Absolutnie nie wykorzystany potencjał... Szkoda, pomysł bardzo dobry i hipotetycznie ciekawy.

Absolutnie nie wykorzystany potencjał... Szkoda, pomysł bardzo dobry i hipotetycznie ciekawy.

Ciekawy pomysł, ale realizacja wyszła średnio. Szybko się to czyta, ale nie wnosi absolutnie niczego odkrywczego.

Ciekawy pomysł, ale realizacja wyszła średnio. Szybko się to czyta, ale nie wnosi absolutnie niczego odkrywczego.

Króciutka książka, którą szybko się czyta. Raczej nic odkrywczego, ot omówienie kilku koncepcji filozoficznych na przykładzie serialu Dr. House.

Króciutka książka, którą szybko się czyta. Raczej nic odkrywczego, ot omówienie kilku koncepcji filozoficznych na przykładzie serialu Dr. House.

Tak jak lubię serial, tak książka mnie rozczarowała. Poza łopatologicznym odniesieniem do najbardziej klasycznych wątków myśli filozoficznej brak głębszej analizy onto- i epistemologicznej. Do tego jeszcze ta retoryka "amerykańskich naukowców" - żeby nikt nie miał wątpliwości, o czym piszą. Akademicka dyskusja bez dyskusji.
Pewnie jestem snobem. Wolę Witgensteina i Kotarbińskiego, Mrożka ;).

Tak jak lubię serial, tak książka mnie rozczarowała. Poza łopatologicznym odniesieniem do najbardziej klasycznych wątków myśli filozoficznej brak głębszej analizy onto- i epistemologicznej. Do tego jeszcze ta retoryka "amerykańskich naukowców" - żeby nikt nie miał wątpliwości, o czym piszą. Akademicka dyskusja bez dyskusji.
Pewnie jestem snobem. Wolę Witgensteina i...

Ciekawe spojrzenie na postać serialowego House'a i jego współpracowników. Przy okazji można się sporo dowiedzieć o filozofii w ogóle. Szkoda tylko, że ta książka nie powstała troszkę później - mniej więcej od szóstego sezonu twórcy serialu bardziej skupiają się na życiu osobistym bohaterów i pojawia się naprawdę wiele interesujących wątków, do których można by się odnieść, a tak, miałam wrażenie, że autorzy (w rzeczywistości jest ich więcej niż dwóch - każdy podrozdział napisał ktoś inny) opierają się ciągle na dosłownie kilku tych samych odcinkach. Oczywiście to może wystarczyć, ale znając dalsze losy postaci ciekawa jestem, co autorzy mogli by o nich jeszcze napisać. Tak czy siak, fanom serialu jak najbardziej polecam (aż nabrałam ochoty na odświeżenie sobie kilku odcinków).

Ciekawe spojrzenie na postać serialowego House'a i jego współpracowników. Przy okazji można się sporo dowiedzieć o filozofii w ogóle. Szkoda tylko, że ta książka nie powstała troszkę później - mniej więcej od szóstego sezonu twórcy serialu bardziej skupiają się na życiu osobistym bohaterów i pojawia się naprawdę wiele interesujących wątków, do których można by się odnieść,...

Ciężko się wypowiedzieć, ponieważ rozmyślania nad tą książką mogę przyjąć tylko przy szklance wytwornego napoju. Filozofia Housa nie obchodzi się delikatnie z innymi i może dlatego ciężej mi ją przetrawić.

Ciężko się wypowiedzieć, ponieważ rozmyślania nad tą książką mogę przyjąć tylko przy szklance wytwornego napoju. Filozofia Housa nie obchodzi się delikatnie z innymi i może dlatego ciężej mi ją przetrawić.

Znacznie lepsza od "Dr House. Całkowicie bez autoryzacji". Tu przynajmniej nikt nie uważa, że rozgryzł geniusz postaci granej przez Hough Lauriego.
Jednak to dalej nie jest to na co czekam. Na dojście do źródła w psychice House'a (o ile to możliwe). Coś w mieszance Camusa, Orwella, Dostojewskiego,

Znacznie lepsza od "Dr House. Całkowicie bez autoryzacji". Tu przynajmniej nikt nie uważa, że rozgryzł geniusz postaci granej przez Hough Lauriego.
Jednak to dalej nie jest to na co czekam. Na dojście do źródła w psychice House'a (o ile to możliwe). Coś w mieszance Camusa, Orwella, Dostojewskiego,

Trochę zdziwiła mnie negatywna reakcja czytelników na tę książkę. Skoro tytuł brzmi "House i filozofia", trudno mieć pretensje, że otrzymaliśmy właśnie to, co nam zapowiedziano: postać genialnego diagnosty i koncepcje filozoficzne, które opisują jego rozważania, czyny w kontekście etycznym, intelektualnym itd.

Uważam, że autorzy poszczególnych rozdziałów bardzo dobrze wywiązali się ze swojego zadania. Omówili problemy w sposób interesujący, wnikliwy i bogaty w ciekawe informacje. Szczególnie przypadło mi do gustu zanalizowanie miłości House'a i elementów, jakie łączą go z Sherlockiem Holmesem. Może dla większości fanów serialu jest to oczywistość, ale ja nie miałam pojęcia, czym kierowali się autorzy scenariusza.

Polecam tę książkę nie tyle zwolennikom samego serialu i głównego bohatera (widać, jak została przez nich przyjęta),co ludziom refleksyjnym, którzy lubią poczytać o złożonych motywacjach człowieka i niejednoznacznych wyborach.

Trochę zdziwiła mnie negatywna reakcja czytelników na tę książkę. Skoro tytuł brzmi "House i filozofia", trudno mieć pretensje, że otrzymaliśmy właśnie to, co nam zapowiedziano: postać genialnego diagnosty i koncepcje filozoficzne, które opisują jego rozważania, czyny w kontekście etycznym, intelektualnym itd.

Uważam, że autorzy poszczególnych rozdziałów bardzo dobrze...

Więc tak. Przede wszystkim mało tutaj Housa, a dużo filozofii.

Także jeśli przyszły czytelniku liczysz na analizę Housa to trafiłeś nie na to czego oczekujesz. Jest tu ta analiza dokonana oczywiście, a to są tylko małe fragmenty rozsiane po całej książce.

Pozostała część, jakże liczna swoją drogą, przywodzi mi na myśl zmianę tytułu na: 'Wstęp do filozofii dla fanów serialu House M.D'. Taki tytuł oddaje sytuację. Mnóstwo tu rozważań psychologicznych, wspartych czasem Housem.

Dla mnie to za mało.

Więc tak. Przede wszystkim mało tutaj Housa, a dużo filozofii.

Także jeśli przyszły czytelniku liczysz na analizę Housa to trafiłeś nie na to czego oczekujesz. Jest tu ta analiza dokonana oczywiście, a to są tylko małe fragmenty rozsiane po całej książce.

Pozostała część, jakże liczna swoją drogą, przywodzi mi na myśl zmianę tytułu na: 'Wstęp do filozofii dla fanów...

Dostałem w prezencie.
Jak zwykle przy produktach pochodnych - aspiruje do bycia mądrą książką, a jest co najwyżej przemądrzałą.
Prawdziwej filozofii to tu nie ma.
Ale czyta się nie najgorzej.

Dostałem w prezencie.
Jak zwykle przy produktach pochodnych - aspiruje do bycia mądrą książką, a jest co najwyżej przemądrzałą.
Prawdziwej filozofii to tu nie ma.
Ale czyta się nie najgorzej.