Duma mnie rozpiera jak cholera.
Powód może prozaiczny ale bój o dokończenie był momentami heroiczny.
Były upadki, były wzloty, rzekłbym, że pierwsze (i ostatnie) z tym duetem pisarskim koty za płoty.
Wymęczyłem się nie na żarty a koniec był rozczarowujący i z tego czegoś co włos na głowie jeży obdarty.
Miłość ma do skandynawskich pisarzy tak czysta, niewinna i prawdziwa została zmolestowana przez Panów Pisarzy.

Duma mnie rozpiera jak cholera.
Powód może prozaiczny ale bój o dokończenie był momentami heroiczny.
Były upadki, były wzloty, rzekłbym, że pierwsze (i ostatnie) z tym duetem pisarskim koty za płoty.
Wymęczyłem się nie na żarty a koniec był rozczarowujący i z tego czegoś co włos na głowie jeży obdarty.
Miłość ma do skandynawskich pisarzy tak czysta, niewinna i prawdziwa...

Obłęd. Nie pamiętam, żeby jakaś inna książka tak mnie wymęczyła. Za dużo tu jak na mnie przemocy i fizycznej i psychicznej. Pierwsza, najsłabsza część ma kilka fragmentów do których zapewne będą się onanizować różni psychopaci, ale potem autorzy nabierają coraz więcej ogłady i już tak nie epatują. Nie epatują, ale jest i tak ciężko. Nic nie idzie po naszej myśli, zmieniamy zdanie o bohaterach powieści, nienawidzimy, wybaczamy, czujemy gorycz porażki. Śledztwo w zasadzie niczego nie wyjaśnia. Wszyscy coś tracą bezpowrotnie. A co najważniejsze nie możemy się od tego oderwać. Bardzo dobry kryminał psychologiczny.

Obłęd. Nie pamiętam, żeby jakaś inna książka tak mnie wymęczyła. Za dużo tu jak na mnie przemocy i fizycznej i psychicznej. Pierwsza, najsłabsza część ma kilka fragmentów do których zapewne będą się onanizować różni psychopaci, ale potem autorzy nabierają coraz więcej ogłady i już tak nie epatują. Nie epatują, ale jest i tak ciężko. Nic nie idzie po naszej myśli, zmieniamy...