Cały ten cykl to bardzo złośliwy dowcip Tomasza Piątka, który być może powiedział do jakiegoś fantasty: phi, to ma być literatura? Takie coś to ja napiszę lewą ręką na kacu (a raczej na głodzie heroinowym). Ciekawee, to napisz. No i wziął Piątek i napisał lewą ręką na głodzie cykl tak dobry, że fantaści, jak już pozbierali szczęki z podłogi, zakrzyknęli gromko i fałszywie: obrzydliwe, fatalne.
Jednocześnie, Piątek zrobił przykry dowcip samemu sobie, bo dla jaj i niechcący napisał jedną z najlepszych rzeczy w karierze.
"Rzekoma mniejszość etniczna numer 3" - mało komu się spodobało, prawda?

Cały ten cykl to bardzo złośliwy dowcip Tomasza Piątka, który być może powiedział do jakiegoś fantasty: phi, to ma być literatura? Takie coś to ja napiszę lewą ręką na kacu (a raczej na głodzie heroinowym). Ciekawee, to napisz. No i wziął Piątek i napisał lewą ręką na głodzie cykl tak dobry, że fantaści, jak już pozbierali szczęki z podłogi, zakrzyknęli gromko i fałszywie:...

Turpizm i absurd posunięty do granic mozliwości można by rzec. Nie to żeby mi to specjalnie przeszkadzało, tyle tylko, że brak w tym jakiegoś głębszego sensu. Po jakimś czasie kolejne obrzydliwości serwowane przez autora stają się po prostu nudne. Trzeci tom wlókł mi się niemiłosiernie z powodu owej powtarzalności. Może też dlatego że był najobszernieszy, całe 170 stron. Owszem, tu i ówdzie można trafić na ciekawe spostrzeżenie czy błysk fajnego humoru, ale to zdecydowanie za mało by można polecać tę pozycję. W sumie autor machnął coś koło 450 stron. Gdyby to skrócić do połowy i zostawić wszystkie sympatyczne momenty to może książka byłaby coś warta, a tak, mimo wszystko strata czasu i pieniędzy.

Turpizm i absurd posunięty do granic mozliwości można by rzec. Nie to żeby mi to specjalnie przeszkadzało, tyle tylko, że brak w tym jakiegoś głębszego sensu. Po jakimś czasie kolejne obrzydliwości serwowane przez autora stają się po prostu nudne. Trzeci tom wlókł mi się niemiłosiernie z powodu owej powtarzalności. Może też dlatego że był najobszernieszy, całe 170 stron....

W trzecim tomie wyjaśnia się, dlaczego w tym świecie jest tyle tortur i dlaczego państwo jest totalitarne. I właściwie wyjaśnia wszystkie zagadki, które były w poprzednich tomach. Trochę szkoda, że tę historię podzielono na trzy tomy po 150-160 stron - tak naprawdę można by to wydać w jednym 450-stronicowym tomie.
Język jest równie genialny jak w poprzednich tomach.
Co ciekawe, "Elfy i ludzie" to książka, w której chyba najwięcej jest o krasnoludach. Poza krasnoludami są praktycznie tylko tortury w Rombie, który jest w sumie dosyć rozczarowujący, bo po wzmiankach w poprzednich tomach spodziewałam się czegoś niesamowitego i nadprzyrodzonego, a to po prostu wielkie więzienie, w którym się torturuje ludzi (i nie tylko).

W trzecim tomie wyjaśnia się, dlaczego w tym świecie jest tyle tortur i dlaczego państwo jest totalitarne. I właściwie wyjaśnia wszystkie zagadki, które były w poprzednich tomach. Trochę szkoda, że tę historię podzielono na trzy tomy po 150-160 stron - tak naprawdę można by to wydać w jednym 450-stronicowym tomie.
Język jest równie genialny jak w poprzednich tomach.
Co...

Problem Tomasza Piątka jest taki, że mógł napisać wcale solidną dark fantasy z elementami humoru (krasnoludy),ale zamiast tego dał się ponieść i 3/4 tomów 2 i 3 wypełnił filozoficznymi rozważaniami. A raczej pseudofilozoficznymi, bo takie dysputy nad naturą dobra i zła, to ja pamiętam ze szkolnych korytarzy podstawówki. Więc z jednej strony mamy lejącą się ze stron książki grubo przesadzoną ohydę wszelkiej maści (która przez to robi się groteskowa a nie straszna) a z drugiej tę pseudofilozofię, która przez to "pseudo" też się robi groteskowa a nie poważna. Pomijając już fakt, że tej pseudofilozofii jest o wiele za dużo i o ile w niewielkiej ilości byłaby strawna, to tu wypełnia większość kartek okraszona opisami coraz bardziej absurdalnych tortur, z jakich nawet markiz de Sade śmiałby się do rozpuku (chociaż sam miał niepoślednią wyobraźnię).

Do tego nie mogę się pozbyć wrażenia, jakby fabuła powstawała bez ładu i składu. "O czym by tu dalej... Może wrzucimy krasnoludy do drzewa! Dawno zwierzątek nie było, zrobimy mordercze gluty w wodzie" itd.

No i ostatnia kwestia - po co i na co robić 3 cieniutkie książeczki po ok 150str każda, zamiast jednej 450-stronicowej? Nie mam pojęcia, poza oczywiście aspektem ekonomicznym - pewnie więcej się zarobi na 3 książkach po 20zł niż na jednej za powiedzmy 35zł. Mnie to jednak jakoś dodatkowo zniesmaczyło...

PS.
Próbowałam znaleźć te podobieństwa do Pratchetta, o których pisał mój przedmówca w swojej recenzji - słowo daję, jakoś mi umknęły. Pratchetta znam i bardzo cenię, ale u niego, mimo tempa pisania, każde słowo jest dopracowane i precyzyjne, fabuła spójna i dla każdego jest jasne, z czego sobie autor żartuje, a w przypadku pana Piątka już tego wszystkiego zabrakło. Wplecenie absurdu do fantastyki nie wystarczy, żeby pisać jak Pratchett.

Problem Tomasza Piątka jest taki, że mógł napisać wcale solidną dark fantasy z elementami humoru (krasnoludy),ale zamiast tego dał się ponieść i 3/4 tomów 2 i 3 wypełnił filozoficznymi rozważaniami. A raczej pseudofilozoficznymi, bo takie dysputy nad naturą dobra i zła, to ja pamiętam ze szkolnych korytarzy podstawówki. Więc z jednej strony mamy lejącą się ze stron książki...

Doskonała parodia wszystkiego co zaszufladkowano jako fantasy. Kpina z elfów, krasnoludów i innych baśniowych postaci. Można się doszukać podobieństwa opisywanego wymyślonego świata do Świata Dysku T.Pratchetta, lecz jeśli wspomniany T.Pratchett żartował sobie z fantasy, to T.Piątek brutalnie kpi sobie z gatunku. Doskonałe:) Książka zdecydowanie nie dla dzieci, ze względu na obrzydliwość i brutalność opisywanych tortur, i nie tylko...

Doskonała parodia wszystkiego co zaszufladkowano jako fantasy. Kpina z elfów, krasnoludów i innych baśniowych postaci. Można się doszukać podobieństwa opisywanego wymyślonego świata do Świata Dysku T.Pratchetta, lecz jeśli wspomniany T.Pratchett żartował sobie z fantasy, to T.Piątek brutalnie kpi sobie z gatunku. Doskonałe:) Książka zdecydowanie nie dla dzieci, ze względu...

Absolutnie nikomu nie polecam tej książki. Niewarta czytania nawet jako makabreska i tekst w stylu gore.

Absolutnie nikomu nie polecam tej książki. Niewarta czytania nawet jako makabreska i tekst w stylu gore.

Dla osób o mocnych nerwach. Wymyślność tortur stosowanych w Rombie (i poza nim również) jest wręcz porażająca. Lepiej sobie tego nie probować wyobrazić. Bardzo zawiodło mnie zakończenie.

Dla osób o mocnych nerwach. Wymyślność tortur stosowanych w Rombie (i poza nim również) jest wręcz porażająca. Lepiej sobie tego nie probować wyobrazić. Bardzo zawiodło mnie zakończenie.

W wielkim skrócie: cała seria to dla mnie jedno, wielkie WTF. Jeśli był tam jakiś głębszy sens to zginął pod zwałami ohydy i absurdu.

W wielkim skrócie: cała seria to dla mnie jedno, wielkie WTF. Jeśli był tam jakiś głębszy sens to zginął pod zwałami ohydy i absurdu.