- Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LCKatharsis
Wydawnictwo: Sonia Draga Cykl: Oblicza Victorii Bergman (tom 3) kryminał, sensacja, thriller
368 str. 6 godz. 8 min.- Kategoria:
- kryminał, sensacja, thriller
- Cykl:
- Oblicza Victorii Bergman (tom 3)
- Tytuł oryginału:
- Pythians anvisningar
- Wydawnictwo:
- Sonia Draga
- Data wydania:
- 2014-10-22
- Data 1. wyd. pol.:
- 2014-10-22
- Data 1. wydania:
- 2012-05-22
- Liczba stron:
- 368
- Czas czytania
- 6 godz. 8 min.
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788375089356
- Tłumacz:
- Wojciech Łygaś
- Tagi:
- literatura szwedzka
Trzeci tom bestsellerowej szwedzkiej trylogii "Oblicza Victorii Bergman" sprzedanej do 35 krajów!
Wyróżniona m.in. nagrodą specjalną przez Szwedzką Akademię Twórców Literatury Kryminalnej!
Poznaj najmroczniejsze zakamarki chorego ludzkiego umysłu!
„Kryminalna trylogia Oblicza Victorii Bergman okazała się sukcesem − i słusznie. Oprócz klasycznej narracji rodem ze skandynawskiej literatury noir mamy tu wnikliwe, niemal psychiatryczne studium szaleństwa, które narodziło się z trudnej do wyobrażenia seksualnej opresji”. Piotr Kofta, WprostPorównaj ceny
Porównywarka z zawsze aktualnymi cenami
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Szukamy ofert...Patronaty LC
Książki autora
Mogą Cię zainteresować
Oficjalne recenzje
„Oblicza Victorii Bergman” – jedna z najlepszych trylogii ostatnich lat
W moim czytelniczym dorobku pojawiło się już wiele mrocznych historii rodem z dobrze rozwiniętej wyobraźni ich autorów. Jedne porażały głównymi wątkami, w których trup słał się gęsto, drugie imponowały nienaganną kreacją bohaterów, a trzecie zapierającymi dech w piersiach zwrotami akcji. Które z nich cenię najmocniej? Te, które są w stanie zagwarantować mi wszystkie wymienione wartości w jednym tytule – a niełatwa to sztuka. Nieczęsto zdarza mi się trafiać na takie perełki. Aż tu nagle pewnego pięknego dnia w moje ręce wpada „Obłęd”, pierwsza część trylogii „Oblicza Victorii Bergman” szwedzkiego duetu o pseudonimie Erik Axl Sund.
I zaczyna się. Przerażające i drastyczne morderstwa – jedno za drugim – których ofiarami padały dzieci. Bezwzględny morderca pozbawia je wybranych części ciała i porzuca zmasakrowane zwłoki tam, gdzie teoretycznie każdy mógłby odkryć jego tożsamość, a jednak nikomu to się nie udaje: w centrum tętniącego życiem Sztokholmu. Rozwikłania dramatycznej zagadki śmierci ofiar podejmuje się pani komisarz Jeanette Kihlberg. Splot zdarzeń oraz przychylny los sprawiają, że w śledztwie pomaga jej znana i ceniona w środowisku psycholog Sofia Zetterlund.
O ile w pierwszym tomie przyglądamy się głównie samej sprawie oraz śledztwu, o tyle w drugim autorzy nakreślają nam znacznie bliżej sylwetkę Sofii – w końcu nie bez powodu uczynili ją bohaterką trylogii. A kobieta to szalenie tajemnicza, pełna zagadek, ze skomplikowaną i dramatyczną przeszłością.
Co przynosi trzeci tom pt. „Katharsis”? Na początku zdecydowanie chaos: natłok postaci oraz sytuacji odrobinę przygniata. Bardzo pomocny jest w tym momencie spis bohaterów umieszczony na początku powieści. Na szczęście ów rozgardiasz daje się szybko opanować i ustępuje on miejsca… czystej psychologii. Chyba tak najlepiej można ująć w słowa całość trzeciego tomu trylogii.
Tym razem również mamy do czynienia ze zbrodnią, z ofiarami, ze skrupulatnie i szczegółowo opisywanym śledztwem. Jednak nie to jest najważniejsze w przypadku „Katharsis”. Tu liczy się przede wszystkim mroczna otchłań nie tyle psychopatycznego mordercy, ile człowieka naznaczonego chorobą psychiczną, a także analiza motywów jego postępowania i wpływ traumatycznych przeżyć z lat dziecięcych na wybory podejmowane w dorosłości. Nie będzie przesadą, jeśli powiem, że w przypadku tej powieści mamy do czynienia z wnikliwym studium przypadku osoby naznaczonej dysfunkcją psychiczną (w dużo mocniejszym i dokładniejszym stopniu, niż to miało miejsce w „Traumie”).
Co ciekawe, autorzy nie oparli stworzonej przez siebie historii tylko na własnej fantazji. Bardzo umiejętnie pod tę fikcyjną opowieść podpięli przypadki seryjnych morderców. Zbrodnicze poczynania Eda Geina czy Andrieja Czikatiło nie miały przed duetem absolutnie żadnych tajemnic i zostały bardzo dokładnie opisane w tej książce. Podobnie rzecz ma się w jednostkami chorobowymi, które panowie zdecydowali się opisać. Jestem pod wrażeniem tak dobrego przygotowania się pisarzy.
Szybko daje się też zauważyć, że trylogia jest bardzo dobrze skomponowana, wszystkie tomy świetnie się ze sobą łączą i zazębiają, tworząc harmonijną i spójną całość. To, co nie było jasne w pierwszym czy drugim, przestaje być zagadką w trzecim. Nie jestem jedynie usatysfakcjonowana samym zakończeniem, na które autorzy się zdecydowali. Liczyłam na mocniejsze uderzenie, na epilog, który nie dałby mi spać w nocy, ale… Nie jest powiedziane, że nie spodoba się on każdemu, wszak każdy ma inny gust.
Czy teraz, gdy mam ogląd na całość cyklu, nadal chcę Wam go polecać? Jak najbardziej! Z ręka na sercu muszę przyznać, że na płaszczyźnie psychologicznej to jeden z najlepszych znanych mi tytułów (zwłaszcza tom ostatni). Naprędce ciężko mi teraz podać jeden, który choćby w małym stopniu by mu dorównywał.
Nie wyobrażam sobie także, by któryś z fanów powieści z dreszczykiem, w których psychika bohaterów stanowi ich najważniejszą siłę napędową, nie przeczytał „Obliczy Victorii Bergman”. To wyśmienita trylogia, której naprawdę fenomenalnym zwieńczeniem jest „Katharsis” – istna wisienka na torcie!
Ewa Szczepańska
666 428 114Oceny
Książka na półkach
- 846
- 466
- 243
- 23
- 17
- 17
- 12
- 10
- 9
- 9
Cytaty
Podobne książki
Przeczytaj także
OPINIE i DYSKUSJE
Zabrakło mi tego "coś" i czytało się tak średnio. Temat dzieci zawsze boli. No ale......
Lubię inną energię🫤😕
Zabrakło mi tego "coś" i czytało się tak średnio. Temat dzieci zawsze boli. No ale......
Pokaż mimo toLubię inną energię🫤😕
Trylogia jest mega mocna... Chwilami wręcz musiałam zrobić sobie przerwę... Ostatnia część wręcz wgniata w fotel.
Trylogia jest mega mocna... Chwilami wręcz musiałam zrobić sobie przerwę... Ostatnia część wręcz wgniata w fotel.
Pokaż mimo toCałą trylogię czytało się świetnie. Styl też mi nie przeszkadzał. Jednak jestem trochę rozczarowana zakończeniem. Niby wyjaśnione, ale jakoś nie do końca. Nie czuję spójności, nie do końca wiadomo kto dlaczego i jak.
Całą trylogię czytało się świetnie. Styl też mi nie przeszkadzał. Jednak jestem trochę rozczarowana zakończeniem. Niby wyjaśnione, ale jakoś nie do końca. Nie czuję spójności, nie do końca wiadomo kto dlaczego i jak.
Pokaż mimo toCiekawe zakonczenie serii. Znowu bylo dosc makabryczne, jednak całość fajna i zgrabna . Polecam
Ciekawe zakonczenie serii. Znowu bylo dosc makabryczne, jednak całość fajna i zgrabna . Polecam
Pokaż mimo toByły momenty, które wydawały mi się śmieszne. Wiertarka w brzuchu, misja Berkovitza i jego wspomnienia
sprzed siedemdziesięciu lat, dziesięć worków papieru wyrzuconego do jeziora, mało odporna psychicznie pani komisarz (oglądanie filmów z dziećmi). Ostatnia partia książki była gorsza. Ale w sumie OK. Policjantka nadal drętwa i surowa, i otwarta się staje tylko w ramionach psycholożki. A psycholożka rozlicza się z sobą, wyjeżdża w siną dal i wysyła do policjantki wiadomość: wybacz.
Czyta się dobrze, a niektóre krótkie fragmenty są znakomite.
Były momenty, które wydawały mi się śmieszne. Wiertarka w brzuchu, misja Berkovitza i jego wspomnienia
więcej Pokaż mimo tosprzed siedemdziesięciu lat, dziesięć worków papieru wyrzuconego do jeziora, mało odporna psychicznie pani komisarz (oglądanie filmów z dziećmi). Ostatnia partia książki była gorsza. Ale w sumie OK. Policjantka nadal drętwa i surowa, i otwarta się staje tylko w ramionach...
Bardzo ciekawa trylogia. Polecam
Bardzo ciekawa trylogia. Polecam
Pokaż mimo toPrzeczytałam całą serię tylko dlatego, że fizycznie miałam je na półce. Nie są to złe powieści, ale czytanie o cierpieniu dzieci nie przychodzi mi łatwo. Nie kupię więcej książek tego duetu.
Przeczytałam całą serię tylko dlatego, że fizycznie miałam je na półce. Nie są to złe powieści, ale czytanie o cierpieniu dzieci nie przychodzi mi łatwo. Nie kupię więcej książek tego duetu.
Pokaż mimo toLubię skandynawską literaturę, ale tutaj coś nie zaiskrzyło. Niby wszystko w porządku. Fabuła ciekawa, bohaterka interesująca, a mimo wszystko strasznie ciągnęła mi się ta trylogia.
Lubię skandynawską literaturę, ale tutaj coś nie zaiskrzyło. Niby wszystko w porządku. Fabuła ciekawa, bohaterka interesująca, a mimo wszystko strasznie ciągnęła mi się ta trylogia.
Pokaż mimo toIm bliżej końca tym słabiej. Bardzo wydumane rozwiązanie.
Im bliżej końca tym słabiej. Bardzo wydumane rozwiązanie.
Pokaż mimo toWbrew pozorom jestem zadowolona z tej lektury. Jak w poprzednich częściach - ma swoje wzloty i upadki (raz tak wciąga, że nie można się oderwać, a innym razem tak się ciągnie jak flaki z olejem).
Autor porusza ciekawy i bardzo trudny temat jakim jest pedofilia. Muszę przyznać, że wspaniale wyszło mu zaburzenie u Sofii, gdzie myślałam, że to ona zabija i miło było mnie się rozczarować, jak okazało się inaczej. Przedstawienie córki Victorii też jest ciekawe, jednakże można by jej poświęcić więcej czasu, ale że akcja w większości toczyła się wokół Sofii i Janet, to wybaczam :)
Najbardziej jednak zadowoliło mnie zakończenie - nie ma szczęśliwego i złego zakończenia historii. Autor pozostawił sobie drogę na dalszą kontynuację, ale mam nadzieję, że nie będzie ciągnął dalej tego wątku i pozostawi postacie tak jak zostawił. Otwarte zakończenie wyszło mu bardzo dobrze. Jak codzienność.
Wbrew pozorom jestem zadowolona z tej lektury. Jak w poprzednich częściach - ma swoje wzloty i upadki (raz tak wciąga, że nie można się oderwać, a innym razem tak się ciągnie jak flaki z olejem).
więcejOznaczone jako spoiler Pokaż mimo toAutor porusza ciekawy i bardzo trudny temat jakim jest pedofilia. Muszę przyznać, że wspaniale wyszło mu zaburzenie u Sofii, gdzie myślałam, że to ona zabija i miło było mnie się...