horyzonty? Obie te prawdy znajdują potwierdzenie w historii Joan Seabrook. Rozbudzony w dzieciństwie przez ojca głód podróży i przygód, fascynacja osobą niegdyś znanej podróżniczki, a dziś niepełnosprawnej, ekscentrycznej starszej pani, sprawiają. iż nieco bezwolna Joan decyduje się na ryzykowne działania.
Jednak jej postać, podobnie jak postaci męskie w tej powieści nie były dla mnie na tyle interesujące, aby lektura mnie zachwyciła. Przeczytałam, ale nie poczułam magii ani dreszczyku emocji.

horyzonty? Obie te prawdy znajdują potwierdzenie w historii Joan Seabrook. Rozbudzony w dzieciństwie przez ojca głód podróży i przygód, fascynacja osobą niegdyś znanej podróżniczki, a dziś niepełnosprawnej, ekscentrycznej starszej pani, sprawiają. iż nieco bezwolna Joan decyduje się na ryzykowne działania.
Jednak jej postać, podobnie jak postaci męskie w tej powieści nie...

Zdecydowanie najsłabsza książka tej Autorki
To powieść dla wytrwałych bowiem akcja rozwija się dopiero pod koniec

Zdecydowanie najsłabsza książka tej Autorki
To powieść dla wytrwałych bowiem akcja rozwija się dopiero pod koniec

Poprzednie powieści autorki, "Echa pamięci" i "Dziedzictwo" można powiedzieć pochłonęłam. "Echa pamięci" pozostaje w grupie niezapomnianych powieści obyczajowych. Tu jest niby wszystko czego potrzeba do dobrej lektury. Akcja osadzona w ciekawym egzotycznym miejscu (Oman) i czasie ( lata 50-te XX wieku oraz początki XX wieku, gdyż akcja toczy się dwutorowo). To czas walk w Omanie pomiędzy plemiona interioru pod przywództwem miejscowego imama, a wojskami sułtana będącego pod wpływem Brytyjczyków. Czasy trudne, ale i ciekawe. Joan przyjeżdża do tego niebezpiecznego kraju wraz ze swym narzeczonym, aby spełnić marzenie swojego nieżyjącego ojca. Tak naprawdę to również jej marzenie z dzieciństwa. Poznanie tajemniczej Arabii. Poznaje tajemniczą staruszkę Maud, Angielkę, która takie samo marzenie chciała spełnić pięćdziesiąt lat wcześniej. Poznajemy historię nieszczęśliwej miłości, zdrady i trudnej walki o swoje marzenia. Walki o wolność i niezależność kobiety w czasach, gdy bez mężczyzny u boku kobieta niewiele mogła zdziałać w życiu codziennym, a co dopiero w temacie realizowania swoich marzeń i pasji. Mogło być bardzo ciekawie, ale było zaledwie letnio. Może to za sprawą głównej bohaterki, trochę mdłej. Jej problemy zdawały się wydumane, a tło historyczne pozostało tylko słabo zarysowanym tłem. Szkoda, bo choć czytało się przyjemnie, pozostał niedosyt.

Poprzednie powieści autorki, "Echa pamięci" i "Dziedzictwo" można powiedzieć pochłonęłam. "Echa pamięci" pozostaje w grupie niezapomnianych powieści obyczajowych. Tu jest niby wszystko czego potrzeba do dobrej lektury. Akcja osadzona w ciekawym egzotycznym miejscu (Oman) i czasie ( lata 50-te XX wieku oraz początki XX wieku, gdyż akcja toczy się dwutorowo). To czas walk w...

Nie wzbudziła mojego zachwytu, choć pomysł na tę historie ciekawy, lecz momentami akcja rozwlekła, podobnie jak rozważania bohaterki na temat swoich uczuć.

Nie wzbudziła mojego zachwytu, choć pomysł na tę historie ciekawy, lecz momentami akcja rozwlekła, podobnie jak rozważania bohaterki na temat swoich uczuć.

Żar pustyni, palące słońce, dziecięce marzenia, kłamstwo, zemsta... Niektóre baśnie opowiedziane w dzieciństwie kształtują nasze dorosłe życie.

Mała Joan Seabrook, dzięki opowieściom ojca, przez większość życia marzy o wyjeździe na pustynię. Udaje jej się ziścić to marzenie jako dorosłej dziewczynie- wyjeżdża ze swoim narzeczonym na wyprawę do Omanu.

Na miejscu poznaję tajemniczą Maude, znaną podróżniczkę, uważaną w okolicy za dziwaczkę. Zafascynowana kobietą Joan daje się wciągnąć w serię momentami mrożących krew w żyłach wydarzeń...

Wciągająca opowieść z homoseksualizmem, rozczarowaniem i wygórowanymi ambicjami w tle. Polecam. Ciekawa i nieoklepana pozycja!

Ps. Początek książki trochę się dłuży ale polecam wytrzymać. Dalsza część jest świetna!

Żar pustyni, palące słońce, dziecięce marzenia, kłamstwo, zemsta... Niektóre baśnie opowiedziane w dzieciństwie kształtują nasze dorosłe życie.

Mała Joan Seabrook, dzięki opowieściom ojca, przez większość życia marzy o wyjeździe na pustynię. Udaje jej się ziścić to marzenie jako dorosłej dziewczynie- wyjeżdża ze swoim narzeczonym na wyprawę do Omanu.

Na miejscu poznaję...

Na przeczytanie "Angielki" Katherine Webb od dawna miałam ochotę za sprawą okładki i wydobywającego się z niej żaru pustyni. Przerażała mnie tylko jej objętość i sporo długich akapitów. Do tego niezwykle pracowity maj nie sprzyjał wytrwałej lekturze.

Jest rok 1958. Joan Seabrook, niedawno ukończyła archeologię. Nie ma jeszcze żadnego doświadczenia, a mimo to postanawia udać się do Omanu, do miasta Maskat i pustynnego fortu Jabrin. Z jednej strony jest to podróż, o której od dawna marzyła, a z drugiej strony wyrwanie się z Anglii być może pomoże jej oderwać się od osobistej tragedii, którą jest niedawna śmierć ojca. Poza tym Joan chce odwiedzić swojego brata Daniela, który walczy w konflikcie zbrojnym po stronie sułtana.
W Maskacie Joan poznaje swoją idolkę, wiekową, niepełnosprawną i wiodącą samotnicze życie Maude Vickery, niemal legendarną podróżniczkę, której udało się przebyć największą pustynię piaszczystą, Pusty Kwartał Arabii. Joan często odwiedza Maude, która wkręca ją w swoją intrygę.
Czy Joan uda się dotrzeć do Jabrin, gdzie do tej pory nie postała noga żadnego Europejczyka, a tym bardziej białej kobiety? Jakie przeszkody będzie musiała pokonać w dopinaniu swego? I na kogo może liczyć w tym dziwnym kraju pełnym nieznanych reguł i konwenansów?

Szczerze przyznam, że nie do końca zgadzam się, że tytułową bohaterką jest Joan, o czym można przeczytać w różnych opiniach na temat tej książki. Dla mnie to nie jest tak jednoznaczne, bo fabuła ciągnie się dwutorowo - raz dotyczy Joan w 1958 roku, innym razem Maude na początku XX w. Choć dzielą je lata, są do siebie niezwykle podobne - kontaktowe, przeżywające kryzys rodzinny, wrażliwe na cudzą tragedię, zranione w miłości, okłamywane przez bliskich, uparte, silne i potrafiące znieść fizyczne zmęczenie lub trudy poruszania się po pustyni.

Trochę denerwowało mnie ustawianie kobiet jako silniejszych w tej książce. Odnosiłam wrażenie, że postaci męskie są nie do końca przemyślane. Poza jednym wyjątkiem mężczyźni okazują się w tej książce słabeuszami wykorzystującymi kobiety i żyjącymi latami w kłamstwie.

Miałam chwilę, kiedy pomyślałam, że nie dam rady przeczytać tej książki. Zaczęłam się zwyczajnie nudzić. Denerwowało mnie niezdecydowanie Joan, ciągłe rozpamiętywanie pewnego zdarzenia, roztrząsanie sytuacji rodzinnej oraz oczekiwanie, że ktoś za nią podejmie decyzję związaną z jej życiem. Cieszę się, że jednak przeczytałam, bo autorka ciekawie poprowadziła zakończenie.

Na przeczytanie "Angielki" Katherine Webb od dawna miałam ochotę za sprawą okładki i wydobywającego się z niej żaru pustyni. Przerażała mnie tylko jej objętość i sporo długich akapitów. Do tego niezwykle pracowity maj nie sprzyjał wytrwałej lekturze.

Jest rok 1958. Joan Seabrook, niedawno ukończyła archeologię. Nie ma jeszcze żadnego doświadczenia, a mimo to postanawia ...

Początek nudnawy, po chwili w miarę się rozkręca. Wątek Maude dużo ciekawszy, ratuje tę powieść. Joan to nieporozumienie. Naiwna, niewiedząca czego chce, dziw bierze, że ktokolwiek traktował ją poważnie. I nie tylko bohaterka na minus, bo cały wątek z lat pięćdziesiątych nie daje rady. Szkoda. Czytało się nieźle, ale po świetnych "Echach pamięci" liczyłam na trochę więcej.

Początek nudnawy, po chwili w miarę się rozkręca. Wątek Maude dużo ciekawszy, ratuje tę powieść. Joan to nieporozumienie. Naiwna, niewiedząca czego chce, dziw bierze, że ktokolwiek traktował ją poważnie. I nie tylko bohaterka na minus, bo cały wątek z lat pięćdziesiątych nie daje rady. Szkoda. Czytało się nieźle, ale po świetnych "Echach pamięci" liczyłam na trochę...

Wyzwanie LC na maj (tytul jednowyrazowy)

Wyzwanie LC na maj (tytul jednowyrazowy)

To książka o dwóch kobietach, których młodość przypada w różnym czasie. Łączy je natomiast walka z ograniczeniami, jakie narzuca społeczeństwo, zawiedzione uczucia i pustynia.
Książki nie czytało się łatwo, odkładałam ją kilka razy, by wrócić do niej dopiero po paru dniach. To chyba efekt niezbyt płynnej akcji i niedopracowania pewnych wątków.
Natomiast zaletą książki jest postać Maude. Wyrazista, chwilami irytująca, ale przykuwająca uwagę i budząca podziw swoją niezłomnością w dążeniu do realizacji celów. Dzięki temu część powieści poświęconą tej postaci czytało się o wiele lepiej.
Książka wymagająca cierpliwości, ale ogólnie warta przeczytania.

To książka o dwóch kobietach, których młodość przypada w różnym czasie. Łączy je natomiast walka z ograniczeniami, jakie narzuca społeczeństwo, zawiedzione uczucia i pustynia.
Książki nie czytało się łatwo, odkładałam ją kilka razy, by wrócić do niej dopiero po paru dniach. To chyba efekt niezbyt płynnej akcji i niedopracowania pewnych wątków.
Natomiast zaletą książki...

"Angielka" okazała się dla mnie sporym rozczarowaniem.

Po opisie książki spodziewałam się klimatycznych scenerii (przede wszystkim rozgrzanej pustyni),przygód i emocjonującego rozwiązania głównej tajemnicy. Niestety nie odnalazłam tu tego wszystkiego. Intryga wydała mi się mało wiarygodna, nie wzbudziła też we mnie większych emocji.

Według mnie jest to książka przeciętnie napisana, z niesamowicie drażniącymi bohaterami i kiepskim tempem akcji.

"Angielka" okazała się dla mnie sporym rozczarowaniem.

Po opisie książki spodziewałam się klimatycznych scenerii (przede wszystkim rozgrzanej pustyni),przygód i emocjonującego rozwiązania głównej tajemnicy. Niestety nie odnalazłam tu tego wszystkiego. Intryga wydała mi się mało wiarygodna, nie wzbudziła też we mnie większych emocji.

Według mnie jest to książka...