ArtykułyBieszczady i tropy. Niedźwiedzia? Nie – Aleksandra Fredry
2
ArtykułyCzytamy w weekend. 26 kwietnia 2024
247
ArtykułySzpiegowskie intrygi najwyższej próby – wywiad z Robertem Michniewiczem, autorem „Doliny szpiegów”
6
ArtykułyWyślij recenzję i wygraj egzemplarz „Ciekawscy. Jurajska draka” Michała Łuczyńskiego2
- Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LCElegia dla bidoków
Wydawnictwo: Marginesy biografia, autobiografia, pamiętnik
Patronat 
318 str. 5 godz. 18 min.- Kategoria:
- biografia, autobiografia, pamiętnik
- Tytuł oryginału:
- Hillbilly Elegy
- Wydawnictwo:
- Marginesy
- Data wydania:
- 2018-02-15
- Data 1. wyd. pol.:
- 2018-02-15
- Liczba stron:
- 318
- Czas czytania
- 5 godz. 18 min.
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788365973047
- Tłumacz:
- Tomasz S. Gałązka
- Tagi:
- amerykański sen Appalachy autobiografia biografia literatura faktu nałogi Ohio Pas Rdzy patologia prowincja USA uzależnienie wspomnienia
- Inne
Od ponad 60. tygodni bestseller „New York Timesa”, niemal 2 miliony sprzedanych egzemplarzy. Prawa do tłumaczenia nabyli wydawcy z kilkunastu krajów. W produkcji film w reżyserii Rona Howarda.
Zdaniem recenzentów i czytelników Elegia dla bidoków odpowiada na pytanie: dlaczego Donald Trump wygrał wybory.
Porażająca, choć niepozbawiona humoru opowieść o dorastaniu w biednym miasteczku w „pasie rdzy”. To również napisana z uczuciem i zaangażowaniem analiza kultury pogrążonej w kryzysie – kultury białych Amerykanów z klasy robotniczej. O zmierzchu tej grupy społecznej, od czterdziestu lat ulegającej powolnej degradacji, powiedziano już niejedno. Nigdy dotąd jednak nie opisano jej z takim żarem, a zwłaszcza – od środka.
Historia Vance’ów zaczyna się w pełnych nadziei latach powojennych. Ciężką pracą udało im się awansować do klasy średniej, a ukoronowaniem sukcesu stał się J.D., który jako pierwszy w rodzinie zdobył dyplom wyższej uczelni. Vance pokazuje jednak, że nie da się uciec od spuścizny przemocy, alkoholizmu, biedy i traum, tak typowych dla rejonu, z którego się wywodzili.
Elegia dla bidoków to aktualne i niepokojące rozważania o tym, że znaczna część Stanów Zjednoczonych straciła wiarę w amerykański sen, co znalazło odzwierciedlenie w wyniku ostatnich wyborów prezydenckich. To książka, która pokazała Amerykanom z dużych miast, jak mało wiedzą o swoich rodakach, jak mylne mają o nich wyobrażenie. Ciepła, wyrozumiała narracja Vance’a stała się ważnym głosem w dyskusji o rozwarstwieniu społecznym. W tym sensie jest to rzecz uniwersalna, rzuca nowe światło na podziały społeczne i polityczne również w Polsce.Oceń książkęDodaj do biblioteczkiPorównaj ceny
Porównywarka z zawsze aktualnymi cenami
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Szukamy ofert...Mogą Cię zainteresować
Oficjalne recenzje
Od bidoka do bohatera
Rzadko, drodzy Państwo, tworzę notatki – nie spisuję ani list zakupów, ani żadnego rodzaju przypominajek, na studiach nie zapisywałem tego, czym wykładowca chciałby się z gronem słuchaczy podzielić. Jedynym bodaj wyjątkiem jest zapisywanie na bieżąco wrażeń z lektury, z których potem – jeśli chciało mi się sięgać po telefon wystarczająco często – powstaje recenzja. Różnie bywa z przydatnością takich komentarzy, ale przy „Elegii dla bidoków” sprawdziły się wyśmienicie, bo pozwoliły mi przed pisaniem tego tekstu spojrzeć na nią z innej perspektywy niż ta, która sama mi się narzuca – i, tym samym, nie skrytykować jej od góry do dołu za to, że nie jest tym, czego się spodziewałem.
Podchodziłem do bestsellera J.D. Vance’a bardzo pewny swego z dwóch względów: po pierwsze jestem zadeklarowanym miłośnikiem Serii Amerykańskiej, w której Wydawnictwo Czarne prezentuje literaturę non-fiction opisującą historię i realia życia w USA. Po drugie: całkiem niedawno przeczytałem „Obcego we własnym kraju” Arlie Hochschild, rzecz teoretycznie bardzo zbliżoną do „Elegii dla bidoków”. Spodziewałem się jednej różnicy: o ile socjolożka patrzyła na klasę robotniczą (bo o tej w większości pisze w swojej pracy) z zewnątrz, Vance się z niej wywodzi. Lektura jego książki udowadnia, że ten, zdawać się może, szczegół nie tyle zmienia perspektywę, co redefiniuje całość.
W pierwszej notatce, stworzonej po kilkunastu zaledwie stronach, zapisałem, że autor stawia emocje nad intelektem; w którejś z kolejnych zwróciłem uwagę na bardzo szczere wypowiedzi dotyczące siostry i osobistych przemian religijnych. Wydawały mi się one, z braku lepszego słowa, niewłaściwie, co doskonale świadczy o tym, że wciąż pozostawałem pod wpływem „Obcego we własnym kraju” - rzeczy świetnie napisanej i diablo ciekawej, należącej jednak przy tym bezsprzecznie do obiegu akademickiego. Tymczasem „Elegia dla bidoków” nie ma z nim nic wspólnego; to wspomnienia – wspomnienia opatrzone całkiem szerokim komentarzem społecznym i ekonomicznym, zahaczającym niekiedy o politykę, ale wciąż wspomnienia, czyli rzecz skupiona raczej na emocjach niż faktach.
To tłumaczy niemal wszystko: ścisłe trzymanie się przez Vance’a detali biograficznych (które, spodziewałem się, będą stanowiły tylko punkt wyjścia),długie portrety kolejnych członków rodziny autora, rzadkie – szczególnie w pierwszej połowie książki – przechodzenie do uogólnień i podsumowań. „Elegia dla bidoków” reklamowana jest szeroko jako odpowiedź na pytania dotyczące przemian w Ameryce i opis grupy społecznej, której współczesny upadek nabiera coraz większego impetu – nie warto owym hasłom ufać. To wspomnienia J.D. Vance’a, który z owej grupy społecznej się wyrwał; wiele miejsca poświęca swoim współziomkom z Pasa Rdzy, ale jeszcze więcej tytanicznym wysiłkom, jakie podjął, aby nie podzielić ich losu (choć, warto dodać na marginesie, widać wyraźnie, że wciąż się z nimi identyfikuje, a autentyczność stanowi jedną z największych zalet jego książki). Mało w nich chłodnej refleksji, zdecydowanie więcej dramatu, który rozpływa się ostatecznie w kolejnych pep-talkach. Są tytułowi bidocy, ale jest też niosący zbawienie korpus marines i bohater, który nigdy się nie poddaje. Z całą pewnością da się na podstawie tej historii nakręcić pełen otuchy film. Ale czy można wyciągać z niej kluczowe wnioski? Tutaj zachowuję ostrożność.
Warto opisać krótko komentarze Vance'a. Powtórzę: autor zachowuje w nich prawdziwość, która zapewnia „Elegii dla bidoków” mnóstwo energii. Często jednak sprowadza wszystko do szokujących haseł i chwytliwych dygresji: pisze o zębach pożartych przez mountain dew oraz żyjących z zasiłków narkomanach, rzadko jednak mocniej pochyla się nad ogólnymi problemami. W pewnym miejscu określa intelekt swoich towarzyszy ze studenckich czasów w Yale jako głęboki, choć nie przytłaczający, lecz w swojej książce zdecydowanie woli błyszczeć niż podejmować poważne rozważania. Cóż, jako absolwent jednego z najbardziej prestiżowych uniwersytetów na świecie pewnie miałby kompetencje do takiej refleksji, ale to nie ta książka – i o tym warto pamiętać, żeby się nią nie rozczarować.
„Elegia dla bidoków” stała się przebojem w Stanach Zjednoczonych, co nie dziwi mnie w najmniejszym stopniu. To pełne emocji wspomnienia, które nieco wrażliwszych czytelników doprowadzą do łez, bo stanowią klasyczny przykład opowieści o drodze od zera do bohatera. Popularność książki z pewnością wzmocniły wszystkie pytania towarzyszące wyborowi Donalda Trumpa na prezydenta USA, ale, choć często bywa tak reklamowana, ta książka na nie nie odpowiada – zainteresowanym tą tematyką poleciłbym raczej wspomnianego już „Obcego we własnym kraju”.
PS Nie chcę wypowiadać się na temat tłumaczenia, bo nie znam oryginału, wydaje mi się jednak, iż Tomaszowi Gałązce udało się utrzymać nieco zaczepny ton całości. Mam tylko drobną uwagę: szkoda, że niektóre bidockie określenia nie zostały przedstawione w oryginalne (parę „hillbilly”-”bidok” znamy, ale co chociażby z duliną?). No i „matryce” zamiast „macierzy” we fragmencie poświęconym rozszerzonej matematyce – ścisłowcy tego nie wybaczają.
PPS Brawa dla wydawnictwa Marginesy za umieszczenie nazwiska tłumacza w tak wyeksponowanym miejscu! W naszym kraju, niestety, wciąż nie jest to normą.
Bartosz Szczyżański
1956 14 299Oceny
Książka na półkach
- 1 309
- 1 251
- 224
- 106
- 28
- 26
- 26
- 21
- 19
- 19
Cytaty
Podobne książki
Przeczytaj także
Nominacja w Plebiscycie 2018 
Nominacja w Plebiscycie 2018 
OPINIE i DYSKUSJE
Ważna dla amerykańskiego społeczeństwa - może ktoś po lekturze zrozumie, że "biali" z niektórych regionów świata wcale nie mają lepiej.
Ważna dla amerykańskiego społeczeństwa - może ktoś po lekturze zrozumie, że "biali" z niektórych regionów świata wcale nie mają lepiej.
Pokaż mimo toAutorem i bohaterem tej autobiografii jest amerykański prawnik po prestiżowej uczelni. Z pochodzenia- tytułowy bidok. Książka warta przeczytania z dwóch powodów. Po pierwsze pokazuje inne oblicze Ameryki. Ameryka to nie tylko wszystko, co największe i najlepsze. To także kraj biedaków, którzy tę swoją biedę i wykluczenie przenoszą z pokolenia na pokolenie. Po drugie książka jest genialnym tekstem motywacyjnym. Pokazuje, że człowiek może zrobić ze swoim życiem, co zechce. Może popłynąć pod prąd, wygrać z genetyczną i społeczną determinacją. Aby tak się stało, potrzeba tylko…. Przeczytaj, a dowiesz się, co uratowało autora przed powieleniem wzorców, wśród których przyszło mu dorastać.
Autorem i bohaterem tej autobiografii jest amerykański prawnik po prestiżowej uczelni. Z pochodzenia- tytułowy bidok. Książka warta przeczytania z dwóch powodów. Po pierwsze pokazuje inne oblicze Ameryki. Ameryka to nie tylko wszystko, co największe i najlepsze. To także kraj biedaków, którzy tę swoją biedę i wykluczenie przenoszą z pokolenia na pokolenie. Po drugie...
więcej Pokaż mimo toBardzo polecam! Wspaniała książka ukazująca problem ubóstwa materialnego i emocjonalnego w USA, która naprawdę nie jest krajem miodem i mlekiem płynącym.
Bardzo polecam! Wspaniała książka ukazująca problem ubóstwa materialnego i emocjonalnego w USA, która naprawdę nie jest krajem miodem i mlekiem płynącym.
Pokaż mimo toStraszne. Zdaję sobie prawę, że człowiek, który wychował się w patologicznym środowisku ma spaczony ogląd rzeczywistości, ale potwornie irytował mnie ten pełen nostalgii ton, z jakim autor opisuje "bidoków", a zwłaszcza dziadków, którym książkę dedykuje. Z przymrużeniem oka opisuje, jak babcia - wulgarna, agresywna stara pijaczka - grozi bronią czy odzywa się do dziecka, rzucając ciężkimi przekleństwami. Autor z sentymentalnym uśmieszkiem wspomina przemoc w rodzinie, okrucieństwo i krzywdy - zwłaszcza wobec dzieci. Wszystko to pół żartem, z ironią, z nostalgią i tęsknym wspomnieniem za minionymi czasami.
Niedobrze się robi.
Ale rozumiem, że autor nie jest w stanie spojrzeć na opisywaną przez siebie historię w sposób obiektywny. Gdyby ta książka napisana była z reportażonym chłodem, gdyby nie opisywała patologii wesołkowatym tonem, może byłaby lepsza.
A jest obrzydliwa.
Straszne. Zdaję sobie prawę, że człowiek, który wychował się w patologicznym środowisku ma spaczony ogląd rzeczywistości, ale potwornie irytował mnie ten pełen nostalgii ton, z jakim autor opisuje "bidoków", a zwłaszcza dziadków, którym książkę dedykuje. Z przymrużeniem oka opisuje, jak babcia - wulgarna, agresywna stara pijaczka - grozi bronią czy odzywa się do dziecka,...
więcej Pokaż mimo toBardzo ciekawa analiza zjawiska biedy, sposobów jej dziedziczenia, mechanizmów psychologicznych i socjologicznych z nią związanych, a także powstawania tożsamości "bidoka". Skłania do refleksji. Serdecznie polecam.
Bardzo ciekawa analiza zjawiska biedy, sposobów jej dziedziczenia, mechanizmów psychologicznych i socjologicznych z nią związanych, a także powstawania tożsamości "bidoka". Skłania do refleksji. Serdecznie polecam.
Pokaż mimo toNie polecam, oczekiwałam lepszej historii pokazującej zróżnicowanie amerykańskiego społeczeństwa, a dostałam historię o totalnej patologii, a potem opowieść rodem z amerykańskich filmów o pucybucie zostającym milionerem. Już po kilkudziesięciu stronach odczułam przesyt patologicznych historii o biedzie, alkoholizmie i podejmowaniu złych wyborów. Naprawdę, nie jest to pozycja obowiązkowa dla fanów Stanów Zjednoczonych.
Nie polecam, oczekiwałam lepszej historii pokazującej zróżnicowanie amerykańskiego społeczeństwa, a dostałam historię o totalnej patologii, a potem opowieść rodem z amerykańskich filmów o pucybucie zostającym milionerem. Już po kilkudziesięciu stronach odczułam przesyt patologicznych historii o biedzie, alkoholizmie i podejmowaniu złych wyborów. Naprawdę, nie jest to...
więcej Pokaż mimo toPokazuje, że życie w USA jest pełne rozwarstwienia. Czy historia zbyt przejaskrawiona w jedną stronę? Nie wiem. Jednak, gdy poszuka się innych materiałów o tym regionie, wiele wskazuje na to, że tak właśnie może być.
Pokazuje, że życie w USA jest pełne rozwarstwienia. Czy historia zbyt przejaskrawiona w jedną stronę? Nie wiem. Jednak, gdy poszuka się innych materiałów o tym regionie, wiele wskazuje na to, że tak właśnie może być.
Pokaż mimo to“Chcę, żeby inni dowiedzieli się, jakie to uczucie, kiedy człowiek już prawie jest gotów sam siebie skreślić i co może go do tego skłonić. Chcę, żeby pojęli to, co dzieje się w życiach ludzi biednych, i psychologiczne konsekwencje ubóstwa materialnego oraz duchowego dla ich dzieci. Chcę, żeby ludzie zrozumieli amerykański sen – taki, jakiego doświadczyłem ja i moja rodzina. Chcę, żeby pojęli, co naprawdę oznacza awans społeczny. Chcę też, żeby uświadomili sobie to, czego sam nauczyłem się dopiero niedawno: że nawet ci z nas, którym poszczęściło się żyć w amerykańskim śnie, wciąż są ścigani przez upiory życia, które za sobą pozostawili”.
Historia ludzi, którzy utracili wiarę w amerykański sen.
“Chcę, żeby inni dowiedzieli się, jakie to uczucie, kiedy człowiek już prawie jest gotów sam siebie skreślić i co może go do tego skłonić. Chcę, żeby pojęli to, co dzieje się w życiach ludzi biednych, i psychologiczne konsekwencje ubóstwa materialnego oraz duchowego dla ich dzieci. Chcę, żeby ludzie zrozumieli amerykański sen – taki, jakiego doświadczyłem ja i moja rodzina....
więcej Pokaż mimo totrudno się obiektywnie ustosunkować- wczyuwalny fałsz i przerysowanie (bez wątpienia w drugiej części, jaki to autor odniósł sukces, i naciągane historie ze studiów),co daje poczucie, że pierwsza "zła" część przerysowana w drugą stronę...
trudno się obiektywnie ustosunkować- wczyuwalny fałsz i przerysowanie (bez wątpienia w drugiej części, jaki to autor odniósł sukces, i naciągane historie ze studiów),co daje poczucie, że pierwsza "zła" część przerysowana w drugą stronę...
Pokaż mimo toCiężko ocenić jest tą książkę. My byśmy powiedzieli o tej historii, że to typowa patologia. Mimo że daję tylko sześć gwiazdek, jednak polecam tą książkę.
Ciężko ocenić jest tą książkę. My byśmy powiedzieli o tej historii, że to typowa patologia. Mimo że daję tylko sześć gwiazdek, jednak polecam tą książkę.
Pokaż mimo to