Książkę skusiła mnie formą. Dosłownie :) Nieważna była treść, ale, ach, ta forma... Zapisy czatów, fragmenty raportów, transkrypcje, a nawet obrazy malowane słowami. Powieść kupiła mnie jeszcze przed przeczytaniem pierwszego zdania. Pytaniem było jedynie, czy treść jest adekwatna do tej niecodziennej, zachwycającej stylistyki.

Okazało się, że jak najbardziej :) Powieść dla raczej dużo starszej młodzieży, biorąc pod uwagę soczysty język (pomimo, a może właśnie przez zakreślenia wszystkich wulgaryzmów i nieprzyzwoitych słów), Powieść jest też bardzo realistyczna w kreśleniu postaci, chociaż wydawałaby się, że forma jest ograniczająca. Nic bardziej mylnego. Każdy z bohaterów jest osobnym tworem, każdy sposób komunikacji pomiędzy Alexandrem i Hypatią, obserwacji życia (np. przez kamery), bądź też osobiste notatniki, zapiski, myśli ludzi (i nie tylko) jest jedyny w swoim rodzaju. Psychologicznie bohaterowie nie mogliby być bardziej prawdziwi, łatwo wejść w skórę nie tylko Kady i Ezry, ale także postaci pobocznych.

Natomiast sama fabuła trzyma w napięciu, pomimo tego, że wprowadza elementy znane już z innych książek albo filmów. Niby nic nowego, ale jednak... Książkę czyta się też bardzo szybko, ponieważ gabaryty są dość mylące ;)

Ta książka to majstersztyk. Z niecierpliwością będę czekać na kolejne tomy Illuminae...

Książkę skusiła mnie formą. Dosłownie :) Nieważna była treść, ale, ach, ta forma... Zapisy czatów, fragmenty raportów, transkrypcje, a nawet obrazy malowane słowami. Powieść kupiła mnie jeszcze przed przeczytaniem pierwszego zdania. Pytaniem było jedynie, czy treść jest adekwatna do tej niecodziennej, zachwycającej stylistyki.

Okazało się, że jak najbardziej :) Powieść...