Mam bardzo podobne odczucia jak przy Czarnych Narcyzach. Znów klimaty magii, które lubię, zapowiadało się ciekawie, ale pod koniec jakoś tak się rozlazło.

Na plus jak zwykle wątek Klementyny, za to miłosny trójkąt głównych bohaterów jest już naprawdę irytujący. Aż się nasuwają porównania do Mody na Sukces.

Podsumowując, tragedii nie ma, ale szału też nie, średniak.

Mam bardzo podobne odczucia jak przy Czarnych Narcyzach. Znów klimaty magii, które lubię, zapowiadało się ciekawie, ale pod koniec jakoś tak się rozlazło.

Na plus jak zwykle wątek Klementyny, za to miłosny trójkąt głównych bohaterów jest już naprawdę irytujący. Aż się nasuwają porównania do Mody na Sukces.

Podsumowując, tragedii nie ma, ale szału też nie, średniak.

Szwedzi mają swoją Fjällbackę z powieści Camillii Läckberg, a my Lipowo – miejscowość, która stanowi oś serii książek Katarzyny Puzyńskiej. Od 2014 roku cykl rozrósł się do 15 tomów.

Kto mógł przypuszczać, że Pani Kasia się aż tak rozkręci?? Już wydała kolejną powieść lipowej sagi, i końca nie widać...

Końcówka 10. tomu przywraca klimat serii i zachęca, by sięgnąć po kolejny tom, dowiedzieć się co będzie dalej.

Szwedzi mają swoją Fjällbackę z powieści Camillii Läckberg, a my Lipowo – miejscowość, która stanowi oś serii książek Katarzyny Puzyńskiej. Od 2014 roku cykl rozrósł się do 15 tomów.

Kto mógł przypuszczać, że Pani Kasia się aż tak rozkręci?? Już wydała kolejną powieść lipowej sagi, i końca nie widać...

Końcówka 10. tomu przywraca klimat serii i zachęca, by sięgnąć po...

W każdym kolejnym tomie autorka utrzymuje bardzo wysoki poziom - nowa wciągająca zagadka kryminalna, zaskakujące zmiany w życiu głównych bohaterów i zakończenie będące zapowiedzią kolejnej sprawy powodują od razu chęć sięgnięcia po następny tom. Ogromnie mi się podobają te książki.

W każdym kolejnym tomie autorka utrzymuje bardzo wysoki poziom - nowa wciągająca zagadka kryminalna, zaskakujące zmiany w życiu głównych bohaterów i zakończenie będące zapowiedzią kolejnej sprawy powodują od razu chęć sięgnięcia po następny tom. Ogromnie mi się podobają te książki.

Kolejny tom serii o policjantach z Lipowa za mną i muszę przyznać, że mam bardzo mieszane uczucia do tej książki.
Początek był zdecydowanie kiepski. Duży przeskok czasowy w odniesieniu do poprzedniego tomu i fabuła była niezbyt zrozumiała. List, żądanie okupu, bomby, do tego jakaś Joanna, która nie wiadomo skąd się wzięła.
Później historia zaczęła się wyjaśniać i opowieść nabrała tempa na tyle, że ciężko było się oderwać. Dobrze, że w porównaniu z poprzedniczkami była dużo cieńsza, więc szybko poszło.
Nie będę nic pisać na temat miłosnych perypetii mieszkańców Lipowa i trójkątów, bodaj czworokątów bermudzikich, bo tu już zbliżamy się do "Mody na sukces ", nie mniej jednak muszę powiedzieć, że książka porusza ważne tematy społeczne jak alkoholizm, pedofilia, przemoc domowa czy depresja i samobójstwo. Uświadamia nam również, że nic nie jest do końca czarne, ani białe.
W tej części poczułam też cień sympatii do Pawła Kamińskiego, który zdaję się przechodzi pewną przemianę. Czy w wilkołaka? O tym przekonacie się po lekturze. Niestety zakończenie nie rozwiało wszystkich wątpliwości, a jedynie je namnożyło i muszę porzucić postanowienie, które powzięłam na początku książki, że po "Rodzanichach" zrobię przerwę od Lipowa i czym prędzej sięgnąć po kolejny tom. Na niektóre rzeczy nie mamy wpływu.

Kolejny tom serii o policjantach z Lipowa za mną i muszę przyznać, że mam bardzo mieszane uczucia do tej książki.
Początek był zdecydowanie kiepski. Duży przeskok czasowy w odniesieniu do poprzedniego tomu i fabuła była niezbyt zrozumiała. List, żądanie okupu, bomby, do tego jakaś Joanna, która nie wiadomo skąd się wzięła.
Później historia zaczęła się wyjaśniać i opowieść...

Co za telenowela, nie wierzę XD

Co za telenowela, nie wierzę XD

Trochę zabawne jest czytać notatki sprzed roku, na temat przeczytanej książki. Wówczas pisałam o niej tak: "Kolejny tom za mną i mentalnie się wykrwawiam słuchając tą miłosną modę na sukces i te okropne bohaterki zarówno bardziej pierwszoplanowe jak i drugoplanowe brrr...". I zdania nie zmieniłam.

Trochę zabawne jest czytać notatki sprzed roku, na temat przeczytanej książki. Wówczas pisałam o niej tak: "Kolejny tom za mną i mentalnie się wykrwawiam słuchając tą miłosną modę na sukces i te okropne bohaterki zarówno bardziej pierwszoplanowe jak i drugoplanowe brrr...". I zdania nie zmieniłam.

Dużo się dzieje w Lipowie i okolicach, czy mamy tutaj spotkanie z mocami, których nie obejmuje racjonalny umysł.
Czy faktycznie boginie i wilkołaki istnieją.
Nie idzie oderwać się od lektury. Śledzenie rozwijającej się tajemnicy oraz relacji między Danielem- Emilią - Weroniką budzi silne emocje.

Dużo się dzieje w Lipowie i okolicach, czy mamy tutaj spotkanie z mocami, których nie obejmuje racjonalny umysł.
Czy faktycznie boginie i wilkołaki istnieją.
Nie idzie oderwać się od lektury. Śledzenie rozwijającej się tajemnicy oraz relacji między Danielem- Emilią - Weroniką budzi silne emocje.

Mikro wieś, nadprzyrodzone moce, natura, wiara w astrologię, numerologię i całą masę innych – to wszystko buduje genialny klimat tej części serii.

Jestem zafascynowana tematyką i przedstawieniem wątków. Jedna z lepszych części.

Mikro wieś, nadprzyrodzone moce, natura, wiara w astrologię, numerologię i całą masę innych – to wszystko buduje genialny klimat tej części serii.

Jestem zafascynowana tematyką i przedstawieniem wątków. Jedna z lepszych części.

Kolejny tom i tym razem lekkie rozczarowanie? Może nie do końca, chociaż spadek poziomu jest pewny. Pierwsze co rzuciło mi się w oczy to długość książki – jest krótsza od poprzednich i jakoś działa się tak zbyt szybko. Fabuła pędzi, krok po kroku dostajemy rozwiązanie zagadki ale dzieje się jakoś zbyt dużo, na pewno niemiarodajnie do maleńkiej wsi jaką są Rodzanice. Tom niby ciekawy, sama zagadka też, a rozwiązanie no takie nie do końca. Niby się nie spodziewałam, ale czuje jakiś niesmak, niedosyt. Może i słusznie bo pierwszy raz autorka zostawia nas z pozornie nierozwiązanym zabójstwem i każe czekać na następną książkę. Zastanawiam się też po co znowu było wplątywać w to Klementynę? Wolę kiedy to ona rozwiązuje zagadkę a nie kiedy sama jest jej częścią. No ale cóż wszystkiego dowiemy się w kolejnej części.

W dziesiątym roku witamy Lipowo i okolice po upływie roku, podczas którego wiele się wydarzyło. W dodatku autorka początkowo tak mocno skaczę pomiędzy teraz, a rok temu że ciężko było się połapać w jakim momencie się znajdujemy. Później było lepiej, albo to ja się wczułam, jednak tym razem mieszanie czasów i tak nie wyszło autorce najlepiej. Może to kwestia tego że nie cofamy się do XIX wieku, a fabuła jest dość aktualna, prócz teraźniejszości i roku wcześniej, cofamy się o parę lat żeby poznać historię porwania Miśki. No i nie ma się co oszukiwać historia jest mocno związana z przeszłością. Samych motywów też dostajemy co nie miara, plus dość standardowego porwania, wykorzystywania dzieci czy klasycznej zemsty, mamy również kazirodztwo.

Co smutne w tej części traci nawet Marek, który też coś ukrywa (nie trudno się domyślić co, pytanie tylko dlaczego on też przeżywa zmianę na niekorzyść?).Niby Paweł momentami zyskuje, pokazuje się z innej strony, ale to jednak nie to samo. No i ten cholerny trójkąt miłosny. Mimo iż Daniel jest z Weroniką już całkiem na poważnie, dalej obok jest Emilia, a Podgórski jest jeszcze bardziej rozdarty niż wcześniej. Z plusów - przynajmniej nie pije. Pomijam już fakt matki Daniela, która jest chociaż wspomniana, ale serio gdzie jest Rosół? Zdecydowanie jego wolałabym spotkać niż bohatera który pojawia się w Lipowie na sam koniec i będzie ważną postacią w kolejnej części.

Spadek formy, jednak książka ciągle dobra, tym razem jeszcze bardziej wpadająca w klimat słowiańskich wierzeń. 7/10 i lecę dalej, teraz tym bardziej muszę się dowiedzieć kto zabił i co ukrywa Klementyna.

Kolejny tom i tym razem lekkie rozczarowanie? Może nie do końca, chociaż spadek poziomu jest pewny. Pierwsze co rzuciło mi się w oczy to długość książki – jest krótsza od poprzednich i jakoś działa się tak zbyt szybko. Fabuła pędzi, krok po kroku dostajemy rozwiązanie zagadki ale dzieje się jakoś zbyt dużo, na pewno niemiarodajnie do maleńkiej wsi jaką są Rodzanice. Tom...

Dużo się tu dzieje, momentami jakby - za dużo. Maleńkie Rodzanice, z trzema domami na krzyż, są miejscem kolejnych tragedii i dramatów. Właściciel psiej hodowli zagryziony przez swoich podopiecznych, dziewczynka przetrzymywana latami w piwnicy przez swojego sąsiada, wykorzystywana seksualnie. No i klątwa, związana z wilkołakami. I kolejne, współczesne morderstwa. I listy z pogróżkami. I kolejni bohaterowie, z których każdy ma coś za uszami, każdy może mieć motyw...

Śledztwo policyjne będą utrudniać prywatne animozje, długi wdzięczności, skrywane tajemnice. Obiektywizm? W odniesieniu do tej grupy to po prostu niemożliwe.

Tym, co mnie osobiście irytowało w tej części, to sprawy uczuciowe głównych bohaterów. Miotanie się Podgórskiego (już męża Weroniki) z Emilią, nawrócenie Kamińskiego czy tajemnica Młodego, irytujące zachowanie Klementyny. No naprawdę: nie ma w tej powieści już kogo lubić...

Dużo się tu dzieje, momentami jakby - za dużo. Maleńkie Rodzanice, z trzema domami na krzyż, są miejscem kolejnych tragedii i dramatów. Właściciel psiej hodowli zagryziony przez swoich podopiecznych, dziewczynka przetrzymywana latami w piwnicy przez swojego sąsiada, wykorzystywana seksualnie. No i klątwa, związana z wilkołakami. I kolejne, współczesne morderstwa. I listy z...