Przykra, ale i wyboista. Studium trafnych analiz o współczesności być może najbardziej obrazowo z całej jego twórczości. Opinie, że jest to niejako odbicie lustrzane "Nowego Wspaniałego Świata" nie są przesadzone. Człowiek jest w stanie nabruździć w samym sobie, tak samo jak system. Książka Houellebecqu'a może nieco bardziej bijąca w teraźniejszość, niż futurę; a może wręcz przeszłość, bo ukazująca pokoleniowe przejścia sprowadzające się do haseł: wojna-ruchy wyzwoleńcze-wolny rynek-konsumpcjonizm. Obawiam się, że historycznie zbliżamy się sprzężenia zwrotnego między dwoma arcydziełami. Z jednej strony jesteśmy "przeorani" samymi sobą, czy konsumpcjonizmem. Z drugiej postęp technologiczny poszedł tak daleko, że nie sposób przeoczyć władzy algorytmów, systemów AI i skłonności ludzkiej do swojego rodzaju technologicznej unifikacji. Obym okazał się oderwany od rzeczywistości, a to były tylko drakońskie fantazje zgodne z duchem tej powieści. Ratowanie się i somą i bromem jednocześnie, zdaje się, nic nie da.

Przykra, ale i wyboista. Studium trafnych analiz o współczesności być może najbardziej obrazowo z całej jego twórczości. Opinie, że jest to niejako odbicie lustrzane "Nowego Wspaniałego Świata" nie są przesadzone. Człowiek jest w stanie nabruździć w samym sobie, tak samo jak system. Książka Houellebecqu'a może nieco bardziej bijąca w teraźniejszość, niż futurę; a może wręcz...

Stałam się samotna przez tę książkę. Samotna i bliska śmierci.

Stałam się samotna przez tę książkę. Samotna i bliska śmierci.

Za bardzo przesiąknięta erotyzmem (pewnie dlatego tak dobrze przyjęła się we Francji),poglądy wyssane z palca, momentami inspirująca.
Czyta się bardzo przyjemnie, wciąga, dobre tempo.
Miejsca w powieści pokrywają się z rzeczywistością.
Dobra dla oderwania sie na chwile od poważniejszego czytania.

Za bardzo przesiąknięta erotyzmem (pewnie dlatego tak dobrze przyjęła się we Francji),poglądy wyssane z palca, momentami inspirująca.
Czyta się bardzo przyjemnie, wciąga, dobre tempo.
Miejsca w powieści pokrywają się z rzeczywistością.
Dobra dla oderwania sie na chwile od poważniejszego czytania.

Houellebecque ma we Francji status wybitnego pisarza. Jego pierwsza głośna książka, o której tu piszę, sprawia, że nie mam ochoty sięgać po następne. Jest to sprawnie napisana powieść, ale dość płaska myślowo. To satyra na współczesnego człowieka i różnych guru, którym, jak pisze autor, chodzi głównie o to, by przespać się z nieletnimi dziewczynami. Seks wyziera z co drugiego zdania, niestety w mało wyrafinowanej wersji, co sprawia, że ta książka szybko nuży. Sądzę, że stała się sławna, bo podobała się dziennikarzom i socjologom, na których "częstotliwości" autor "nadaje". Ale nie jest to wybitna literatura.

Houellebecque ma we Francji status wybitnego pisarza. Jego pierwsza głośna książka, o której tu piszę, sprawia, że nie mam ochoty sięgać po następne. Jest to sprawnie napisana powieść, ale dość płaska myślowo. To satyra na współczesnego człowieka i różnych guru, którym, jak pisze autor, chodzi głównie o to, by przespać się z nieletnimi dziewczynami. Seks wyziera z co...

Pierwsze zetknięcie z osławionym Houllebecq’iem. Miałem obawy, że będzie to przeintelektualizowany bubel opierający swój rozgłos jedynie/głównie na budzących emocje odważnych i kontrowersyjnych stwierdzeniach, dzięki którym m.in. autor zyskał rozgłos. Po przeczytaniu mogę uznać, że nie myliłem się zbytnio, jednakże do oceny muszę dołożyć coś jeszcze. Ten bubel czytało się naprawdę przyjemnie, a emocje wzbudzane były głównie przez opowiedziane historie bohaterów, okraszone przemyśleniami Houllebecq’a. Co do stylu i uczuć jakie wywoływała we mnie ta książka, to były one podobne do tych, które towarzyszyły mi przy najlepszych książkach Kundery. Stąd moja osobista opinia, pogląd i ocena: Houllebecq’a można albo czuć i chłonąć, albo nie. Ja należę do tej pierwszej grupy, więc szczerze polecam.

Pierwsze zetknięcie z osławionym Houllebecq’iem. Miałem obawy, że będzie to przeintelektualizowany bubel opierający swój rozgłos jedynie/głównie na budzących emocje odważnych i kontrowersyjnych stwierdzeniach, dzięki którym m.in. autor zyskał rozgłos. Po przeczytaniu mogę uznać, że nie myliłem się zbytnio, jednakże do oceny muszę dołożyć coś jeszcze. Ten bubel czytało się...

Książka arcydzieło. Do interpretacji na wielu poziomach, do powracania. Książka o sensie życia.
Warstwa fabularna, powierzchowna: dwóch przyrodnich braci, opuszczonych emocjonalnie, z trudnościami w nawiązywaniu relacji, jeden, którego towarzystwem są książki zostaje genialnym badaczem, drugi, prześladowany przez rówieśników, otyły, z kompleksami, szuka miłości fizycznej uprawiając na specjalnych wyjazdach wyuzdany seks. Ich partnerki, do relacji seksualnej, które cudem się znajdują w ich dojrzałych życiach, umierają.
Warstwa głębsza: rozważania dotyczące sensowności religii, rozumianej jako zbiór moralnych zasad i nimi definiujące jej jakość. Pochwała feminizmu, nawet jeśli kobiety są traktowane instrumentalnie. Rozważania dotyczące sensu życia, w oparciu o kwanty, kwarki, biologię molekularną, konieczność rozmnażania.
Ciekawy cytat: słowa Annabelle, iż wreszcie po latach zrozumiała, że mężczyźni nie uprawiają seks z kobietą bo ją kochają, oni uprawiają seks tylko gdy pożądają. Gdyby wiedziała o tym wcześniej nie byłaby tak nieszczęśliwa..
Warstwa emocjonalna: wszechobecny nihilizm. Smutek.
Houellebecq to geniusz i znów to udowadnia. Myślącym polecam. Purystom polecam zamknąć oczy gdyż dużo sprośności. Warto.
Ja przeczytam ją jeszcze raz. I będę do niej wracać. I jestem pewna, że za każdym razem z innymi przemyśleniami.

Książka arcydzieło. Do interpretacji na wielu poziomach, do powracania. Książka o sensie życia.
Warstwa fabularna, powierzchowna: dwóch przyrodnich braci, opuszczonych emocjonalnie, z trudnościami w nawiązywaniu relacji, jeden, którego towarzystwem są książki zostaje genialnym badaczem, drugi, prześladowany przez rówieśników, otyły, z kompleksami, szuka miłości fizycznej...

Takie nie wiadomo co. Niby ambitny zamysł o przemianach społecznych z profetyczną kodą, tyle że ta analiza to taka po łebkach i sztucznie naciągana pod hałas i awanturę, a finałowe wieszczenie to drobny, banalny pomysł w zasadzie nijak nie opisany, bo na to chyba wyobraźni przybrakło. Niby ambitny zamysł, a tak naprawdę porno zdobione psychologicznymi i społecznymi kontrowersjami. Powieść ma momenty zgrabne, jakoś tam wewnętrznie koherentne, jednak całość w mojej ocenie jest słabo doheblowana.

W ogólnej ocenie to książka z potencjałem, która potrzebuje sporego wysiłku przy dopracowaniu. To niemal brudnopis.
5/10

Takie nie wiadomo co. Niby ambitny zamysł o przemianach społecznych z profetyczną kodą, tyle że ta analiza to taka po łebkach i sztucznie naciągana pod hałas i awanturę, a finałowe wieszczenie to drobny, banalny pomysł w zasadzie nijak nie opisany, bo na to chyba wyobraźni przybrakło. Niby ambitny zamysł, a tak naprawdę porno zdobione psychologicznymi i społecznymi...

Trzeba mieć wielką odwagę (albo być pozbawionym mózgu narcyzem, jedno z dwojga ;)),żeby współcześnie napisać taką książkę. Wymęczyła mnie, nie lubię, gdy główny bohater jest tak antypatyczny, że aż mu współczuję.

Trzeba mieć wielką odwagę (albo być pozbawionym mózgu narcyzem, jedno z dwojga ;)),żeby współcześnie napisać taką książkę. Wymęczyła mnie, nie lubię, gdy główny bohater jest tak antypatyczny, że aż mu współczuję.

Mocno erotycyzująca, ale to tylko forma, pod którą skrywają się społeczno-filozoficzne pesymizma; z resztą, w ostatnich latach jeszcze więcej niż zwykle kręci się wokół seksu, spora część przestrzeni publicznej jest przeznaczona na dyskusje o orientacjach seksualnych, preferencjach seksualnach, tożsamościach seksualnych, politycznych programach seksualnych i tak dalej, więc erotomanizm jednego z bohaterów koresponduje z pewnym zachodnim trendem.

Mocno erotycyzująca, ale to tylko forma, pod którą skrywają się społeczno-filozoficzne pesymizma; z resztą, w ostatnich latach jeszcze więcej niż zwykle kręci się wokół seksu, spora część przestrzeni publicznej jest przeznaczona na dyskusje o orientacjach seksualnych, preferencjach seksualnach, tożsamościach seksualnych, politycznych programach seksualnych i tak dalej, więc...

Miała być depresja, ironia i marazm a wyszła mizoginia i normalizowanie przemocy seksualnej

Miała być depresja, ironia i marazm a wyszła mizoginia i normalizowanie przemocy seksualnej