Świetna książka.
Narracja jest pierwszo osobowa, przestawione są myśli i odczucia bohaterki. To jest uzupełnione różnymi wstawkami: wycinkami z gazet, wypowiedziami innych postaci. Dzięki temu łatwo wyobrazić sobie przedstawioną historię oraz poczuć klimat Berlina lat 70.
Mamy tutaj historię dziewczyny która zaczynała od niewinnego palenia haszyszu a skończyła na herze. Znajdziemy bardzo realistyczne opisy prób odwyków; relacji z innymi uzależnionymi, rodzicami.
Jest bardzo autentycznie i realistycznie.

Świetna książka.
Narracja jest pierwszo osobowa, przestawione są myśli i odczucia bohaterki. To jest uzupełnione różnymi wstawkami: wycinkami z gazet, wypowiedziami innych postaci. Dzięki temu łatwo wyobrazić sobie przedstawioną historię oraz poczuć klimat Berlina lat 70.
Mamy tutaj historię dziewczyny która zaczynała od niewinnego palenia haszyszu a skończyła na herze....

chciala bym to znowu przeczytac pierwszy raz

chciala bym to znowu przeczytac pierwszy raz

Książka niesamowicie mnie wciągnęła od początku. Opowiada ona historie małoletniej narkomanki i jej rówieśników z berlińskiego dworca zoo. W książce głównym elementem przewodnim jest heroina i uzależnienie od niej oraz droga jak na nią trafiła.

Książka niesamowicie mnie wciągnęła od początku. Opowiada ona historie małoletniej narkomanki i jej rówieśników z berlińskiego dworca zoo. W książce głównym elementem przewodnim jest heroina i uzależnienie od niej oraz droga jak na nią trafiła.

To powinna być lektura obowiązkowa wszystkich nastolatków. Książka, która się nie starzeje, czytałam ją dwa razy, w wieku lat 15 i lat 40, za każdym razem mną wstrząsnęła.

To powinna być lektura obowiązkowa wszystkich nastolatków. Książka, która się nie starzeje, czytałam ją dwa razy, w wieku lat 15 i lat 40, za każdym razem mną wstrząsnęła.

Długo czytałam tą książkę, ale po prostu nie mogłam jej czytać jednym tchem. Jestem w szoku, że tak młoda bohaterka znalazła sobie akurat TAKIE wzorce i akurat do TAKIEGO środowiska weszła. Naprawdę jej kibicowałam podczas odwyku, ale gdy znowu kończyło się tak samo, czułam takie rozczarowanie, rozżalenie! Trudno mi się ją czytało, płakałam, kręciłam głową z rozczarowania. Towarzyszyło mi tak wiele pytań. Jeszcze bardziej mnie zaskoczyło, że ta książka była kiedyś lekturą szkolną! Szkoda, że już nie jest, bo naprawdę sporo z niej wyniosłam.
Chociaż z drugiej strony może właśnie lepiej, że przeczytałam ją już jako dorosła bo mogłam lepiej zrozumieć jej przekaz.

Długo czytałam tą książkę, ale po prostu nie mogłam jej czytać jednym tchem. Jestem w szoku, że tak młoda bohaterka znalazła sobie akurat TAKIE wzorce i akurat do TAKIEGO środowiska weszła. Naprawdę jej kibicowałam podczas odwyku, ale gdy znowu kończyło się tak samo, czułam takie rozczarowanie, rozżalenie! Trudno mi się ją czytało, płakałam, kręciłam głową z rozczarowania....

Czytałam jako nastolatka, czytałam jak byłam na studiach i niebawem pewnie przeczytam jeszcze raz. Książka poruszająca i myślę, że wciąż bardzo na czasie.

Czytałam jako nastolatka, czytałam jak byłam na studiach i niebawem pewnie przeczytam jeszcze raz. Książka poruszająca i myślę, że wciąż bardzo na czasie.

Po raz pierwszy przeczytałam pod koniec szkoły podstawowej. Żeby zdobyć książkę, trzeba było zapisać się na dość długą listę oczekujących. Warto było czekać. Szokująca, porażająca, skutecznie odwiodła mnie od próbowania jakichkolwiek używek. Według mnie powinna być lekturą, choć uzupełniającą w szkole średniej. Ja przeczytałam kilkanaście razy i w odpowiednim momencie nie zawaham się podsunąć ją własnym dzieciom.

Po raz pierwszy przeczytałam pod koniec szkoły podstawowej. Żeby zdobyć książkę, trzeba było zapisać się na dość długą listę oczekujących. Warto było czekać. Szokująca, porażająca, skutecznie odwiodła mnie od próbowania jakichkolwiek używek. Według mnie powinna być lekturą, choć uzupełniającą w szkole średniej. Ja przeczytałam kilkanaście razy i w odpowiednim momencie nie...

Przerażające zwłaszcza,że ten świat tj.naćpanych dzieci ulicy wcale nie zniknął.

Przerażające zwłaszcza,że ten świat tj.naćpanych dzieci ulicy wcale nie zniknął.

Książka w bardzo realistyczny sposób przedstawia schematy oraz etapy uzależnienia. Chociaż w pewnych momentach fabuła może sprawiać wrażenie za bardzo "skaczącej" w czasie, uważam że nie przeszkadza to w odbiorze książki. Docenić również warto dodanie perspektywy postaci pobocznych takich jak matka głównej bohaterki, co dodaje dodatkowego kontrastu między jak narrator widzi wszelakie wydarzenia, a jak dane wydarzenie odbiera osoba "trzeźwo myśląca". Warto sięgnąć po ten tytuł szczególnie kiedy chce się bardziej zrozumieć problem narkomanii wśród młodzieży.

Książka w bardzo realistyczny sposób przedstawia schematy oraz etapy uzależnienia. Chociaż w pewnych momentach fabuła może sprawiać wrażenie za bardzo "skaczącej" w czasie, uważam że nie przeszkadza to w odbiorze książki. Docenić również warto dodanie perspektywy postaci pobocznych takich jak matka głównej bohaterki, co dodaje dodatkowego kontrastu między jak narrator widzi...

Lektura wstrząsająca pomimo upływu lat. Pewne rzeczy nadal się nie zmieniły, ciągle epidemia narkomanii jest widoczna wśród młodzieży, a social media, kultura internetu i przyzwolenia jeszcze zaostrza sytuację i ułatwia dostęp do substancji odurzających czy leków.

Jednak relacja z Niemiec przedstawia jeszcze jeden problem - rodziców, którzy nie potrafią sprostać wyzwaniu wychowania narkomana - czy to przez niewiedzę czy też zwykłe wyparcie istniejącego u dziecka problemu.

Dzieci z dworca Zoo to lektura przejmująca, refleksyjna ale i pod wieloma względami depresyjna. Warto przygotować się na sporą bombę emocjonalną przed sięgnięciem po tę książkę.

Lektura wstrząsająca pomimo upływu lat. Pewne rzeczy nadal się nie zmieniły, ciągle epidemia narkomanii jest widoczna wśród młodzieży, a social media, kultura internetu i przyzwolenia jeszcze zaostrza sytuację i ułatwia dostęp do substancji odurzających czy leków.

Jednak relacja z Niemiec przedstawia jeszcze jeden problem - rodziców, którzy nie potrafią sprostać wyzwaniu...