Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Chciałbym powiedzieć, że w tej antologii każdy znajdzie coś dla siebie, ale nie jestem pewien, czy byłoby to zgodne z prawdą. Owszem, opowiadania są tu niezwykle różnorodne (horror, historia alternatywna, s-f),jednakże poziom niektórych z nich pozostawia wiele do życzenia. Mnie do gustu przypadły 4 opowiadania na 10 więc jest to raczej słaby wynik. Daruję, więc sobie tym razem jakieś odliczanie i ranking, skupię się na subiektywnych mini-recenzjach opowiadań które obroniły "Jeszcze nie zginęłą" (sic!). - "Joanna i aniołowie" M. Wójtowicz - bardzo ciekawy pomysł, prosta narracja, zalążek dłuższej powieści i przedsmak tego co byłoby dalej. Aniołowie jako broń masowego rażenia, kwestia wiary i niewiary oraz obcowania z wyższymi istotami. Ciąg dalszy możemy sobie wyobrazić, nakreślić samodzielnie i o to chyba właśnie autorce chodziło. - "Strażnik" T. Duszyński - Ciekawa narracja i przeskoki akcji. Dwa światy rodem z "Kingsajzu" (tylko bez krasnoludków ale za to z PoloCoctą!),duża ilość akcji i motywów szpiegowskich oraz pomysł na polskę-mocarstwo znany już z opowieści Pilipiuka. Mały minus za nieścisłości fabularne ale czyta się miło. - "Czarna dorożka" A. Przechrzta. Ciekawie zagrany motyw odwrócenia biegu osobistej historii. Autor rozlicza się z Powstaniem warszawskim oraz kombatantami wplatając w opowiadanie motyw dziadka: erudyty i mistyka oraz młodego pokolenia w osobach jego wnuczki i dziennikarzy na konferencji prasowej. Motyw fantastyczny - jest i go kupuję! - "Duchy w maszynach" A. Kańtoch. Najdojrzalsze, najciekawsze i najlepiej skrojone opowiadanie ze zbioru. Motyw duchów a'la "Szósty zmysł" i kosmitów a w tle postapokalipsa i niezwykłe zdolności ożywiania zmarłych. Dużo pomysłów, jeszcze więcej niedopowiedzeń i zawoalowanych motywów a w tle brzmi samozjadający się ouroboros. Raczej dla oczytanych i starszych czytelników. Minus - akcja rozgrywa się we Włoszech. Gdzie ta Polska, co nie zginęła? Poza podium (choć rankingu miało nie być) - "Grabarz i ogrodniczka" A. W. Sawicki. Opowiadanie o nekromantycznym okupancie i walczącymi z nimi, kontrolującymi naturę, powstańcami z Puszczy Kampinoskiej. Czegoś mi tu zabrakło. Niby jest tu "cała kupa" fantastyki i akcji jednak gdzieś zabrakło suspensu a na wierzch wypływa mnóstwo zgranych do bólu motywów. Spodoba się czytelnikom w wieku 16-20 lat. Resztę opowieści możecie sobie z powodzeniem darować. Słów kilka: "Pocałunek lasu" to niby oniryczno-wampiryczny horror o niezrozumiałym zakończeniu i przesłaniu. "Wystawa okrucieństw" to niezwykle makabryczny pseudo-horror o Polsce przyszłości, gdzie ludzie pozbawieni są empatii. "Lazaret" Pilipiuka to typowo "wędrowyczowski" styl, którego u autora nienawidzę, choć pozostałą twórczość lubię i cenię. "Piąta pora roku" to typowo historyczno-nużący Domagalski a Komuda i jego "1989" to wyjątkowo wulgarno-kloaczna proza.