Od czasu debiutu, Samancie wciąż nie udało się znaleźć męża, więc postanawia sobie, że zostanie starą panną. Nie podoba się to jej rodzinie, nie wiedzą oni jednak, że dziewczyna została boleśnie zraniona przez swoją pierwszą wielką miłość, właśnie podczas sezonu, gdy debiutowała. Pewnego dnia na spacerze spotyka tajemniczego nieznajomego, którego bierze za biednego architekta krajobrazu, tudzież ogrodnika. Spędzają ze sobą mnóstwo czasu, zaprzyjaźniają się. Zdarzają się nawet lekko niestosowne sytuacje, ale świadków, więc nie mają się czym martwić. A potem nagle ona wyjeżdża, nie dowiadując się kim on jest naprawdę. A on jedzie za nią aż do nielubianego Londynu, by uczestniczyć w tych balach, gdzie jest i ona. A ona tymczasem spotyka kogoś, kogo spotkać absolutnie nie chce. Tego, który złamał jej serce sześć lat temu. Co z tego trójkąta wyniknie? I czy Sam dowie się w końcu kim jest ten ubogi architekt, który według niej jest mile widziany w towarzystwie, bo projektuje tym ludziom ogrody?

Książka lekka, barwna i sprawnie wprowadza nas w klimat tamtych czasów, gdy panienki miały swe debiuty, a przebywanie w jednym pomieszczeniu z mężczyzną bez przyzwoitki było totalnie niestosowne. Czasami irytowała mnie bohaterka swoimi wymysłami, ale z drugiej strony chyba trzeba jej to wybaczyć. W końcu pod wpływem silnych sentymentów każdy może chwilami tracić głowę. Podobała mi się też bohaterka widziana oczami zakochanego w niej markiza Carew. Miłość, przyjaźń, zazdrość- Mary Balough obdarza nas niezłym wachlarzem uczuć. Polecam :)

Od czasu debiutu, Samancie wciąż nie udało się znaleźć męża, więc postanawia sobie, że zostanie starą panną. Nie podoba się to jej rodzinie, nie wiedzą oni jednak, że dziewczyna została boleśnie zraniona przez swoją pierwszą wielką miłość, właśnie podczas sezonu, gdy debiutowała. Pewnego dnia na spacerze spotyka tajemniczego nieznajomego, którego bierze za biednego...

Przyjemny, stonowany romans. Dosyć realistyczny bez zbędnych, naciąganych i nużących scen.
Brak szalonej akcji wcale nie przeszkadzał.
Bohaterowie pasujący do epoki ( co jest wielka rzadkością w tego typu "dziełach".

Przyjemny, stonowany romans. Dosyć realistyczny bez zbędnych, naciąganych i nużących scen.
Brak szalonej akcji wcale nie przeszkadzał.
Bohaterowie pasujący do epoki ( co jest wielka rzadkością w tego typu "dziełach".

drugi raz 2006 ;o)

drugi raz 2006 ;o)

Mary Balogh posiada wyjątkową umiejętność tworzenia pięknych historii miłosnych i kreowania naprawdę uroczych bohaterów i w tej książce swój talent wykorzystała doskonale. Bardzo lubię też jej sposób opisywania scen miłosnych, w których dominuje subtelność i niedopowiedzenie, bez nadmiernego epatowania erotyką i szczegółami anatomiczno-fizjologicznymi. Bardzo polecam!

Mary Balogh posiada wyjątkową umiejętność tworzenia pięknych historii miłosnych i kreowania naprawdę uroczych bohaterów i w tej książce swój talent wykorzystała doskonale. Bardzo lubię też jej sposób opisywania scen miłosnych, w których dominuje subtelność i niedopowiedzenie, bez nadmiernego epatowania erotyką i szczegółami anatomiczno-fizjologicznymi. Bardzo polecam!

Książka w niektórych momentach ciągnęła mi się, ale szybki obrót akcji na końcu pochłoną mnie zaskakująco. Na leniwe dni w sam raz.

Książka w niektórych momentach ciągnęła mi się, ale szybki obrót akcji na końcu pochłoną mnie zaskakująco. Na leniwe dni w sam raz.

Zgadzam sie z opinią Bene. Urocza, najbardziej chyba klasyczna opowieść miłosna, bez zbędnych, wymęczonych komplikacji akcji, tak czestych w róznych romansidłach. W moim rankingu Balogh na wysokim miejscu.

Zgadzam sie z opinią Bene. Urocza, najbardziej chyba klasyczna opowieść miłosna, bez zbędnych, wymęczonych komplikacji akcji, tak czestych w róznych romansidłach. W moim rankingu Balogh na wysokim miejscu.

Romansidło, ale dosyć ambitne. Warto przeczytać.

Romansidło, ale dosyć ambitne. Warto przeczytać.

Kolejna przyjemna książka autorki. Przenosimy się oczywiście do dziewiętnastowiecznej Anglii i spotykamy młodą kobietę już po dwudziestce, która łatwo "skóry nie sprzeda". Mimo wielu propozycji małżeńskich nie decyduje się na ten krok. Pewnego dnia podczas wizyty u swej kuzynki w czasie spaceru spotyka mężczyznę, który podaje się za architekta krajobrazu w majątku sąsiada. Wydaje się tematyka bardzo tendencyjna ale w tym konkretny przypadku nadmienię, że mężczyzna ten jest kaleką. W wieku dziecięcym spadł z konia i miał niedowład ręki i nogi. W związku ze swoim kalectwem jego kontakt w otoczeniem był ograniczony i nie był osobą przodującą na salonach.
Książka ciekawa jest właśnie dlatego, że nie jest taka cukierkowa, gdzie wszyscy są piękni, bogaci i przystojni. Tutaj mamy styczność z uczuciem, który rodzi się w wyniku bliższego poznania człowieka takim jaki on jest a nie jak wygląda. Z obawami o akceptację osoby a nie wielkości przywilejów i portfela.

Kolejna przyjemna książka autorki. Przenosimy się oczywiście do dziewiętnastowiecznej Anglii i spotykamy młodą kobietę już po dwudziestce, która łatwo "skóry nie sprzeda". Mimo wielu propozycji małżeńskich nie decyduje się na ten krok. Pewnego dnia podczas wizyty u swej kuzynki w czasie spaceru spotyka mężczyznę, który podaje się za architekta krajobrazu w majątku sąsiada....

Świetna książka...

Świetna książka...

Dobry romans historyczny, a nie tandetna podróbka gatunku

Dobry romans historyczny, a nie tandetna podróbka gatunku