Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ostatni tom to życie Józefa w Egipcie. Wtrącony do więzienia za nie swoje winy czyni duchowym ojcem swojego nadzorcę, przez umiejętność przepowiadania snów trafia na dwór młodziutkiego Faraona, gdzie dostępuje zaszczytnego stanowiska Drugiego w Państwie: Józefa Żywiciela, tego, który wedle sennej przepowiedni o siedmiu latach tłustych i chudych ma przygotować Egipt na lata chude. Wędrujemy również do ojca Józefa, który już opłakał rzekomą śmierć syna ale nigdy o Nim nie zapomniał. Sporo odniesień do bibli, mądre dysputy, malowniczy, barwny język pozwalający wyobrazić sobie opowiadaną historię jakbyśmy przy tym byli. Wielka literatura. Obcowanie z nią to uczta i zaszczyt. Serdecznie polecam doceniającym Wielkość.
A portret Józefa to mistrzostwo.

Ostatni tom to życie Józefa w Egipcie. Wtrącony do więzienia za nie swoje winy czyni duchowym ojcem swojego nadzorcę, przez umiejętność przepowiadania snów trafia na dwór młodziutkiego Faraona, gdzie dostępuje zaszczytnego stanowiska Drugiego w Państwie: Józefa Żywiciela, tego, który wedle...

Rozwiń

Zwiń

Pierwsza część, właściwie wstęp: Historie Jakubowe. Czyli opowieść o Ojcu Józefa. Początkowo trzeba przyzwyczaić się do nieco napuszonego wstępu, trudno połapać się w tej masie biblijnych imion. Ale gdy zaczyna się historia Jakuba..... jest to genialne! Jakub, za namową matki, zyskawszy podstępem błogosławieństwo Boga ucieka do swojego stryja Lebana, gdzie odpracowywuje najpierw siedem długich lat by móc pojąć za żonę Rachel, jego córkę... I tak to się zaczyna.. i tak to się toczy.. Przepiękny język, malowniczy opis, wzruszająca mądrość Jakuba, a w tle uwielbienie Rachel i obopólna miłość. Dobra, genialna literatura. Uczta dla umysłu. Warto.

Pierwsza część, właściwie wstęp: Historie Jakubowe. Czyli opowieść o Ojcu Józefa. Początkowo trzeba przyzwyczaić się do nieco napuszonego wstępu, trudno połapać się w tej masie biblijnych imion. Ale gdy zaczyna się historia Jakuba..... jest to genialne! Jakub, za namową matki, zyskawszy po...

Rozwiń

Zwiń

Niesamowita, piekielnie wyważona książka dla erudytów. Fascynująco czytało się o układzie pomiędzy Sartrem a Beauvoir, duchowych i intelektualnych bliźniakach, swoich najbliższych cenzorach i powiernikach, przyrzekających sobie maksymalną szczerość i autentyczność, co oznaczało również szczegółowe spowiadanie się z własnych uczuć i myśli dotyczących najbliższych kochanków. Twórca egzystencjalizmu, liberał, lewak, krytyk kolonii francuskiej w Algierii i wojny w Wietnamie, wielki, inteligentny, geniusz Sartre. I twórczyni feminizmu, podzielająca jego liberalne poglądy, podsuwająca i recenzująca jego pomysły wielka Simone de Beauvoir. Do końca zwracali się do siebie Vous, Pan, Pani. Co było oznaką wielkiego szacunku. Na łożu śmierci Sartre po raz kolejny wyznał: kochałem Panią, Kastorze.
Wzruszyła mnie ta książka, pokazując, jak już przed wojną i po można było stworzyć inną rolę dla kobiety, partnerki, intelektualistki, korzystającej z życia tak jak mężczyźni wolnościowej jednostki a nie kury domowej, żony, matki, podpórki męża. Beauvoir i Sartre. Sartre I Beauvoir. Mega!

Niesamowita, piekielnie wyważona książka dla erudytów. Fascynująco czytało się o układzie pomiędzy Sartrem a Beauvoir, duchowych i intelektualnych bliźniakach, swoich najbliższych cenzorach i powiernikach, przyrzekających sobie maksymalną szczerość i autentyczność, co oznaczało również szc...

Rozwiń

Zwiń

Ogrom pracy. Świetna, monumentalna powieść - biografia Potiomkina i Katarzyny Wielkiej. Właściwie laurka, która zupełnie zmieniła moje postrzeganie tego człowieka. Nowatorski w traktowaniu żołnierzy, dbający o ich dobrostan, genialny strateg, miłośnik kultury a przy tym cierpiący na dwubiegunówkę chadzający nago, puszczający gazy obżartuch, kochanek, przyjaciel i prawdopodobnie mąż Katarzyny Wielkiej. Łupiąc Krym Turkom zbudował Odessę, Sewastopol, Chersoń, do nowych miast sprowadzał muzułmanów, Żydów, Polaków, Greków, Azjatów, oczywiście wikłał się w wojny i miał na sumieniu pogromy, taki czas. Niesłusznie oskarżany przez sobie ówczesnych o kłamstwa, tworzenie kartonowych wsi, co obaliła sama Katarzyna. Znienawidzony przez syna Katarzyny nawet po śmierci nie zaznał spokoju. Wizjoner, któremu dopiero teraz Montefiore przywraca należną godność i cześć. Warto.
Opis miłości i wczesnych relacji Potiomkina i Katarzyny to majstersztyk, każdemu życzę takiego wzajemnego zrozumienia i takiej czułości.

Ogrom pracy. Świetna, monumentalna powieść - biografia Potiomkina i Katarzyny Wielkiej. Właściwie laurka, która zupełnie zmieniła moje postrzeganie tego człowieka. Nowatorski w traktowaniu żołnierzy, dbający o ich dobrostan, genialny strateg, miłośnik kultury a przy tym cierpiący na dwubie...

Rozwiń

Zwiń

Dość ciekawe czytadło. Początkowo trochę razi nieco przesadnie wystudiowany język ale... książka mimo wszystko coraz bardziej wciąga. Druga część zdecydowanie lepsza, bardziej realne dialogi, ciekawy zwrot akcji. Bardziej obyczajówka, choć też kryminał w wersji soft, gdzie co prawda nie asystujemy w prowadzeniu śledztwa ale uczestniczymy w życiu młodej graficzki, która po prababce, w wiosce nad urokliwym jeziorem odziedzicza dom... A sąsiadom giną niemowlęta... Czyta się względnie dobrze. Lubiącym lekką, nieskomplikowaną literaturę polecam. Głębi postaci, szerokiego tła niestety tu nie ma. Emocje po lekturze zdecydowanie letnie.... W sumie po lekturze nic nie pozostaje.. trochę szkoda.

Dość ciekawe czytadło. Początkowo trochę razi nieco przesadnie wystudiowany język ale... książka mimo wszystko coraz bardziej wciąga. Druga część zdecydowanie lepsza, bardziej realne dialogi, ciekawy zwrot akcji. Bardziej obyczajówka, choć też kryminał w wersji soft, gdzie co prawda nie as...

Rozwiń

Zwiń