, zakupioną kiedyś w Kerali "Wings of Fire" i uśpioną w zapomnieniu na indyjskich półkach mojej biblioteczki.
"My Journey" to podsumowanie 82-letniej...