Przyjemnie się słuchało na Legimi :)

Przyjemnie się słuchało na Legimi :)

Aurora. Pożoga to drugi tom trylogii science-fiction napisanej przez duet Amie Kaufman i Jaya Kristoffa. Książka została wydana przez wydawnictwo Mag.

Recenzja zawiera lekkie SPOILERY dotyczące zakończenia tomu.

Nie ukrywam, że kiedy po nią sięgnęłam, wypełniały mnie liczne uprzedzenia po pierwszym tomie. Miałam trudność przejść ponad licznymi podobieństwami, które dostrzegłam między Aurorą. Przebudzeniem a serią Expanse. Jednak cieszę się, że mi się udało, bo ta część była zdecydowanie lepsza.

Naprawdę bardzo lubię relacje między bohaterami. Są równocześnie poważne, jak i przepełnione sarkazmem, że można w nim aż pływać. Widać, że tutaj autorzy dali pełen popis swoich umiejętności oraz zostawili dużo przestrzeni dla postaci, by pokazały, kim naprawdę są. Również akcja wydała mi się dużo lepiej dobrana i łatwiej mi było w nią uwierzyć - chociaż niektóre sytuacje wydawały się wręcz absurdalne. Mam wrażenie, że pisanie tej części stanowiło dla duetu autorskiego świetną zabawę.

Jednak była dla mnie dość przewidywalna i mało co mnie w niej zaskoczyło. Może dlatego ciągle mi w akcji, choć zdecydowanie ciekawej, czegoś brakowało. Mogła to być również kwestia zakończenia, które powinno być przesycone emocjami. Te jednak do mnie w ogóle nie dotarły.

Tak, bohaterowie znaleźli się w naprawdę kiepskich sytuacjach, tak wszystko zdawało się walić i nie widać było dla nich żadnych szans nawet na najmniejszy sukces. Ale nie czułam żadnego niepokoju. Do tego wszystkiego doszło także zamieszanie z czasem, które jasno informowało czytelnika, że w kolejnym tomie będą wariacje w chronologii i że one pewnie są ważne. Nie jestem fanką takich rozwiązań, bo zawsze wydają mi się niedopracowane lub dziurawe. Z tego powodu dość szybko zbudowały mi się w głowie nowe uprzedzenia dotyczące dalszej fabuły.

Do tego wszystkiego książka kończy się potężnym cliffhangerem, chyba największym, z jakim się spotkałam w książce. Było to... Zaskakujące, chyba jedyny zwrot akcji, którego się nie spodziewałam. I czuję się trochę oszukana z tego powodu, bo zakończenie tomu w chwili największego szczytu napięcia i fabuły wydaje się być zagraniem poniżej pasa.

Czy sięgnę po tom dalszy? Tak, bo mimo wszystko jestem ciekawa, jak to zostanie rozwiązane, bo żaden pomysł nie przychodzi mi do głowy. Tak naprawdę, gdyby nie końcówka i zatrzymanie akcji tekstem pokroju "ciąg dalszy nastąpi", ta książka mogłaby mi się naprawdę bardzo podobać.

Aurora. Pożoga to drugi tom trylogii science-fiction napisanej przez duet Amie Kaufman i Jaya Kristoffa. Książka została wydana przez wydawnictwo Mag.

Recenzja zawiera lekkie SPOILERY dotyczące zakończenia tomu.

Nie ukrywam, że kiedy po nią sięgnęłam, wypełniały mnie liczne uprzedzenia po pierwszym tomie. Miałam trudność przejść ponad licznymi podobieństwami, które...

Co to za ucięty koniec??! Tak w samym środku rozwiązania akcji? Ta końcówka to jest chyba jakiś żart, ale na szczęście trzeci tom mam tuż pod ręką.

Fabularnie jest super i podobają mi się twisty fabularne, te wstawki narracyjne czasami mnie irytowały, ale też rozumiem, że targetem jest prawdopodobnie młodszy czytelnik.

Lakoniczna wypowiedź, bo nie wiem co powiedzieć, nie sądziłam, że ten tom tak mi się spodoba. Druga kwestia, po prostu nie mogę się doczekać, by dokończyć serię, więc lecę czytać trzeci tom i mam nadzieję, że nie zniszczy mnie psychicznie...

Co to za ucięty koniec??! Tak w samym środku rozwiązania akcji? Ta końcówka to jest chyba jakiś żart, ale na szczęście trzeci tom mam tuż pod ręką.

Fabularnie jest super i podobają mi się twisty fabularne, te wstawki narracyjne czasami mnie irytowały, ale też rozumiem, że targetem jest prawdopodobnie młodszy czytelnik.

Lakoniczna wypowiedź, bo nie wiem co powiedzieć,...

Dużo akcji, dużo emocji. Czyta się jednym tchem.

Dużo akcji, dużo emocji. Czyta się jednym tchem.

Emocje rosną w miarę czytania.... czy coś takiego. Nie wiem, kiedy połknęłam 2 tom, a w zasadzie całą serię, bo tak mnie wciągnęło. Budowanie napięcia na mistrzowskim poziomie, powinniśmy się od autorów uczyć! Nie mogłam wytrzymać i po 3 tom sięgnęłam od razu...

Emocje rosną w miarę czytania.... czy coś takiego. Nie wiem, kiedy połknęłam 2 tom, a w zasadzie całą serię, bo tak mnie wciągnęło. Budowanie napięcia na mistrzowskim poziomie, powinniśmy się od autorów uczyć! Nie mogłam wytrzymać i po 3 tom sięgnęłam od razu...

Nie pamiętam dokładnie wydźwięku drugiego tomu, ponieważ od razu przeszedłem po nim do trzeciego i skończyłem całą serię praktycznie na wstrzymanym oddechu. Niech samo to świadczy o tym, jak wciągająca jest to historia.

Owszem, całość nadal jest lekko oklepana i podczas czytania cały czas miałem wrażenie, że "gdzieś już to widziałem". Mam nadzieję, że nie zrobią na tej podstawie filmu, bo ma predyspozycje do zostania stereotypową przygodową papką, których zbyt wiele ostatnio jest w kinach. Nie odda to sprawiedliwości książce, bo mimo schematów i uproszczeń, jest ona bardziej niż przyzwoita i wyróżnia się lekkością pióra i nieoczywistym drugim dnem.

Gdy przez większość akcji dzieją się rzeczy, które bardzo łatwo można przewidzieć, niespodziewane zwroty akcji robią tym większe wrażenie, przez co znowu skupia się uwagę i ostrożniej zgłębia fabułę. To buduje pewne uczucie, że "może jednak nie wszystko jest takie, jak się wydaje". To uczucie popchnęło mnie do natychmiastowego pojechania do Empiku po ostatni tom. Cliffhanger na końcu też nie był tu bez winy. I zdecydowanie było warto.

Nie pamiętam dokładnie wydźwięku drugiego tomu, ponieważ od razu przeszedłem po nim do trzeciego i skończyłem całą serię praktycznie na wstrzymanym oddechu. Niech samo to świadczy o tym, jak wciągająca jest to historia.

Owszem, całość nadal jest lekko oklepana i podczas czytania cały czas miałem wrażenie, że "gdzieś już to widziałem". Mam nadzieję, że nie zrobią na tej...

Konstruktywną opinię zawarłam pod 1 tomem, więc tam jej szukajcie.
Tutaj mam tylko dwie rzeczy do powiedzenia:
1) CZYTAJTA!!!!
2) Kal marry me.

Konstruktywną opinię zawarłam pod 1 tomem, więc tam jej szukajcie.
Tutaj mam tylko dwie rzeczy do powiedzenia:
1) CZYTAJTA!!!!
2) Kal marry me.

"Przy­cią­ga­nie to wię­cej niż słowa.
Mi­łość to kro­pla w oce­anie tego, co do niej czuję.
Mi­łość to rap­tem jedno słoń­ce na nie­bie peł­nym gwiazd".

Luty to miesiąc najbardziej kojarzony chyba z Walentynkami. I dokładnie w tym czasie czytałam "Aurorę. Pożogę" Amie Kaufman i Jaya Kristoffa (drugi tom genialnego cyklu sci-fi),gdzie są jedne z najcudowniejszych tekstów miłosnych, jakie czytałam. No zobaczcie ten cytat powyżej! Kaliis to ma gadane!

Wracając do książki, żebyście nie myśleli - druga część to nie jest cudowna sielanka wśród kwiatków i same romantyczne gesty. Chociaż znajdziecie tam momenty na pięknej ukwieconej łące, to właściwie powiedziałabym, że nasi ulubieni bohaterowie mają tutaj totalnie przechlapane. Od pierwszych stron czytałam w napięciu, nie mogąc uwierzyć, jak trudne stało się życie drużyny 312 Legionu Aurory. I tak jak w pierwszej części Kal przejął niemal monopol na moją hiper-sympatię, tak tutaj rozbudowane wątki sprawiły, że na równi uwielbiałam czytać historię z perspektywy Finiana, Tylera, Scarlett i oczywiście Aurory. Nawet chyba bardziej mnie wciągnął Fin i Tyler! Dowiadujemy się tutaj takich rzeczy! Mogę Wam powiedzieć, że wszystko toczy się w ten sposób, że tylko coraz bardziej zanurzacie się w ten świat i przeżywacie wydarzenia całym sobą. Zakończenie zaś... Och! Cóż to było za zakończenie! Chyba najlepszą rekomendacją jest tutaj fakt, że jak tylko zamknęłam książkę po przeczytania ostatniej strony, włączyłam apkę Empiku i zamówiłam trzeci tom. Od razu! To mówi samo za siebie, prawda?
Kocham ten cykl całym sercem!

"Przy­cią­ga­nie to wię­cej niż słowa.
Mi­łość to kro­pla w oce­anie tego, co do niej czuję.
Mi­łość to rap­tem jedno słoń­ce na nie­bie peł­nym gwiazd".

Luty to miesiąc najbardziej kojarzony chyba z Walentynkami. I dokładnie w tym czasie czytałam "Aurorę. Pożogę" Amie Kaufman i Jaya Kristoffa (drugi tom genialnego cyklu sci-fi),gdzie są jedne z najcudowniejszych tekstów...

Nie wiem jak to zrobili ale ocena rośnie względem pierwszej części, co za akcja!

Oczywiście przelatuję po ckliwych opisach czy innych dziecinnych interakcjach bo fabuła jest warta czytania dalej, a końcówka?! Dobrze, że jest już 3 część (niecała doba a ja już w 1/4 gdybym nie zasnął).

ps. bez spojlerów -> ktoś napisał to już wcześniej ale prawda ma głębsze dno, podoba mi się jak głęboko sięga tutaj intryga!

Nie wiem jak to zrobili ale ocena rośnie względem pierwszej części, co za akcja!

Oczywiście przelatuję po ckliwych opisach czy innych dziecinnych interakcjach bo fabuła jest warta czytania dalej, a końcówka?! Dobrze, że jest już 3 część (niecała doba a ja już w 1/4 gdybym nie zasnął).

ps. bez spojlerów -> ktoś napisał to już wcześniej ale prawda ma głębsze dno, podoba...

Wartka akcja, bohaterowie tacy "cute", duża poprawność i logiczność wydarzeń. Polecam :)

Wartka akcja, bohaterowie tacy "cute", duża poprawność i logiczność wydarzeń. Polecam :)