Nigdy w życiu nie czytałam powieści, która pozwala się wyciszyć. Dopóki nie trafiłam na 'A lasy wiecznie śpiewają'.
To jest genialna saga rodzinna, i to przez duże 'S' i duże 'R'. Niesamowity klimat norweskich lasów i ludzkich losów, gdzie, co najdziwniejsze, nic nie dzieje się bez przyczyny. Może zabrzmi to dziwnie, ale podczas lektury tej powieści miałam wrażenie, że wszystko jest takie... bez emocji, jakby np. śmierć bliskiej osoby była przewidziana jako coś naturalnego. Jeżeli popatrzymy na współczesne powieści, gdzie kipi ekshibicjonizmem i różnymi emocjami, to 'A lasy wiecznie śpiewają' mogą wydawać się bezpłciowe. A tak nie jest. Losy starego Daga, jego potomków i innych członków rodziny to po prostu koleje losu człowieka i pokazanie tego, przed czym nikt nie ucieknie. To opanowanie narratora i postaci daje całej książce dziwnego uroku. Czytasz dalsze rozdziały, gdzie, praktycznie, nic szczególnego się nie wydarza, ale chcesz dalej je poznać i aż płoniesz z ciekawości, co będzie w przyszłości. Bardzo dobre jest też zestawienie dynamicznego, liberalnego miasta ze spokojem i magią wsi, gdzie mieszkają główni bohaterowie. Odnosiłam wrażenie, że z jednego opisu, gdzie dowiaduję się o tym, że zmienia się historia i co plotkują w mieście, przenoszę się w baśniową krainę, gdzie czas stoi w miejscu. I to było piękne w 'A lasy wiecznie śpiewają'. Plus RÓWNIE piękne opisy przyrody - mimo że nie przepadam za tymi rzeczami w książkach, to chylę czoła przed autorem i jego piórem.
Po przeczytaniu tej 'cegły' (dwie części sagi) jestem tak spokojna, jak nigdy. Ciekawa jestem, czy jest jeszcze inny czytelnik, który po 'A lasy wiecznie śpiewają' ma poczucie totalnego wyciszenia. Takich książek chyba już tylko ze świecą szukać.

Nigdy w życiu nie czytałam powieści, która pozwala się wyciszyć. Dopóki nie trafiłam na 'A lasy wiecznie śpiewają'.
To jest genialna saga rodzinna, i to przez duże 'S' i duże 'R'. Niesamowity klimat norweskich lasów i ludzkich losów, gdzie, co najdziwniejsze, nic nie dzieje się bez przyczyny. Może zabrzmi to dziwnie, ale podczas lektury tej powieści miałam wrażenie, że...