Cytat dnia
Przypomniał sobie, jak płakała, z jaką rozpaczą i smutkiem. Przeklinał siebie w duchu tysiące razy. Chryste, jak mógł być taki ślepy, twardy...
Najnowsze artykuły
Artykuły7 gotyckich powieści na mgliste dni
27
Artykuły„Psychoza”, „Lśnienie”, „Zagłada domu Usherów”, czyli różne oblicza motywu szaleństwa w literaturze
17
ArtykułyCzytamy w weekend – Światowy Dzień Zwierząt 2024
405
ArtykułyReese Witherspoon i Harlan Coben piszą wspólną powieść. Premiera thrillera już w przyszłym roku36
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
2009
2004
1996
1996
1996
Pierwszy raz Samantha James 
Przyznam, że nie wiem, co napisać. Spodziewałam się, że będzie to lekki i przyjemny romans, a wcale taki nie był. Zawiła akcja mimo skromnej liczby bohaterów wprowadziła zamęt do mojej głowy.
Proste życie Elisabeth komplikuje się, gdy umiera jej ojciec. Jako silna i niezależna kobieta (co dziwne, jak na tamte czasy) wyjeżdża do Bostonu, żeby znaleźć ukochanego, którego widziała tak krótko. Super, rzuć wszystko, co masz i pędź za miłością! Ale jasne, przecież to romans, więc tak, biegniesz i chwytasz się jedynej nadziei. A więc płynie statkiem, a tam się okazuje, że wszystkie marzenia, nadzieje legły w gruzach, w dodatku poważnie choruje... i poznaje brata swojego ukochanego, bo ukochany zniknął.
Ciekawa lektura, pełna psychicznej brutalności i dla mnie nie do końca zrozumiała - bo skoro Liz jest taka silna i niezależna, to czemu nie mówi wszystkiego, co myśli? Ale owszem, warto poczytać, podziwić się i spróbować wczuć w klimat tamtych czasów.
Pierwszy raz Samantha James
Hm... Nie mogę powiedzieć, że jestem miłośniczka romansów, jednak czasem lubię jakiś sobie przeczytać. Ten budził we mnie mieszane uczucia: z jednej strony chciałam skończyć czytanie, z drugiej byłam ciekawa, jakie kleje losu czekają bohaterów. I po skończeniu czytania mogę stwierdzić, że gdyby akcja działa się w naszych czasach, wysłałabym głównego bohatera do psychologa (rozumiem jego zachowanie, ale nie popieram). Wyciągnęłam również bardzo ważny wniosek: w związku nie powinno być tajemnic. Niby proste, ale bohaterowie o tym zapomieli, przez co stało się to, co się stało.
Ktoś może mi powiedzieć, że bez takich zawirowań nie byłoby książki. Albo, że nie byłby to romans. Jednak jeśli mam czytywać książki tego gatunku, to oczekuję miłego oderwania się od rzeczywistości, a nie denerwowania się na bohaterów...
