„Zgłoba” to 15. tom cyklu „Lipowo” Katarzyny Puzyńskiej. Serię czytam bardziej z przyzwyczajenia, bez jakiegoś większego zainteresowania. Miały na to wpływ perypetie sercowe głównego bohatera, czyli Daniela Podgórskiego. Miłosny trójkąt ciągnął się przez wiele tomów i przypominał brazylijski czy turecki tasiemiec. Aż tu nagle autorka na końcu najnowszej powieści uchyliła rąbka tajemnicy i zdradziła, że inspirowała się prawdziwą historią. Uuu!

Wracając jednak do samej książki, „Zgłoba” to nie najgorsza część. Zapowiadała się znakomicie. Prolog sięgający 1822 roku i tematu spalenia ostatniej wiedźmy w Polsce. Brzmi interesująco? Zapewne. Wszelkie wydarzenia rozgrywające się w Puszczykowie też należały do tych przyciągających uwagę. Właściwie najsłabiej wypada wątek współczesny, w którym pojawia się znana już czytelnikom para bohaterek Klementyna – Malwina. Najgorsze w moim odczuciu natomiast jest samo wyjaśnienie zagadki i motywacje mordercy. Liczyłam na coś bardziej przekonującego psychologicznie. Mnie propozycja autorki nie usatysfakcjonowała. Czuję niedosyt i lekki zawód. W obecnym kształcie ta seria mogłaby się na tym tomie zakończyć. Nie widzę powodu do kontynuacji.

„Zgłoba” to 15. tom cyklu „Lipowo” Katarzyny Puzyńskiej. Serię czytam bardziej z przyzwyczajenia, bez jakiegoś większego zainteresowania. Miały na to wpływ perypetie sercowe głównego bohatera, czyli Daniela Podgórskiego. Miłosny trójkąt ciągnął się przez wiele tomów i przypominał brazylijski czy turecki tasiemiec. Aż tu nagle autorka na końcu najnowszej powieści uchyliła...

Tak, nadszedł ten moment by pożegnać Lipowo a przynajmniej dotychczasowej postaci. „Ostatni” tom sagi, podomykane wątki, postacie które już nie wrócą (nie powiem, nie spodziewałam się tego absolutnie, jednak jakby nie było jest to dobre zakończenie serii i zmierzenie się z czymś nowym, innymi historiami). Autorka zastanawia się czy jeszcze ty nie wróci, ale jak? Kto będzie głównym bohaterem? Klementyna, która od dawna nie jest już policjantką? Malwina która też z policja za wiele wspólnego nie ma? A może tym razem to Marek zostanie bohaterem? A może to pora na Łukasza? Kto by to nie był to nie będzie ta sama seria. Nawet jeśli dostanie swój kolejny tom, to i tak ten 15 pozostanie „ostatnim”.

W tym tomie po raz kolejny spotykamy się z podobną koncepcją co w przypadku tomu skupiającym się na Emilii. Znamy przyszłość, wiemy jak historia się kończy, a teraz poznajemy przeszłość jak to się stało, rozwiązujemy zagadkę znając jej tragiczny finał. Ma jednak w sobie nieco inną koncepcje. Historie się tak nie przeplatają jak to u Puzyńskiej zawsze było, dzieją się bardziej częściowo. Po kolei poznajemy to historię młodego Mikołaja Zielińskiego, to perspektywę Sary jego ostatniej dziewczyny, a skacze wątek Daniela z 2021 roku oraz Klementyna z Malwiną w roku 2022. Takie działania sprawiają że człowiek mocno traci wątek, zbyt długo skupiamy się na jednym.

Po raz kolejny tracimy postacie – poza Danielem, mamy tutaj praktycznie tylko Klementynę i Malwinę, reszta się nie pojawia (no bo żeby nie było nawet Łukasza czy Weroniki? Nawet Marii jest tu tyle co nic). Za to przyznać trzeba w tym tomie Klementyna wraca z wielką mocą i pazurem, za to Daniel niestety łamie serce. No cóż kto z nas nie spodziewał się happy endu, a dostał sad end.

Historia w tym tomie sama w sobie została mocno przekombinowana. Niby koniec nie taki oczywisty a jednak dość logiczny. Tak czy tak autorka po raz 15 pokazuje że można inaczej i ciągle dobrze. Mam ogromny sentyment do tej serii więc i ten ostatni tom uważam za dobry. 8/10


Podsumowując uważam że Katarzyna Puzyńska jest świetną autorką, kryminały zdecydowanie są jej domeną, a seria o Lipowie jest fantastyczna. Jasne jak wszystko ma swoje niedociągnięcia, mocne i słabe strony, gorsze i lepsze tomy, mnóstwo potknięć. Ale jest prawdziwa. Na przestrzeni tych tomów zmienił się również styl pisania autorki, zmieniają się bohaterowie, zmienia się samo Lipowo. W początkowych tomach było więcej historii gdzie przeszłość grała pierwsze skrzypce jednak były to wydarzenia prawdziwe, robiące za całe tło akcji. W późniejszych tomach zdecydowanie bardziej idziemy w stronę ludowych wierzeń, zabobonów, historii które mają nas trochę zmrozić, trochę wystraszyć, a zarazem wszystko logicznie wyjaśnić. Jednak przez ten cały czas wszystko jest na miejscu – mamy małomiasteczkowy klimat, charakterystycznych bohaterów i historię które ciekawią, wywołują emocje.

Jako iż całą serię przesłuchałam w formie audiobooka, musze podkreślić to dosadnie – Laura Breszka jest fenomenalną lektorką, bardzo miło jej się słucha, modeluje głosem i zwyczajnie wczuwa się w książkę.

Myślę że Lipowo to seria do której za kilka-kilkanaście lat jeszcze wrócę i przeczytam z ogromną ciekawością. Tak czy tak myślę że całą serię należy ocenić na mocne 8/10.

Tak, nadszedł ten moment by pożegnać Lipowo a przynajmniej dotychczasowej postaci. „Ostatni” tom sagi, podomykane wątki, postacie które już nie wrócą (nie powiem, nie spodziewałam się tego absolutnie, jednak jakby nie było jest to dobre zakończenie serii i zmierzenie się z czymś nowym, innymi historiami). Autorka zastanawia się czy jeszcze ty nie wróci, ale jak? Kto będzie...

Daje 9 gwiazdek choć historia jak zawsze mnie zawładnęła .. jednak nie jestem pocieszona tym w jakim kierunku to idzie . Spodziewałam się hapy endu a moja ulubiona postać .... Pierwsze strony książki mnie zaskoczyły i zasmuciły jednak to sprawiło iż musiałam dalej czytać ... Och jako smutek ;(

Daje 9 gwiazdek choć historia jak zawsze mnie zawładnęła .. jednak nie jestem pocieszona tym w jakim kierunku to idzie . Spodziewałam się hapy endu a moja ulubiona postać .... Pierwsze strony książki mnie zaskoczyły i zasmuciły jednak to sprawiło iż musiałam dalej czytać ... Och jako smutek ;(

„Zgłoba” według słownika oznacza „kłopot, ambaras, zmartwienie” – tytuł bardzo trafiony, bo jak zwykle bohaterowie Puzyńskiej doświadczają samych zgryzot. Wszystko zaczyna się od przekleństwa rzuconego przez oskarżoną o czary kobietę…
"Zgłoba" to również klątwa. Choć to drugie znaczenie tego słowa, kłopot, zmartwienie, też jak najbardziej pasuje.
Autorkę od dawna pasjonują słowiańskie wierzenia.
Słowo "wiedźma" kojarzy się z kimś złym – nie zawsze jednak tak było. Kiedyś to słowo oznaczało „tą, która wie”. A ci, którzy bali się tej wiedzy, próbowali te kobiety umniejszyć, dyskredytować. Siła Wiedźm tkwiła nie tylko w fizyczności, ale także (a może przede wszystkim) w wiedzy.

Tym razem Puzyńska wykorzystała gotowy materiał - fabuła nawiązuje do faktycznych wydarzeń kryminalnych.

Wreszcie 100% Puzyńskiej w Puzyńskiej. Dobry kryminał.
Aż smutno mi, że to koniec.
Dobrze, że Autorka spięła i zamknęła wszystkie wątki.

„Zgłoba” według słownika oznacza „kłopot, ambaras, zmartwienie” – tytuł bardzo trafiony, bo jak zwykle bohaterowie Puzyńskiej doświadczają samych zgryzot. Wszystko zaczyna się od przekleństwa rzuconego przez oskarżoną o czary kobietę…
"Zgłoba" to również klątwa. Choć to drugie znaczenie tego słowa, kłopot, zmartwienie, też jak najbardziej pasuje.
Autorkę od dawna pasjonują...

Ciesze się,że skończyłam serię o Lipowe. Ostatnia część nie zachwyciła.

Ciesze się,że skończyłam serię o Lipowe. Ostatnia część nie zachwyciła.

Najprawdopodobniej ostatnia część cyklu "Lipowo" i najmniej w Niej historii znanych nam bohaterów. Opis na okładce wskazuje na Podgórskiego, próbującego rozwikłać zagadkę wielokrotnych zabójstw w wąwozie. Jednak to Klementyna z Malwiną graju tu pierwsze skrzypce, chcąc dowiedzieć się jak zginął właśnie Podgórski. Fabuła całkiem zgrabna, spójna. Jednak nie do końca tego oczekuję czytając Sagę

Najprawdopodobniej ostatnia część cyklu "Lipowo" i najmniej w Niej historii znanych nam bohaterów. Opis na okładce wskazuje na Podgórskiego, próbującego rozwikłać zagadkę wielokrotnych zabójstw w wąwozie. Jednak to Klementyna z Malwiną graju tu pierwsze skrzypce, chcąc dowiedzieć się jak zginął właśnie Podgórski. Fabuła całkiem zgrabna, spójna. Jednak nie do końca tego...

Katarzyna Puzyńska - polska autorka kryminałów, z wykształcenia psycholog. Przez kilka lat pracowała jako nauczyciel akademicki na wydziale psychologii. Teraz całkowicie skupiła się na realizowaniu swojej największej pasji, czyli pisaniu. Zadebiutowała doskonale przyjętą książką „Motylek”, która rozpoczyna sagę kryminalną o policjantach z niewielkiej wsi Lipowo. Jest autorką kryminałów, fantasy, horroru oraz książek non-fiction. Na koncie autorki znajdziemy takie powieści jak "Bezgłos", "Chąśba", "Policjanci. Ulica" czy "Utopce".

"Zgłoba" to 15 tom serii Lipowo. Książka ukazała się w 2023 roku nakładem wydawnictwa Prószyński i S-ka. Powieść należy do gatunku kryminału/thrillera i liczy sobie 720 stron.

Do Lipowa przybywa tajemnicza kobieta. Daniel Podgórski zgadza się pomóc jej w śledztwie dotyczącym mężczyzny niesłusznie oskarżonego o cztery morderstwa.
Mieszkańcy maleńkiego Puszczykowa boją się zapuszczać do lasów wokół wsi. Kryje się tam wąwóz od lat uważany za nawiedzony. W dziewiętnastym wieku schwytano tam pewną kobietę i oskarżono ją o czary. Mówi się, że zanim spłonęła na stosie, rzuciła klątwę na potomków swoich dręczycieli.
W latach sześćdziesiątych dwudziestego wieku w Puszczykowie ginie mała dziewczynka. Nawet śledczy nie mogą oprzeć się wrażeniu, że rany na jej ciele przypominają zadane przez strzygę. Czy dziewczynka jest ofiarą dawnej klątwy?
Kilkadziesiąt lat później grupa nastolatków próbuje rozwikłać zagadkę jej śmierci. Wydaje się to jedynie niewinną zabawą na długie letnie dni, ale ma swoje konsekwencje. Nie wszyscy przecież chcą, żeby prawda wyszła na jaw.
Mikołaj Zieliński wraca po latach do miejscowości, gdzie spędzał wakacje. Tym razem – żeby szukać zaginionego ojca. Towarzyszy mu dziewczyna. Razem próbują rozwikłać tajemnicę, ale Sara wkrótce umiera. Zostaje odnaleziona w nawiedzonym wąwozie. Leży niemal dokładnie w tym samym miejscu, gdzie przed kilkudziesięciu laty spoczywało ciało zabitej dziewczynki. W wąwozie ukrytych jest więcej trupów. Wszyscy zabici zdają się być związani z Mikołajem. Mężczyzna trafia do więzienia. Daniel Podgórski robi wszystko, żeby wśród mieszkańców maleńkiej wsi znaleźć prawdziwego sprawcę. Czy sam uniknie pułapki? Kim jest tajemnicza kobieta, która wciągnęła byłego policjanta do śledztwa? Czy na pewno ma dobre intencje?

Lipowo, miejsce akcji sagi, jest fikcyjną wsią, położoną kilkanaście kilometrów od Brodnicy (woj. kujawsko-pomorskie). Tworząc książkowe Lipowo autorka inspirowała się istniejącą naprawdę miejscowością - Pokrzydowem. Do Pokrzydowa mam raptem 43 km. Wszystkie miejsca i miejscowości opisywane w serii są mi bliskie i znane i jakże dobrze czyta się książki, które opisują rodzinne bądź dobrze znane strony. Czytelnik jeszcze bardziej wciąga się w fabułę, bo ma wrażenie, że sam jest uczestnikiem przygód książkowych bohaterów. To pomaga zżyć się z postaciami i samym miejscem akcji. Z ogromną przyjemnością po raz 15 powróciłam do Lipowa i jego mieszkańców. Z równie ogromną przyjemnością stwierdzam, że po raz kolejny się nie zawiodłam. Akcja książki szybko mnie wciągnęła, fabuła usatysfakcjonowała a sama autorka wzbudziła podziw tym, że znów nie bała się postawić swoich głównych bohaterów w niekonwencjonalnych sytuacjach. Właśnie za to lubię Lipowo - główna czy nie główna postać, lubiana czy nie, autorka nie boi się wprowadzać zamieszania w życie jej i czytelników. Nikogo nie oszczędza, nawet wiodących postaci. I za to przeogromny plus.

Czy można wymyślić coś nowego po raz piętnasty? Coś, co nie znudzi lecz wciągnie. Okazuje się, że można. Mnie Lipowo nie nudzi i z ogromnym napięciem czekam na dalsze losy swoich ulubionych postaci. W tej części prym wiedzie głównie Klementyna Kopp i Malwina Górska. Na dalszym planie jest Daniel Podgórski wraz z Katarzyną, zwaną Maciejką, która pojawiła się w poprzednim tomie. Oprócz nich ze starej gwardii nie ma praktycznie nikogo. Z początku przewija się Maria Podgórska i to tyle. Reszta ludzi to nowe postacie. Historia stworzona przez autorkę wciągnęła mnie od samego początku. Z napięciem śledziłam losy wszystkich bohaterów i nie wiem czyja historia jest najlepsza. Wciągnął mnie mroczny klimat książki, ciekawa historia oraz postacie. Tu wszystko było dobre. Właściwie nie mam się do czego przyczepić - Lipowo po raz piętnasty mnie nie zawiodło.

Czy polecam tę książkę? Oczywiście! Lipowo ma swoich zwolenników ale również i tych, którzy twierdzą, że czym dalej tym jest gorzej. Dla mnie czym dalej w las tym lepiej. Każdy kolejny tom mi się podoba i każdy kolejny tom będę polecać. Dla mnie cała seria jest świetna.

Katarzyna Puzyńska - polska autorka kryminałów, z wykształcenia psycholog. Przez kilka lat pracowała jako nauczyciel akademicki na wydziale psychologii. Teraz całkowicie skupiła się na realizowaniu swojej największej pasji, czyli pisaniu. Zadebiutowała doskonale przyjętą książką „Motylek”, która rozpoczyna sagę kryminalną o policjantach z niewielkiej wsi Lipowo. Jest...

Po prostu ŚWIETNA!Czyta się ją na jednym wdechu.
Po tak niskiej nocie (6,9)trochę bałam się tej pozycji,ale widać nie było czego.Z miłą chęcią przeczytałam o dalszych losach naszych bohaterów,bo choć Daniel już nie żyje,to i tak pojawia się na tych kartkach.Niezawodna Klementyna wraz z Malwiną próbują dociec prawdy śmierci Daniela,a przy okazji zostają wplątane w rozwiązanie innych morderstw.
Bardzo dobre zakończenie całej serii ,czyta się świetnie,wszystko zostaje wyjaśnione i pozostaje tylko niedosyt,że to już koniec...a może będzie ciąg dalszy???

Po prostu ŚWIETNA!Czyta się ją na jednym wdechu.
Po tak niskiej nocie (6,9)trochę bałam się tej pozycji,ale widać nie było czego.Z miłą chęcią przeczytałam o dalszych losach naszych bohaterów,bo choć Daniel już nie żyje,to i tak pojawia się na tych kartkach.Niezawodna Klementyna wraz z Malwiną próbują dociec prawdy śmierci Daniela,a przy okazji zostają wplątane w...

Wciągająca historia, trzymająca w napięciu i nadziei.

Wciągająca historia, trzymająca w napięciu i nadziei.

Świetna ! Sagę pokochałam od samego początku, czyli od "Motylka", za najlepszy tom uznałam "Utopce", ale w pewnym momencie poczułam się już trochę znużona Lipowem. A tu taka niespodzianka ! Genialne zakończenie cyklu ! :-)

Świetna ! Sagę pokochałam od samego początku, czyli od "Motylka", za najlepszy tom uznałam "Utopce", ale w pewnym momencie poczułam się już trochę znużona Lipowem. A tu taka niespodzianka ! Genialne zakończenie cyklu ! :-)