Czytane lata temu. Ocena całego cyklu.

Czytane lata temu. Ocena całego cyklu.

Opowieść o Ramzesie , który od najmłodszych lat ukochał ziemię egipską z jej świątyniami, dzikie tereny Nubii, gorące piaski pustyni oraz Nil dający życie.
Jako drugi syn faraona Setiego, wiedział, że jego starszy brat ma zostać królem, mimo to wielbił swego ojca, który stawiał przed Ramzesem najróżniejsze wyzwania, by w końcu mianować go swoim następcą.
To opowieść o młodym, mężnym chłopcu, przygotowywanym do rządzenia wielkim krajem , jakim był Dolny i Górny Egipt, o człowieku niezłomnym ale sprawiedliwym i prostolinijnym, miłujący swój kraj i lud, mającego wizję wielkiego państwa. O przyjaźni i zdradzie, nienawiści, miłości i namiętności, rządzy władzy i bogactwa.
Autor w bardzo przystępny sposób przybliżył nam historię starożytnego Egiptu. Nie ma tu zawiłych narracji lecz wartka i barwna akcja oraz proste ale jakże ludzkie emocje.
Od zawsze fascynował mnie ten odległy świat faraonów, piramidy i świątynie stawiane swoim bogom. Jestem bardzo ciekawa dalszych części.

Opowieść o Ramzesie , który od najmłodszych lat ukochał ziemię egipską z jej świątyniami, dzikie tereny Nubii, gorące piaski pustyni oraz Nil dający życie.
Jako drugi syn faraona Setiego, wiedział, że jego starszy brat ma zostać królem, mimo to wielbił swego ojca, który stawiał przed Ramzesem najróżniejsze wyzwania, by w końcu mianować go swoim następcą.
To opowieść o...

Pierwszy tom trylogii egipskiej. Świetnie nakreślony okres przejęcia władzy przez Ramzesa, jednego z najwybitniejszych władców starożytnego Egiptu. Autor w bardzo realistczny sposób opisuje życie oraz zwyczaje starożytnych. Nie brak również intryg na dworze królewskim.

Pierwszy tom trylogii egipskiej. Świetnie nakreślony okres przejęcia władzy przez Ramzesa, jednego z najwybitniejszych władców starożytnego Egiptu. Autor w bardzo realistczny sposób opisuje życie oraz zwyczaje starożytnych. Nie brak również intryg na dworze królewskim.

Po prostu rewelacyjne książki! Są nasycone emocjami, wiele razy przeszedł mnie dreszcz czy zakręciła się w oku łza. Polecam wszystkim.

Po prostu rewelacyjne książki! Są nasycone emocjami, wiele razy przeszedł mnie dreszcz czy zakręciła się w oku łza. Polecam wszystkim.

Czyta się dobrze, tylko Jacq jest dyrektorem Instytutu Ramzesa w Paryżu i czytelnik może pomyśleć, że wydarzenia w całej 5-ciotomowej powieści to fakty historyczne... no i klops...

Czyta się dobrze, tylko Jacq jest dyrektorem Instytutu Ramzesa w Paryżu i czytelnik może pomyśleć, że wydarzenia w całej 5-ciotomowej powieści to fakty historyczne... no i klops...

Ostatnie cztery tygodnie nie należały do najszczęśliwych dla procesu odchamiania i wchłanianie nie tyle książek co nawet filmów szło opornie lub wcale. Ostatnio poczułam w sobie przypływ energii i rozpoczęłam proces nadrabiania zaległości. Na pierwszy ogień poszły pierwsze tomy chyba najsłynniejszej powieści słynnego francuskiego egiptologa, Christiana Jacqa. Dodam, że to nie pierwsze moje spotkanie z tym pisarzem. Na początku 2009 roku wczytywałam się w czterotomowych "Tajemnicach Ozyrysa". Styl Jacqa jest rozpoznawalny, nie tyle w strukturze i bogactwie słowa ile w szkicach postaci i założeń fabularnych. Pisarz potrafi swoją ogromną wiedzę na temat starożytnego Egiptu przekuć w ciekawe i wciągające powieści. Zdaję sobie jednak sprawę, że nie każdy będzie w stanie poczuć te klimaty i stylistykę.

Tytułowy bohater to nikt inny jak Ramzes II, wielki faraon z XIX dynastii, przez Greków zwany Ozymandiasem. Jeżeli ktoś szuka stricte naukowych i zgodnych z dotychczasowymi odkryciami informacji o życiu Ramzesa, niech omija tę książkę. Jeżeli jednak pragnie wybrać się na wycieczkę do starożytnego Egiptu, poczytać o przenikaniu się świata bogów i ludzi, znaczeniu faraona i potęgi tamtejszej administracji - może śmiało sięgać. Nie brak przygód, intryg i walki dobra ze złem. Jacq drobiazgowo opisuje życie starożytnych Egipcjan, że czytelnik nie powinien mieć większych problemów z wczuciem się w tamte czasy.

Ramzes jest drugim synem faraona Setiego i jego Wielkiej Małżonki Królewskiej Tui. Jego starszy brat Szenar od początku nosi w sobie przekonanie, że to on zostanie faraonem po śmierci ojca. Czemu miałby myśleć inaczej? Jako pierworodny syn, który dobrze poznał zasady rządzenia państwem i nie dawał powodów by stać się niegodnym najwyższej funkcji. Może i miał słabość do luksusu i jadła, a przede wszystkich do luksusowych i niezwykłych waz, ale czy miał konkurencję? W Ramzesie? Młody, impulsywny co spędza wiele czasu na rozrywkach i ćwiczeniach? Jednak pewnego dnia Seti poddał młodszego syna pierwszej próbie z bykiem. Po tym wydarzeniu Ramzes nie mógł się opędzić od myśli, że Seti chce uczynić go faraonem. Pragnienie władzy stało się obsesją, czynił co w jego mocy by stać się godnym następcą. Jednak nie od razu otrzyma pewność, nie raz będzie musiał przełknąć gorycz porażki i zawodu. Jednak nie trudno się domyślić, że zostanie faraonem i stanie się obiektem intryg nie tylko Szenara, ale też ich siostry Grymaśnej. Jednak Jacq potrafił interesująco rozpisać okres od pierwszej próby do mianowania Ramzesa następcą Setiego.

Jednak 708 stron nie dałoby się rozpisać mając ubogi zestaw bohaterów. Przyjaciele ze szkoły: Setau, Asza, Ameni i Mojżesz, Izet urodziwa przyszła druga małżonka Ramzesa gdyż pierwszą zostanie piękna i mądra Nefertari. Po drodze pojawi się pirat Serramanna, postacie znane z wojny trojańskiej: Menelaos i Helena. Nie zabraknie też Homera pracującego nad "Illiadą". Muszę przyznać, że pisarz zgrabnie wykorzystuje znane z historii postacie i wplata w fabułę jak coś oczywistego i naturalnego. W scenie w której Mojżesz chwali się Ramzesowi ze sztuczki z wężem jakiej nauczył się od Setau - wiedziałam w jakim kierunku będzie zmierzać jego postać. Wątek Mojżesza to obserwowanie wydarzeń i znaków doprowadzających do wydarzeń znanych ze Starego Testamentu. Tylko czy sztuczka z wężami zrobi wtedy wrażenie na faraonie? To mnie naprawdę ciekawi.

Jedna rzecz wręcz paruje z prozy Jacqa - pasja i szacunek dla kultury antycznej Górnego i Dolnego Egiptu. Faraon jest człowiekiem niezłomnego charakteru, obdarzony przygniatającą charyzmą, wielki duchem i intelektem. Wierny tej jedynej, ale na pierwszym miejscu stawiający Egipt i Zasadę. Niektórym taki obraz władcy idealnego i niezwyciężonego może razić. Czasami uduchowione i przepoetyzowane dialogi (zwłaszcza między zakochanymi) dostarczały niemało irytacji. Jednak ten aspekt i parę jemu pokrewnych nie przekreśliły przyjemności czytania. Wtopiłam się w świat starożytnego Egiptu, który funkcjonuje dzięki prawom bogini Maat i przenikliwości faraona wspieranego przez mądrą małżonkę. W tamtym świecie bogowie nie są czystymi symbolami, ale wpływają na jego kształt i bogactwo.

Wydawnictwo Zysk i S-ka pierwsze dwa tomy wydało w jednym egzemplarzu. Wczoraj skończyłam czytać tom trzeci, który również planuję uwiecznić w postaci wpisu. Mimo garści minusów, pisarstwo Christiana Jacqa do mnie przemawia. Bez względu na wrażenia z ostatniego tomu "Ramzesa", chcę poznać inne jego powieści - mam nadzieję, że schematy widoczne w "Tajemnicach Ozyrysa", powtórzone czasem w "Ramzesie" nie będą kuły po oczach w innych jego książkach. Mimo wszystko tak opisany świat okazał się oazą dla mojej duszy

Ostatnie cztery tygodnie nie należały do najszczęśliwych dla procesu odchamiania i wchłanianie nie tyle książek co nawet filmów szło opornie lub wcale. Ostatnio poczułam w sobie przypływ energii i rozpoczęłam proces nadrabiania zaległości. Na pierwszy ogień poszły pierwsze tomy chyba najsłynniejszej powieści słynnego francuskiego egiptologa, Christiana Jacqa. Dodam, że to...