Niewielu słyszało o niewielkim, zagubionym wśród łąk, wydm i mgieł, miasteczku North Hampton, do którego jeśli ktoś trafił, to zupełnie przypadkowo. Położonym na samym skraju Atlantyku, w którym żyli od pokoleń ludzie utrzymujący się z darów ziemi i morza. Nieliczni pracowali dla innych tak, jak matka Joanna – gospodyni domowa, jej starsza córka – bibliotekarka i najmłodsza Freya – barmanka. Na pozór przeciętne miasteczko, jakich wiele na całym świecie z jeszcze bardziej przeciętnymi mieszkańcami tworzącymi klany rodzinne.
Na pozór.
Bo tak naprawdę ten punkt, którego nie zaznaczono nawet na mapie, skrywał "szew między dwoma światami i bronił miasta przed mroczną krainą ciemności", a trzy kobiety z rodziny Beauchamp – czarownicami. Niestety, pozbawionymi mocy i zdolności magicznych przez radę i skazanymi na życie przeciętnego człowieka wśród słabych ludzi. Uwięzionymi w śródświecie.
Dożywotnio!
Czyli praktycznie na zawsze, biorąc pod uwagę ich nieśmiertelność poprzez zdolność odradzania się w nowym ciele. Pierwsza zakaz złamała Freya, najbardziej zbuntowana i niepokorna istota spośród kobiecej trójki, komponując, mieszając i podając nieszczęśliwym klientom w barze miłosne drinki. Potem Joanna użyła magii w codziennych pracach domowych, a Ingrid zaczęła leczyć ludzi.
To były dobre czarownice, przynoszące ulgę ludziom w fizycznym i psychicznym cierpieniu.
Jednak w miasteczku i wokół niego zaczęły pojawiać się niebezpieczne, mroczne i trudne do wyjaśnienia przypadki – bezpłodność kobiet, choroby i śmierć ludzi, podziemna eksplozja, martwe zwierzęta i trudna do zidentyfikowania mazista toksyna rozlewająca się na powierzchni oceanu i zatruwająca powietrze. Spokojne dotychczas miejsce opanowywało zło oplatające dusze i ciała mieszkańców srebrną nicią, z którym czarownice, łamiąc narzucone przez radę wszystkie zakazy i nakazy, zaczęły prowadzić własną walkę i śledztwo, tropiąc jego przyczynę i źródło.
Opowieść o tym wciągnęła mnie w wir magicznej przygody.
Odnalazłam w niej tak dobrze znany mi styl narracji i prowadzenia fabuły przez autorkę z cyklu dla młodzieży Błękintokrwiści – powolne wprowadzanie w kreowaną rzeczywistość, która pod powierzchnią współczesnych czasów, kryła w sobie prastarą magię sięgającą mitów. Były więc nadprzyrodzone zdolności wybranych bohaterów na tle przeciętnych ludzi należących do innego świata i rasy, była walka dobra ze złem, były wyraziste białe i czarne charaktery, było narastające tempo akcji i porywające tornado przygody, była skomplikowana miłość Frei do dwóch braci, było nawet nawiązanie do Błękitnokrwistych (w powieści gości tak dobrze znana mi, arogancka Mimi Force!) oraz nowy element, który dotychczas autorka w młodzieżowych powieściach konsekwentnie pomijała.
Seks!
A dokładniej opisy scen seksualnych, które ze smutkiem muszę określić jako bardzo nieudane. To najsłabszy (na szczęście jedyny!) element powieści. A szkoda, bo zarysowany wątek miłosny już od początku był bardzo ciekawy i odważny. Przecież niecodziennie narzeczona kocha się w toalecie z właśnie przybyłym i poznanym bratem narzeczonego na przyjęciu zaręczynowym, aż pojawia się dym ze spalonych kwiatów od eksplozji skondensowanego pożądania! Śmiałe sceny erotyczne w oprawie magii i narastającego, wzajemnego uwodzenia oraz walki z własnym sumieniem i uczciwością, mogłyby dodać smaku tej historii. Tymczasem otrzymałam beznamiętne, lektorskie szkice rodem z filmów pornograficznych zamieniających tak pięknie opisaną miłość w seks i… tylko seks, a język użyty do ich tworzenia zadziwiał mnie prostotą, jeśli nie prymitywizmem! Opis tej skomplikowanej miłości zatrzymałabym w kadrze do gry wstępnej, pozostawiając jej dalszy ciąg wyobraźni czytelnika i darując sobie określenia typu: "kiedy tak sobie dogadzali cali zdyszani albo leżący pod nią Bran wydał z siebie potężny ryk" albo "i znów na nią naparł, i znów, i znów…"
Na szczęście było tych groteskowych scen, przyprawiających mnie o zawał z powodu ryku i zadyszki galerników ruchów frykcyjnych, tylko dwie.
No, ale autorka chciała napisać tym razem powieść dla dorosłych, myśląc, że umieszczenie w niej śmiałej i odważnej erotyki będzie jedynym elementem odróżniającym ją od powieści dla młodzieży. Problem polega na tym, że albo się to potrafi (a potrafi niewielu!) i tworzy takie wysublimowane sceny, jak Elżbieta Cherezińska w Sadze Sigrun albo nie potrafi i w konsekwencji nie opisuje ich i nie umieszcza. Z tej książki wykreśliłabym obie sceny, czyniąc z niej pierwszą część kolejnego, świetnego cyklu dla młodzieży. Bo jak przeczytałam na stronie autorskiej pisarki i jak wywnioskowałam z otwartego zakończenia tego tomu, będzie kontynuacja! No, ale skoro ma być to cykl dla dorosłych, to te bezpruderyjne sceny będę czytać jednym okiem, żeby mi ryk i dyszenie w nawyk nie weszło.
Przecież człowiek uczy się wielu rzeczy podświadomie!
naostrzuksiazki.pl

Niewielu słyszało o niewielkim, zagubionym wśród łąk, wydm i mgieł, miasteczku North Hampton, do którego jeśli ktoś trafił, to zupełnie przypadkowo. Położonym na samym skraju Atlantyku, w którym żyli od pokoleń ludzie utrzymujący się z darów ziemi i morza. Nieliczni pracowali dla innych tak, jak matka Joanna – gospodyni domowa, jej starsza córka – bibliotekarka i najmłodsza...

No cóż, spodziewałam się nieco innej historii, mroczniejszej i bardziej magicznej. Książka nie do końca przypadła mi do gustu, jest przeciętna i niedopracowana, momentami nudna i monotonna. Aczkolwiek z chęcią się dowiem co dalej, więc jeśli będę miała okazję przeczytać kontynuację to z chęcią to zrobię.

No cóż, spodziewałam się nieco innej historii, mroczniejszej i bardziej magicznej. Książka nie do końca przypadła mi do gustu, jest przeciętna i niedopracowana, momentami nudna i monotonna. Aczkolwiek z chęcią się dowiem co dalej, więc jeśli będę miała okazję przeczytać kontynuację to z chęcią to zrobię.

Zaskakująco dobra. Gdy sięgałam po tą pozycję byłam mocno niepewna (poprzednie spotkanie z autorką i błękitnokrwistymi było mocno mdłe). A teraz żałuję, że tak długo zwlekałam. Bardzo miła powieść. Akcja rozwija się dynamicznie, zatacza coraz ciaśniejsze kręgi by dotrzeć do finału. Czyta się szybko, ale przyjemnie. Czarownice są postaciami zbudowanymi na poziomie wystarczającym by je lubić (no, może Freya trochę irytuje). Z chęcią przeczytam następny tom.

Zaskakująco dobra. Gdy sięgałam po tą pozycję byłam mocno niepewna (poprzednie spotkanie z autorką i błękitnokrwistymi było mocno mdłe). A teraz żałuję, że tak długo zwlekałam. Bardzo miła powieść. Akcja rozwija się dynamicznie, zatacza coraz ciaśniejsze kręgi by dotrzeć do finału. Czyta się szybko, ale przyjemnie. Czarownice są postaciami zbudowanymi na poziomie...

Żałuję, że ta książka tak długo nieprzeczytana leżała na mojej półce.

Teraz mogę powiedzieć, że uwielbiam książki Melissy de la Cruz. Ta powieść została pochłonięta przeze mnie, jak cała seria "Błękitnokrwitych". Niespodziewane wzmianki i dopowiedzenia z tamtej serii (czyli Easter Egg'i) dały dużo radości.
Podoba mi się również fakt, że powieść kierowana jest już do starszej młodzieży z powodu pojawiających się wzmianek erotycznych (bardzo subtelnych) oraz horrorowatych.

Polecam tę książkę każdemu, kto zapozna się na początku z Błękitnokrwistymi oraz starszej młodzieży.

Żałuję, że ta książka tak długo nieprzeczytana leżała na mojej półce.

Teraz mogę powiedzieć, że uwielbiam książki Melissy de la Cruz. Ta powieść została pochłonięta przeze mnie, jak cała seria "Błękitnokrwitych". Niespodziewane wzmianki i dopowiedzenia z tamtej serii (czyli Easter Egg'i) dały dużo radości.
Podoba mi się również fakt, że powieść kierowana jest już do...

Wyjątkowo uważam serial nakręcony na podstawie książki za ciekawszy od samej książki.

Wyjątkowo uważam serial nakręcony na podstawie książki za ciekawszy od samej książki.

Historyjka zgrabna, wciągająca i ciekawa. Momentami nawet intrygująca. Ale wciąż tylko 'historyjka', nic szczególnego, czytadełko, miłe spędzenie czasu. Na zrelaksowanie się - polecam.

Historyjka zgrabna, wciągająca i ciekawa. Momentami nawet intrygująca. Ale wciąż tylko 'historyjka', nic szczególnego, czytadełko, miłe spędzenie czasu. Na zrelaksowanie się - polecam.

Miła rozrywka, ale miałam wrażenie, że zanim akcja zdążyła porządnie nabrać tempa, to książka się skończyła. Liczyłam na trochę więcej, ale też się nie wynudziłam.

Miła rozrywka, ale miałam wrażenie, że zanim akcja zdążyła porządnie nabrać tempa, to książka się skończyła. Liczyłam na trochę więcej, ale też się nie wynudziłam.

Świetnie i płynnie mi się ją czytało.Zaskakująco dobra historia,której się nie spodziewałam.Sprytnie wplecione wątki z mitologii nordyckiej,które nie są nachalne.Powiew świeżości w literaturze.

Świetnie i płynnie mi się ją czytało.Zaskakująco dobra historia,której się nie spodziewałam.Sprytnie wplecione wątki z mitologii nordyckiej,które nie są nachalne.Powiew świeżości w literaturze.

Książkę kupiłam już bardzo dawno temu i leżała zapomniana na półce...po jej przeczytaniu zastanawiałam się dlaczego ją kupiłam, ale odpowiedzi nie znalazłam;) Ciężko mi się wypowiedzieć na jej temat bo odbiega zupełnie od książek, które zwykle czytam a czytam różne książki! Na taką jednak jeszcze nie trafiłam. Główni bohaterowie, jak się okazuje niemal na wstępie (również na wstępie jest wyjaśniony tytuł książki!!) są....czarownikami, a właściwie to czarownicami, bo mowa głównie o trzech kobietach-matce i jej dwóch córkach. Dopiero później się okazuje,że są tu również czarownicy!! Ja chyba nie odnajduję się w tego typu tematyce, ale wiem,że są fani takich książek. Coś co mnie przekonało do przeczytania tej powieści do końca to fakt,że nic nie było tam przejaskrawione-może trochę końcówka. Brak tu modnej dziś fantastyki i nowych powieści z czarownicami, która właśnie jest przejaskrawiona-choćby nawet okładkami!!-tu jest względnie normalnie. Stąd też przełknęłam powieść,ale po kolejne części nie sięgnę:(

Książkę kupiłam już bardzo dawno temu i leżała zapomniana na półce...po jej przeczytaniu zastanawiałam się dlaczego ją kupiłam, ale odpowiedzi nie znalazłam;) Ciężko mi się wypowiedzieć na jej temat bo odbiega zupełnie od książek, które zwykle czytam a czytam różne książki! Na taką jednak jeszcze nie trafiłam. Główni bohaterowie, jak się okazuje niemal na wstępie (również...

Z pozoru nijaka książka okazała się naprawdę dobrą lekturą!

Znalazłam ją przez przypadek na półce i pod wpływem impulsu postanowiłam ją wypożyczyć - wystarczyło mi słowo „czarownice” na odwrocie, bym się na nią skusiła.

Choć początkowo miała być przerywnikiem w czytaniu Poldarka, szybko stała się główną lekturą. Bardzo przyjemnie się ją czytało, akcja była uporządkowana, z elementami kryminału.

Było dużo odniesień do mitologii greckiej i nordyckiej (same siostry były boginiami),co baaardzo mi się podobało. Szkoda, że pozostałe części nie zostały przetłumaczone, ale myślę, że przeczytam je w oryginale.

Jedyne do czego mogę się przyczepić to trochę zepsuta końcówka. Autorka poszła na skróty, scena z ucieczką Lokiego była za krótka i mało zjawiskowa. Spodziewałam się czegoś więcej po jego postaci - wyszedł nijako w ostatniej scenie, choć przez większość książki był dosyć clever.

Z pozoru nijaka książka okazała się naprawdę dobrą lekturą!

Znalazłam ją przez przypadek na półce i pod wpływem impulsu postanowiłam ją wypożyczyć - wystarczyło mi słowo „czarownice” na odwrocie, bym się na nią skusiła.

Choć początkowo miała być przerywnikiem w czytaniu Poldarka, szybko stała się główną lekturą. Bardzo przyjemnie się ją czytało, akcja była uporządkowana,...