Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Helena nienawidzi swojego wyglądu. Swojego zadartego nosa, swojej okropnej brody. Spadek po rodzinie ojca. Dziewczyna, aż nie może patrzeć na siebie w lustrze. Wpada na pomysł operacji plastycznej. Jednak czy się odważy na taki krok? Jana Frey to zdecydowanie jedna z moich ulubionych pisarek. Będąc w gimnazjum, z zamiłowaniem czytałam wszystkie jej książki, jakie udało mi się dorwać. W jej powieściach poruszany był przeze mnie tak ukochany temat dorastania. Dorastania pełnego kompleksów, problemów, przeszkód. Na pozycję "Być piękną" zdecydowałam się z jednego konkretnego powodu. Główna bohaterka nienawidzi swojego nosa. Dokładnie tak jak ja. Z opisu czułam, że utożsamiam się z Heleną. Obydwie nienawidzimy swojego wyglądu, nikt z naszego otoczenia tego nie rozumie. Dodajmy jeszcze trudną sytuację rodzinną dziewczyny i bum. Wykapana ja. Wraz z czytaniem pojawił się problem. Owszem, dziewczyna mocno przeżywa swój wygląd, jednak nie odczuwałam tego co przy innych książkach autorki. Tej bezradności, bezsilności względem kompleksów. Nie wyczuwałam żalu czy smutku wyzierającego z kartek. Historia porusza, ale nie tak jak sobie wyobrażałam. Jej matka zrzuca wszystko na karb dorastania. I rzeczywiście mając 16 lat większość, jak nie wszystkie dziewczęta mają kompleksy. Jednak wydaje mi się, że nie zawsze jest to wina dorastania.