Książka nie najlepsza. Według mnie było tam dużo scen przesadzonych. Zachowanie głównej bohaterki (Heleny) było czasami żenujące. Wiadomo każdy ma kompleksy ale tu to było napisane tak sztucznie.

Książka nie najlepsza. Według mnie było tam dużo scen przesadzonych. Zachowanie głównej bohaterki (Heleny) było czasami żenujące. Wiadomo każdy ma kompleksy ale tu to było napisane tak sztucznie.

Helena nienawidzi swojego wyglądu. Swojego zadartego nosa, swojej okropnej brody. Spadek po rodzinie ojca. Dziewczyna, aż nie może patrzeć na siebie w lustrze. Wpada na pomysł operacji plastycznej. Jednak czy się odważy na taki krok?

Jana Frey to zdecydowanie jedna z moich ulubionych pisarek. Będąc w gimnazjum, z zamiłowaniem czytałam wszystkie jej książki, jakie udało mi się dorwać. W jej powieściach poruszany był przeze mnie tak ukochany temat dorastania.
Dorastania pełnego kompleksów, problemów, przeszkód. Na pozycję "Być piękną" zdecydowałam się z jednego konkretnego powodu. Główna bohaterka nienawidzi swojego nosa. Dokładnie tak jak ja. Z opisu czułam, że utożsamiam się z Heleną. Obydwie nienawidzimy swojego wyglądu, nikt z naszego otoczenia tego nie rozumie. Dodajmy jeszcze trudną sytuację rodzinną dziewczyny i bum. Wykapana ja.
Wraz z czytaniem pojawił się problem. Owszem, dziewczyna mocno przeżywa swój wygląd, jednak nie odczuwałam tego co przy innych książkach autorki. Tej bezradności, bezsilności względem kompleksów. Nie wyczuwałam żalu czy smutku wyzierającego z kartek.
Historia porusza, ale nie tak jak sobie wyobrażałam.
Jej matka zrzuca wszystko na karb dorastania. I rzeczywiście mając 16 lat większość, jak nie wszystkie dziewczęta mają kompleksy. Jednak wydaje mi się, że nie zawsze jest to wina dorastania.

Helena nienawidzi swojego wyglądu. Swojego zadartego nosa, swojej okropnej brody. Spadek po rodzinie ojca. Dziewczyna, aż nie może patrzeć na siebie w lustrze. Wpada na pomysł operacji plastycznej. Jednak czy się odważy na taki krok?

Jana Frey to zdecydowanie jedna z moich ulubionych pisarek. Będąc w gimnazjum, z zamiłowaniem czytałam wszystkie jej książki, jakie udało mi...

Lekturę tej książki traktuję jako element "badań terenowych" tego, co literatura oferuje współczesnym nastolatkom.

Założeniem pisarstwa J. Frey jest dotknięcie bolączek, problemów i dylematów dojrzewania, wiadomo więc, że łatwo nie będzie.

"Być piękną" opowiada o tym, jak postrzeganie swojej fizyczności wpłynąć może psychikę nastolatki. Główna bohaterka przeżywa męki z powodu swego nosa i brody, a przede wszystkim - źródłem jej cierpienia jest poczucie, że wyróżnia się wyglądem z otoczenia (nie tylko rówieśniczego) i przekonanie, że nikt nie chce jej wysłuchać i zrozumieć jej emocji.

Przy okazji J. Frey dotyka jednak i innych spraw: emocji dzieci rozwiedzionych rodziców (zwłaszcza wątek ojca zakładającego nową rodzinę),inicjacji seksualnej (malutki wątek, ale jednak),tożsamości płciowej, "obcości" i "inności", możliwości i obowiązków kobiety w związku (wątek zaginionej babci Heleny),a także różnic kulturowych pomiędzy "amerykańską" (hollywoodzkią?) hierarchią wartości o "europejską".

Bardzo męczyła mnie co najmniej połowa książki krążeniem w kółko wokół monologów głównej bohaterki i jej skupieniu się na tym, jak "wygląda" - albo jak wydaje jej się, że widzą ją ludzie. Być może to celowy zabieg, mający "wkręcić" czytelnika w to, jak postrzega siebie Helena... ale męczący chyba nawet dla docelowych czytelniczek (czy to mieć moc "terapetyczną"?!).

Niewiarygodna jest także nagła (dość cudowna) zmiana bohaterki. Umotywowana niestety, przede wszystkim, odnalezieniem chłopięcej - "pokrewnej" duszy. Czy to jedyna możliwość?!

Lekturę tej książki traktuję jako element "badań terenowych" tego, co literatura oferuje współczesnym nastolatkom.

Założeniem pisarstwa J. Frey jest dotknięcie bolączek, problemów i dylematów dojrzewania, wiadomo więc, że łatwo nie będzie.

"Być piękną" opowiada o tym, jak postrzeganie swojej fizyczności wpłynąć może psychikę nastolatki. Główna bohaterka przeżywa męki z...

Książka przedstawia historię Heleny, która nienawidzi swojej twarzy. Zwłaszcza zadartego nosa i brody odziedziczonej po ojcu. Bohaterka nie znosi na siebie patrzeć. Ma wrażenie, że wszyscy się z niej śmieją. Pewnego dnia w jej klasie pojawia się nowa dziewczyna- Jadis. Ma idealne ciało, a chłopcy nie mogą oderwać od niej wzroku. Kiedy Helena dowiaduje się, że Jadis zoperowała sobie nos, sama decyduje się na operację plastyczną.

Autorka skupia się na kompleksach dzisiejszej młodzieży. Pokazuje, że zawsze znajdzie się ktoś, komu nie będzie pasować to, jak wyglądamy. Jednak Jana Frey mogła bardziej rozbudować wątek samej operacji, ponieważ książka przede wszystkim pokazuje postrzeganie samej siebie.

Czyta się ją bardzo szybko, mimo trudnych tematów.

Książka przedstawia historię Heleny, która nienawidzi swojej twarzy. Zwłaszcza zadartego nosa i brody odziedziczonej po ojcu. Bohaterka nie znosi na siebie patrzeć. Ma wrażenie, że wszyscy się z niej śmieją. Pewnego dnia w jej klasie pojawia się nowa dziewczyna- Jadis. Ma idealne ciało, a chłopcy nie mogą oderwać od niej wzroku. Kiedy Helena dowiaduje się, że Jadis...

Po tej lekturze stwierdzam, że niektórzy ludzie nie powinni się odzywać. Pytanie: po co komentować czyjś wygląd? Nigdy nie wiadomo czy ktoś dobrze czuje się ze swoim ciałem, a czasem najmniejszy przytyk może mieć okrutny skutek, doprowadzić do tragedii.
Myślę, że nie zdradzę zakończenia, jeśli powiem, że wprawdzie do tragedii nie doszło, ale nasza bohaterka miała wielkie kompleksy na punkcie swojego wyglądu.
Helena to nastolatka mieszkająca z mamą w Berlinie. Ojciec wyprowadził się, mieszka w Londynie i ma nową rodzinę. Helenie bardzo nie podoba się jej wygląd, a dokładniej nos i broda. To, że ona tak uważa to jeszcze mogę zrozumieć, ale trudno mi pojąć czemu mają służyć komentarze innych odnoszące się do wyglądu. Słowa ranią, tak jak przemoc psychiczna. Dochodzi do tego, że nastolatka nazywa siebie Heleną Brzydką i zaczyna uważać, że nie ma dla niej innego wyjścia niż operacja plastyczna.
Bardzo podobała mi się ta książka. Jest taka.... prawdziwa. Pokazuje jak ważna jest zrozumienie, że nie zawsze ktoś uważany za dziwaka nie potrzebuje uwagi czy zrozumienia i przyjaźni.
Polecam ją nastolatkom, zresztą w ogóle polecam książki Jany Frey i Heidi Hassemuller dla tej grupy wiekowej (chociaż ja czasami też lubię je poczytać bo dotykają ważnych i trudnych problemów dzisiejszego świata).

Po tej lekturze stwierdzam, że niektórzy ludzie nie powinni się odzywać. Pytanie: po co komentować czyjś wygląd? Nigdy nie wiadomo czy ktoś dobrze czuje się ze swoim ciałem, a czasem najmniejszy przytyk może mieć okrutny skutek, doprowadzić do tragedii.
Myślę, że nie zdradzę zakończenia, jeśli powiem, że wprawdzie do tragedii nie doszło, ale nasza bohaterka miała wielkie...

Pupowata broda i trąbowaty nos.
Problemy Heleny.
Czy posunie się do tego stopnia że zacznie szukać klinki plastycznej?
Ma przyjaciół.
Nie ma chłopaka i nawet się nie dziwi.
"Kto by chciał taką dziewczynę" myślała.
Czy znajdzie osobę, która pomoże jej z tym wszystkim.
Stefano jej kolego od dzieciństwa podkochuje się w nim.
Amos dziwny brat nowej przyjaciółki.
Dziwne się ubiera, dziwnie się zachowuje.
Wyjawi jej swój sekret.
Co się dalej stanie?
Polecam ~Paulina

Pupowata broda i trąbowaty nos.
Problemy Heleny.
Czy posunie się do tego stopnia że zacznie szukać klinki plastycznej?
Ma przyjaciół.
Nie ma chłopaka i nawet się nie dziwi.
"Kto by chciał taką dziewczynę" myślała.
Czy znajdzie osobę, która pomoże jej z tym wszystkim.
Stefano jej kolego od dzieciństwa podkochuje się w nim.
Amos dziwny brat nowej przyjaciółki.
Dziwne się...

Książka bardzo fajna, chociaż długo się rozkręca. Jest trochę jak bajka z morałem. Byłam potwornie zniechęcona i pierwsze kilkadziesiąt stron czytałam po trosze przez 2 tygodnie...ale ostatecznie potem się tak wciągnęłam że przczytałam w godzinę :P

Książka bardzo fajna, chociaż długo się rozkręca. Jest trochę jak bajka z morałem. Byłam potwornie zniechęcona i pierwsze kilkadziesiąt stron czytałam po trosze przez 2 tygodnie...ale ostatecznie potem się tak wciągnęłam że przczytałam w godzinę :P

Wypożyczyłam książkę, a strasznie się zawiodłam, rozczarowała mnie nużąca nudna nie przypadła mi do gustu taka sobie zanudziłam się przy niej jak czytałam.
Po prostu nie porywa, żeby czytać, ale dobrnęłam do końca męczyła mnie strasznie.

Wypożyczyłam książkę, a strasznie się zawiodłam, rozczarowała mnie nużąca nudna nie przypadła mi do gustu taka sobie zanudziłam się przy niej jak czytałam.
Po prostu nie porywa, żeby czytać, ale dobrnęłam do końca męczyła mnie strasznie.

kbyła ok tylko, ze troche nudna

kbyła ok tylko, ze troche nudna

Świetna seria, zawierająca prawdziwe historie. Niektóre smutne, niektóre wstrząsające, niekiedy podnoszące na duchu. Krótkie, ale bardzo treściwe.

Świetna seria, zawierająca prawdziwe historie. Niektóre smutne, niektóre wstrząsające, niekiedy podnoszące na duchu. Krótkie, ale bardzo treściwe.