Ta książka mnie rozczarowała. W latach sześćdziesiątych, jako licealistka, oczywiście czytałam "Kolumbów". Potem był znakomity serial. Zawsze wiedziałam, że Bratny był pupilkiem władzy, ale jakoś mi to nie przeszkadzało - był Jerzym z "Kolumbów". A w tej biografii właściwie nie ma Bratnego. Jest masa wiadomości o tym, co kto powiedział, na temat niekoniecznie związany z Bratnym. To nie jest "wartka biografia" jak zapewnia wydawnictwo na okładce. To jest zbiór różnych informacji, obejmujących lata 1921- mniej więcej 1980. Niestety, książka jest napisana "ciężkim" stylem, co nie ułatwia jej czytania.

Ta książka mnie rozczarowała. W latach sześćdziesiątych, jako licealistka, oczywiście czytałam "Kolumbów". Potem był znakomity serial. Zawsze wiedziałam, że Bratny był pupilkiem władzy, ale jakoś mi to nie przeszkadzało - był Jerzym z "Kolumbów". A w tej biografii właściwie nie ma Bratnego. Jest masa wiadomości o tym, co kto powiedział, na temat niekoniecznie związany z...

Biorąc do ręki książkę pt. „Bratny. Hamlet rozstrzelany” spodziewałam się typowej biografii pisarza Romana Bratnego, znanego chyba najbardziej z powieści „Kolumbowie. Rocznik 20”. Czy dostałam to, czego oczekiwałam? Niekoniecznie. Czy czuję się rozczarowana? W pierwszych chwilach lektury chyba czułam się zawiedziona, potem postanowiłam delektować się tym, co ofiarowała mi książka, niezależnie od oczekiwań.

Emil Marat, autor biografii Romana Mularczyka, znanego czytelnikom jako właśnie Roman Bratny, popełnił dzieło pod wieloma względami wielkie. Wychodząc z miejsca, gdzie  centralnym punktem jest Bratny, przedstawił rewelacyjny obraz życia najpierw w przedwojennej Polsce, potem w czasach okupacji, na koniec w PRL-u. Można powiedzieć, że nie on pierwszy i nie on ostatni. I to prawda. Temat omawiano już wcześniej, jednak Marat przedstawił go z zupełnie innej perspektywy. Przede wszystkim autor dla poszczególnych wydarzeń z  życia rodziny Mularczyków szukał odbicia w twórczości Bratnego, wskazywał na wzorce bohaterów wśród ludzi z najbliższego otoczenia. Omówił także całą twórczość pisarza ze wskazaniem na odbiór i odzew wśród współczesnych mu czytelników.

Przy okazji opisywania lat powojennych Marat przedstawił i przenikliwie opisał PRL-owski świat literacki i kulturalny tych czasów.

Zaletą książki jest niewątpliwie solidne, dogłębne potraktowanie tematu. Na kartach książki znaleźli się zarówno znajomi Romana Bratnego jak i jego rodzina. Wszyscy zostali potraktowani w miarę jednakowo, ich losy opisano ogólnikowo, ale już ich odbicia w utworach pisarza zostały prześledzone wręcz wyczerpująco. Podobnie rzecz ma się z wydarzeniami, które Bratny wykorzystał w swojej twórczości.

„Bratny. Hamlet rozstrzelany” to na pewno idealne źródło informacji dla osoby poszukującej wiedzy na temat literackiego światka komunistycznej Polski. Marat drobiazgowo przedstawił koleje nawet nie losów, a myśli i poglądy Bratnego i pisarzy mu współczesnych, przy czym zdobył się na coś wielkiego, mianowicie na obiektywizm. Przedstawiał fakty, rzadziej opinie, ale zgodne z historią, nie sympatiami czy modną ideologią. I czynił to zarówno wtedy, gdy omawiał twórczość autora „Kolumbowie . Rocznik 20”, jak też przedstawiając myśli i poglądy innych twórców tamtych czasów.

Żeby jednak nie było tak słodko, napiszę, że w tej książce zabrakło mi czegoś. Mianowicie w „Bratnym…” brakowało mi troszkę Bratnego. Owszem, wyłonił się obraz Romana Mularczyka/ Bratnego, ale niezbyt niewyraźny i jakiś niepełny. Czuję niedosyt człowieka.

Podsumowując więc, biografia „Bratny. Hamlet rozstrzelany” to pozycja bardzo solidnie napisana, z dopracowanym materiałem, w którym Emil Marat bezstronnie przedstawił świat Romana Mularczyka: w pewnym stopniu rodzinny, dużo lepiej literacki. Zaprezentował wydarzenia, jakie zainspirowały literata do napisania poszczególnych wątków w opowiadaniach czy powieściach i wytypował osoby, które zainspirowały Bratnego do wykreowania swoich bohaterów. Wszystko w dodatku oparł na solidnych źródłach i materiałach.

Wisienką na tym torcie jest piękny, literacki język, którego coraz bardziej brakuje mi w dzisiejszej literaturze. I tylko chciałabym więcej szczegółów o samym bohaterze, jego dniu codziennym i drobnych, zwyczajnych czynnościach.

Biorąc do ręki książkę pt. „Bratny. Hamlet rozstrzelany” spodziewałam się typowej biografii pisarza Romana Bratnego, znanego chyba najbardziej z powieści „Kolumbowie. Rocznik 20”. Czy dostałam to, czego oczekiwałam? Niekoniecznie. Czy czuję się rozczarowana? W pierwszych chwilach lektury chyba czułam się zawiedziona, potem postanowiłam delektować się tym, co ofiarowała mi...

Dla pewnego pokolenia lektura to była obowiązkowa. Dla naszego początkiem był serial z niezwykłą muzyką Jerzego Matuszkiewicza. Była taka jesień gdy serial przeplataliśmy lekturą. Naczytać się nie mogliśmy. "Komu wypadła młodość na ten czas, tego on zabije lub ukształtuje raz na zawsze". Myślę że jeszcze znajdzie się ktoś, kto na tych stronach zapamiętał mityczny przecież tytuł "Kolumbowie rocznik 20", Romana Bratnego. To był najważniejszy powód abym sięgnął po biografię którą wydało "Czarne". Bardzo dużo działo w życiu Romana Mularczyka. Zanim został Bratnym trochę napatrzył się na świat. Pierwsze próby literackie. Wiersze. Z bliska możemy spojrzeć co kształtowało młodych wtedy. Potem wojna, podziemie i powstanie.
Czy można wyjść z takim bagażem bez szwanku... czy lekarstwem dla pokolenia kolumbów był komunizm ? A potem wydał "Kolumbów". Czytali to "wszyscy". Większość się zachwycała. Dwie dekady później zachwyt przeszedł na kolejne pokolenie, te co robiło "Solidarność". "Kolumbowie" byli kilka razy na maturze jako temat główny. Do lat 90 tytuł był lekturą szkolną. Potem znikł. W biografii tak wiele wątków przeplata, że jest to także przewodnik po historii XX w. Pisarz do końca żył w PRL, nawet wtedy gdy nastała III RP.
Wielu krytyków i czytelników potępiało Bratnego za "poglądy", "Rok w trumnie" chociaż sprzedawał się nieźle był przysłowiowym gwoździem... lat 80 i tak zostało do dzisiaj.
Czy książka zmieni choć w części sądy o pisarzu... w ostatnich latach dwukrotnie wznawiano 'Kolumbów". Niedawno nawet sprawdzałem w księgarni czy tytuł jest dostępny i były pojedyncze egzemplarze.
Dla mnie jest autorem jednej kultowej książki. O Warszawie, o chłopakach z KEDYWU... Malutkim, Jerzym, Kolumbie i kpr. podchorążym Zygmuncie, dowódcy tej grupy. Żeby przeczytać biografię Bratnego dobrze by było sięgnąć wcześniej po "Kolumbów", ale nie wiem czy za dużo teraz nie wymagam.

Dla pewnego pokolenia lektura to była obowiązkowa. Dla naszego początkiem był serial z niezwykłą muzyką Jerzego Matuszkiewicza. Była taka jesień gdy serial przeplataliśmy lekturą. Naczytać się nie mogliśmy. "Komu wypadła młodość na ten czas, tego on zabije lub ukształtuje raz na zawsze". Myślę że jeszcze znajdzie się ktoś, kto na tych stronach zapamiętał mityczny przecież...