Na pewno w swoim gatunku jest to świetna powieść - high fantasy, wielkie potęgi, losy świata, miecze, moce, namiętności... Jest to też wzór tego, jak budować świat od nowa - jeżeli ktoś koniecznie chce, bo nie wydaje mi się, żeby naszemu czegoś brakowało.

Faktycznie, spreny, które długo mnie denerwowały jako bezsensowny wymysł wprowadzony na siłę dla udziwnienia świata, okazały się mieć swoje precyzyjnie wyznaczone miejsce w rzeczywistości. Zwierzęta czy rośliny, które całkowicie się różnią od tego, co znamy, różnią się nieprzypadkowo - zostały ukształtowane przez prawa swojego uniwersum.

Co mnie raziło już w pierwszej scenie, bijatyki na bankiecie, to opisywanie asasyna, jakby był bohaterem gry komputerowej: ma dwie czy trzy supermoce; jak naciśnie jeden guzik, to chodzi po ścianach, a jak inny, to zadaje większe obrażenia. Niby jest to jakoś tam wytłumaczone, ale sprawia wrażenie schematyczności i sztuczności.

Bohaterowie są wiarygodni i ciekawi, można się do nich przywiązać. Elementy humoru pomagają przyswoić rozmach tej książki.

Męczący był dla mnie patos i rozmiar opowieści, ale trudno mi to nazwać wadą, bo to raczej osobiste preferencje. Chociaż byłem sceptyczny z początku, książka naprawdę mnie wciągnęła i raczej przekonała do siebie.

Jeśli ktoś lubi epickie fantasy w rodzaju "Koła czasu", koniecznie. Jeśli patos go irytuje albo nie ma ochoty wiązać się na kilkanaście lat (bo tyle zajmie dokończenie cyklu, jeśli kiedyś to nastąpi), niech sięgnie po coś lżejszego.

Na pewno w swoim gatunku jest to świetna powieść - high fantasy, wielkie potęgi, losy świata, miecze, moce, namiętności... Jest to też wzór tego, jak budować świat od nowa - jeżeli ktoś koniecznie chce, bo nie wydaje mi się, żeby naszemu czegoś brakowało.

Faktycznie, spreny, które długo mnie denerwowały jako bezsensowny wymysł wprowadzony na siłę dla udziwnienia świata,...