Artykuły„Lata beztroski” – początek sagi o rodzinie Cazaletów, która wciągnie was jak serial „Downton Abbey”
2
ArtykułyW dobrym true crime czytelnik sam ma wyrobić sobie zdanie – twierdzi John Glatt
5
ArtykułyMiliony dla spółki Olgi Tokarczuk. Chodzi o technologię do tworzenia gier
26
ArtykułyKto zdobędzie literackiego Nobla 2024? Wytypuj i wygraj książki!
58
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Unicestwianie
- Kategoria:
- literatura piękna
- Tytuł oryginału:
- Anéantir
- Wydawnictwo:
- W.A.B.
- Data wydania:
- 2022-10-12
- Data 1. wyd. pol.:
- 2022-10-12
- Liczba stron:
- 624
- Czas czytania
- 10 godz. 24 min.
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788383182032
- Tłumacz:
- Beata Geppert
- Tagi:
- literatura francuska
Wyczekiwana powieść jednego z najgłośniejszych francuskich pisarzy.
W „Unicestwianiu” Michel Houellebecq przenosi nas w czas fikcyjnej kampanii przed wyborami prezydenckimi w 2027 roku. Odkrywa kulisy władzy, marketingu politycznego, bolączki społeczeństwa i nasze własne, pojedyncze. Głównym bohaterem powieści jest Paul, urzędnik z gabinetu ministra finansów, który stara się pogodzić karierę z kryzysem wieku średniego, umierającym ojcem i próbą naprawienia swojego małżeństwa. We francuskiej prasie pisze się, że powieść zaczyna się jak thriller polityczny, a kończy jak thriller filozoficzny. "Unicestwianie" to realistyczna powieść o akcentach dystopijnych, ale niepozbawiona nadziei, czułości i pewnego romantyzmu.
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Szukamy ofert...Patronaty LC
Książki autora
Mogą Cię zainteresować
Oficjalne recenzje
Już nie taki malkontent
Etykiet Michelowi Houellebecqowi przypisywano już niemało: mizantrop (z naciskiem na mizogina),islamofob, denialista – sam autor zdaje się wszystkie te określenia mieć w głębokim poważaniu i kontynuuje literacką karierę (choć słowo „kariera” też zapewne nie przypadłoby mu do gustu). Po „Uległości” i „Serotoninie” przyszedł więc czas na „Unicestwianie”. W swojej najnowszej książce Houellebecq kontynuuje pisanie o kwestiach już dobrze z jego twórczości znanych i prezentuje – miejscami – zaskakująco nowe do nich podejście.
Zacznijmy jednak od tego, co już znamy. W „Uległości”, wydanej w dzień zamachu na redakcję „Charlie Hebdo”, francuski pisarz przedstawił wizję niedalekiej przyszłości, w której do władzy dochodzi ugrupowanie składające się przede wszystkim z religijnych radykałów – Bractwo Muzułmańskie. Z charakterystycznym dla siebie brakiem zainteresowania tym, by tworzyć politycznie poprawne treści, Houellebecq poruszał w książce temat, mówiąc podniośle, zderzenia dwóch cywilizacji – postchrześcijańskiej i muzułmańskiej, pisał o polityce, kwestiach społecznych. Nie inaczej jest w przypadku „Unicestwiania” – jego główny bohater, Paul, urzędnik we francuskim ministerstwie finansów, przyjaciel samego ministra, jest na bieżąco z najważniejszymi dla państwa kwestiami, z bliska śledzi kampanię przed zbliżającymi się w 2027 roku wyborami prezydenckimi (jak i „Uległość”, „Unicestwianie” rozgrywa się w niedalekiej przyszłości). Tym razem jednak sporym zagrożeniem dla bezpieczeństwa kraju nie są muzułmanie, ale cyberprzestępczość i jej niszczejąca siła, mogąca prowadzić do śmierci setek i tysięcy ludzi „w realu”. W swojej analizie przyszłości autor zdaje się nie być jednak mimo wszystko tak pesymistyczny, jak w swoich poprzednich utworach.
W „Unicestwianiu” stał się też Houellebecq (o dziwo?) romantyczny, czuły, a nawet mający odrobinę nadziei. Owszem, jak i np. w „Cząstkach elementarnych” nie zabrakło u tego pisarza dość naturalistycznych opisów seksu, jednak pozostają one na drugim planie wobec życia uczuciowego Paula. Mężczyzna, przez lata mieszkający z żoną, z którą właściwie nie zamieniał nawet słowa, o zbliżeniach fizycznych nie wspominając, znajduje się w takim momencie życia, że dotkliwie uświadamia sobie, w jakim kryzysie znalazło się jego małżeństwo. W opisie jego późniejszych relacji z najbliższymi Houellebecq zdejmuje tak kojarzoną z tym twórcą maskę człowieka, któremu wszystko jest obojętne, podchodzącego do wszystkiego z cynicznym i pozbawionym optymizmu humorem.
Paul robi więc karierę, trwa w małżeńskim kryzysie, na dodatek jego ojciec, człowiek, na którym przez lata polegała cała rodzina, przechodzi udar, staje się sparaliżowany, zaczyna zależeć od najbliższych, choć to właśnie on niedawno stanowił dla nich oparcie. Paul oraz jego rodzeństwo, którego losy czytelnicy i czytelniczki również dość dobrze poznają, postanawiają jak najlepiej zająć się ojcem. Choroba rodziciela to już kolejna w tym momencie życia Paula sytuacja skłaniająca go do refleksji nad tym, w jaki sposób pokierować własną przyszłością.
Jak porównać „Unicestwianie” z innymi książkami Houellebecqa? Kiedy patrzę na recenzje w lubimyczytać.pl, widzę, że dla jednych jest „nudna i mało odkrywcza w porównaniu z innymi”. Ja czytałam ją z mniejszym zaangażowaniem niż „Uległość”, ale z większym niż „Serotoninę”. Innych zachwycają wspomniane nowe wątki, stanowiące promyk nadziei w tej załamanej zazwyczaj ludzką egzystencją twórczości francuskiego autora. I ja za to „Unicestwianie” cenię – warto je przeczytać nie tylko, jeśli jest się miłośnikiem tego pisarza.
Anna Sierant
Oceny
Książka na półkach
- 689
- 679
- 131
- 36
- 34
- 26
- 8
- 8
- 5
- 4
OPINIE i DYSKUSJE
wspaniała książka
wspaniała książka
Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo toJedna z jego najbardziej dojrzałych książek, na pewno wrócę. Polecam
Jedna z jego najbardziej dojrzałych książek, na pewno wrócę. Polecam
Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo toPierwsza pozycja tego autora, gdzie seksualne fiksacje nie grają pierwszoplanowej roli (a było to już lekko nużące). Tymczasem otrzymujemy powieść, którą czytałam sprawnie pomimo charakterystycznych mielizn i dłużyzn filozoficznych. W obliczu upływającego czasu nawet taki buntownik skandalista skłania się ku rodzinie i prostemu życiu.
Pierwsza pozycja tego autora, gdzie seksualne fiksacje nie grają pierwszoplanowej roli (a było to już lekko nużące). Tymczasem otrzymujemy powieść, którą czytałam sprawnie pomimo charakterystycznych mielizn i dłużyzn filozoficznych. W obliczu upływającego czasu nawet taki buntownik skandalista skłania się ku rodzinie i prostemu życiu.
Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo toNiestety mocno rozczarowująca. Po Serotoninie, uważam Unicestwianie za wyraźny spadek formy. Bardzo mało było tego, czego u Houellebecqa cenię najbardziej, czyli obrazu dzisiejszego świata, chylącej się z wolna ku upadkowi cywilizacji Europejskiej, przedstawianego poprzez małe detale, a pozwalające przełożyć to na większą całość. Przykładowo, wybory prezydenckie we Francji, są tematem tak nieistotnym, tak zbędnym, że w książce zasadniczo mogłoby w ogóle ich nie być. To samo tyczy się całej intrygi z atakami terrorystycznymi, która zasadniczo niczego do całej historii nie wnosi, a jej zakończenie jest tak miałkie, że wręcz pozostawia czytelnika z poczuciem pustki i rozczarowania. Dramat rodzinny, dramat głównego bohatera, chociaż wyraźnie stara się chwytać za serce, pomimo tragizmu, nijak ma się do angażujących historii poprzednich bohaterów Houellebecqa. Niestety, raczej nie polecam.
Niestety mocno rozczarowująca. Po Serotoninie, uważam Unicestwianie za wyraźny spadek formy. Bardzo mało było tego, czego u Houellebecqa cenię najbardziej, czyli obrazu dzisiejszego świata, chylącej się z wolna ku upadkowi cywilizacji Europejskiej, przedstawianego poprzez małe detale, a pozwalające przełożyć to na większą całość. Przykładowo, wybory prezydenckie we Francji,...
więcejOznaczone jako spoiler Pokaż mimo toDo bólu przeciętna powieść którą, na przekór, czyta się bardzo dobrze. Kolejny u Houellebecqa smutny francuz w średnim wieku snuje się po Paryżu i okolicach. W wydarzeniach mających wpływ na historię świata udziału nie bierze, ale jest blisko i wszystko opisuje. Są tajemnicze organizacje, są spiski, są zamachy, gdzie giną setki ludzi - jednak, po zdiagnozowaniu nowotworu, jesteśmy już tylko świadkami umierania narratora i o tajemniczych zamachowcach, jak o Little People z 1Q84 Murakamiego, mamy już nigdy więcej niczego się nie dowiedzieć. I to ma w sumie sens - bo co by mnie obchodziła wielka polityka, kiedy tygodnie liczyłbym od naświetlań do wlewów z chemii. Główny bohater był wdzięczny za prozę Arthura Conana Doyla, która odrywała jego myśli w trakcie długich godzin na oddziale chemioterapii. I Unicestwienie Houellebecqa też jest taką książką - może i natężenie zdarzeń spotykające jedną francuską rodzinę jest aż nadto nieprawdopodobne, a raczej prawdopodobne jedynie w Tureckich serialach, to pozwala się oderwać na kilka godzin od własnego życia.
Do bólu przeciętna powieść którą, na przekór, czyta się bardzo dobrze. Kolejny u Houellebecqa smutny francuz w średnim wieku snuje się po Paryżu i okolicach. W wydarzeniach mających wpływ na historię świata udziału nie bierze, ale jest blisko i wszystko opisuje. Są tajemnicze organizacje, są spiski, są zamachy, gdzie giną setki ludzi - jednak, po zdiagnozowaniu nowotworu,...
więcejOznaczone jako spoiler Pokaż mimo toWymęczyła mnie ta książka. Ciągle czekałam na jakąś puetne, rozwój akcji, a Autor tylko podkładał kłody pod nogi głównemu bohaterowi. Ciężko to było już przełknąć pod koniec i mimo, że rozumiem przekaz, to jakoś mi to nie pasuje do stylu pisania Michela. To na razie moja pierwsza i ostatnia książka autora.
Wymęczyła mnie ta książka. Ciągle czekałam na jakąś puetne, rozwój akcji, a Autor tylko podkładał kłody pod nogi głównemu bohaterowi. Ciężko to było już przełknąć pod koniec i mimo, że rozumiem przekaz, to jakoś mi to nie pasuje do stylu pisania Michela. To na razie moja pierwsza i ostatnia książka autora.
Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo toKsiążka tak naprawdę o nadziei. Nietypowa dla "enfant terrible" współczesnej literatury.
Książka tak naprawdę o nadziei. Nietypowa dla "enfant terrible" współczesnej literatury.
Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo toFrancja, niedaleka przyszłość. Mający ustąpić po dwóch kadencjach prezydent staje przed wyborem swojego następcy. W międzyczasie dochodzi do licznych cyberataków, prawdopodobnie obliczonych na destabilizację władzy. Do gry wkracza DGSI, czyli francuskie służby specjalne…
Nie kojarzy się z literaturą piękną, prawda? Mimo to, przechodząc przez wątek obyczajowy i pokazując cierpienie pewnej rodziny, autor znacząco odbija od początkowo obranego kursu i przechodzi do rozważań egzystencjalnych. Gdybym tego nie przeczytał, w życiu bym nie uwierzył, że taka mieszanka może się udać.
A czy się udaje? Przeczytałem i nie jestem już w szoku. Tak.
Francja, niedaleka przyszłość. Mający ustąpić po dwóch kadencjach prezydent staje przed wyborem swojego następcy. W międzyczasie dochodzi do licznych cyberataków, prawdopodobnie obliczonych na destabilizację władzy. Do gry wkracza DGSI, czyli francuskie służby specjalne…
więcejOznaczone jako spoiler Pokaż mimo toNie kojarzy się z literaturą piękną, prawda? Mimo to, przechodząc przez wątek obyczajowy i pokazując...
Poddałam się po 2/3 szkoda mi było czasu na czytanie jej do końca. Koszmarnie nudna, grafomańska. Autor, który przez lata hołdował hedonizmowi nagle zwraca się ku konserwatywnej wizji świata, w której jedyną wartością ma być rodzina, a odpowiedzialność za jej szczęście, funkcjonowanie ma oczywiście spadać na barki kobiet. Nigdy nie rozumiałam fenomenu Houellebecqua i chyba już nie zrozumiem.
Poddałam się po 2/3 szkoda mi było czasu na czytanie jej do końca. Koszmarnie nudna, grafomańska. Autor, który przez lata hołdował hedonizmowi nagle zwraca się ku konserwatywnej wizji świata, w której jedyną wartością ma być rodzina, a odpowiedzialność za jej szczęście, funkcjonowanie ma oczywiście spadać na barki kobiet. Nigdy nie rozumiałam fenomenu Houellebecqua i chyba...
więcejOznaczone jako spoiler Pokaż mimo toPierwsza jego książka, którą odpuściłam w trakcie czytania i pewnie nigdy nie wrócę
Pierwsza jego książka, którą odpuściłam w trakcie czytania i pewnie nigdy nie wrócę
Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo to